Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Ο Απόστολος που διαβάζεται στις κηδείες. 

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ή Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ.

 Επιστολή "Α. Θεσσαλονικείς", κεφ. Δ/4, εδάφ. 13-18.

13  Αδελφοί, δεν θέλω δε να αγνοήτε, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. 

14 Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. 

15 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας

16 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, 

17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. 

18 Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.

 Επιστολή "προς Εβραίους", κεφ. Θ/9, εδάφ. 28. 

"έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία". 

         ΣΧΟΛΙΑ : 

        Το θέμα της σημερινής μας μελέτης είναι : «Ο Κύριος θα κατέβει από τον ουρανό». Την ώρα της ανάληψης του Ιησού Χριστού, καθώς οι μαθητές απορημένοι κοίταζαν προς τον ουρανό, δύο άντρες με ιμάτια λευκά στάθηκαν πλησίον αυτών και είπαν : «Ανδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε βλέποντες εις τον ουρανόν. Ούτος ο Ιησούς, όστις, όστις αναλήφθη αφ’ ημών, θέλει έλθει ούτω καθ’ ον τρόπον ήδεται Αυτόν πορευμόμενον εις τον ουρανόν” (Πράξεις Α/1: 10-11). 

       Σε πάρα πολλά σημεία ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει ότι ο Χριστός θα  έρθει και πάλι. Και όταν θα έρθει, θα λάβει χώρα ένας μεγάλος χωρισμός. Αυτή είναι η έννοια της παραβολής των "δέκα παρθένων" (Ματθαίος ΚΕ/25: 1-12). Δέκα κορίτσια από την ίδια Εκκλησία, με τα ίδια πιστεύω, με τους ίδιους σκοπούς, με τις ίδιες προσδοκίες, που σκοπό είχαν να γίνουν μέλη μιας γαμήλιας πομπής, ξαφνικά, αλλά και ανέλπιστα χωρίστηκαν. Το ίδιο περιεχόμενο έχει και η παραβολή (Ματθαίος ΙΓ/13: 47-50). «συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε αχρεία έριξαν έξω». Επίσης (Ματθαίος ΙΓ/13: 42-43).

      Αυτός ο ίδιος ο Κύριος Iησούς Χριστός θα έρθει και πάλι. Αυτή τη φορά δε θα πατήσει τούτη την πολύπαθη γη μας, αλλά θα έλθει στις νεφέλες, για να παραλάβει την εκκλησία του, τους πιστούς, τους δικούς Του, τους οποίους απέκτησε με το ίδιο του το αίμα (Πράξεις Κ/20: 28). 

      Καθώς ο Κύριος θα έλθει, δύο γεγονότα θα πραγματοποιηθούν. Ένα ουράνιο σάλπισμα θα ακουστεί πάνω από τον πολύπαθο πλανήτη μας. Αν θα το ακούσουν όλοι τούτο το σάλπισμα, δεν το γνωρίζουμε, ένα μόνον γνωρίζουμε, ότι εκείνοι για τους οποίους προορίζεται σίγουρα θα το ακούσουν. Τούτο το ουράνιο σάλπισμα σε δύο κατηγορίες ανθρώπων θα απευθύνεται : Πρώτα σε όλους εκείνους που έχουν πεθάνει και οι οποίοι, όταν ζούσαν, ήταν πιστοί του Χριστού. Γι’ αυτούς θα είναι το μεγάλο σύνθημα, για να αναστηθούν. Και η δεύτερη κατηγορία θα είναι οι πιστοί άνθρωποι που δεν έχουν πεθάνει. Γι’ αυτούς θα είναι το σύνθημα, για να αρπαγούν στον αέρα. 

    Πρώτα λοιπόν θα γίνει η ανάσταση των νεκρών. Δε θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί. Θα αναστηθούν μόνον «οι αποθανόντες εν Χριστώ». Θα αναστηθούν μόνον όσοι, ενώ ζούσαν εδώ στη γη, ήταν πιστοί του Χριστού. Αυτή θα είναι η πρώτη ανάσταση. (Αποκάλυψη Κ/20: 6). Κάποια στιγμή μέσα στην ιστορία, αφού θα έχουν περάσει χίλια χρόνια από την πρώτη ανάσταση, θα ακολουθήσει και δεύτερη ανάσταση (Αποκάλυψη Κ/20: 5,6,13). Ο Λόγος του Θεού στο σημείο αυτό μας διευκρινίζει: «Μακάριος και Άγιος όποιος έχει μέρος στην πρώτη ανάσταση» (Αποκάλυψη Κ/20: 6). 

     Η πρώτη θα είναι «ανάσταση ζωής», η δεύτερη θα αφορά όλους εκείνους που απέρριψαν το Χριστό στη ζωή τους και θα είναι «ανάσταση κρίσεως». (Ιωάννης Ε/5: 29). Ξαφνικά μετά από εκείνο το ουράνιο σάλπισμα κάποιοι άνθρωποι θα εξαφανιστούν από προσώπου γης. Ο Λόγος τους Θεού μας διευκρινίζει: «Δύο θα είναι επί μας κλίνης, ο ένας παραλαμβάνεται ο άλλος αφήνεται». Δύο γυναίκες θα αλέθουν μαζί, η μία παραλαμβάνεται η άλλη αφήνεται». Δύο άνθρωποι θα είναι στον αγρό, ο ένας παραλαμβάνεται ο άλλος αφήνεται» (Λουκάς ΙΖ/17: 34-36). 

      Αυτός θα είναι ο μεγάλος χωρισμός. Αλήθεια πώς θα γίνει τούτος ο χωρισμός και ποια θα είναι τα κριτήρια τα οποία θα χρησιμοποιήσει ο Κύριος; Ποιους θα πάρει ο Κύριος και ποιους θα αφήσει; Γενικά στο νου του ανθρώπου υπάρχει η αντίληψη ότι ο Κύριος θα πάρει μαζί τους όλους εκείνους τους θρησκευόμενους ανθρώπους, που όταν ζούσαν, εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, πήγαιναν στην εκκλησία, κήρυτταν το Λόγο του Θεού, μιλούσαν σε πλατείες (Λουκάς ΙΓ/13: 26) κλπ. Σε αυτήν τη λαθεμένη ανθρώπινη αντίληψη ο Κύριος ήταν σαφής και κατηγορηματικός. Όχι, δε θα είναι αυτό το κριτήριο. «Δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών όποιος λέγει προς εμέ, Κύριε, Κύριε» (Ματθαίος Ζ/7: 21). Ακόμα και λειτουργοί της Εκκλησίας και κήρυκες του Ευαγγελίου εκείνη την ημέρα του μεγάλου χωρισμού δε θα αποτελέσουν μέρος της Εκκλησίας του Χριστού. Δε θα τους παραλάβει ο Κύριος. «Πολλοί θα πουν προς Εμένα εκείνη την ημέρα. Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου. Και στο όνομά σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά σου δεν κάναμε θαύματα πολλά. Και τότε θα ομολογήσω προς αυτούς, ότι ποτέ δε σας εγνώρισα, φύγετε από Εμένα οι εργαζόμενοι την ανομία» (Λουκάς Ζ : 22,23).

      Συνεπώς δε θα αναστηθούν οι θρήσκοι, όσο σπουδαία θέση και αν έλαβαν, όσο σωστά και αν εκτέλεσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Κοντά στο Χριστό εκείνη την ημέρα του μεγάλου χωρισμού θα βρεθούν όλοι εκείνοι που επιθύμησαν, επεδίωξαν και απέκτησαν μια καινούργια σχέση με το Θεό, δια της αναγεννήσεως. (Ιωάννης Γ/3: 3), όλοι εκείνοι που οδηγούντο από το Πνεύμα του Θεού. Που το Πνεύμα του Θεού κατοικούσε μέσα στην καρδιά τους και ήταν αυτός ο οδηγός τους στη ζωή. Αν οι πέντε παρθένες χαρακτηρίστηκαν "φρόνιμες" και μπήκαν μαζί με το νυμφίο στους γάμους, δεν ήταν γιατί εκείνες δεν κοιμήθηκαν. Μπήκαν μαζί με τον Κύριο, γιατί στις λαμπάδες τους υπήρχε λάδι. Το λάδι είναι το αιώνιο σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Μπήκαν, γιατί είχαν λάβει το Πνεύμα το Άγιο και η ζωή τους ήταν οδηγούμενη και καθοδηγούμενη απ’ Αυτό. Ζούσαν μια ζωή ευσεβή, πνευματική αφιερωμένη στον Κύριο και στο Έργο Του, που δεν είναι άλλο από το να σωθούν ψυχές από τον αιώνιο θάνατο. 

     Ο Κύριος ήταν κατηγορηματικός προς εκείνο το μεγάλο εκείνο Θεολόγο και «διδάσκαλο του Ισραήλ» τον Νικόδημο. «Αληθώς, αληθώς σου λέγω εάν κάποιος δεν γεννηθεί άνωθεν, δεν δύναται να ιδεί τη βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης Γ/3: 3). Αυτούς και μόνον αυτούς θεωρεί δικούς Του ο Κύριος. Αυτοί και μόνον αυτοί θα αρπαγούν εκείνη την ημέρα και θα αποτελέσουν την Εκκλησία, τη Νύμφη του Ιησού Χριστού. Μονάχα οι πνευματικοί χριστιανοί, οι αφιερωμένοι χριστιανοί θα μπουν μαζί με τον Κύριο θριαμβευτές στον ουρανό. Αυτοί μόνον είναι οι δικοί Του. Σ’ αυτούς απευθύνεται, αυτούς όλους (νεκρούς & ζωντανούς) θα αφορά εκείνο του ουράνιο σάλπισμα.

     Ένα μεγάλο ερώτημα που πάντα απασχόλησε τον άνθρωπο ήταν πώς θα γίνει η ανάσταση των νεκρών. Στην επιστολή «προς Φιλιππησίους» (κεφ. Γ/3, εδάφ. 21) αναφέρεται: Όταν έλθει ο Χριστός «θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γίνει σύμμορφο με το σώμα της δόξης Αυτού». Το ερώτημα είναι τι είδους σώμα θα είναι αυτό το σώμα της ανάστασης. Αυτήν την απορία είχαν και οι Αρχαίοι Κορίνθιοι και η απορία τους αυτή έγινε αιτία να γράψει ο Παύλος το ΙΕ/15 κεφάλαιο της επιστολής "Α΄ Κορινθίους", ένα από τα ωραιότερα κεφάλαια της καινής Διαθήκης.

     Από τον κόσμο των φυτών δανείστηκε μια εικόνα ο Απ. Παύλος. Ένας σπόρος πέφτει στη γη και πεθαίνει. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα τούτος ο σπόρος παραμένει νεκρός μέσα στη γη. Σ’ αυτήν την κατάσταση έρχεται μετά από λίγο η άνοιξη με τη ζεστασιά της και ακουμπάει τούτο το μικρό σπόρο και ξαφνικά μέσα από το νεκρό σπόρο που έχει αποσυνδεθεί, ξεπηδά ένα λουλούδι, ένα όμορφο φυτό που σιγά – σιγά γίνεται ένα μεγάλο δένδρο. Μπορεί να βλέπει κανείς μια μεγάλη και ωραία βελανιδιά. Όμως τι είναι η βελανιδιά; Ένα μικρό βελανίδι που πριν από πολλά χρόνια έπεσε στη γη και πέθανε. 

     Έτσι θα συμβεί, λέει ο Απόστολος Παύλος, και με το σώμα του ανθρώπου. Προσωρινά αποτίθεται στον τάφο. «Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία, σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη, σπείερεται εν ασθενεία, αντίσταται εν δυνάμει, σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν» (Α΄ Κορινθίους ΙΕ/15: 42,43). Στην επιστολή "προς Φιλιππισίους" (Γ/3: 20,21) αναφέρεται: «Το πολίτευμα το δικό μας είναι στους ουρανούς, από όπου περιμένουμε Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεώς μας, ώστε να γίνει σύμφωνα με το σώμα της δόξης Αυτού». Πρότυπο λοιπόν του σώματος της ανάστασης θα είναι το σώμα της ανάστασης του Χριστού. Όπως αναστήθηκε ο Χριστός, έτσι θα αναστηθούμε και εμείς. Στην επιστολή Α΄ «προς Κορινθίους» (κεφ. ΙΕ/15, εδάφ. 23) αναφέρεται : «Ο καθένας όμως με τη δική του τη σειρά. Την αρχή την έκανε ο Χριστός. Κατόπιν ακολουθούν εκείνοι που ανήκουν στο Χριστό, την ημέρα της παρουσίας του».

    Είναι υπόσχεση του Κυρίου προς όλους τους δικούς του: «Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο και αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, πάλι έρχομαι και θα σας παραλάβω μαζί μου» (Ιωάννης ΙΔ/14: 2,3). Εκείνη ακριβώς τη στιγμή θα γίνει η μεγάλη εκπλήρωση τούτης της υπόσχεσης του Κυρίου. Μέσα από έναν κόσμο που την περιφρόνησε, τη μίσησε, την καταδίωξε την Εκκλησία θα έρθει ο Κύριος ξαφνικά να την "αρπάξει" και να την οδηγήσει στη δόξα Του. Εκείνη θα είναι η ώρα του μεγάλου χωρισμού. Αν κανείς ανακατέψει κομματάκια σιδήρου και ξύλου και πάνω απ’ αυτά περάσει ένας μαγνήτης, αυτός θα τραβήξει όλα τα κομμάτια του σιδήρου, ενώ στα κομμάτια του ξύλου δε θα υπάρξει καμία αντίδραση. 

    Ο μεγάλος μαγνήτης πλησιάζει πάνω από τον πλανήτη μας. Θα τραβήξει κοντά του όλους εκείνους που Του ανήκουν, όλους εκείνους που τους έπλυνε με το αίμα Του, που τους έσωσε από την αμαρτία και που Τον δέχτηκαν σαν λυτρωτή και Σωτήρα και ομολόγησαν το Όνομα Του. Εκείνη την ημέρα μέσα από τα σπίτια θα λείψουν κάποια άτομα, μέσα από νοσοκομεία θα αδειάσουν κάποια κρεβάτια. «Ο ένας παραλαμβάνεται, ο άλλος αφήνεται....». Αυτό θα είναι η αρπαγή της Εκκλησίας, η ωραιότερη αλλά και πιο θλιβερή ώρα στην ιστορία του ανθρώπου. 

      Με την αρπαγή της εκκλησίας κλείνει και η "περίοδος της χάριτος" που άνοιξε την ημέρα της Πεντηκοστής και ανοίγει μια άλλη περίοδος που ονομάζεται «περίοδος κρίσης». Τέτοια κρίση πάνω στην αμαρτωλή ανθρωπότητα ούτε έγινε, ούτε θα γίνει ποτέ σύμφωνα με το λόγο του Θεού (Ματθαίος ΚΔ/24: 21). Αφού οι πιστοί θα έχουν πλέον φύγει, θα μείνει μια ανθρωπότητα χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς Ελπίδα. Μια ανθρωπότητα που θα παραδοθεί στα χέρια του «άνομου», στα χέρια του Αντίχριστου, για να περάσει μέσα από τη μεγαλύτερη κρίση της ανθρωπότητας. Θα είναι μια περίοδος αλληλοσπαραγμού και μεγάλης θλίψης για την ανθρωπότητα. 

     Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Δεν είναι σε σας να γνωρίζετε, είπε ο Κύριος προς τους Μαθητές. "Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;" (Ματθαίος ΚΔ/24: 3). Η απάντηση του Κυρίου: "Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ" (Μάρκος ΙΓ/13: 32). Τα σημεία των καιρών (Μάρκος ΙΓ/13: 6-13) βοούν ότι δεν είναι μακριά αυτή η στιγμή του μεγάλου και παντοτινού χωρισμού των ανθρώπων. Ας προσέξουμε, διότι «δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή Του, όπως μερικοί σκέπτονται και το θεωρούν βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί σε μας, επειδή δεν θέλει να απολεσθούν οι άνθρωποι, αλλά θέλει όλοι να έλθουν σε μετάνοια». (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). Μακροθυμεί ο Κύριος, περιμένει και άλλες ψυχές να γίνουν δικές Του, για να σωθούν αιωνίως. 

      Σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου ένα είναι βέβαιο. Θα έλθει όπως ο κλέπτης τη νύκτα, θα έλθει «ως κλέπτης εν τη νυκτί», για να παραλάβει τους δικούς Του, εκείνους που τον περιμένουν και να τους οδηγήσει στην αιώνια δόξα. Ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε: «Εγώ είμαι η θύρα, δι’ εμού αν τις εισέλθει, θέλει σωθεί» (Ιωάννης Ι/10: 9). Είναι το μοναδικό Πρόσωπο που μπορεί να προσφέρει τη σωτηρία στον άνθρωπο (Πράξεις Δ/4: 12 ). Γι’ αυτό ανέβηκε πάνω στο σταυρό και πλήρωσε για τις δικές μας αμαρτίες όχι με αργύριο και χρυσίο, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος. Ο Κύριος πολλές φορές επανέλαβε: «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μεταβέβηκε (έχει μεταβεί) εκ του θανάτου εις την ζωήν" (Ιωάννης Σ/6: 47 & Ε/5: 24). Θα παραλάβει τους προσμένοντας Αυτόν προς σωτηρίαν (προς Εβραίους Θ/9: 28). 

     Ψυχή, Τον περιμένεις, έχεις τα μάτια στραμμένα προς τα άνω; «ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου» (Αμώς Δ/4: 12).   Ο Κύριος έρχεται…. ---