ΝΕΟ ΕΤΟΣ

βιβλίο πρ. "ΗΣΑΪΑ", κεφ.  ΜΗ/48,  εδάφ. 16 - 22.

16 Πλησιάστε σε μένα, ακούστε αυτό εξαρχής δεν μίλησα σε κρυφό τόπο αφότου έγινε αυτό, εγώ ήμουν εκεί και τώρα με απέστειλε ο Κύριος ο Θεός, και το πνεύμα του. 

 17 Έτσι λέει ο Κύριος, ο Λυτρωτής σου, ο Άγιος του Ισραήλ: Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε διδάσκω για την ωφέλειά σου, σε οδηγώ διαμέσου του δρόμου από τον οποίο έπρεπε να πας. 

 18 Είθε να άκουγες τα προστάγματά μου! Τότε, η ειρήνη σου θα ήταν σαν ποταμός, και η δικαιοσύνη σου σαν κύματα θάλασσας 

 19 και το σπέρμα σου θα ήταν σαν την άμμο, και τα εγγόνια της κοιλιάς σου σαν τις πέτρες της το όνομά του δεν θα αποκοβόταν ούτε θα εξαλειφόταν από μπροστά μου. 

 20 Βγείτε έξω από τη Βαβυλώνα, φεύγετε από τους Χαλδαίους, με φωνή αλαλαγμού αναγγείλατε, διακηρύξτε τούτο, φωνάξτε το μέχρι εσχάτου της γης, να πείτε: Ο Κύριος λύτρωσε τον δούλο του τον Ιακώβ. 

 21 Και δεν δίψασαν, όταν τους οδηγούσε διαμέσου της ερήμου έκανε γι' αυτούς να ρεύσουν νερά από την πέτρα και έσχισε την πέτρα, και τα νερά έρρευσαν. 

 22 Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς, λέει ο Κύριος. 

     ΣΧΟΛΙΑ : 

     Ένα χριστιανικό ημερολόγιο, στην πρώτη του σελίδα, είχε ένα χαρακτηριστικό τίτλο: «Καινούργιος χρόνος, καινούργιος δρόμος». Καθώς μπήκαμε σε έναν καινούργιο χρόνο, ουσιαστικά μπήκαμε σε έναν καινούργιο δρόμο. Ένα δρόμο δύσκολο, αποτελούμενο από 365 στροφές. Στροφές δύσκολες, επικίνδυνες. Ποιος ξέρει τι κρύβεται κάθε στιγμή πίσω από κάθε στροφή. Άγνωστο κάθε μέτρο, κάθε βήμα, πάνω σε τούτο τον δρόμο. Ένα δέος, ένας ακαθόριστος φόβος, σφίγγει τις καρδιές όλων μας καθώς βρισκόμαστε στην αρχή του καινούργιου χρόνου, του καινούργιου δρόμου, που ανοίγεται μπροστά μας. 

       Ολόκληρη την ανθρωπότητα έχει καταβάλει ένας μεγάλος φόβος, για τις ημέρες που θα έρθουν. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, η καθολική αβεβαιότητα για το αύριο, οι μεγάλες πιέσεις που δέχονται οι άνθρωποι, καθώς μέρα με την ημέρα το εισόδημά τους μειώνεται, οι δυσοίωνες προοπτικές, που προδιαγράφουν ακόμα χειρότερες μέρες, έχουν δημιουργήσει μία σύγχυση, ένα φόβο για τα επερχόμενα δεινά, ένα τοπίο θαμπό και καταθλιπτικό. 

     Ο κόσμος ολόκληρος αναζητά νέους τρόπους και νέες προοπτικές. Επιλέγει πρόσωπα για να κυβερνήσουν, που όμως το ένα μετά το άλλο, τον απογοητεύουν. Τα προβλήματα, αντί να επιλύονται, γίνονται, όλο και πιο ακανθώδη, όλο και πιο δυσεπίλυτα. Ο κόσμος φαίνεται να βαδίζει προς έναν «οικονομικό Αρμαγεδώνα». Τα μεγάλα αδιέξοδα οδηγούν τους ηγέτες των χωρών σε συνεχείς διαβουλεύσεις, μέσα από τις οποίες πληθαίνουν οι φωνές για μια παγκόσμια κυβέρνηση, για μια κοινή πολιτική, για ένα κοινό νόμισμα. 

     Από την άλλη, εξαιτίας της ανομίας που έχει υπερπληθηνθεί, η αγάπη των πολλών «ψυγήσεται» (Ματθαίος ΚΔ/24: 12). Οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ κλείνονται στον εαυτόν τους και απομακρύνονται από το συνάνθρωπό τους. Υπάρχουν φωνές στις ημέρες μας, που δυστυχώς όλο και πληθαίνουν, που είναι πρόθυμοι να μοιραστούν την αγάπη τους με όρους εθνικούς, χρώματος, καταγωγής, θρησκείας. Έτσι η αγάπη προσφέρεται με αντισταθμιστικά οφέλη. Ένα πολύ ωραίο κείμενο που διάβασα, μίλαγε για «τοκογλυφία αγάπης». 

       Αλήθεια που βαδίζουμε. Στη νέα χρονική περίοδο, που ανοίγεται μπροστά μας, στον νέο δρόμο που καλούμαστε να περπατήσουμε, πως μπορεί να αισθανθεί σιγουριά κάποιος, πως μπορεί να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, που σε κάθε μέτρο και πίσω από κάθε στροφή καιροφυλακτούν; Που μπορεί να στηριχθεί ο άνθρωπος; Επί τέλους που υπάρχει ασφάλεια; 

     Στο Βιβλίο των "Αριθμών", Κεφ. Ι/10, εδ. 33 αναφέρεται κάτι πολύ σημαντικό, που θα πρέπει να προβληματίσει όλους μας στη νέα πορεία που ανοίγεται μπροστά μας. «Και οδοιπόρισαν από του όρους του Κυρίου οδόν τριών ημερών και η κιβωτός της διαθήκης του Κυρίου προεπορεύετο έμπροσθεν αυτών οδόν τριών ημερών, δια να ζητήσει τόπον αναπαύσεως δι’ αυτούς». Όταν ο λαός Ισραήλ, επρόκειτο να περάσει έναν δύσκολο και άγνωστο δρόμο, άφηναν την κιβωτό της Διαθήκης του Κυρίου, η οποία δήλωνε την παρουσία του Θεού, να προπορεύεται έμπροσθεν αυτών. Ήταν εντολή του Θεού ο κιβωτός να προπορεύεται του λαού. Με τον τρόπο αυτό ο Θεός ήθελε να δείξει στον άνθρωπο την αδυναμία του να βαδίσει μόνος του το δρόμο της ζωής και να τον πείσει να εμπιστεύεται το Θεό, ο οποίος ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τον οδηγήσει με ασφάλεια, μέσα από τα δύσκολα και άγνωστα μονοπάτια της ζωής. 

     Αυτό που ίσχυε «τω καιρώ εκείνω», ισχύει και σήμερα, που ο άνθρωπος, παρά την ιλιγγιώδη τεχνολογική πρόοδο, παραμένει ανίκανος να αναγνωρίσει και πολύ περισσότερο να αντιμετωπίσει, τους κινδύνους που υπάρχουν μέσα στην πορεία της καθημερινής του ζωής. Παρόμοιο γεγονός αναφέρεται και στο βιβλίο του "Ιησού του Ναυή", κεφ. Γ/3: 2- 4 Ο δρόμος που καλούμαστε να περπατήσουμε είναι άγνωστος. «διότι δεν περάσαμε την οδόν ταύτην, χθες και προχθές»  (εδ. 4). 

    Είναι ένας καινούργιος χρόνος, στον οποίο ο Θεός μας κάνει τη χάρη να μπούμε και να περπατήσουμε μέσα σ’ αυτόν και βέβαια, όχι για να προσθέσει ένα χρόνο παραπάνω στη ζωή μας, όχι για να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο τη ζωή, αλλά έχοντας ένα σκοπό για τον καθένα. Ο σκοπός του Θεού, για μεν εκείνον που δεν γνωρίζει το Θεό είναι να του δώσει την ευκαιρία να ακούσει για το Λόγο του Θεού, ν’ ακούσει για την δωρεάν σωτηρία που και σήμερα προσφέρει ο Θεός, δια Ιησού Χριστού, δωρεάν,"κατά χάριν" (Εφεσίους Β/2: 8). Στην δε ψυχή που άκουσε και δε συμμορφώθηκε μέχρι σήμερα με τα πράγματα του Θεού, ο Θεός δίνει μια ακόμα ευκαιρία, για να έλθει «εις εαυτόν» (Λουκάς ΙΕ/15: 17) και να επιστρέψει σε Εκείνον. Για δε τον πιστό άνθρωπο ο Θεός επιτρέπει να ζήσει και τούτο το χρόνο με ένα σκοπό: «έτι άγιος». Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνει έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνει έτι άγιος». (Αποκάλυψη ΚΒ : 11). 

      Οι άνθρωποι εύχονται ο ένας στον άλλον: «ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Ευτυχισμένος θα είναι ο νέος χρόνος, αν ο Κύριος προπορεύεται μέσα στη ζωή μας. Εάν Αυτός επιλέγει τους δρόμους μας, τα μονοπάτια μας. «Εγώ θα σε συνετίσω και θα σου διδάξω την οδόν την οποία πρέπει να περιπατείς» (Ψαλμός ΛΒ/32: 8). Ο δρόμος είναι άγνωστος. Οι ληστές «παρά την οδόν» πολλοί. Μην ξεχνάμε εκείνον τον άνθρωπο που «κατέβαινε από Ιερουσαλήμ, εις Ιεριχώ». Ο Λόγος του Θεού μας λέει: «Και περιέπεσεν εις ληστάς, οίτινες και γυμνώσαντες αυτόν και καταπληγώσαντες, ανεχώρησαν αφήσαντες αυτόν ημθανή» (Λουκάς Ι/10: 30). 

     Είναι αθώος ο χτυπημένος θα πει το δικαστήριο. Την αποκλειστική ευθύνη την έχουν οι ληστές, που χωρίς να τους πειράξει, τον έπιασαν, τον χτύπησαν, τον γύμνωσαν.... και τον εγκατέλειψαν ημιθανή. Όμως ο Θεός έρχεται να ψιθυρίσει σε τούτη την πληγωμένη ψυχή. Πού πήγαινες ψυχή. Άφησες την Ιερουσαλήμ, (το ευλογημένο χώρο της παρουσίας του Θεού) και «κατέβαινες στην Ιεριχώ» (κατέβασμα, υποβάθμιση είναι κάθε απομάκρυνση από το Θεό), δεν γνώριζες ότι Εγώ δεν βρισκόμουν σ’ αυτό το δρόμο; Δεν ήξερες ψυχή ότι αποκρινόμενος από το Θεό, θα έπεφτες στα χέρια των ληστών. Όπου δεν υπάρχει ο Θεός, υπάρχουν οι ληστές. Τι τραγωδία!

      Ευτυχισμένος θα είναι ο νέος χρόνος, εάν ο άνθρωπος προχωρήσει χέρι – χέρι πιασμένος με το Θεό. Όπου Αυτός, που είναι ο μόνος δυνάμενος, (Ιάκωβου Δ/4: 12) προηγείται, τότε ληστές και λήσταρχοι, τρέπονται σε φυγή. Είναι ο νικητής του Άδη και του Θανάτου, είναι ο Αναστημένος Ιησούς Χριστός, είναι «λύχνος στα πόδια μου, φως στους δρόμους μου», λέει ο ψαλμωδός (ψαλμός ΡΙΘ/119, εδάφ. 105). Είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τους ληστές και να ανοίξει δρόμους, για το δικό Του παιδί. «Χρόνια πολλά» εύχονται οι άνθρωποι. Χρόνια αιώνια, ζωή αιώνια, υπόσχεται ο Θεός σε καθέναν που θα πιστέψει σ’ Αυτόν και θα ομολογήσει το Άγιο Ονομά Του. «Ο ακούων το Λόγο μου και πιστεύων εις τω πέψαντί με, έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Ε/5: 24). Να γιατί ο πιστός άνθρωπος, μαζί με τον ψαλμωδό, ευφραίνεται και ψάλει. «Εφανέρωσες εις εμέ την οδόν της ζωής» (Ψαλμός ΙΣ/16: 11). Σ’ αυτή την οδό δεν υπάρχουν ληστές, γιατί υπάρχει η παρουσία του Θεού. 

     Άγνωστος, δύσκολος ο δρόμος, 365 ημέρες ανοίγονται μπροστά μας. Αλίμονο αν δεν υπήρχε η υπόσχεση του Κυρίου: «Εγώ θέλω υπάγει έμπροσθέν σου και εξομαλίνει τας σκολιάς οδούς, θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς» (Ησαΐας ΜΕ/45: 2). Όταν πίσω από κάποιες στροφές χάσκουν ολόκληρα βουνά δοκιμασιών, ο Κύριος έρχεται να μας θυμίσει: «Τις είναι μεταξύ σας ο φοβούμενος τον Κύριον, ο υπακούων εις την φωνήν του δούλου αυτού. Ούτος και αν περιπατεί εν σκότει και δεν έχει φως, ας θαρρεί επί το όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται επί τον Θεόν αυτού». (Ησαΐας Ν/50: 10). 

     Ας φανταστούμε εκείνον τον καπετάνιο που βρίσκεται καταμεσής του ωκεανού και ξεσπάει θύελλα. Κύματα ορθώνονται μανιασμένα. Ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει. Που να πάει, που να βαδίσει μέσα στο πέλαγος, μέσα στο σκοτάδι; Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα, υπάρχει η πυξίδα μέσα στο καράβι και αυτή θα του δείξει που πρέπει να πάει και πως πρέπει να οδηγήσει το πλοίο. Η πυξίδα στη ζωή του πιστού ανθρώπου είναι ο Ιησούς Χριστός. Αλίμονο στον άνθρωπο που θα Τον αγνοήσει μέσα στα κύματα και τις φουρτούνες τούτης της ζωής. Α! λέει πολλές φορές ο άνθρωπος, δε με βοήθησε ο Θεός και έπεσα πάνω στα βράχια και κατέστρεψα τη ζωή μου. Όχι, δε φταίει ο Θεός, είναι δικό σου το λάθος, αγνόησες την «πυξίδα», μέσα στην πορεία της ζωής σου, αγνόησες τον Ιησού Χριστό, και το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. 

    Στην αρχή του καινούργιου χρόνου όλοι έχουμε ανάγκη να σκύψουμε πάνω στα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατείτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι οι ημέρες είναι πονηρές» (Εφεσίους Ε/5: 15). Εάν τότε οι ημέρες ήταν πονηρές, φανταστείτε πόσο πιο πονηρές είναι στις ημέρες μας. Ο χρόνος είναι πολύτιμος είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιούμε σωστά και να επενδύουμε το κεφάλαιο αυτό, για την πνευματική μας πρόοδο. Για το Χριστιανό πάντα θα πρέπει κάτι να υπάρχει. Εξαγοράζω τον καιρό σημαίνει ότι χρησιμοποιώ σωστά το χρόνο μου, για τις ανάγκες της ζωής μου και πάνω απ’ όλα, για τις πνευματικές μου ανάγκες. Και ποια είναι η υπέρτατη ανάγκη του ανθρώπου. Πρώτα να τακτοποιηθεί με το Θεό, ο Προφήτης Αμώς αναφέρει κάτι χαρακτηριστικό: «Ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου» (Αμώς Δ/4: 12), να αυξηθεί πνευματικά, να εγκολπωθεί όλα εκείνα τα οποία ο Κύριος έχει ετοιμάσει, για τους δικούς Του και να ζήσει αιώνια κοντά στο Θεό. 

      Ζούμε σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη. Τα «σημεία των καιρών» βοούν. Μη φανούμε άσοφοι. Μην ακούσουμε από τον Κύριο εκείνη την ημέρα: «Υποκριτές, το πρόσωπο της γης και του ουρανού εξεύρετε να διακρίνετε, τον δε καιρόν τούτον πως δεν διακρίνετε;» (Λουκάς ΙΒ/12: 56). Ο μεγαλύτερος στόχος του εχθρού της ψυχής είναι να μας παραπλανήσει, ώστε να χάνουμε το χρόνο μας, μέσα στα «ξυλοκέρατα» του κόσμου, έτσι ώστε να μην οικοδομούμεθα πνευματικά. Μας βεβαιώνει ο Κύριος: «Ο καιρός είναι εγγύς. Όστις αδικεί, ας αδικήσει έτι και όστις είναι μολυσμένος, ας μολυνθεί έτι και ο δίκαιος ας γίνει έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γίνει έτι άγιος.» (Αποκάλυψη ΚΒ/22: 10-11). Είναι ώρα κατά την οποία η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και οι βιαστές αρπάζουν αυτήν (Ματθαίος ΙΑ/11: 12). Είναι εσχάτη ώρα. Είναι η τελευταία ευκαιρία για να «εγερθώμεν εκ του ύπνου» (Ρωμαίους ΙΓ/13: 11). Είναι πολύ κοντά η ώρα που θα βρεθούμε στην παρουσία του Θεού, αφού η αρπαγή της εκκλησίας πλησιάζει. Ενώπιον αυτού θα πρέπει να βρεθούμε άσπιλοι και άμωμοι, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, δια του Ιησού Χριστού. (Β' Πέτρου Γ/3: 14). Ας προσέξουμε ιδιαίτερα για να μην «αισχυνθώμεν απ’ Αυτού, εν τη παρουσία αυτου». (Α' Ιωάννου Β/2: 18). Θα είναι μεγάλη τραγωδία. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος μας για το νέο έτος. 

    Ο Απ. Παύλος απευθυνόμενος στο «γνήσιο τέκνο εις την πίστιν» τον Τιμόθεο συνοψίζει τις νουθεσίες στο εδάφιο 15 της επιστολής "Β' προς Τιμόθεον": «Σπούδασον να παραστήσεις σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας». Ένας εργάτης μέσα στον αγρό του Θεού, που δεν θα ντραπεί εκείνη την ημέρα στην παρουσία του Θεού για το έργο του, γιατί στηρίχθηκε πάνω στις αλήθειες του Ευαγγελίου. Γιατί έλαβε πέντε μνας και όταν επέστρεψε ο οικοδεσπότης και ζήτησε λογαριασμό κρατούσε στα χέρια δέκα μνας. (Λουκάς ΙΘ/19: 16).

     Έτσι καλούμαστε να ζήσουμε την καινούργια χρονική περίοδο, που ανοίγεται μπροστά μας. Καλούμε να εργασθούμε σκληρά μέσα στον αγρό του Κυρίου, χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή, ότι σε τούτη τη ζωή, μέσα σε τούτο το χρόνο, που σε λίγες ώρες αρχίζει, θα πρέπει να σταθούμε, "ως ξένοι και πάροικοι", (Εβραίους ΙΑ/11: 13), γιατί η κατοικία μας δεν είναι εδώ. Η κατοικία μας είναι στον ουρανό φυλαγμένη από τον ίδιο τον Κύριο, (Ιωάννης ΙΔ/14: 2), ο οποίος θα έλθει να μας παραλάβει και να μας οδηγήσει στη δόξα του. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει «πραγματεύθειτε εωσού έλθω». (Λουκάς ΙΘ/19: 13). Μέσα σε τούτο το «πραγματευθείτε» περικλείεται, πάνω απ’ όλα, η σωστή χρήση του χρόνου. Πως χρησιμοποιήσαμε το χρόνο μας. Εξαντλούμε το χρόνο για τη δόξα Εκείνου, για να γνωρίσουν ψυχές, για να αυξηθούμε στην πίστη στην ευσέβεια, στον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανένας δεν θα δει το πρόσωπο του Θεού. (Εβραίους ΙΒ/12: 14). 

     Επειδή εμείς δεν γνωρίζουμε και επειδή ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει ότι «χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα" (Ιωάννης ΙΕ/15: 5), θεωρώ ότι μία θα πρέπει να είναι η προσευχή μας: «Κύριε, Δίδαξέ μας να ζούμε έτσι τις ημέρες μας, ώστε να προσκολλώμεν τις καρδιές μας στην σοφία» (Ψαλμός 90: 12). Στη σοφία του Θεού. Μια σοφία, την οποία ο Θεός απέκρυψε από τους σοφούς του αιώνος τούτου και τους ισχυρούς και την οποία αποκαλύπτει και σήμερα στους φοβούμενους Αυτόν (Λουκάς Ι/10: 21). 

     Ο Θεός και Εκείνος τον οποίο απέστειλε, τον Ιησού Χριστό, τον Δίκαιο, που είναι η σοφία μας. Να γιατί μέσα στο νέο χρόνο θα πρέπει να περπατάμε «αποβλέποντες εις τον Ιησού, που είναι ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας» (Εβραίους ΙΒ/12: 2). Ένας νέος χρόνος σε λίγες ώρες αρχίζει. Πολλά τα προβλήματα. Πολλές οι δυσκολίες. Ας θέσουμε μπροστά στην πορεία της ζωή μας την «κιβωτό της διαθήκης του Κυρίου». Η Κιβωτός να προπορεύεται και μείς να ακολουθούμε. Πίσω από τα βουνά, πίσω από τα προβλήματα, που θα συναντήσουμε, θα είναι ο ίδιος ο Κύριος. Στο βιβλίο του "Δευτερονομίου", κεφ. ΙΑ/11, εδάφ. 10-12, αναφέρεται : «Επειδή, η γη, στην οποία μπαίνεις μέσα για να την κληρονομήσεις, δεν είναι όπως η γη τής Αιγύπτου απ' όπου βγήκατε, όπου έσπερνες τον σπόρο σου, και την πότιζες με το πόδι σου, σαν κήπο λαχάνων, αλλά η γη στην οποία διαβαίνετε για να την κληρονομήσετε, είναι γη βουνών και κοιλάδων, πίνει νερό από τη βροχή τού ουρανού, γη που ο Κύριος ο Θεός σου την επιβλέπει πάντοτε τα μάτια τού Κυρίου τού Θεού σου είναι επάνω της, από την αρχή τού χρόνου μέχρι το τέλος τού χρόνου". ---