καινούργιος χρόνος

Βιβλίο  "ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΥ", κεφ. ΙΑ / 11.     (Παλαιά Διαθήκη).

1 Αγάπα λοιπόν Κύριον τον Θεόν σου και φύλαττε τα φυλάγματα αυτού και τα διατάγματα αυτού, και τας κρίσεις αυτού, και τας εντολάς αυτού, πάσας τας ημέρας. 

2 Και γνωρίσατε σήμερον διότι ουχί τα παιδία σας, τα οποία δεν εγνώρισαν, και τα οποία δεν είδον την παιδείαν Κυρίου του Θεού σας, τα μεγαλεία αυτού, την χείρα αυτού την κραταιάν και τον βραχίονα αυτού τον εξηπλωμένον, 

3 και τα σημεία αυτού, και τα έργα αυτού, όσα έκαμεν εν μέσω της Αιγύπτου, κατά του Φαραώ βασιλέως της Αιγύπτου και κατά πάσης της γης αυτού, 

4 και όσα έκαμεν εις το στράτευμα των Αιγυπτίων, εις τους ίππους αυτών και εις τας αμάξας αυτών, τίνι τρόπω έκαμε τα ύδατα της Ερυθράς θαλάσσης να καταποντίσωσιν αυτούς ότε σας κατεδίωκον όπισθεν, και ο Κύριος εξωλόθρευσεν αυτούς έως της ημέρας ταύτης, 

5 και τι έκαμεν εις εσάς εν τη ερήμω, έως να έλθητε εις τον τόπον τούτον, 

6 και τι έκαμεν εις τον Δαθάν και Αβειρών τους υιούς Ελιάβ υιού του Ρουβήν, πως η γη ήνοιξε το στόμα αυτής και κατέπιεν αυτούς και τας οικογενείας αυτών και τας σκηνάς αυτών και πάσαν την περιουσίαν αυτών, εν μέσω παντός του Ισραήλ 

7 αλλ' οι οφθαλμοί σας είδον πάντα τα έργα του Κυρίου τα μεγάλα, όσα έκαμε. 

8 Διά τούτο θέλετε φυλάττει πάσας τας εντολάς, τας οποίας εγώ προστάζω εις σε σήμερο διά να κραταιωθήτε και να εισέλθητε και να κληρονομήσητε την γην, εις την οποίαν υπάγετε διά να κληρονομήσητε αυτήν 

9 και διά να μακροημερεύσητε επί της γης, την οποίαν ώμοσε Κύριος προς τους πατέρας σας να δώση εις αυτούς και εις το σπέρμα αυτών, γην ρέουσαν γάλα και μέλι. 

10 Διότι η γη, εις την οποίαν εισέρχεσαι διά να κληρονομήσης αυτήν, δεν είναι ως η γη της Αιγύπτου εκ της οποίας εξήλθετε, όπου έσπειρες τον σπόρον σου, και επότιζες διά του ποδός σου, ως κήπον λαχάνων 

11 αλλ' η γη, εις την οποίαν διαβαίνετε διά να κληρονομήσητε αυτήν, γη ορέων και κοιλάδων, από της βροχής του ουρανού πίνει ύδωρ 

12 γη, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου επιβλέπει πάντοτε οι οφθαλμοί Κυρίου του Θεού σου είναι επ' αυτήν, από της αρχής του έτους έως τέλους του έτους. 

13 Και εάν επιμελώς ακούσητε τας εντολάς μου, τας οποίας εγώ προστάζω εις εσάς σήμερον, να αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας, και να λατρεύητε αυτόν εξ όλης της καρδίας σας και εξ όλης της ψυχής σας, 

14 τότε θέλω δώσει την βροχήν της γης σας εν τω καιρώ αυτής, την πρώϊμον και την όψιμον, διά να συνάξης τον σίτόν σου και τον οίνον σου και το έλαιόν σου 

15 και θέλω δώσει χόρτον εις τους αγρούς σου διά τα κτήνη σου, διά να τρώγης και να χορταίνης. 

16 Προσέχετε εις εαυτούς, μήποτε πλανηθή η καρδία σας και παραδρομήσητε και λατρεύσητε άλλους θεούς και προσκυνήσητε αυτούς 

17 και εξαφθή η οργή του Κυρίου εναντίον σας, και κλείση τον ουρανόν, διά να μη βρέξη, και η γη να μη δώση τους καρπούς αυτής και εξολοθρευθήτε πάραυτα εκ της γης της αγαθής, την οποίαν δίδει εις εσάς ο Κύριος. 

18 Θέλετε λοιπόν βάλει τους λόγους μου τούτους εις την καρδίαν σας και εις την ψυχήν σας και θέλετε δέσει αυτούς διά σημείον επί της χειρός σας και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια μεταξύ των οφθαλμών σας 

19 και θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας, ομιλούντες περί αυτών καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος 

20 και θέλεις γράψει αυτούς επί τους παραστάτας της οικίας σου και επί τας πύλας σου 

21 διά να πολλαπλασιασθώσιν αι ημέραι σας και αι ημέραι των τέκνων σας επί της γης, την οποίαν ο Κύριος ώμοσε προς τους πατέρας σας να δώση εις αυτούς, ως αι ημέραι του ουρανού επί της γης. 

22 Επειδή, εάν φυλάξητε επιμελώς πάσας τας εντολάς ταύτας, τας οποίας εγώ προστάζω εις εσάς, ώστε να εκτελήτε αυτάς, να αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας, να περιπατήτε εις πάσας τας οδούς αυτού, και να ήσθε προσκεκολλημένοι εις αυτόν, 

23 τότε θέλει εκδιώξει ο Κύριος πάντα ταύτα τα έθνη απ' έμπροσθέν σας, και θέλετε κληρονομήσει έθνη μεγαλήτερα και δυνατώτερά σας. 

24 Πας ο τόπος, όπου πατήση το ίχνος των ποδών σας, ιδικός σας θέλει είσθαι από της ερήμου και του Λιβάνου, από του ποταμού, του ποταμού Ευφράτου, και έως της θαλάσσης της προς δυσμάς, θέλει είσθαι το όριόν σας. 

25 Ουδείς θέλει δυνηθή να σταθή έμπροσθέν σας τον φόβον σας και τον τρόμον σας θέλει εμβάλλει Κύριος ο Θεός σας επί προσώπου πάσης της γης, την οποίαν πατήσητε, καθώς είπεν εις εσάς. 

26 Ιδού, εγώ βάλλω σήμερον έμπροσθέν σας ευλογίαν και κατάραν 

27 την ευλογίαν, εάν υπακούητε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ προστάζω εις εσάς σήμερον, 

28 και την κατάραν, εάν δεν υπακούητε εις τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, αλλά εκκλίνητε από της οδού, την οποίαν εγώ προστάζω εις εσάς σήμερον, ώστε να ακολουθήσητε άλλους θεούς, τους οποίους δεν εγνωρίσατε. 

29 Και όταν Κύριος ο Θεός σου σε εισαγάγη εις την γην, εις την οποίαν υπάγεις διά να κληρονομήσης αυτήν, θέλεις θέσει την ευλογίαν επί το όρος Γαριζίν και την κατάραν επί το όρος Εβάλ. 

30 Δεν είναι ταύτα πέραν του Ιορδάνου, κατά την οδόν την προς δυσμάς ηλίου, εν τη γη των Χαναναίων, των κατοικούντων εν τη πεδιάδι, κατέναντι Γαλγάλων, πλησίον της δρυός Μορέχ; 

31 Διότι σεις διαβαίνετε τον Ιορδάνην, διά να εισέλθητε να κληρονομήσητε την γην, την οποίαν Κύριος ο Θεός σας δίδει εις εσάς, και θέλετε κληρονομήσει αυτήν και κατοικήσει εν αυτή. 

32 Και θέλετε προσέχει να εκτελήτε πάντα τα διατάγματα και τας κρίσεις, τας οποίας εγώ βάλλω ενώπιόν σας σήμερον. 

          ΣΧΟΛΙΑ : 

        Ο λαός Ισραήλ μετά από μια σειρά περιπλανήσεων μέσα στην έρημο έφθασε επί τέλους «προ των πυλών» της γης της επαγγελίας, την οποία ο Θεός είχε υποσχεθεί ότι θα τους παραδώσει. (Γένεση ΙΓ/13: 15). Έχουν στρατοπεδεύσει στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη ποταμού και δε μένει πλέον παρά να περάσουν τον Ιορδάνη ποταμό, για να πραγματοποιηθεί το μεγάλο όνειρο της ζωής τους.

        Στην κατάσταση αυτή ο Μύωσής, ο άνθρωπος του Θεού με τον οποίο ο Θεός μιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο, καθώς ο άνθρωπος μιλάει στον φίλο του (Έξοδος ΛΓ/33 : 11), απευθύνεται στο λαό με την τελευταία του ομιλία. Λίγο πριν πεθάνει, ο Θεός τον είχε φέρει σ’ ένα υψηλό όρος από την κορυφή του οποίου αντίκρισε τη γη της επαγγελίας. Ο ίδιος δε θα έμπαινε στη γη των υποσχέσεων του Θεού ως συνέπεια παρακοής του στο θέλημά Του. Ενώ τη δεύτερη φορά η εντολή του Θεού ήταν να «μιλήσει» στην πέτρα για να βγάλει νερό αυτός, κτύπησε την πέτρα με τη ράβδο του, όπως είχε κάνει την πρώτη φορά: «ιδού, εγώ θέλω σταθή εκεί έμπροσθέν σου επί της πέτρας εν Χωρήβ, και θέλεις κτυπήσει την πέτραν και θέλει εξέλθει ύδωρ εξ αυτής διά να πίη ο λαός. Και έκαμεν ούτως ο Μωϋσής ενώπιον των πρεσβυτέρων του Ισραήλ». (Έξοδος ΙΖ/17 : 6). 

    Το σχετικό περιστατικό με το λάθος που έπραξε ο Μύωσής αναφέρεται στο βιβλίο των «Αριθμών», κεφ. Κ/20, εδ. 7-12, ως εξής: 

7 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, 

8 Λάβε την ράβδον και συγκάλεσον την συναγωγήν συ και Ααρών ο αδελφός σου, και λαλήσατε προς την πέτραν ενώπιον αυτών και θέλει δώσει τα ύδατα αυτής, και θέλεις εκβάλει εις αυτούς ύδωρ εκ της πέτρας και θέλεις ποτίσει την συναγωγήν και τα κτήνη αυτών. 

9 Και έλαβεν ο Μωϋσής την ράβδον απ' έμπροσθεν του Κυρίου, καθώς προσέταξεν εις αυτόν 

10 και συνεκάλεσαν Μωϋσής και ο Ααρών την συναγωγήν έμπροσθεν της πέτρας και είπε προς αυτούς, Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; 

11 Και υψώσας ο Μωϋσής την χείρα αυτού εκτύπησε με την ράβδον αυτού την πέτραν δίς και εξήλθον ύδατα πολλά και έπιεν η συναγωγή και τα κτήνη αυτών. 

12 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν και προς τον Ααρών, Επειδή δεν με επιστεύσατε, διά να με αγιάσητε έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, διά τούτο σεις δεν θέλετε φέρει την συναγωγήν ταύτην εις την γην, την οποίαν έδωκα εις αυτούς. 

      Τη δεύτερη φορά ο Μωϋσής, αντί να μιλήσει στην πέτρα, την κτύπησε. Η πέτρα όμως ήταν ο Χριστός, ο οποίος μία φορά «χτυπήθηκε» πάνω στο σταυρό. Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» (κεφ. Ι/10, εδ. 10) αναφέρει: «Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης». 

    Σε λίγο ο Μύωσής θα πέθαινε και ο ίδιος ο Κύριος θα μεριμνούσε για την εξαφάνιση του πτώματός του, για να μη το λάβουν οι Ισραηλίτες και το προσκυνήσουν. (επιστολή Ιούδα, κεφ. Α/1, εδ. 9). Καθώς λοιπόν ο Μύωσής διανύει τις τελευταίες του ώρες, δυο λόγια έχει να πει στο λαό σχετικά με τη νέα γη που σε λίγο θα κληρονομούσαν καθώς και ποια θα έπρεπε να είναι η συμπεριφορά τους και για το πώς θα έπρεπε να ζήσουν, για να είναι ευτυχισμένοι. 

      Ο λαός βρισκόταν σ’ ένα όριο, σ’ ένα μεταίχμιο, σ’ ένα καίριο σημείο. Βρισκόταν στην έναρξη μιας νέας χρονικής περιόδου στη ζωή του. Από μακριά έβλεπε τα βουνά της νέας γης και ο καθένας την ίδια απορία θα είχε. Τι να κρύβεται για τον καθένα μας πίσω από αυτά τα ψηλά βουνά; Αλήθεια πόσες φορές δε βρεθήκαμε σε μια παρόμοια θέση εν όψει κρίσιμων αποφάσεων, μεγάλων δυσκολιών στη ζωή μας που μοιάζουν με θεόρατα βουνά; Πόσες φορές δεν είπαμε: «Πίσω από αυτά τα βουνά τι να είναι κρυμμένο, τι να μας περιμένει άραγε;» Καθώς μπήκαμε σε ένα καινούργιο χρόνο, τα ίδια ερωτήματα απασχολούν τον καθένα μας. Βουνά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας και άγνωστη η νέα χρονική περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας. Δε γνωρίζουμε σε τούτο το χρόνο που μπήκαμε, τι μας περιμένει. Άραγε μας περιμένουν θλίψεις, χαρές, επιτυχίες, αποτυχίες, αστοχίες, απογοητεύσεις, ανέχεια, αρρώστια, θάνατος, είναι άγνωστο τι μας περιμένει. 

      Ο Μύωσής προσπαθεί να δώσει στο λαό κάποιες περιγραφές: «η χώρα τους λέει που σε λίγο θα κατακτήσετε είναι χώρα με βουνά και κοιλάδες. Δεν είναι όπως στην Αίγυπτο που η γη ποτιζόταν από τα νερά του Νείλου ποταμού, αλλά αυτή η γη θα ποτίζεται από τη βροχή που ο ουρανός θα στέλνει». Τους έδωσε και άλλες περιγραφές και τελείωσε την ομιλία του προσθέτοντας μια ακόμα λεπτομέρεια για την άγνωστη εκείνη χώρα. Μια λεπτομέρεια που ήταν ικανή να διώξει κάθε φόβο μέσα από την καρδιά τους για το άγνωστο αύριο και να τους γεμίσει με θάρρος και εμπιστοσύνη. Τους είπε λοιπόν ο άνθρωπος του Θεού: «η χώρα την οποία διαβαίνετε για να την κληρονομήσετε, είναι χώρα που ο Κύριος ο Θεός σας θα την επιβλέπει πάντοτε. Τα μάτια του Κυρίου θα είναι πάνω της από την αρχή τους έτους μέχρι τέλους του έτους». Αναρωτιέστε, τους είπε, τι είναι άραγε πίσω από εκείνα τα ψηλά βουνά; Πίσω από αυτά θα είναι ο Θεός, από την αρχή μέχρι το τέλος του έτους. Κανένα, μα κανένα κενό δε θα υπάρχει. 

       Αυτή η μεγάλη λεπτομέρεια που αλλάζει εντελώς τα πράγματα έρχεται να καλύψει και τη δική μας άγνωστη χρονική περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας, την περίοδο του νέου χρόνου στον οποίο, με τη βοήθεια του Θεού μπήκαμε. Πίσω από τα βουνά των δυσκολιών που ο καθένας μας θα αντιμετωπίσει τούτο το χρόνο που άρχισε θα είναι ο Κύριος των δυνάμεων, ο ζωντανός, ο αληθινός, ο αιώνιος Θεός θα είναι μαζί μας από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος. 

       Υπάρχει άγνωστο, υπάρχει μυστήριο, υπάρχουν βουνά δυσκολιών, όμως για εκείνον που είναι του Χριστού, για εκείνον που έχει αναγνωρίσει και ομολογήσει μέσα στη ζωή του το μοναδικό Όνομα που δόθηκε από τον ουρανό για τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου (Πράξεις Δ/4: 12) τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι βέβαιο ότι ο καινούργιος χρόνος που ανοίχτηκε μπροστά μας θα είναι μια συνεχής πορεία με τον Κύριο. 

    Στην Παλαιά Διαθήκη και στο βιβλίο των «Αριθμών» (κεφ. Ι/10, εδ. 33) διαβάζουμε: «και ώδοιπόρησαν από του όρους του Κυρίου οδόν τριών ημερών και η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου προεπορεύετο έμπροσθεν αυτών οδόν τριών ημερών, διά να ζητήση τόπον αναπαύσεως δι' αυτούς». Κάθε φορά που ο λαός του Θεού είχε να περάσει μέσα από δύσκολους και άγνωστους δρόμους, κάθε φορά που ήθελε να προχωρήσει μέσα στην άγνωστη και απρόβλεπτη έρημο τοποθετούσε μπροστά την κιβωτό του Κυρίου, στην οποία ήταν η παρουσία του Θεού και όλος ο λαός ακολουθούσε.  

        Ας είναι τούτη μια αμετάκλητη απόφαση όλων μας για τον καινούργιο χρόνο που άρχισε. Κύριε, Εσύ να προπορεύεσαι μέσα στη ζωή μου. Αν ο Θεός πάρει αυτή τη θέση μέσα στη ζωή μας, θα μας επιβλέπει, θα μας οδηγεί, θα μας νουθετεί, θα μας διδάσκει και πάνω απ’ όλα θα μάχεται για μας. Δια του Ονόματος Αυτού θα υπέρνικώμεν. Από την αρχή τους έτους μέχρι το τέλος του τα άγρυπνα μάτια του Θεού μας θα είναι πάνω μας. Το βλέμμα του Κυρίου θα μας παρακολουθεί αδιάκοπα. 

      O Κύριος παρατείνει το Έλεός Του και την αγάπη Του μέσα στη ζωή μας επιτρέποντας να μπούμε σ’ έναν καινούργιο χρόνο. Περιμένει από τον καθένα μας τούτο το χρόνο να εργαστεί μέσα στον αγρό το δικό Του και να φέρει πολύ καρπό. Ο καρπός του πιστού ανθρώπου είναι ο αγιασμός, το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή μας είναι «έτι άγιοι». Πολλές φορές η πνευματική μας κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Έρχεται και ξανάρχεται ο Κύριος του αμπελώνος (Ματθαίος ΚΑ/21: 40) χωρίς να βρίσκει καρπό. Το διαχρονικό παράπονο του Θεού για τους δικούς Του ανθρώπους, για την «αμπελώνα Του» είναι : «τι ήτο δυνατόν να κάμω έτι εις τον αμπελώνά μου και δεν έκαμον εις αυτόν; διά τι λοιπόν, ενώ περιέμενον να κάμη σταφύλια, έκαμεν αγριοστάφυλα;» (Ησαΐας Ε/5 : 4). Πως θα ενεργήσει ο Κύριος μπροστά στην «ακαρπία μας;». Το ευαγγέλιο «κατά Λουκάν» (κεφ. ΙΓ/13, εδ. 6-7) αναφέρεται: «Έλεγε δε ταύτην την παραβολήν. Είχε τις συκήν πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και δεν εύρε. Και είπε προς τον αμπελουργόν Ιδού, τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και δεν ευρίσκω έκκοψον αυτήν διά τι καταργεί και την γην;».

      Ευτυχισμένος πραγματικά θα είναι ο καινούργιος χρόνος για εκείνον που δια της δυνάμεως του Κυρίου θα προσέξει το θέμα της πνευματικής καρποφορίας του, για εκείνον που θα παραδεχτεί ότι δε μπορεί να βαδίσει μόνος του στον άγνωστο δρόμο που ανοίγεται μπροστά του και θα θέσει μπροστά απ’ αυτόν το ζωντανό Κύριο. Στο βιβλίο του "Ιησού του Ναυή" (κεφ. Γ/3, εδ. 4) αναφέρεται: «Ο Κύριος θα πρέπει να προπορεύεται μέσα στη ζωή μας». Γιατί; Για να γνωρίζουμε την οδόν την οποίαν θα βαδίζουμε. Στον ψαλμό ΙΣ/16, εδ. 11, αναφέρεται: «Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής». Στο βιβλίο του "Ησαΐα" (κεφ. ΜΕ/45, εδ. 2) «Εγώ θέλω υπάγει έμπροθέν σου και εξομαλύνει τας σκολιάς οδούς θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς». 

     Στο νέο χρόνο που ανοίγεται μπροστά μας εχθρός της ψυχής, πότε «ως λέων ωρυόμενος» (Α΄ Πέτρου Ε/5: 8) και πότε «ως άγγελος φωτός» (Β΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 14) θα αγωνίζεται για να μας εκτρέψει από την οδόν της ζωής, για να μας οδηγήσει στην οδόν της απώλειας. Στον ψαλμό ΛΒ/32, εδ. 8 αναφέρεται: «Εγώ θέλω σε συνετίσει και θέλω σε διδάξει την οδόν, εις την οποίαν πρέπει να περιπατής θέλω σε συμβουλεύει επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου». Μέσα στον καινούργιο χρόνο που άρχισε τη δύσκολη ώρα, την ώρα του προβλήματος, της δοκιμασίας, το βλέμμα του Κυρίου θα είναι πάνω μας. 

     Το βλέμμα του Κυρίου βλέπει τα πάντα μέσα στη ζωή μας, γι’ αυτό και σε κάθε μία από τις Εκκλησίες της Μικράς Ασίας ο Κύριος μπορεί να λέγει: «γνωρίζω τα έργα σου». Θυμηθείτε τι είδε το βλέμμα του Κυρίου, όταν ήταν στην Ιερουσαλήμ και είχε επισκεφθεί το Ναό του Σολομώντα. Πολλοί πλούσιοι προσέρχονταν και προσέφεραν πλούσια, ηγεμονικά δώρα στο Ναό. Με μεγάλη φιλαρέσκεια οι δωρητές άφηναν τα δώρα τους και απομακρύνονταν. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρέθηκε και μια φτωχή γυναίκα. Τι θα μπορούσε να προσφέρει τούτη η γυναίκα; Προσήλθε και προσέφερε όλα τα χρήματα που είχε και τα οποία ήταν δύο λεπτά. Ανθρωπίνως δε μπορεί να γίνει καμία σύγκριση του δώρου της με τα δώρα των πλουσίων! Όμως το άγρυπνο μάτι του Κυρίου παρατήρησε την καρδιά της, είδε το κίνητρο της αγάπης της γυναίκας εκείνης και συζητώντας με τους μαθητές ήταν κατηγορηματικός: «Και προσκάλεσες τους μαθητάς αυτού, λέγει προς αυτούς. Αληθώς σας λέγω ότι η χήρα αύτη η πτωχή έβαλε περισσότερον πάντων, όσοι έβαλον εις το γαζοφυλάκιον διότι πάντες εκ του περισσεύοντος εις αυτούς έβαλον, αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλε πάντα όσα είχεν, όλην την περιουσίαν αυτής» (Μάρκος ΙΒ/12: 41 - 44). Απ’ όλα τα πλούσια δώρα τα χρυσά και αργυρά που προσφέρθηκαν τα δύο λεπτά της γυναίκας αυτής ήταν το πλουσιότερο. Άλλα τα μέτρα και άλλα τα σταθμά του Κυρίου. «τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ Κορινθίους Θ/9 : 7). 

    Το βλέμμα του Κυρίου ήταν εκείνο που είδε τον αμαρτωλό τελώνη Ζακχαίο πάνω σε μια συκομουριά. (Λουκάς ΙΘ/19: 4). Το βλέμμα του Κυρίου ήταν εκείνο που στάθηκε στην Ιεριχώ μπροστά στον τυφλό Βαρτίμαιο και του είπε: «τι θέλεις να σου κάνω;» (Μάρκος Ι/10: 51). 

       Ω! Το βλέμμα του Κυρίου επιβλέπει τα πάντα μέσα στη ζωή μας. Μ’ αυτήν την πίστη ας προχωρήσουμε προς εκείνα τα βουνά που ορθώνονται μπροστά μας στο νέο χρόνο, που είναι ένας νέος δρόμος και που ανοίγεται μπροστά μας με τις 365 επικίνδυνες στροφές. Ας ζήσουμε με εμπιστοσύνη στον Κύριο και με την απόλυτη βεβαιότητα ότι Αυτός θα είναι μαζί μας. Το άγρυπνο μάτι Του θα είναι πάνω μας από την αρχή τους έτους έως το τέλος του, έχοντας πάντοτε τη βεβαιότητα ότι «εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ' ημών;» (Ρωμαίους Η/8: 31). ---