28 Και προσελθών εις των γραμματέων, όστις ήκουσεν αυτούς συζητούντας, γνωρίζων ότι καλώς απεκρίθη προς αυτούς, ηρώτησεν αυτόν· Ποία εντολή είναι πρώτη πασών;
29 Ο δε Ιησούς απεκρίθη προς αυτόν ότι πρώτη πασών των εντολών είναι· Άκουε Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος·
30 και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου αύτη είναι η πρώτη εντολή.
31 Και δευτέρα ομοία, αύτη· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Μεγαλητέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι.
32 Και είπε προς αυτόν ο γραμματεύς· Καλώς, Διδάσκαλε, αληθώς είπας ότι είναι εις Θεός, και δεν είναι άλλος εκτός αυτού·
33 και το να αγαπά τις αυτόν εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της συνέσεως και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της δυνάμεως, και το να αγαπά τον πλησίον ως εαυτόν, είναι πλειότερον πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών.
34 Και ο Ιησούς, ιδών αυτόν ότι φρονίμως απεκρίθη, είπε προς αυτόν· Δεν είσαι μακράν από της βασιλείας του Θεού. Και ουδείς πλέον ετόλμα να ερωτήση αυτόν.
ΣΧΟΛΙΑ:
Μύριες ήταν οι παγίδες τις οποίες οι Ιουδαίοι αρνητές θρησκευόμενοι προσπαθούσαν να στήσουν στον Κύριο, προκειμένου να ανατρέψουν εκείνα τα οποία έλεγε, καθώς επίσης και για να βρουν αιτίες κατηγορίας εναντίον Του, ώστε να Τον οδηγήσουν στο Συνέδριο και να Τον καταδικάσουν σε θάνατο. Όμως κάθε φορά που απευθύνονταν σ’ Αυτόν απιστούντες, ο Κύριος ήταν αποστομωτικός. Ας θυμηθούμε την περίπτωση με τη γυναίκα εκείνη που συνελήφθη «εν μοιχεία» (Ιωάννης Η/8: 3-11), «το βάπτισμα του Ιωάννη» (Ματθαίος ΚΑ/21: 25), την «ανάσταση των νεκρών» (Μάρκος ΙΒ/12: 18-27) και άλλες πολλές. Αποστομωτικός ο Κύριος. Κάποτε έστειλαν ανθρώπους, για να Τον συλλάβουν, αλλά γύρισαν άπρακτοι. Απολογούμενοι είπαν: «ουδέποτε εμίλησεν άνθρωπος, ως ούτος το άνθρωπος» (Ιωάννης Ζ/7: 46).
Παρατηρώντας τις ερωτήσεις που του έκαναν κάθε φορά και τις απαντήσεις που έδινε ο Κύριος, βλέπουμε πως μπορεί ο Θεός μέσα από το κακό που προσπαθούν να επιβάλουν οι άνθρωποι, να βγάλει καλό. Βλέπουμε μέσα και από τις πλέον κακεντρεχείς επιθέσεις των εχθρών του ο Κύριος να βγάζει καλό και αγαθό για την Εκκλησία Του, για τους δικούς Του. Πόσες μεγάλες αλήθειες δεν μας αποκάλυψε ο Κύριος μέσα από τις απαντήσεις του αυτές προς του εχθρούς Του; Ποτέ δε θα μπορούσαν να φανταστούν τούτοι οι αισχροί συκοφάντες πόσο βοήθησαν την Εκκλησία του Χριστού ανά τους αιώνες, με τούτες τις ερωτήσεις που Του έκαναν.
Αυτή τη φορά η ερώτηση προέρχεται από έναν εκ των γραμματέων. Διδάσκαλε «Ποία εντολή είναι πρώτη πασών;». Ο Κύριος για μία ακόμη φορά, και θα πρέπει κατά ιδιαίτερο τρόπο να το προσέξουμε αυτό, απαντά με το «τι είναι γεγραμμένον». Η απάντησή του είναι μέσα από το Λόγο του Θεού (την Παλαιά Διαθήκη). «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν εξ’ όλης της καρδίας σου, και εξ’ όλης της ψυχής σου, και εξ’ όλης της διανοίας σου, και εξ’ όλης της δυνάμεώς σου». Αυτή είναι η πρώτη εντολή και η δεύτερη: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου, ως σεαυτόν» (Λουκάς Ι/10: 27). Κατηγορηματικός ο Κύριος για το πώς οφείλουμε να βλέπουμε το Θεό αλλά και το συνάνθρωπό μας. Με την ευκαιρία αυτή πραγματικά μας δίδεται το μέτρο με το οποίο θα πρέπει να αγαπάμε το Θεό και τον πλησίον μας. Χριστιανική ζωή θα πει αγάπη προς το Θεό, αλλά και αγάπη για τον συνάνθρωπό μας. Αυτά τα δύο θεωρούνται αλληλένδετα μεταξύ τους. Δεν μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει, δεν μπορείς να δεχθείς το πρώτο και να απορρίψεις το δεύτερο ή αντίστροφα. Δεν μπορείς να λες: «Αγαπάω το Θεό, αλλά μισώ τον αδελφό μου» (Α’ Ιωάννου Δ/4: 21). Ο ίδιος ο Κύριος έδειξε με τη θυσία Του το μέτρο της αγάπης και υπακοής προς τον Πατέρα και το μέτρο της αγάπης προς τον πληγωμένο και κουρασμένο και απολωλότα, εξαιτίας της αμαρτίας του άνθρωπο.
Τούτος ο άνθρωπος ήταν μορφωμένος και ερμήνευε το Νόμο του Θεού στους υπόλοιπους ανθρώπους. Η γνώση του τον οδηγεί να συμφωνήσει με τον Κύριο: «Διδάσκαλε αληθώς είπας!» ήταν η απάντησή του. Μας δίδεται όμως η ευκαιρία να παρατηρήσουμε για άλλη μία φορά ότι παρά τις μεγάλες θρησκευτικές του γνώσεις δεν είναι αληθινός μαθητής του Χριστού. Πόσοι άνθρωποι ανάμεσα στους αιώνες δε στηρίχθηκαν στις γνώσεις τους, στις δυνάμεις τους και είπαν: «Α! αυτά τα ξέρω εγώ και μάλιστα εκ νεότητός μου». Έτσι βλέπουμε ανθρώπους που γνώριζαν και γνωρίζουν πολλά να φεύγουν από τη ζωή, χωρίς μετάνοια, χωρίς σωτηρία. Βλέπουμε να μην επιστρέφουν το Χριστό και να χάνονται αιωνίως, επειδή νομίζουν πως ξέρουν.
Για άλλη μια φορά γίνεται φανερό ότι δεν αρκεί η γνώση στα πνευματικά πράγματα, αλλά χρειάζεται επίγνωση του Λόγου του Θεού. Είναι απόλυτη ανάγκη η γνώση να μη μένει μέσα στο νου, αλλά να κατεβαίνει στη καρδιά και να γίνεται διά της πίστεως βίωμα και πράξη. Έτσι θα υπάρξει συναίσθηση, μετάνοια, εκζήτηση του μοναδικού προσώπου που ο ουρανός έδωσε για τη σωτηρία των ανθρώπων (Πράξεις Δ/4: 12). Μόνον έτσι θα υπάρξει τακτοποίηση με το Θεό και αιώνια σωτηρία. Και ο Νικόδημος τον οποίον ο Κύριος αποκάλεσε «διδάσκαλο του Ισραήλ» (Ιωάννης Γ/3: 10) είχε πολλές θρησκευτικές γνώσεις αλλά δεν ήταν αναγεννημένος και ως εκ τούτου δεν ήταν σωσμένος Χριστιανός.
Ο Κύριος βλέποντας «έξωθεν» και «έσωθεν» τούτο τον άνθρωπο, κάνει μια διαπίστωση: «Δεν είσαι μακράν από τη Βασιλεία του Θεού». Τούτη την πνευματική θέση δεν ξέρω αν πρέπει να τη ζηλέψει κανείς ή να την αποφύγει, αν είναι προνόμιο ή παγίδα του εχθρού, αν είναι ένα μεγάλο βήμα προς την αιώνια απώλεια.
Δύο θέσεις οριοθετεί ο Λόγος του Θεού. «το ΕΓΓΥΣ» & «το ΜΑΚΡΟΘΕΝ». Δεν
υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση! Ή «κοντά» είσαι (στην εν Χριστώ κατάσταση / σωσμένος) ή είσαι «μακριά» (στην εν τω πονηρώ κατάσταση / χαμένος)! Ο Απ. Παύλος στην επιστολή προς «Εφεσίους» (Β/2: 13) αναφέρει: «Οι ποτέ μακράν εγίνατε πλησίον». Κάποτε όλοι μας είμαστε "μακριά". Όλοι μας βρισκόμαστε «εις χώραν μακράν» (Λουκάς ΙΕ/15: 13). Ο καθένας βάδιζε στους δικούς του δρόμους. Τώρα δια του Έργου του Ιησού Χριστού έγινε αποκατάσταση και γίναμε «πλησίον». Πόσο πλησίον μας το αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού. Γίναμε «Συμπολίτες των Αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσίους Β/2: 19). Ήρθε ανάμεσά μας ο «καλός Ποιμένας» και έβαλε την ψυχή Αυτού υπέρ των προβάτων Του (Ιωάννης Ι/10: 11).
Ο Θεός από την Παλαιά Διαθήκη διαβεβαιώνει τον άνθρωπο. Είμαι Θεός «εγγύθεν και όχι μακροθεν» (Ιερεμίας ΚΓ/23: 23). Έζησε ο άνθρωπος κοντά στο Θεό όταν ήταν μέσα στον κήπο της Εδέμ, όμως ήρθε η αμαρτία και άλλαξε τα πράγματα. Έτσι ο άνθρωπος βρέθηκε μακριά από το Θεό, όμως ο Θεός δεν τον άφησε, δεν τον εγκατέλειψε στη μοίρα του, αλλά από αγάπη έδωκε τον Υιόν του, ο Οποίος έκανε ένα τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο αποκατάστασης, σωτηρίας του αμαρτωλού και έτσι ο Θεός έγινε και πάλι «εγγύθεν», έγινε κοντινός για τον άνθρωπο. Στην επιστολή «προς Ρωμαίους» (Ι/10: 8) ο Απ. Παύλος αναφέρει: «Εγγύς είναι ο λόγος Του, εν τω στώματί σου, εν τη καρδία σου» και καθώς μιλάει στον Άρειο Πάγο προς τους Αθηναίους πολίτες, τους αποκαλύπτει: «Αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών» (Πράξεις ΙΖ/17: 27).
Πόσο κοντά στον άνθρωπο είναι ο Θεός το βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή. Κοντά στον δίκαιο, αλλά και κοντά στον πλανεμένο τον οποίον αναζητεί και εφευρίσκει τρόπους, για να τον φέρει κοντά Του (Β’ Σαμουήλ ΙΔ/14: 14). Έτσι βρέχει «επί δικαίων και αδίκων» (Ματθαίος Ε/5: 45) παρατείνοντας το Έλεός Του μέσα στη ζωή μας. Ανατέλλει τον ήλιο Του και περιμένει μία ψυχή να έλθει «εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17).
Σε αντίθεση με το Θεό ο άνθρωπος μέσα στην αποστασία του, αρνείται την προσφορά του ουρανού, αρνείται τη σωτηρία που προσφέρει ο Θεός διά του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μέσα στο πλήθος των αρνητών υπάρχει και μία ομάδα, η πιο τραγική ίσως, που δεν απορρίπτει τον Κύριο, αλλά Τον ακολουθεί από «μακρόθεν». Θυμηθείτε τον Απ. Πέτρο, όταν οδηγούσαν τον Κύριο στο Πραιτόριο. Θυμηθείτε τα λάθη στα οποία έπεσε εξαιτίας της απομακρυσμένης αυτής του πορείας (Λουκάς ΚΒ/22: 54).
«Μακρόθεν». Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μακριά από το Χριστό, δεν Tον αρνούνται αλλά και δεν Tον ακολουθούν εκ του σύνεγγυς. Δεν μπορείς να τους πεις απίστους, όταν μάλιστα οι ίδιοι ομολογούν ότι είναι πιστοί του Χριστού. Αυτήν την κατάσταση θα την αποκαλύψει και θα την κρίνει ο Κύριος την ημέρα εκείνη. Ας θυμηθούμε την παραβολή των «δέκα παρθένων» (Ματθαίος ΚΕ/25: 13). Οι πέντε από αυτές ήταν «φρόνιμες» και οι πέντε ήταν «μωρές». Πήγαιναν στην ίδια Εκκλησία, είχαν την ίδια πίστη, συμμετείχαν στις ίδιες εκδηλώσεις, είχαν τις ίδιες προσδοκίες και ίσως να είχαν και περισσότερες γνώσεις στο Λόγο του Θεού από τους υπολοίπους.
Όταν ακολουθεί κανείς από «μακρόθεν», δεν είναι δυνατόν να έχει επίγνωση των πραγμάτων του Θεού με αποτέλεσμα πολλές φορές να κρίνει, να επικρίνει και να έχει με όλους κάποια παράπονα. Όταν είσαι μακριά, δεν νιώθεις καλά, δε νιώθεις ολοκληρωμένα. Έρχεται μια παγωνιά πνευματική να σε καλύψει. Δεν μπορείς να προσφέρεις αλλά και δεν μπορείς και να δεχθείς την προσφορά των άλλων. Δεν ακούς καλά, γιατί τα λόγια του Κυρίου μπερδεύονται με τα λόγια του κόσμου και έτσι επέρχεται σύγχυση και αμφιβολία στη σκέψη και στην καρδιά σου. Από μακριά δεν μπορείς να πιάσεις και να σφίξεις το χέρι του Κυρίου, γι’ αυτό άλλωστε και ενώ προσπαθεί να ζήσει ο άνθρωπος που βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση τη Χριστιανική ζωή, δεν τα καταφέρνει. Αν εκείνη η "αιμορροούσα" ψυχή δεν ακούμπαγε πάνω στον Ιησού Χριστό, ποτέ δε θα γινόταν καλά. Ποτέ δεν θα έπαιρνε τη σωτηρία της (Μάρκος Ε/5: 25 & Λουκάς Η/8: 43), όσο κοντά και αν βρισκόταν.
Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να βάλει έλεγχο στις καρδιές όλων μας. Να εξετάσουμε που βρισκόμαστε, που είμαστε απέναντι στον ερχόμενο Κύριο. «Ετοιμάσθητι να συναντίσεις το Θεό σου», κράζει ο Προφήτης εδώ και χιλιάδες χρόνια (Αμώς Δ/4: 12). Η φωνή του Θεού και σήμερα έρχεται να ακουστεί σε κάθε ψυχή: «Αδάμ που είσαι;» (Γένεση Γ/3: 9). Είσαι «κοντά», είσαι «μακριά», είσαι έξω, είσαι μέσα. Όπου και αν είσαι ο Κύριος σε ψάχνει. Άγγιξε Τον με την πίστη σου, καθώς είναι πολύ κοντά σου. Κάνε το τώρα που είναι «καιρός ευπρόσδεκτος, που είναι καιρός σωτηρίας» (Β’ Κορινθίους Σ/6: 2). Εάν ακουμπάς επάνω Του, είσαι δικός Του. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε και στις οποίες ο εχθρός προσπαθεί «να πλανήσει ακόμα και τους εκλεκτούς» (Μάρκος ΙΓ/13: 22), ας προσέξουμε ιδιαίτερα την προτροπή του Λόγου του Θεού: «Κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβει μηδείς τον στέφανόν σου» (Αποκάλυψη Γ/3: 11). ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου