ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ

       Στις μέρες του Κορωναϊού -- Βιβλική θεώρηση. 

       Σύμφωνα με τη Βίβλο, το βιβλίο του Θεού «ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει» (επιστολή Ιακώβου Α/1: 13). Όμως πολλές φορές επιτρέπει να έρθουν κρίσεις και πληγές πάνω στους ανθρώπους, προκειμένου να τους προβληματίσει και να τους συνετίσει, εξαιτίας της ανυπακοής τους και της αμαρτωλής ζωής τους. «πληγή» είναι μια ασθένεια, ιδιαίτερα μολυσματική και μεταδοτική, που εξαπλώνεται γρήγορα σε μια ευρύτερη περιοχή, με μεγάλη θνησιμότητα. Το ερώτημα είναι μια «πληγή», σαν αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας, μπορεί να είναι συνέπεια του γεγονότος ότι ζούμε σε έναν κόσμο αποστατημένο από το Θεό, ιδιαίτερα αμαρτωλό; Η απάντηση είναι: πιθανώς Ναι! 

       Με άλλα λόγια ο Κορωναϊός θα μπορούσε να αποτελεί μια πράξη κρίσης του Θεού πάνω σε έναν αμαρτωλό και αποστάτη κόσμο; Ο ιός αυτός ενδέχεται να είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα, όπως τόσα άλλα, όμως ο Θεός χρησιμοποιεί αυτή την ανοησία του ανθρώπου, για να αφυπνίσει την εκκλησία Του, να βοηθήσει κάποιους να μετανοήσουν και γενικά για να ταρακουνήσει τον κόσμο μήπως και οι άνθρωποι καταλάβουν τι πραγματικά έχουν ανάγκη. 

    Αν ο Θεός δεν επέτρεπε σε κείνη τη «μακρινή χώρα» να έρθει «πείνα» (εδ. 17), ποτέ ο αποστατημένος γιος, ο λεγόμενος «άσωτος» δεν θα ερχόταν «εις εαυτόν», ποτέ δε θα σηκωνόταν από τη θέση του (εδ. 18) και ποτέ δεν θα έπαιρνε την απόφαση να επιστρέψει στον πατέρα του για να σωθεί αιωνίως (Λουκάς ΙΕ/15: 11-32). Θα έμενε εκεί ικανοποιημένος με τα ξυλοκέρατα και τα γουρούνια της αμαρτίας. 

                   (Ανάλυση της παραβολής έχει δημοσιευτεί στις 01-03-2012 στο προσωπικό 

                              blog με τα στοιχεία: giorgoskomninos.blogspot.com). 

      Στις μέρες μας ξέσπασε «πείνα», ξέσπασε «λοιμός». Εμφανίστηκε ένας ιός που μολύνει τη μύτη, το λαιμό, τα ιγμόρεια, τους πνεύμονες. Ο ιός αυτός προκαλεί στον άνθρωπο λοιμώξεις που μπορούν να επεκταθούν στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και να επιφέρουν πνευμονία με όλα τα επακόλουθα που αυτή έχει. Ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο ιός αυτός δεν είναι επικίνδυνος, ορισμένες φορές παρατηρείται ότι έχει ιδιαίτερα σοβαρές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο ιός ονομάστηκε από τους ειδικούς «κορωναϊός» αντλώντας το όνομά του από το σχήμα του που είναι σαν κορώνα. 

       Ο ιός ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά στο Γουχάν της Κίνας, πριν από λίγους μήνες. Η πόλη είναι η δέκατη μεγαλύτερη στην Κίνα με περίπου 11 εκατομμύρια ανθρώπους. Μια ιατρική ιστοσελίδα, αναφέρει: Στις αρχές του 2020, μετά από ένα ξέσπασμα το Δεκέμβριο του 2019 στην Κίνα, ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (Π.Ο.Υ.) προσδιόρισε ένα νέο τύπο, (2019-nCoV), που μπορεί να αποβεί μοιραίος. Ο οργανισμός ονόμασε την ασθένεια που προκαλείται, COVID-19. Το μήνυμα αυτής της έκθεσης είναι ότι πρόκειται για έναν ιό που μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη ζωή του ανθρώπου και πολύ μεταδοτικός. 

        Οι «πληγές» δεν είναι κάτι καινούργιο. Η πρώτη πληγή που ο Θεός επέτρεψε να έρθει πάνω στους ανθρώπους αναφέρεται στo βιβλίο της «Γένεση» (κεφ. ΙΒ/12, εδ.17) «|Και επέφερεν ο Κύριος επί τον Φαραώ και επί τον οίκον αυτού πληγάς μεγάλας εξαιτίας Σάρας της γυναικός του Άβραμ». 

     Επίσης το βιβλίο της «Εξόδου» αναφέρει δέκα πληγές που ο Θεός έστειλε στο σκληροτράχηλο Φαραώ, μέσω του Μωυσή. Οι λέξεις «πληγή» και «πληγές» αναφέρονται πολλές φορές ιδιαίτερα στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, το βιβλίο της «Αποκάλυψης», ο Θεός προειδοποιεί ότι μια μεγάλη σειρά από πληγές θα έρθει πάνω στη γη στο μέλλον. Αυτές οι πληγές συμβολίζονται σαν σφραγίδες και σάλπιγγες (Αποκάλυψη Η/8: 6 & Θ/9: 21) και φιάλες (Αποκάλυψη ΙΣ/16: 1 & ΙΖ/17: 18). 

     Στο κεφ. ΙΣ/16, εδ. 8,9 αναφέρεται: «Και ο τέταρτος άγγελος ξέχυσε τη φιάλη του επάνω στον ήλιο και του δόθηκε να καυματίσει τούς ανθρώπους με φωτιά. Και καυματίστηκαν οι άνθρωποι με μεγάλο καύμα, και βλασφήμησαν το όνομα του Θεού, που είχε εξουσία επάνω σ' αυτές τις πληγές και δεν μετανόησαν, ώστε να δώσουν δόξα σ' αυτόν». Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δε μετανόησαν αλλά βλαστήμησαν το Όνομα του Θεού. 

      Στο ευαγγέλιο «κατά Λουκάν» (κεφ. ΚΑ/21, εδ. 11) ο Ιησούς μας λέει ότι τις τελευταίες ημέρες θα εκφυλιστεί σταδιακά το παγκόσμιο σύστημα: «Τότε έλεγε προς αυτούς θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού». Επίσης μας αναφέρει ότι στις  έσχατες ημέρες, θα γίνουν μεγάλοι σεισμοί κατά τόπους, λοιμοί (αρρώστιες) και λιμοί (πείνες) (Ματθαίος ΚΔ/24: 7). 

      Παρατηρώντας τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο πανικός σχετικά με τον κορωναϊό, που σαρώνει τον κόσμο, θα έπρεπε λογικά να προκαλέσει κάθε άνθρωπο να σκεφτεί πόσο εύκολα και σε πόσο μικρό χρονικό διάστημα ο άνθρωπος μπορεί να φύγει από αυτή τη ζωή. Τίποτα δεν είναι σίγουρο κανένας δεν είναι εξασφαλισμένος. Το ερώτημα είναι φεύγοντας ο άνθρωπος από αυτή τη ζωή τι θα συμβεί, που πηγαίνει; Τι ακριβώς αναφέρει ο λόγος του Θεού πάνω σ’ αυτό το κρίσιμο θέμα; Ο «Εκκλησιαστής» (ο βασιλιάς Σολομώντας), με τη σοφία που είχε από το Θεό, αναφέρει: «...και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό» (Εκκλησιαστής ΙΒ/12: 7). Το σώμα (η σορός) θα επιστρέψει στο χώμα από το οποίο προήλθε και το πνεύμα (ψυχή) θα επιστρέψει στο Θεό, ο οποίος το έδωσε. «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης». Μέχρι εκείνη τι στιγμή ο άνθρωπος ήταν ένα νεκρό σώμα. Στη συνέχει τι έκανε ο Θεό; «και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεση Β/2: 7). 

    Όταν πεθάνει ο άνθρωπος τι ακριβώς συμβαίνει, σύμφωνα με τον αιώνιο λόγο του Θεού; Ο συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους» μας αναφέρει: «Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις» (Εβραίους Θ/9: 27). Συνεπώς ο άνθρωπος μετά το θάνατό του θα κριθεί από το Θεό. Ποιο ακριβώς θα είναι το κριτήριο της κρίσης του Θεού; Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών» (Ιωάννης Γ/3: 19). 

     Ίσως πει κάποιος ότι ο λόγος του Θεού αναφέρει ότι ο άνθρωπος θα κριθεί κατά τα έργα του. Ενδεικτικά αναφέρω: «όστις θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού» (Ρωμαίους Β/2: 6), «Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών» (Αποκάλυψη Κ/20: 13). Το ερώτημα που γεννάται είναι περί ποίων έργων γίνεται λόγος; Κάποτε οι μαθητές ρώτησαν τον Κύριο: «Του είπαν, λοιπόν: Τι να κάνουμε για να εργαζόμαστε τα έργα τού Θεού;» (Ιωάννης Σ/6: 28). Η απάντηση του Κυρίου ήταν σαφέστατη: «Ο Ιησούς αποκρίθηκε και τους είπε: Τούτο είναι το έργο τού Θεού, να πιστέψετε σ' αυτόν τον οποίον εκείνος απέστειλε» (Ιωάννης Σ/6: 29). Οι μαθητές μίλησαν για «έργα», ο Κύριος απαντάει για ένα «έργο» το οποίο θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Ο Θεός από αγάπη για τη δική μας σωτηρία απέστειλε στον κόσμο μας τον Κύριο Ιησού Χριστό. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Γ/3: 16). Ο Απ. Πέτρος την ημέρα της Πεντηκοστής διακηρύττει: «Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξεις Δ/4: 12). 

       Ο λόγος του Θεού μας εξηγεί γιατί ο άνθρωπος σώζεται «κατά χάριν» και όχι με τα έργα του. «Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης κι αυτό δεν είναι από σας είναι δώρο τού Θεού όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος» (Εφεσίους Β/2: 8). Για μην καυχηθεί κάποιος μπροστά στο Θεό και απαιτήσει τη σωτηρία του. 

       Πώς πρέπει ένας Χριστιανός να ανταποκριθεί στο φόβο του κορωναϊού; Ποια στάση θα πρέπει να κρατήσει; Ας θυμηθούμε ένα περιστατικό που συνέβη κατά την επίγεια ζωή του Κυρίου: «Και ότε εισήλθεν εις το πλοίον, ηκολούθησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού. Και ιδού, τρικυμία μεγάλη έγεινεν εν τη θαλάσση, ώστε το πλοίον εσκεπάζετο υπό των κυμάτων αυτός δε εκοιμάτο. Και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού εξύπνισαν αυτόν, λέγοντες Κύριε, σώσον ημάς, χανόμεθα» (Ματθαίος Η/8: 23-27).

       Οι μαθητές αντιμετώπιζαν ένα μεγάλο πρόβλημα ζωής ή θανάτου. Η βάρκα τους ήταν έτοιμη να βυθιστεί. Σε λίγο θα έπεφταν μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και θα πνίγονταν. Δεν υπήρχε λύση, δεν υπήρχε διέξοδος. Σίγουρα θα έλαβαν κάποια μέτρα αλλά αυτά δεν επαρκούσαν, δεν έλυναν το πρόβλημα, ο άνεμος γινόταν όλο και πιο δυνατός. Μέσα στην απελπισία τους έτρεξαν και ξύπνησαν το Κύριο λέγοντάς Του: «Κύριε σώσε μας, χανόμαστε». Η απάντηση του Κυρίου: «Και λέγει προς αυτούς. Διά τι είσθε δειλοί, ολιγόπιστοι; Τότε σηκωθείς επετίμησε τους ανέμους και την θάλασσαν, και έγεινε γαλήνη μεγάλη. Οι δε άνθρωποι εθαύμασαν, λέγοντες Οποίος είναι ούτος, ότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν εις αυτόν;» (Ματθαίος Η/8: 26,27). Ο Ιησούς αφού πρώτα επιτίμησε τους μαθητές αμέσως μετά ηρέμησε την καταιγίδα «και έγινε γαλήνη μεγάλη». Παρατηρώντας τα γεγονότα ο Κύριος εξέφρασε την απορία Του: «Γιατί είστε ολιγόπιστοι;» Είναι σαφές ότι τους κατέβαλε φόβος και δειλία γιατί τους είχε προσβάλει ο «ιός» της ολιγοπιστίας προς το πρόσωπό Του και προς τη δύναμη του Θεού (Ματθαίος ΚΒ/22: 29). Ο «ιός» αυτός όταν θα μπει στην καρδιά του ανθρώπου ελκύει όλους τους φόβους και κάνει τον άνθρωπο να απελπίζεται και να μη βρίσκει διέξοδο. 

      Αυτή η μικρή ιστορία μπορεί να έχει εφαρμογή και στις μέρες μας καθώς αντιμετωπίζουμε τον αυξανόμενο φόβο του κορωναϊού; Ασφαλώς ναι. Πρέπει να έχουμε πίστη στο Θεό και να αντιδρούμε με πίστη. Αυτό είναι κάτι εύκολο να συμβεί ή είναι κάτι δύσκολο; Ο λόγος του Θεού μας διαβεβαιώνει: «Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι» (Α’ Ιωάννου Ε/5: 3). 

     Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να γίνουμε άνθρωποι με μεγάλη πίστη στο Θεό. Ας πούμε μια ακόμα ιστορία μέσα από τον αιώνιο λόγο του Θεού. Κάποτε οι μαθητές ακολουθώντας τον Κύριο αντελήφθησαν ότι δεν είχαν πάρει αρκετά ψωμιά μαζί τους για να φάνε. Ο Κύριος που «ερευνά νεφρούς και καρδίας» (Αποκάλυψη Β/2: 23) κατάλαβε τις σκέψεις τους και τις ανησυχίες τους και τους είπε: «Και καθώς ο Ιησούς κατάλαβε, είπε σ' αυτούς: Τι σκέψεις κάνετε μέσα σας, ότι δεν πήρατε ψωμιά, ολιγόπιστοι; Ακόμα δεν καταλαβαίνετε ούτε θυμάστε τα πέντε ψωμιά από τα οποία έφαγαν 5.000 άνθρωποι και πόσα κοφίνια πήρατε;» (Ματθαίος ΙΣ/16: 8,9). Σκέπτονταν και ανησυχούσαν οι μαθητές επειδή δεν είχαν πάρει πολλά ψωμιά μαζί τους για να φάνε και έρχεται ο Κύριος να τους πει: «Ξεχάσατε όταν είχατε μαζί σας πέντε ψωμιά και χάρη στη δύναμη του Θεού από αυτά έφαγαν 5.000 άνθρωποι και έμειναν και 12 κοφίνια με κομμάτια άρτου;» (Μάρκος Η/8: 19). Ας μην καταδικάσουμε τους μαθητές για την ολιγοπιστία τους, γιατί και στη δική μας ζωή έχουν συμβεί πολλά θαύματα και παρ’ όλα αυτά στην πρώτη δύσκολη στιγμή που θα εμφανιστεί καταλαμβάνει την καρδιά μας ο φόβος, η αμφιβολία, η ολιγοπιστία. 

      Πρέπει να εννοήσουμε ότι ο Θεός μπορεί να εκπληρώσει κάθε ανάγκη μας αν αυτή την φέρουμε ενώπιόν Του με πίστη. Ο Απ. Παύλος στους Χριστιανούς των Φιλίππων αναφέρει: «Ο δε Θεός μου θέλει εκπληρώσει πάσαν χρείαν σας κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη διά Ιησού Χριστού» (Φιλιππησίους Δ/4: 9). Ο Θεός μπορεί, αν το ζητήσουμε, να κάνει για μας πολύ περισσότερα από εκείνα τα οποία εμείς ζητούμε ή νοούμε, σύμφωνα με τη δύναμη της πίστης που ενεργεί μέσα μας. «Εις δε τον δυνάμενον υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν» (Εφεσίους Γ/3: 20). 

      Ψυχή αν αισθάνεσαι ότι έχεις λίγη πίστη, αναγνώρισε τη δύναμη του Θεού και βάλε μια μεγάλη κραυγή προς το Θεό, όπως έκανε εκείνος ο τραγικός πατέρας. «Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' αυτόν που πιστεύει. Κι αμέσως ο πατέρας τού παιδιού, κράζοντας με δάκρυα, έλεγε: Πιστεύω, Κύριε βοήθα με στην απιστία μου» (Μάρκος Θ/9: 24). «Κύριε βοήθησέ με στην απιστία μου». Αν θέλεις να ενισχύσεις την πίστη σου να θυμάσαι όλα εκείνα τα οποία ο Θεός έχει κάνει μέσα στη ζωή σου. Ο Δαβίδ γεμάτος από ευγνωμοσύνη στο Θεό αναφέρει στον Ψαλμό ΡΓ/103, εδ. 24: «Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον, και μη λησμονής πάσας τας ευεργεσίας αυτού». Την υγεία, τα παιδιά, το μισθό, το σπίτι, το αυτοκίνητο …. και πολλά άλλα που δεν έχουν τέλος, δεν είναι από σένα και από μένα ψυχή, αλλά είναι ευεργεσίες του Θεού μέσα στη ζωή μας. Αλήθεια πόσο επιλήσμων είναι ο άνθρωπος! 

      Αφού θυμηθείς τις ευεργεσίες του Θεού μέσα στη ζωή σου, τότε εμπιστεύσου Τον και για το μέλλον σου. Ο Απόστολος Πέτρος στην πρώτη επιστολή του αναφέρει: «και πάσαν την μέριμναν υμών ρίψατε επ' αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών» (Α’ Πέτρου, Ε/5: 7). Ο Θεός μπορεί να προστατέψει κάθε πιστό από τον επικίνδυνο "ιό". Ο Δαβίδ αναφέρει στον Ψαλμό 91, εδ. 5-7: «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου. Από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου και μυριάς εκ δεξιών σου πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει». Αν όμως παρ’ όλα αυτά ο Θεός επιτρέψει να μολυνθείς, εμπιστεύσου Τον και «μη καταφρονής την παιδείαν του Κυρίου, μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ' αυτού» (Εβραίους ΙΒ/12: 5). Μπορούσε ο Θεός να μην επιτρέψει ο Δανιήλ, ο οποίος ήταν ένας από τους τρις πιο πιστούς ανθρώπους που πέρασαν από τη γη (Ιεζεκιήλ ΙΔ/14: 20) να πέσει μέσα στο λάκκο με τα πεινασμένα λιοντάρια, όμως και τούτο το κακό ο Θεός το μετέτρεψε σε καλό. Ας δούμε τι συνέβη την επόμενη μέρα: «Και ήρθε στον λάκκο, και φώναξε στον Δανιήλ με κλαμένη φωνή και ο βασιλιάς μίλησε, και είπε στον Δανιήλ: Δανιήλ, Δανιήλ, δούλε τού ζωντανού Θεού, ο Θεός σου, που εσύ ακατάπαυστα λατρεύεις, μπόρεσε να σε ελευθερώσει από τα λιοντάρια; Τότε, ο Δανιήλ μίλησε στον βασιλιά: Βασιλιά, να ζεις στον αιώνα. Ο Θεός μου απέστειλε τον άγγελό του, και έφραξε τα στόματα των λιονταριών, και δεν με έβλαψαν επειδή, βρέθηκε αθωότητα μέσα σε μένα μπροστά του κι ακόμα, μπροστά σου, βασιλιά, δεν έπραξα κάποιο πταίσμα» (Δανιήλ Σ/6: 20-22). O Κύριος είχε πει για τον Ιωάννη το Βαπτιστή: «Σας διαβεβαιώνω, ανάμεσα σ' εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον Βαπτιστή Ιωάννη» (Ματθαίος ΙΑ/11: 11), όμως παρ’ όλα αυτά επέτρεψε να αποκεφαλιστεί (Ματθαίος ΙΔ/14: 10). Στην πόλη της Περγάμου επέτρεψε ο Θεός να φονευθεί ο Αντύπας ο πιστός μάρτυράς Του (Αποκάλυψη Β/2: 13). 

       Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Φιλιππησίους» (κεφ. Α/1, εδ. 21), αναφέρει: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος». Ο Χριστιανός φεύγοντας από αυτή τη ζωή θα πάει στον ουρανό, όπου η δικαιοσύνη κατοικεί και δεν υπάρχει πια αρρώστια, πόνος και δυστυχία. Εκεί οι πιστοί άνθρωποι θα δούνε το πρόσωπο του Θεού. «τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον» (Α’ Κορινθίους ΙΓ/13: 12). 

     Με την ευκαιρία αυτής της πανδημίας που προέκυψε μέσα στη ζωή μας, ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας. Η φωνή του Θεού και σήμερα ακούγεται να καλεί τον καθένα μας: «Αδάμ που είσαι;» (Γένεση Γ/3: 9). Γιώργη, Κώστα, Μαρία,…… που είσαι; «Ο δε είπε, Την φωνήν σου ήκουσα εν τω παραδείσω, και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός και εκρύφθην» (εδ. 10). Μη φοβάσαι ψυχή. Αν αισθάνεσαι μακριά Του, μην αμελείς, έλα κοντά Του σε περιμένει να σε ντύσει με "το ένδυμα της δικαιοσύνης" του Ιησού Χριστού (Ησαΐας ΞΑ/61: 10). Αυτή η ζωή είναι μικρή, είναι προσωρινή. 

    Ο Μωυσής, ο άνθρωπος του Θεού, αναφέρει στον ψαλμό 90, εδ. 10: «Αι ημέραι της ζωής ημών είναι καθ' εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη, πλην και το καλήτερον μέρος αυτών είναι κόπος και πόνος, διότι ταχέως παρέρχεται και εμείς πετώμεν». «Του ανθρώπου αι ημέραι είναι ως χόρτος ως το άνθος του αγρού, ούτως ανθεί. Διότι διέρχεται ο άνεμος επ' αυτού, και δεν υπάρχει πλέον και ο τόπος αυτού δεν γνωρίζει αυτό πλέον» (Ψαλμός ΡΓ/103: 15,16). Η άλλη η ζωή που μας έχει υποσχεθεί ο Θεός είναι αιώνια, είναι παντοτινή. «Κι αυτή είναι η υπόσχεση, που αυτός υποσχέθηκε σε μας: Την αιώνια ζωή» (επιστολή Α’ Ιωάννου Β/2: 25). 

      Μετά απ’ όλα αυτά τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος; Την ημέρα της Πεντηκοστής καθώς άκουγαν τον Απόστολο Πέτρο να τους μιλάει κάποιοι ρώτησαν: «Και όταν τα άκουσαν αυτά, η καρδιά τους ήρθε σε κατάνυξη, και είπαν στον Πέτρο και στους υπόλοιπους αποστόλους: Τι πρέπει να κάνουμε, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε σ' αυτούς: Να μετανοήσετε και κάθε ένας από σας να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών και θα λάβετε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος» (Πράξεις Β/2: 38). Ο λόγος του Θεού καλεί τον άνθρωπο να μετανοήσει για το αμαρτωλό παρελθόν του. Πότε πρέπει να γίνει αυτό; «ιδού, τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους Σ/6: 2). Μόνον το «τώρα» μας ανήκει, το χθες πέρασε και το αύριο είναι αβέβαιο. Όταν ο Απ. Παύλος μίλησε στον Άρειο Πάγο των Αθηνών για την ανάσταση των νεκρών οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν και του είπαν: Έχουμε καιρό θα σε ακούσουμε πάλι, όμως δεν τους δόθηκε άλλη ευκαιρία. «Ακούσαντες δε ανάστασιν νεκρών, οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον. Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν» (Πράξεις ΙΖ/17: 32). 

      Μετανόησε ψυχή για το παρελθόν σου και μην πεις ποτέ, τι έκανα, από τι να μετανοήσω, δε σκότωσα και κανέναν! Ο λόγος του Θεού αναφέρει: «καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον» (Ρωμαίους Ε/5: 12). Επίσης «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμαίους Γ/3: 23). Έρχεται όμως να μας διαβεβαιώσει: «Τους καιρούς λοιπόν της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι» (Πράξεις ΙΖ/17: 30). Ο Κύριος είναι κατηγορηματικός: «και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών» (Β’ Χρονικών Ζ/7: 14). 

     Στις δύσκολες ώρες που ζούμε πολλές φωνές απελπισμένες, φοβισμένες, ακούγονται γύρω μας. Τα Μ.Μ.Ε. κάθε στιγμή μας βομβαρδίζουν με καινούργιες ειδήσεις που επιτείνουν τους φόβους μας. Μέσα στο χαμό που γίνεται γύρω σου προσπάθησε να ξεχωρίσεις τη φωνή του Πνεύματος του Θεού. Αυτού που έφτιαξε τα σύμπαντα και συντηρεί τα πάντα με τη δύναμή Του. Η αιώνια πρόσκλησή Του είναι: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει» (Ματθαίος ΙΑ/11: 28). 

      Μη φοβάσαι ψυχή. "Ζει Κύριος!" Ο Θεός που ελέγχει τα πάντα μας διαβεβαιώνει: «Δεν πωλούνται πέντε στρουθία διά δύο ασσάρια; και εν εξ αυτών δεν είναι λελησμονημένον ενώπιον του Θεού, αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν από πολλών στρουθίων διαφέρετε» (Λουκάς ΙΒ/12: 6,7). 

      Μπορεί να μην έχουμε τον έλεγχο των τραγικών καταστάσεων που συμβαίνουν γύρω μας, όμως ο Θεός γνωρίζει και ελέγχει τα πάντα και είναι ο μόνος που έχει τη δύναμη να μας διαφυλάξει, γι’ αυτό μη δειλιάζουμε, ας Τον εμπιστευτούμε. Άλλωστε «δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού» (Β’ Τιμοθέου Α/1: 7). Τα λόγια που ο Θεός είπε στον Ιησού του Ναυή ισχύουν και σήμερα: «Δεν σε προστάζω εγώ; ίσχυε και ανδρίζου μη φοβηθής μηδέ δειλιάσης διότι είναι μετά σου Κύριος ο Θεός σου όπου αν υπάγης» (Ιησούς τ. Ναυή Α/1: 9). ---