Ο παραλυτικός της Βηθεσδά.

 Ευαγγέλιον  «κατά Ιωάννην»,   κεφ. Ε/5,   εδ. 1 – 16.

1 Μετά ταύτα ήτο εορτήν των Ιουδαίων, και ανέβη ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα. 

2 Είναι δε εν τοις Ιεροσολύμοις πλησίον της προβατικής πύλης κολυμβήθρα, η επονομαζομένη Εβραϊστί Βηθεσδά, έχουσα πέντε στοάς. 

3 Εν ταύταις κατέκειτο πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, οίτινες περιέμενον την κίνησιν του ύδατος. 

4 Διότι άγγελος κατέβαινε κατά καιρόν εις την κολυμβήθραν και ετάραττε το ύδωρ όστις λοιπόν εισήρχετο πρώτος μετά την ταραχήν του ύδατος, εγίνετο υγιής από οποιανδήποτε νόσον έπασχεν. 

5 Ήτο δε εκεί άνθρωπός τις τριάκοντα οκτώ έτη πάσχων ασθένειαν. 

6 Τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον, και εξεύρων ότι πολύν ήδη καιρόν πάσχει, λέγει προς αυτόν Θέλεις να γείνης υγιής; 

7 Απεκρίθη προς αυτόν ο ασθενών Κύριε, άνθρωπον δεν έχω, διά να με βάλη εις την κολυμβήθραν, όταν ταραχθή το ύδωρ ενώ δε έρχομαι εγώ, άλλος προ εμού καταβαίνει. 

8 Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς Εγέρθητι, σήκωσον τον κράββατόν σου και περιπάτει. 

9 Και ευθύς έγεινεν ο άνθρωπος υγιής και εσήκωσε τον κράββατον αυτού, και περιεπάτει. Ήτο δε σάββατον εκείνην την ημέραν. 

10 Έλεγον λοιπόν οι Ιουδαίοι προς τον τεθεραπευμένον Σάββατον είναι Δεν σοι είναι συγκεχωρημένον να σηκώσης τον κράββατον. 

11 Απεκρίθη προς αυτούς. Ο ιατρεύσας με, εκείνος μοι είπε Σήκωσον τον κράββατόν σου, και περιπάτει. 

12 Ηρώτησαν λοιπόν αυτόν Τις είναι ο άνθρωπος, όστις σοι είπε, Σήκωσον τον κράββατόν σου και περιπάτει; 

13 Ο δε ιατρευθείς δεν ήξευρε τις είναι διότι ο Ιησούς υπεξήλθεν, επειδή ήτο όχλος πολύς εν τω τόπω. 

14 Μετά ταύτα ευρίσκει αυτόν ο Ιησούς εν τω ιερώ και είπε προς αυτόν. Ιδού, έγεινες υγιής μηκέτι αμάρτανε, διά να μη σοι γείνη τι χειρότερον. 

15 Υπήγε λοιπόν ο άνθρωπος και ανήγγειλε προς τους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς είναι ο ιατρεύσας αυτόν. 

16 Και διά τούτο κατέτρεχον τον Ιησούν οι Ιουδαίοι και εζήτουν να θανατώσωσιν αυτόν, διότι έκαμνε ταύτα εν σαββάτω. 

         ΣΧΟΛΙΑ : 

      Ο Κύριος είχε ανεβεί στα Ιεροσόλυμα, για να παραβρεθεί σε μια μεγάλη γιορτή των Ιουδαίων. Πιθανότατα να ήταν το Πάσχα ή η γιορτή της εβραϊκής Πεντηκοστής, μια γιορτή που γινόταν σε ανάμνηση της προσφοράς του Νόμου από το Θεό στο όρος Σινά. Καθώς περνούσε κοντά στην προβατική πύλη των Ιεροσολύμων υπήρχε, εκεί μια δεξαμενή (κολυμπήθρα) με πέντε στοές, που ονομαζόταν Βηθεσδά (οίκος ελέους). Η Προβατική Κολυμπήθρα της Βηθεσδά πήρε τ’ όνομά της από μία γειτονική Προβατική Πύλη (Νεεμίας Γ/3: 1), απ’ όπου περνούσαν τα πρόβατα που προορίζονταν για θυσία, για να τα πλύνουν και να τα καθαρίσουν. 

      Ο Ιησούς, «ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάννης Α/1: 29), πήγε - και δεν ήταν η μοναδική φορά - στη μεγάλη γιορτή και μάλιστα μπήκε από την προβατική πύλη που έφερναν τα πρόβατα που προορίζονταν για τις θυσίες. Ο Ιησούς λοιπόν ως "Αμνός του Θεού" ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και μπήκε από την πύλη των προβάτων! Σε λίγο θα εφέρετο και Αυτός «ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον» (Ησαΐας ΝΓ/53: 7) χωρίς να μιλήσει, χωρίς να αντιλογήσει, χωρίς να φέρει καμία αντίσταση. 

    Γύρω από την κολυμπήθρα υπήρχαν πέντε στεγασμένοι χώροι που φιλοξενούνταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που κατέφευγαν εκεί, για να θεραπευτούν. Εδώ συναντά κανείς την εικόνα του αμαρτωλού ανθρώπου. Ο Προφήτης "Ησαΐας" (κεφ. Α/1, εδ. 5-6) αναφέρει χαρακτηριστικά: «ολόκληρο το κεφάλι είναι άρρωστο, και όλη η καρδιά εξαντλημένη από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ' αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη δεν πιέστηκαν ούτε δέθηκαν ούτε μαλακώθηκαν με αλοιφή». 

    Αυτός είναι ο άνθρωπος μακριά από το Θεό, μέσα στην αμαρτία του. Τούτων των ταλαιπωρημένων ανθρώπων όλη η προσοχή, όλο τους το ενδιαφέρον ήταν να προλάβουν να μπουν μέσα στην κολυμπήθρα, όταν θα κατέβαινε ο άγγελος του Θεού και θα γινόταν η αναταραχή του νερού. Όποιος έμπαινε πρώτος στο νερό, μετά την αναταραχή του γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η πάθησή του (Ιωάννης Ε/5: 3-4). Σ’ αυτόν τον περίεργο τόπο μαζεύονταν απ’ όλα τα μέρη άνθρωποι που υπέφεραν από διάφορες αρρώστιες, για να βρουν τη θεραπεία που μάταια είχαν αναζητήσει από ανθρώπους σε άλλους τόπους. Το νερό αυτό δεν είχε από μόνο του θεραπευτικές ιδιότητες, ήταν απλό φυσικό νερό με μείγματα μεταλλικά. Η θεραπευτική ιδιότητά του ήταν θεϊκή, προερχόταν από ουράνιες δυνάμεις και αυτό είναι σαφές από το γεγονός ότι τις θεραπευτικές ιδιότητες τις αποκτούσε μόνο, όταν με τη Θεία πρόνοια άγγελος του Θεού κατέβαινε και τάραζε το νερό. Αυτός που της έδινε ζωή από καιρού εις καιρόν ήταν ο άγγελος και έτσι όποιος προλάβαινε ..."τον Κύριον έβλεπε". Στη συνέχεια ακολουθούσε «άκρα του τάφου σιωπή». Κάποιος που ήταν πιο οργανωμένος και περισσότερο έτοιμος από τους άλλους προλάβαινε, ενώ οι άλλοι περίμεναν την επόμενη φορά!

    Τι περίεργη και πόσο δραματική σκηνή! Φανταστείτε τους χώρους στις πέντε στοές να κατακλύζονται από τους πιο απελπισμένους και πονεμένους ανθρώπους που έρχονταν από παντού! Όπου κι αν κοίταζε κανείς, βασίλευε ο πόνος η θλίψη, τα δάκρυα και μια κρυφή ελπίδα μέσα στην καρδιά τους, μήπως τους δοθεί η ευκαιρία και θεραπευτούν. Πόσο αποκαρδιωτικό είναι τούτο το φαινόμενο, να προσπαθείς μέσα στην ανημποριά σου να πέσεις στο νερό και να μη βλέπεις αποτέλεσμα, γιατί κάποιος άλλος μπήκε πριν από σένα. 

      Ένας από τους ανθρώπους που περίμενε γύρω από τη δεξαμενή ήταν κατάκοιτος για τριάντα οχτώ (38) ολόκληρα χρόνια, ο πιο παλιός θα λέγαμε. Βρισκόταν σ’ αυτήν την κατάσταση, πριν ακόμα γεννηθεί ο Ιησούς. Στην κατάσταση που ήταν δεν μπορούσε ο ίδιος να πάει στο Χριστό. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο Χριστός κατέβηκε από τον Ουρανό και ήρθε ανάμεσά μας. Καθώς περπάτησε μέσα στους δρόμους, "διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού" (Πράξεις Ι/10: 38).
        Ας αναλογιστούμε τούτη τη φρικτή εικόνα! Να είσαι τελείως ανήμπορος και να ζεις με την ελπίδα μήπως τα καταφέρεις σήμερα, μήπως αύριο, μήπως βρεθεί κάποιος συγγενής, κάποιος φίλος να σου δώσει έγκαιρα μία σπρωξιά να πέσεις πρώτος μέσα στην κολυμπήθρα. Τίποτα άλλο δε θέλω, μια σπρωξιά! Είναι η εικόνα του ανθρώπου που αναζητά δίπλα του το συνάνθρωπο και δεν τον βρίσκει. Σκέψεις, πόθοι, ελπίδες που διαψεύστηκαν για 14.000 φορές, γιατί τόσες περίπου είναι οι ημέρες των 38 χρόνων. Να στέκεσαι δίπλα στην πηγή, να είσαι διψασμένος και να μην μπορείς να πιεις νερό! Τι φοβερό να είσαι μόνος μέσα σ’ ένα μεγάλο πλήθος! Αν βρίσκεσαι σ’ αυτήν τη θέση, σήκωσε λίγο το βλέμμα σου και δες. Ο Χριστός είναι πολύ κοντά σου. Φώναξέ Τον, κάλεσέ Τον, βάλε τις φωνές, όπως ο Βαρτίμαιος (Μάρκος Ι/10: 46-52) και τόσοι άλλοι διαχρονικά και Αυτός θα έρθει κοντά σου. Δεν υπάρχει ψυχή που ειλικρινά να ζήτησε τον Κύριο και να μην την άκουσε. Είναι έτοιμος ο Κύριος κάθε στιγμή να προσφέρει όλα εκείνα που επί  τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια ζητούσε η ψυχή, εκλιπαρούσε τους ανθρώπους και οι άνθρωποι μέσα στον εγωισμό τους αρνιόνταν να προσφέρουν. 

     Καθώς ο Κύριος περνούσε από εκεί, το άγρυπνο μάτι Του είδε τούτο το δυστυχισμένο άνθρωπο. Τούτο το γεγονός ας μη θεωρηθεί ότι ήταν τυχαίο. Άλλωστε τίποτα στη ζωή του Κυρίου δεν ήταν τυχαίο. Είναι πολύ πιθανόν ο Κύριος να πέρασε από εκείνο το σημείο, για να συναντήσει τούτον τον άνθρωπο. Καθώς τον είδε ο Κύριος και ήξερε ότι ήταν πολύ καιρό σ’ αυτή την κατάσταση, τον πλησίασε και του είπε: «Θέλεις να γίνεις υγιής;». «Τούτον ιδών ο Ιησούς κατακείμενον, και εξεύρων ότι πολύν ήδη καιρόν πάσχει, λέγει προς αυτόν. Θέλεις να γίνεις υγιής;» (Ιωάννης Ε/5: 6). Ξέρει ο Κύριος τι έχεις, γιατί το έχεις, ξέρει πόσο καιρό το έχεις, πώς θα γίνεις καλά, ξέρει τα πάντα, γιατί είναι Παντογνώστης. Ξέρει πώς να σε ελευθερώσει από το θάνατο, την αρρώστια, την αμαρτία, τον πειρασμό, όμως μέσα σε όλα αυτά υπάρχει μία προϋπόθεση: «θέλεις να γίνεις υγιής;». Κύριε, θα έλεγε κάποιος, τι ερώτηση είναι αυτή που του κάνεις, παίζεις με τον πόνο του; Αυτή είναι η επιθυμία της ζωής του και Συ τον ρωτάς αν θέλει να γίνει καλά; Ο άνθρωπος είναι κατάκοιτος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια και όπως λέει και ο λαός: «ποιος στραβός δε θέλει το φως του»; Όμως ας προσέξουμε τους συλλογισμούς μας. Σίγουρα δεν παίζει ο Κύριος και τα λόγια Του πάντα είναι σωστά και σοβαρά. Γιατί λοιπόν τον ρωτάει ο Κύριος;

      Τον ρωτάει, γιατί δε μπορεί να ενεργήσει ο Θεός μέσα στη ζωή του ανθρώπου, αν ο άνθρωπος δε συναινέσει σ’ αυτό. Ο Χριστός και σήμερα περνάει από μπροστά σου και θέλει να σε κάνει καλά, θέλει να θεραπεύσει τα πάθη και τις αδυναμίες σου, εσύ θέλεις;;  Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο να ζει και να έχει ελεύθερη βούληση, να αποφασίζει αυτός και μόνον για τον εαυτόν του. Ο Κύριος, πριν ενεργήσει, περιμένει τη συναίνεση αυτού του ανθρώπου. Ψυχή, εάν θέλεις τον Κύριο μέσα στη ζωή σου, σίγουρα θα Τον έχεις. Αν όμως Τον αρνηθείς, δε θα σου επιβληθεί. Ο Κύριος θέλει, αλλά θα πρέπει το δικό Του θέλω να ταυτιστεί με το δικό σου. Κοιτάζοντας από μακριά την Ιερουσαλήμ, ένα κλάμα και ένα παράπονο είχε να εκφράσει: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ…. ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου…. και δεν ηθελήσατε» (Λουκάς ΙΓ/13: 34). «πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, διά να έχητε ζωήν». (Ιωάννης Ε/5: 40). «εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας με ακολουθή». (Ματθαίος ΙΣ/16: 24). Πρέπει ο άνθρωπος ειλικρινά να βάλει το «θέλω» και τότε θα έρθει ο Θεός, για να βάλει τη δύναμη. 

     «Θέλεις να γίνεις υγιής;». Το ερώτημα αφορά όλους μας, θέλουμε ν' αλλάξουμε τις συνήθειές μας, την πάγια τυπική, χαλαρή "Χριστιανική" μας ζωή; Μήπως έχουμε βολευτεί και δε θέλουμε καμία αλλαγή; Μήπως παρασυρόμαστε από την ανθρώπινη  αδιαφορία που λέει: "Ωχ αδελφέ έτσι τα βρήκαμε.... τι τα σκαλίζεις τώρα.... άμα εγώ κλείσω τα μάτια μου..... και πολλά άλλα". 

      Ο Θεός μας δίνει σήμερα μία ευκαιρία και περιμένει τη συγκατάθεσή μας, για να μπει μέσα στη ζωή μας και να τα αλλάξει όλα. Ίσως τούτη να είναι η τελευταία ευκαιρία που μας προσφέρεται. Ο Κύριος δε λέει "θέλεις να θεραπευτείς"; Δηλαδή να θεραπευτεί η σπονδυλική σου στήλη, τα κόκαλά σου για να μπορείς να περπατήσεις, όμως να συνεχίσεις να έχεις άλλα προβλήματα με την καρδιά, το συκώτι ή ό,τι άλλο. Ο Κύριος έχει σκοπό τον άνθρωπο να τον κάνει υγιή σε όλα. Να τον θεραπεύσει από τις αρρώστιες, τα πάθη, τους φόβους, τις αδυναμίες του και να τον τελειοποιήσει. Θέλεις ο άνθρωπος να είναι υγιής και όχι απλά θεραπευμένος; Θέλεις να έχεις μια υγιή σχέση με το Θεό κι όχι μια απόμακρη που δε μπορεί να σε βοηθήσει σε τίποτα; Θέλεις μια υγιή σχέση με το Θεό κι όχι μια χαλαρή μέσω δήθεν μεσαζόντων, που το μόνο που μπορούν να σου προσφέρουν είναι ένα φορείο, για να μεταφέρουν την παραλυσία σου; 

       Ο παραλυτικός, καθώς τον ακούει, έρχεται να δώσει μια τραγική, αλλά και διαχρονική απάντηση. "Κύριε άνθρωπο δεν έχω...".  Εδώ εκτυλίσσεται ολόκληρο το ανθρώπινο δράμα. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει Θεό, στηρίζεται και περιμένει τη σωτηρία του στους ανθρώπους. Ο Λόγος του Θεού είναι κατηγορηματικός: "είναι επικατάρατος κάθε ένας που ελπίζει σε άνθρωπο" (Ιερεμίας ΙΖ/17: 5). Οι άνθρωποι διαχρονικά στηριζόμενοι στο "εγώ" τους αδιαφορούν και άλλες φορές αδυνατούν να ανταποκριθούν στα προβλήματα των άλλων. Πόσοι περνούσαν καθημερινά δίπλα του, όμως κανένας δεν ασχολείτο με το πρόβλημά του. Κάποιοι κάποτε τον έφεραν στην κολυμπήθρα, τον άφησαν εκεί και έφυγαν και δεν ήταν κοντά του για να τον βοηθήσουν, όταν ο άγγελος θα κατέβαινε και θα ανακινούσε το νερό. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι διάφορες θρησκείες στον άνθρωπο. Μπορούν να τον φέρουν μέχρι την κολυμπήθρα, αλλά δεν μπορούν να θεραπεύσουν την ψυχή του, να τον κάνουν υγιή. Απευθυνόμενος ο Κύριος προς του Φαρισαίους τους είπε: «Αλίμονο σ' εσάς δάσκαλοι του Νόμου και Φαρισαίοι υποκριτές! Που περιτρέχετε τη θάλασσα και τη στεριά για να κάνετε έναν προσήλυτο κι όταν γίνει, τον κάνετε γιο της γέεννας δυο φορές χειρότερο από σας!» (Ματθαίος ΚΓ/23: 15). Πήγαιναν στην άλλη άκρη της γης, για να προσηλυτίσουν κάποιον κι όταν τον κέρδιζαν, τον έκαναν πολύ χειρότερο από τον εαυτόν τους. Τα θρησκευτικά συστήματα ανάμεσα στους αιώνες δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον "παράλυτο" πνευματικά εξαιτίας της αμαρτίας του άνθρωπο. Μπροστά από τον πληγωμένο της παραβολής πέρασε ο Ιερέας, πέρασε και Λευίτης (εκπρόσωποι της θρησκείας) και γύρισαν από την άλλη πλευρά και συνέχισαν το δρόμο τους. Έπρεπε να έρθει από τον ουρανό «ο καλός Σαμαρείτης», ο Ιησούς Χριστός, για να γιατρευτεί ο άνθρωπος. «Σαμαρείτης δε τις οδοιπορών ήλθεν εις τον τόπον όπου ήτο, και ιδών αυτόν εσπλαγχνίσθη». (Λουκάς Ι/10: 33). Ο Θεός της αγάπης και τους ελέους σπλαχνίστηκε τον άνθρωπο και έκανε ένα τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο δια Ιησού Χριστού για τη σωτηρία του. 

     "Κύριε άνθρωπο δεν έχω...". «Δεν έχω έναν άνθρωπο Κύριε να με βοηθήσει να πέσω μέσα στην κολυμπήθρα. Πάντοτε προλαβαίνει κάποιος άλλος και πέφτει πρώτος από εμένα». Στα λόγια αυτού τους ανθρώπου διακρίνουμε πόσο έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον σε τούτη τη ζωή, αλλά και πόσο σκληρή, ανταγωνιστική και αδιάφορη έχει γίνει η κοινωνία μας, που πολλές φορές δυστυχώς οδηγεί στην απομόνωση και τον παραγκωνισμό του ανθρώπου. 

    Ο Ιησούς τού απαντά: «σήκω πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Ό,τι σου αποκαλύψει ο Κύριος,  ό,τι λέει μέσα στο λόγο Του μη διστάσεις στιγμή να το εκτελέσεις. Ο λόγος του Κυρίου είναι «ναι» και «αμήν». Την ίδια στιγμή τούτος ο άνθρωπος έγινε καλά, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Ο Κύριος, όταν σώζει τον άνθρωπο, δεν του λέει μόνον: «σήκω» και μείνε αδρανής, αλλά και «περιπάτει». Ζητάει από τον κάθε θεραπευμένο να περπατήσει με τρόπο αντάξιο που θα τιμά το Όνομα του Θεού και θα συμβάλει με την άγια ζωή του στη σωτηρία και άλλων πολυτίμων ψυχών. Περπάτα σε μια νέα ζωή, καθαρή, άγια, πάνω στα βήματα Εκείνου. "Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ χρεωστεί, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή" (Α΄ Ιωάννου Β/2: 6). Ας προσέξουμε ιδιαίτερα γιατί πολλές φορές, ενώ λάβαμε τη σωτηρία μας αντί "να περιπατήσουμε" μένουμε στο ίδιο σημείο, τριγυρίζοντας γύρω από την αρρωστημένη ατμόσφαιρα της Βηθεσδά, στο ίδιο περιβάλλον στις ίδιες συνήθειες, τις παλιές παρέες, τις προηγούμενες κακές νοοτροπίες. Ο Κύριος μας καλεί να περιπατήσουμε και να αποβάλουμε  όλα αυτά και καθώς θα περπατάμε απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος, "να αποβλέπουμε  στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης μας" (Εβραίους ΙΒ/12: 2). Στη συνέχεια ο Κύριος Ιησούς έφυγε αμέσως από εκεί απαρατήρητος εξαιτίας του πλήθους που είχε μαζευτεί. Αυτό το έκανε και σε άλλες περιπτώσεις, για να μην τον αναγορεύσουν εσφαλμένα κοσμικό ηγέτη τους και του δώσουν πολιτικές και στρατιωτικές διαστάσεις (Ιωάννης Σ/6: 15). 

     Το θαύμα έγινε ημέρα Σάββατο που για τους Ιουδαίους ήταν απαγορευμένη κάθε μορφή εργασίας (Έξοδος Κ/20: 10). Όταν είδαν οι Φαρισαίοι τον πρώην παραλυτικό να προχωράει με το κρεβάτι στον ώμο του, τους κατέλαβε «ιερή» αγανάκτηση. «Τι κάνεις εκεί παραβάτη των θρησκευτικών μας νόμων; δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου, γιατί σήμερα είναι Σάββατο". Έτσι έλεγε ο νόμος τους. Σε μια άλλη περίπτωση είπε κάποιος αρχισυνάγωγος:"δεν πρέπει να θεραπεύεστε το Σάββατο" (Ιωάννης Θ/9: 16). Αντί να παρατηρήσουν το θαύμα και να ευχαριστήσουν το Θεό γι’ αυτό, παρατήρησαν το «Σάββατο». Ο Κύριος για μια ακόμα φορά τους διευκρίνισε: «Και έλεγε προς αυτούς το σάββατον έγινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον» (Μάρκος Β/2: 27). Οι ταγοί του θρησκευτικού κατεστημένου δεν έχουν μάτια για να δουν τη θαυματουργική κίνηση του Θεού, αλλά μόνο για να δουν αν τηρούνται οι θεσμοί και τα διατάγματα και οι παραδόσεις που οι ίδιοι είχαν καθιερώσει. Ο Κύριος τους είχε κατηγορήσει: "Διότι δένουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιθέτουσιν επί τους ώμους των ανθρώπων, δεν θέλουσιν όμως ουδέ διά του δακτύλου αυτών να κινήσωσιν αυτά" (Ματθαίος ΚΓ/23: 4).

       Οι  άνθρωποι  αυτοί έμεναν  τυπικά  αυστηρά  προσκολλημένοι στο γράμμα του Νόμου και πολλές φορές  δεν  έδειχναν  Έλεος  και  Αγάπη  στους  συνανθρώπους  τους. Ο  Κύριος  ήταν  απόλυτος   και κατηγορηματικός  προς  αυτούς:  «Αλλοίμονο  σε  σας,  γραμματείς   και  Φαρισαίοι,  υποκριτές,   επειδή, αποδεκατίζετε  τον  δυόσμο,  και τον άνηθο και  το  κύμινο, αφήσατε, όμως, τα βαρύτερα του νόμου:  Την κρίση  και  το  έλεος  και  την  πίστη  αυτά  έπρεπε  να   κάνετε, και εκείνα να μη τα αφήνετε» (Ματθαίος ΚΓ/23: 23). 

     Ας προσέξουμε πολύ, γιατί ο Θεός δε θέλει να έχουμε μια σχέση μαζί Του μέσα από νόμους, διατάξεις και άλλους κανονισμούς. Ο Θεός θέλει πάνω απ’ όλα ένα νόμο να τηρεί ο άνθρωπος, το νόμο της αγάπης, γιατί χωρίς την αγάπη τίποτα δεν μπορεί να σταθεί (Α΄ Κορινθίους ΙΓ/13: 1-13). Ψυχή, μη διστάσεις μπροστά στην αντιλογία των ανθρώπων. Σήκωσε το κρεβάτι σου, πάνω στο οποίο σε μετέφεραν, σπάσε τα δεσμά των ανθρώπινων δοξασιών και όταν σε κρίνουν γι’ αυτό, επανάλαβε εκείνο το διαχρονικό: «Δεν ξέρω τι λέτε εσείς. Εγώ ένα ξέρω: ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω» (Ιωάννης Θ/9: 25). Στις επίμονες ερωτήσεις τους ο θεραπευμένος τους έδωσε μια απλή απάντηση. Εκείνος που με έκανε καλά μου είπε: «πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Ο άνθρωπος αυτός είναι φανερό ότι δε γνώριζε ακόμα ποιος ήταν ο Κύριος Ιησούς. Μίλησε γι’ Αυτόν γενικά, ενώ δεν έκρυβε την ευγνωμοσύνη. 

       Λίγο αργότερα ο Ιησούς βρήκε το θεραπευμένο στο Ναό, όπου σίγουρα θα βρισκόταν εκεί, για να προσευχηθεί και να ευχαριστήσει το Θεό για τη λύτρωσή του. Ο Κύριος του είπε: «Ιδού, έγινες υγιής μηκέτι αμάρτανε, διά να μη σοι γίνη τι χειρότερον». Έγινες καλά, του είπε ο Κύριος, όμως πρόσεξε από δω και πέρα να μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο. Είναι φανερό ότι η ασθένεια που τον είχε βρει ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας μέσα στη ζωή του. Μπορεί μέσα στη ζωή του να έκανε χρήση ποτών ή άλλων ουσιών που να είχαν επηρεάσει τον εγκέφαλό του ή να είχε προσβληθεί από κάποιο άλλο νόσημα εξαιτίας όλων αυτών. Ας προσέξουμε όμως, γιατί αυτό δεν ισχύει πάντοτε και δε θα πρέπει κάθε φορά η ασθένεια κάποιου να σχετίζεται με κάποια αμαρτία του. Αυτό το διευκρίνισε ο ίδιος ο Κύριος, όταν είπε στους μαθητές σε μια άλλη περίπτωση ότι αιτία κάθε ασθένειας δεν είναι οπωσδήποτε από κάποια προσωπική αμαρτία ή κάποια αμαρτία των γονέων του (Ἰωάννης Θ/9 : 3). 

      Πρόσεξε, του επισημαίνει ο Κύριος, από δω και πέρα να μην αμαρτάνεις. Όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει εκούσια χωρίς να μετανοεί, όταν αγνοεί το Θεό και επανέρχεται στην παλιά ανυπάκουη ζωή του, όταν συμπεριφέρεται όπως πριν, τότε η Χάρη του Θεού αποτραβιέται απ’ αυτόν και συμβαίνει σ’ αυτόν εκείνο που είπε ο Κύριος: «εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου δια της επιγνώσεως του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού, ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα και νικώνται, έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων». Τα τελευταία έγιναν χειρότερα των πρώτων. 

       Όπως ακριβώς είχε κάνει και η Σαμαρείτισα, (Ιωάννης Δ/4: 29), ο άνθρωπος αυτός ήθελε να δώσει δημόσια μαρτυρία για το Σωτήρα του και γι’ αυτό πήγε και είπε στους Ιουδαίους ότι αυτός που τον γιάτρεψε ήταν ο Ιησούς. Είναι φανερό ότι το έκανε αυτό με καλή πίστη, με καλές προθέσεις. Τον ρώτησαν για τον Ιησού κι αυτός νόμισε πως ήταν καλό να το πει και όχι μόνο αυτό, αλλά ένιωσε πως το όφειλε αυτό στον ευεργέτη του. Έπρεπε να γνωρίσει το όνομά του στους άλλους, να το μάθουν όλοι και μάλιστα εκείνοι που τον ρώτησαν. Πού να φανταστεί ο άνθρωπος πως εκείνοι δε ρωτούσαν, για να δοξάσουν τον Ιησού σαν θαυματουργό, μα για να τον θανατώσουν, με πρόφαση ότι δεν τήρησε την αργία τού Σαββάτου. Συνεπαρμένος από το καλό που του έκανε ο Θεός δεν είναι σε θέση να παρατηρήσει τη στενομυαλιά και τις πονηρές διαθέσεις που έκρυβαν στο βάθος του μυαλού τους. Η σκέψη κι η διάθεσή του ήταν να δοξολογήσει τον Κύριο Ιησού, τον ευεργέτη του. Η σκέψη κι η διάθεση των Ιουδαίων ήταν να Τον θανατώσουν. «διά τούτο κατέτρεχον τον Ιησούν οι Ιουδαίοι και εζήτουν να θανατώσωσιν αυτόν, διότι έκαμνε ταύτα εν σαββάτω», γράφει ο ευαγγελιστής (Ιωάννης Ε/5: 16).

       Άραγε γιατί ήθελαν να τον σκοτώσουν; Μήπως επειδή ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που πρόσεξε το δυστυχή παράλυτο τα τριάντα οκτώ αυτά χρόνια και αυτό τους άφηνε εκτεθειμένους; Βεβαίως γι’ αυτό, μήπως επειδή ο Κύριος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που έδωσε μεγαλύτερη σημασία στη ζωή ενός ανθρώπου από την τυπολατρία τού Σαββατισμού των Ιουδαίων. Πάνω όμως απ' όλα εκείνο που τους βασάνιζε περισσότερο ήταν το εξής: Άν άνθρωπος αυτός είναι κύριος του Σαββάτου, τότε θα είναι Κύριος και Θεός, αφού μόνο ο Θεός έχει το δικαίωμα να αναιρεί τις εντολές του Νόμου. Αφού ο Ιησούς κάνει θαύματα και το Σάββατο, άρα είναι ο Υιός του Θεού, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Διαφορετικά, αν δηλαδή παραπλανούσε τον κόσμο, δεν θα του επέτρεπε ο Θεός να θαυματουργεί! Αυτή ήταν ουσιαστικά η αιτία της αγανάκτησης και πρόβαλλαν την παραβίαση της ημέρας του Σαββάτου. 

       Ο Κύριος πέρασε απαρατήρητος ανάμεσα από τις παγίδες και τις ενέδρες τής κακίας των Ιουδαίων, δείχνοντας «με έργα και λόγο » το ευαγγέλιο της αγάπης για τους ανθρώπους ως τη στιγμή που αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να παραδοθεί στα χέρια των Ιουδαίων. Αυτό το έκανε, για να δείξει τη μεγαλοσύνη με την ταπείνωσή Του, για να νικήσει το θάνατο με το θάνατό Του.

       Ψυχή, στην απέραντη κολυμβήθρα της Βηθεσδά, που είναι ο κόσμος γύρω μας, πολύ κοντά στον καθένα μας "περνάει" και σήμερα ο Χριστός. Ίσως να περιμένεις μαζί με πολλούς άλλους κάποιον άνθρωπο να σε βοηθήσει, είναι όμως σίγουρο πως οι άνθρωποι μόνον αδιαφορία, απογοήτευση και πόνο αφήνουν στο διάβα τους. Ο Κύριος είναι δίπλα σου, σου απλώνει το χέρι και σε ρωτάει: "θέλεις να γίνεις υγιείς;". Πιάσε του το χέρι, κράτησέ το σφιχτά και ακολούθησέ Τον. Θέλει να σε θεραπεύσει και να σε οδηγήσει αιώνια κοντά Του. ---

• KAΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
• Κάποιος νοιάζεται για σένα,
• που 'χεις πόνο στην καρδιά
• κάποιος θέλει να σου δώσει,
• ευτυχία και χαρά.
• Κάποιος που τον ξέχασες,
• στις πιο όμορφες στιγμές,
• κάποιος που σε περιμένει,
• με αγκάλες ανοιχτές.
•  
• Ο Ιησούς Χριστός, ο Ιησούς Χριστός,
• είναι Αυτός που νοιάζεται για σένα.
• Ο Ιησούς Χριστός, ο Ιησούς Χριστός,
• είναι Αυτός που πέθανε για σένα.
• Ο Ιησούς, ο Ιησούς,
• είναι Αυτός που νοιάζεται για σένα.
• Ο Ιησούς, ο Ιησούς,
• είναι Αυτός που πέθανε για σένα.
•  
• Κάποιος  νοιάζεται για σένα,
• εκεί που εσύ δεν νοιάζεσαι,
• κάποιος προσπαθεί  για σένα,
• όσο δε φαντάζεσαι.
• Κάποιος νοιάζεται για σένα,
• που  ΄χεις  θλίψη στην ψυχή,
• κάποιος που γιατρεύει αιώνια,
• θα τον βρεις στην προσευχή.