ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

               ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;      

      Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Γαλάτας», κεφ. Δ/4, εδάφ. 4-5, αναφέρει χαρακτηριστικά: «ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν». 

       Γιατί έπρεπε να ανοίξει ο ουρανός και μάλιστα να δώσει, ότι πολυτιμότερο υπήρχε, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Θεού του ζώντος; Την απάντηση μπορούμε να την λάβουμε από την επιστολή "Α΄ Ιωάννου" (κεφ. Δ/4, εδ. 9). «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι' αυτού». 

       Από αγάπη για τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου ο Θεός απέστειλε στον κόσμο τον Υιόν του το μονογενή, για να μας χαρίσει νέα και άφθονη ζωή και να μας ελευθερώσει από τις αμαρτίες μας. Η έκφραση «τον Υιόν Αυτού τον μονογενή» χαρακτηρίζει μια μοναδική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον Πατέρα και στον Υιό. 

       Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Εφεσίους» (κεφ. Β/2, εδ. 1-6) μας αναφέρει : 

1 Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν, 

2 εις τας οποίας περιεπατήσατέ ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας 

3 μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες ανεστράφημέν ποτέ κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών, και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί 

4 ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, διά την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, 

5 και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι 

6 και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού, 

     Είχαμε ανάγκη από την παρουσία του Χριστού ανάμεσά μας, διότι είμαστε νεκροί και χρειαζόμαστε ζωή, είμαστε ένοχοι απέναντι στο Θεό και χρειαζόμαστε εξιλασμό, δηλαδή την αποκατάσταση της σχέσης μας μαζί Του, η οποία είχε διαταραχθεί, εξαιτίας της δικής μας αμαρτίας, αποστασίας και απομάκρυνσης απ’ Αυτόν. Είχαμε ανάγκη από συγχώρηση. Αυτό έκανε ο Υιός του Θεού με τη θυσία Του, έγινε «ιλασμός περί των αμαρτιών ημών» (Α΄ Ιωάννου, Β/2: 2). Διευθέτησε το θέμα της αμαρτίας μας, η οποία θα μας οδηγούσε στον αιώνιο θάνατο. Το πολύτιμό Του αίμα μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία (Α΄ Ιωάννου Α/1: 7).

      Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός σχετικά με την ενσάρκωσή Του και τον ερχομό Του στη γη διακήρυξε : 

     -- «Εγώ ήλθον φως εις τον κόσμον, διά να μη μείνει εν τω σκότει πας ο πιστεύων εις εμέ». (κατά Ιωάννην, ΙΒ/12: 46). Υπάρχει το φυσικό φως που εμφανίστηκε πάνω στο σύμπαν τη στιγμή που ο Θεός είπε: «Γενηθήτω φως, και έγινεν φως» (Γένεσις Α/1: 3) και έκτοτε, χωρίς αυτό δεν μπορεί τίποτα να ζήσει. Υπάρχει το διανοητικό φως που οδήγησε τον άνθρωπο στην κατασκευή τόσων επιτευγμάτων και τη δημιουργία πολιτισμού. Και υπάρχει και το πνευματικό φως, χωρίς το οποίο ο άνθρωπος ζει μέσα στο πυκνό σκοτάδι της αμαρτίας, στον ηθικό ξεπεσμό, μακριά από το Θεό, μακριά από την αιώνια ζωή που Κύριος προσφέρει σε κάθε άνθρωπο, που θα μετανοήσει και θα τον επικαλεστεί μέσα στη ζωής του, δωρεάν, κατά χάριν. (Εφεσίους Β/2: 8). 

      Χρειάζεται ο άνθρωπος να ζητήσει να έρθει ο Χριστό μέσα στη ζωή του, για να πει «γενηθήτω φως». Τότε τα σκοτάδια της άγνοιας και της αμαρτίας θα διασκορπιστούν και μέσα στη ζωή του ανθρώπου θα λάμψει το φως του Χριστού. Στην επιστολή "Β΄ Κορινθίους" (κεφ. Δ/4, εδάφ. 6), αναφέρεται: «Επειδή, ο Θεός που είπε να λάμψει φως μέσα από το σκοτάδι, είναι που έλαμψε μέσα στις καρδιές μας, για φωτισμό τής γνώσης τής δόξας τού Θεού διαμέσου τού προσώπου τού Ιησού Χριστού». 

     Ο Χριστός είναι το φως και, καθώς τον γνωρίσαμε,  έλαμψε μέσα στην καρδιά μας και διέλυσε τα σκοτάδια της αμαρτίας. Ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου, όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής» (Ιωάννης Η/8: 12). 

      Ο Χριστός είναι το φως το πνευματικό, εκείνο το φως που φωτίζει την ψυχή του ανθρώπου και έτσι αποκαλύπτεται η αθλιότητα, που η αμαρτία έφερε στη ζωή του ανθρώπου. Είναι το φως που επιδρά και οδηγεί στον καθαρισμό, την ανόρθωση, την εξυγίανση της ψυχής, στην αποκατάσταση του ανθρώπου. Είναι ο ανορθωτής των χαλασμάτων, που η αμαρτία επέφερε μέσα στη ζωή μας. 

     Ο άνθρωπος ήταν εγκλωβισμένος μέσα στα σκοτάδια της άρνησης και της αμαρτίας, χωρίς να έχει τη δυνατότητα απεγκλωβισμού. Δεν μπορούσε αδελφός να σώσει αδελφό. Τη λύση την έδωσε ο ουρανός. Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή «προς Γαλάτας» (κεφ. Δ/4, εδ. 4,5) αναφέρει : "ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν". 

      Ο Χριστός έφερε το φως στον κόσμο για να διαλύσει το σκοτάδι και να φέρει άπλετο πνευματικό φως στον άνθρωπο που θα τον δεχτεί μέσα στη ζωή του. 

       -- «ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να ζητήσει και να σώσει το απολωλός» (Λουκάς ΙΘ/19: 10). 

       Ο άνθρωπος είχε χάσει το Θεό εξαιτίας της αμαρτίας και της αποστασίας του. Οι θεοί αυτού ήταν ο ήλιος, η σελήνη, ξύλα και πέτρες. Ο σκοπός για τον οποίον ήρθε ο Χριστός στον κόσμο ήταν να αναζητήσει, να βρει και να σώσει το χαμένο άνθρωπο από τον αιώνιο θάνατο. Ο άνθρωπος είχε γίνει δούλος της αμαρτίας (Ιωάννης Η/8: 31-34) και ο Χριστός, για να φθάσει τον άνθρωπο, έλαβε δούλου μορφή. Ο ίδιος ο Κύριος ανέφερε την παραβολή του χαμένου προβάτου, το οποίο αναζητά ο βοσκός μέσα στα βουνά μέχρι να το βρει. Αυτό έκανε ο Χριστός κατά την επίγεια διακονία του, αναζήτησε την κάθε χαμένη ψυχή με σκοπό να τη βρει και να τη σώσει αιώνια. 

      -- «ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Μάρκος Ι/10: 45). 

    Αυτός είναι ο μεγάλος σκοπός της έλευσης του Κυρίου Ιησού Χριστού. Δεν απέβλεπε σε κάποιες υπηρεσίες από τους ανθρώπους, αλλά ήρθε να προσφέρει και να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Με θαυμαστή ταπείνωση διακήρυξε: «εγώ είμαι εν μέσω υμών ως ο υπηρετών». (Λουκάς ΚΒ/22: 27). 

     Η ζωή του Κυρίου μας ήταν μια ζωή υπηρεσίας, με αγάπη στον άνθρωπο που είχε ανάγκη και τούτο αποτελεί το πλέον φωτεινό παράδειγμα και για τη δική μας ζωή. Το μέτρο της αγάπης, της ταπείνωσης και της προσφοράς μας του Κυρίου μας αναφέρεται στο «κατά Ιωάννην» (κεφ. ΙΕ/15, εδ. 13) «Μεγαλύτερα ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλει τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». 

      Η αγάπη και η υπηρεσία του Κυρίου μας έφθασε μέχρι τέλος, έδωσε τον εαυτόν του «λύτρον αντί πολλών». Λύτρο για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου και τούτο χωρίς να είμαστε φίλοι Του, αντίθετα είμαστε εχθροί Του. Έδωσε τη ζωή Του λύτρον επί του σταυρού για την εξαγορά κάθε αμαρτωλής ψυχής. Μας λύτρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας. Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» διακηρύττει: «ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν». (Εβραίους Θ/9: 12). 

      Ο Απόστολος Πέτρος στην επιστολή "Α΄ Πέτρου" (κεφ. Α/1, εδ. 18-19) αναφέρει : «εξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου». 

      -- «εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία» (Ιωάννης Ι/10: 10). 

     Ο Χριστός ήρθε για να φωτίσει τα σκοτάδια της αμαρτωλής μας ζωής, ήρθε για να ζητήσει και να σώσει το απολωλός, ήρθε για να προσφέρει στον άνθρωπο τη μεγαλύτερη υπηρεσία με τη θυσία της ζωής Του πάνω στο σταυρό, ως μοναδικό λύτρο για τη σωτηρία μας. Όλα αυτά έγιναν για να μας δώσει ζωή και μάλιστα «ζωήν εν αφθονία». 

      Μέσα από τα τραύματα του σταυρού και τις πληγές της ψυχής Του έρευσε η άφθονη ζωή, η οποία προσφέρεται και σήμερα «δωρεάν κατά χάριν» (Εφεσίους Β/2: 8), σε όλους όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν. Ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε: «Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού». (Ιωάννης Ζ/7: 38). 

     Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο. Αυτή είναι η αληθινή σημασία των Χριστουγέννων. Ο Προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια πριν από τη γέννηση του Κυρίου είχε διακηρύξει: «Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα εις τους καθημένους εν γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ' αυτούς». (Ησαϊας Θ/9: 2). Ο λαός που περιπατούσε μέσα στο σκοτάδι άνοιξαν τα μάτια του και είδε φως μέγα, γνώρισε το Χριστό και το Έργο που Αυτός έκανε πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου που θα πιστέψει σ’ Αυτόν. 

       Η γιορτή των Χριστουγέννων θα πρέπει να μας θυμίζει «πάσας τας ευεργεσίας Αυτού». {ψαλμός ΡΓ/103, εδ. 2 & ψαλμός ΡΙΣ/116, εδ. 12}. Ο Κύριος ήρθε, μας ζήτησε, μας βρήκε, μας υπηρέτησε, έδωσε τη ζωή Του ως λύτρο, για να μας εξαγοράσει από τον εχθρό της ψυχής μας, παραμέρισε την άγνοια και τα σκοτάδια της ζωής μας, αναστήθηκε από τους νεκρούς, κάθισε στα δεξιά του Πατέρα, απ’ όπου μεσιτεύει για τον καθένα από μας (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 5) και πάλι θα έρθει νικητής και τροπαιοφόρος για να παραλάβει και να οδηγήσει στην αιώνια δόξα όλους εκείνους που τον έχουν δεχθεί διά της πίστεως και τον περιμένουν  για σωτηρία (Εβραίους Θ/9: 28). ---