«κατά Λουκάν, κεφ. Β΄, εδάφ. 1 – 7.

 Ευαγγέλιον «κατά Λουκάν,  κεφ. Β/2,  εδάφ. 1 – 7.

"δεν ήτο τόπος δι' αυτούς εν τω καταλύματι"

1 Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη. 

2 Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη, ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος. 

3 Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται, έκαστος εις την εαυτού πόλιν. 

4 Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ, 

5 διά να απογραφή μετά της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος. 

6 Και ενώ ήσαν εκεί, επληρώθησαν αι ημέραι του να γεννήση

7 και εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και κατέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι δεν ήτο τόπος δι' αυτούς εν τω καταλύματι. 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

       Ο Ιωσήφ και η Μαρία ζουν στην πατρίδα τους, τη Ναζαρέτ. Η Κυβέρνηση της Ρώμης διέταξε να γίνει απογραφή πληθυσμού σε όλη την επικράτεια του Ρωμαϊκού κράτους. Τη διαταγή την εξέδωσε ο Οκταβιανός Καίσαρας Αύγουστος (63 π.Χ. – 14 μ.Χ) και την εκτέλεσε στην περιοχή της Παλαιστίνης ο ηγεμόνας της Συρίας Κυρήνειος. Σκοπός ήταν η γνωστοποιηθεί ο πληθυσμός κάθε επαρχίας καθώς και η συλλογή στοιχεία που αφορούσαν τους πολίτες, όπως η κατοικία, η ηλικία, η οικογενειακή κατάσταση των πολιτών κλπ.

      Έτσι ο Ιωσήφ, που ήταν απόγονος του Δαβίδ και καταγόταν από τη Βηθλεέμ, βρέθηκε από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, όπου κατοικούσε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Η συνολική απόσταση ήταν 110 χιλ. και αυτό έγινε για να απογραφεί με τη γυναίκα του Μαριάμ, που ήταν έγκυος. 

      Στη μικρή αυτή πόλη είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος λόγω της απογραφής. Όλα τα καταλύματα που υπήρχαν ήταν γεμάτα και, επειδή δεν υπήρχε χώρος προσωρινής διαμονής, ο πανδοχέας τους τοποθέτησε σε ένα σταύλο με ζώα που υπήρχε.

     «Δεν υπήρχε τόπος γι’ αυτούς εν των καταλύματι.» 

    Καθώς παρατηρούμε τη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού, παρατηρούμε ότι δεν υπήρχε τόπος γι’ Αυτόν. Ήταν ένα ξένος ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του, κεφ. Α, εδάφ. 11 αναφέρει : «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν». Ήρθε ανάμεσα στους δικούς του, στο λαό του και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν, δεν τον αναγνώρισαν, τον απέρριψαν. Οι Ιουδαίοι περίμεναν ένα Μεσσία ένδοξο, ισχυρό που θα ηγείτο επανάστασης και θα οδηγούσε στην απελευθέρωση των Ιουδαίων από το Ρωμαϊκό ζυγό. 

  Ο Προφήτης Ησαΐας 700 χρόνια προ Χριστού στο κεφ. ΝΓ/53, εδάφ. 3, αναφέρει: «Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν». 

    Ο Κύριος δε ζούσε απομονωμένος και δεν αποστρεφόταν τους ανθρώπους, ήθελε να έχει κοινωνία μαζί τους, να τους μιλάει για το θέλημα του Θεού, για την αιώνια ζωή, για την αγάπη του Θεού, για πεσμένο και αμαρτωλό άνθρωπο. Δεν ήθελε να ενεργεί μόνος Του και γι’ αυτό από την αρχή της διακονίας Του εξέλεξε ανθρώπους που θα τους είχε μαζί του και θα ήταν συνεργάτες του. Οι εχθροί του Κυρίου, όταν ήθελαν να τον συκοφαντήσουν και να τον κακολογήσουν, έλεγαν ότι είναι «άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών». (Λουκάς Ζ : 34). 

    Παρά ταύτα όμως ο Κύριος ήταν μόνος. Δεν υπήρχε τόπος για το Χριστό. Όταν κήρυξε στη Ναζαρέτ όπου μεγάλωσε, ξεσηκώθηκαν και Τον έδιωξαν, αναγκάζοντας τον Κύριο να πει : «Αληθώς σας λέγω ότι ουδείς προφήτης είναι δεκτός εν τη πατρίδι αυτού». (Λουκάς Δ : 24). Στα Γάδαρα θεράπευσε έναν δαιμονισμένο που κοιμόταν μέσα στα νεκροταφεία, που τον έδενα με αλυσίδες και δεν μπορούσαν να τον συγκρατήσουν και που με ένα λόγο του Κυρίου είδαν τούτον τον άνθρωπο να αλλάζει, να λογικεύεται, να ντύνεται και να σοβαρεύεται. (Λουκάς Η : 27 - 40). 

     Ο Κύριος ήταν μόνος. Κάποτε τον πλησίασε ένας άνθρωπος και του είπε : «Διδάσκαλε, θέλω σοι ακολουθήσει όπου αν υπάγης». Η απάντηση του Κυρίου προς αυτόν ήταν : «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν». (Ματθαίος Η : 20). Καθώς βρισκόταν στον κήπο της Γεθσημανή για να προσευχηθεί και να δώσει τη μάχη για το «πικρό ποτήρι» που σε λίγο θα έπινε, πήρε μαζί του τρεις ιδιαίτερα αγαπητούς φίλους του, οι οποίοι όμως μετά από λίγο τον εγκατέλειψαν. (Ματθαίος ΚΣ : 36). 

      Σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει τόπος για πλούτη, για διασκεδάσεις, για φιλοδοξίες, υπάρχει τόπος για το ληστή Βαραβά, για πόρνες και για τελώνες αμαρτωλούς, αλλά δεν υπάρχει τόπος για το Χριστό. Αυτό που συνέβη τότε συνέχισε να συμβαίνει ανάμεσα στους αιώνες και θα λέγαμε ότι στις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας, που δε θέλουν καν να λέγονται χριστιανικές, κορυφώνεται. 

   Μεγάλοι ναοί, επιβλητικοί, αξίας εκατομμυρίων φτιάχνονται από τους ανθρώπους για να στεγάσουν Εκείνον. Ο ναός του «Αγίου Πέτρου» στη Ρώμη λάμπει μέσα στο χρυσάφι και την πολυτέλεια. Το ίδιο και η εκκλησία του «Αγίου Παύλου» στο Λονδίνο, του «Αγίου Στεφάνου» στη Βιέννη και άλλα σπουδαία έργα, που θα τα χαρακτηρίζαμε θαύματα αρχιτεκτονικής. Όλοι αυτοί οι περίλαμπροι ναοί χτίστηκαν προς τιμήν του Κυρίου Ιησού Χριστού, χτίστηκαν για να αναδείξουν και να τονίσουν τη δόξα και το μεγαλείο Εκείνου, που πέθανε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών, που αναστήθηκε από τους νεκρούς και έγινε η «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄ Κορινθίους ΙΕ:20), που κάθισε στα δεξιά του Πατέρα και που θα έρθει και πάλι, για να παραλάβει όλους όσοι τον περιμένουν για σωτηρία. (Εβραίους Θ : 28). 

     Υπέρλαμπρος ήταν και ο Ναός του Σολομώντα. Ο πρώτος Ναός είχε αρχικά κτιστεί το 955 π.Χ. και καταστράφηκε το 587 π.Χ. από τους Βαβυλώνιους. Ο δεύτερος ναός οικοδομήθηκε από τον Ζοροβάβελ μετά από διάταγμα του Κύρου, του Μεγάλου βασιλιά των Περσών, το έτος 516 π.Χ. και ανοικοδομήθηκε από τον Ηρώδη το Μέγα, βασιλιά της Ιουδαίας, το έτος 20 π.Χ. Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Σ’ αυτόν το δεύτερο ναό μπήκε ο Κύριος και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας αναφέρει το εξής περιστατικό: «και όταν ο Ιησούς βγήκε έξω, αναχωρούσε από το ιερό και ήρθαν κοντά του οι μαθητές του για να του επιδείξουν τις οικοδομές τού ιερού. Και ο Ιησούς είπε σ' αυτούς: Δεν βλέπετε όλα αυτά; Σας διαβεβαιώνω, δεν θα αφεθεί εδώ πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα καταγκρεμιστεί». (Ματθαίος ΚΔ : 1,2). 

      Τι νόημα και τι λόγο ύπαρξης είχε ο ναός όταν ο λαός του Θεού πόρνευε με τους ψεύτικους θεούς του κόσμου και η καρδιά του ήταν προσκολλημένη στο κέρδος, τα υλικά αγαθά, πολύ μακριά από το Θεό και το Νόμο Του; Στις ημέρες μας πλούτος και πολυτέλεια κυριαρχεί, πολύς τόπος για το χρυσό, πουθενά τόπος για το Χριστό. 

       Οι άνθρωποι που ανήκαν στην εκκλησία του Χριστού που υπήρχε στην Λαοδίκεια τον 1ο αιώνα μ.Χ. έλεγαν ότι ήταν πλούσιοι και ότι δεν είχε ανάγκη από τίποτα απολύτως, όμως έρχεται ο Κύριος να της αποκαλύψει μια μεγάλη αλήθεια : «…δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός…» (Αποκάλυψις Γ : 17). Ο Προφήτης Ησαϊας 700 π.Χ. έρχεται να πει : «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Αγιος Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν και του ταπεινού το πνεύμα, διά να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων». {Ησαϊας, κεφ. ΝΖ (57), εδ. 15}. 

       Ο Άγιος, ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, αλλά κατοικεί ψηλά, σε Άγιους τόπους και μετά του συντετριμμένου την καρδία και του ταπεινού το πνεύμα. Ο Βασιλιάς Δαβίδ στο ψαλμό της μετάνοιας, ψαλμό ΝΑ (51), εδάφ. 17, αναφέρει : «Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει». 

      Αυτή είναι η κατοικία στην οποία ευαρεστείται να κατοικεί ο Κύριος. Μόνον εκεί μπορεί να βρεθεί τόπος για τον Κύριο. Τα Χριστούγεννα έρχονται για άλλη μία φορά και οι υπέρλαμπροι ναοί θα κατακλιστούν από κόσμο που θα ψάλλει, θα υμνεί, θα δοξολογεί. Όμως ο Κύριος της δόξας για άλλη μια φορά θα ζητήσει το ζεστό πανδοχείο της καρδιά μας για να γεννηθεί. Η φωνή Του ακούγεται, τα βήματά Του πλησιάζουν, σκύβει απλά, ευγενικά στο αυτί κάθε ανθρώπου για να του ψυθιρίσει: «Γιε μου, δώσε την καρδιά σου σε μένα, και τα μάτια σου ας προσέχουν στους δρόμους μου». (Παροιμίες ΚΓ : 26). Όμως, όπως αναφέρει και ο πολύπαθος Ιώβ, «ο Θεός λαλεί άπαξ και δις, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει». (Ιώβ ΛΓ/: 33 - 14). 

      Οι άνθρωποι ετοιμάζονται για να προσφέρουν ιεροτελεστίες. Οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να κτυπούν, χαρισματικοί, φλογεροί ιεροκήρυκες θα μιλήσουν για Κείνον, θα τονίσουν τη δόξα Του και το μεγαλείο Του. Απανταχού της γης οι χορωδίες θα ψάλλουν τους καλύτερους ύμνους μεγάλων συνθετών. Οι άνθρωποι, γιορτινοί περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μέσα στις καινούργιες τουαλέτες τους θα στολίζουν τα σπίτια τους, τα χριστουγεννιάτικα δένδρα τους με ωραίους και ποικίλους φωτισμούς. 

       Κάποια ψυχή θα μπορεί να ομολογήσει: Κύριε «δες τι ετοιμάσαμε για σένα απόψε», μείνε μαζί μας σ’ αυτή τη γιορτή. Όμως ο Κύριος καθώς βλέπει τον άνθρωπο να κρατάει την καρδιά του κλειστή σε Εκείνον δεν ευαρεστείται σε όλα αυτά. Θέλει να γεννηθεί στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος την κρατάει πεισματικά κλειστή και ο Κύριος δε βρίσκει τόπο για να γεννηθεί. Στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιά του ανθρώπου και κρούει υπομονετικά. 

      Η τόσο πλούσια εκκλησία της Λαοδίκειας, πλούσια σε χρυσό, σε εκδηλώσεις και άλλα είχε βγάλει το Χριστό απ’ έξω. Ο Κύριος καθώς βλέπει όλες αυτές τις εκδηλώσεις που γίνονται για Εκείνον, αγωνιά και στέκεται έξω από την πόρτα της και κρούει. Πόσο χαρακτηριστικά μας τον παρουσιάζει ο Ιωάννης στο βιβλίο της Αποκάλυψης: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού». (Αποκάλυψις Γ : 20). 

       Η εκκλησία είχε βγάλει το Χριστό απ’ έξω, ενώ μέσα έψελνε γι’ Αυτόν. 

     Υπάρχουν χριστιανοί που δε δυσκολεύονται να κάνουν δέκα προσευχές την ώρα, αλλά και δε δυσκολεύονται να πουν χίλια ψέματα και άλλες τόσες βρισιές στον ίδιο χρόνο. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Μπορεί μία βρύση να βγάλει γλυκό και πικρό νερό ταυτόχρονα; Στα ανθρώπινα πράγματα θα λέγαμε «ναι». Γιατί; Οι άνθρωποι αυτοί δίνουν τόπο στο Χριστό, στις προσευχές τους, τις εκδηλώσεις τους, αλλά δε δίνουν την καρδιά τους. Το κατάλυμα που ζητάει ο Χριστός, το πανδοχείο της ψυχής μας, είναι κατειλημμένο μέσα στη ζωή μας. Κατειλημμένο από κακία, απιστία, μέριμνες, ιδιοτέλεια, αδιαφορία, μίσος, έριδες, μάχες, προσωπικά ενδιαφέροντα κλπ. και έτσι δεν υπάρχει τόπος για το Χριστό μέσα στη ζωή μας. 

      Στην ουσία ο άνθρωπος θέλει το Χριστό έξω από τη ζωή του. Μέσα στον παράδεισο ο Θεός είπε στον άνθρωπο: «από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ' αυτού διότι καθ' ην ημέραν φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις Β : 17). Σε λίγο ήρθε ο εχθρός και του είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει, αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γένεσις Γ : 5). «Φάτε» τους είπε ο εχθρός και οι άνθρωποι υπακούοντας σ’ αυτόν έφαγαν. Εδώ και 2000 χρόνια ο Θεός κράζει : Φάτε απ’ αυτόν τον καρπό που λέγεται «Ιησούς Χριστός», ο εχθρός έρχεται πάλι να πει στον καθένα: «Μη φας». Μη φας γιατί θα χάσεις την ελευθερία σου, θα γίνεις αποσυνάγωγος, θα διωχθείς, δε θα έχεις την εξέλιξη που σου πρέπει στη ζωή και πολλά άλλα ψέματα, γιατί είναι «ο πατήρ του ψεύδους». (Ιωάννης Η : 44).

      Έτσι ο άνθρωπος δεν πλησιάζει το Χριστό. Είναι ικανός δε να κάνει τα πάντα γι’ Αυτόν, όμως χωρίς Αυτόν κι έτσι η πίστη και η λατρεία στο Χριστό μετατρέπεται σ’ ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που λέγεται θρησκεία. Όλες οι θρησκείες όλων των εποχών άφησαν τον άνθρωπο ανάμεσα στους αιώνες γυμνό, νεκρό πνευματικά, τον άφησαν χωρίς Χριστό, χωρίς Θεό και δεν του έδωσαν καμία ελπίδα. Είναι τα φύλα της συκιάς με τα οποία προσπάθησε ο άνθρωπος να ντυθεί μετά από την πτώση του και δεν τα κατάφερε. Επενέβη όμως ο Θεός και αφού θανάτωσε δύο αθώα ζώα έντυσε τον άνθρωπο με τα δέρματά τους. (Γένεσις Γ : 21). Τούτη η θυσία ήταν μια προεικόνιση της θυσίας του Αθώου Εκείνου που θα ερχόταν μια μέρα να πεθάνει για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων και να ντύσει τον άνθρωπο. 

    Σήμερα στο αποκορύφωνα της ανθρώπινης ανταρσίας κατά του Θεού ο άνθρωπος έμεινε πιο γυμνός από κάθε άλλη φορά και από κάθε άλλη εποχή. Πόλεμοι, μάχες, φήμες πολέμων, πόνος, δάκρυα, αίμα, προσφυγιά, απελπισία για την επόμενη μέρα είναι τα χαρακτηριστικά της εποχής μας. Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα του τρόμου ο χριστιανικός κόσμος ετοιμάζεται να γιορτάσει Χριστούγεννα. Για άλλη μια φορά θα γιορτάσει Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. 

    Ο Κύριος μέσα στην αγωνία του για το κατάντημα του ανθρώπου, όλο και πιο πολύ κράζει: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει». (Ματθαίος ΙΑ : 28). Όμως ας μη ξεχνάμε μέσα στη ζοφερή κατάσταση που ζούμε ότι ακόμα υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ελπίδα για τον άνθρωπο, γιατί υπάρχει ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς Χριστός. Υπάρχει ο μόνος Σωτήρας του κόσμου (Πράξεις Δ : 12). 

      Πριν από 2000 χρόνια ο Θεός από αγάπη για τον άνθρωπο, άνοιξε μια «περίοδος χάριτος», για τη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτή η περίοδος σιγά - σιγά κλείνει, καθώς τα βήματα του ερχομού του Κυρίου ακούγονται. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου». (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ : 16,17). 

    Πρόκειται για την αρπαγή της Εκκλησίας του Χριστού, πρόκειται για το τέλος της περιόδου της χάριτος του Θεού. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει : «τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας». (Β΄ Κορινθίους Σ : 2). 

    Καθώς μελετούμε τη διήγηση της γέννησης του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπως την περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο κεφ. Β΄, λυπούμαστε, γιατί δε βρέθηκε τόπος στο Πανδοχείο για τον Ιωσήφ και τη Μαρία και έτσι ο Χριστός γεννήθηκε μέσα σε ένα σταύλο ζώων. Όμως ας σκεφτούμε μήπως εμείς είμαστε χειρότεροι, μήπως θέλουμε το Χριστό, αλλά έξω από τη ζωή μας. Ας προσέξουμε μήπως οι καρδιές μας είναι γεμάτες και δεν υπάρχει τόπος γι’ Αυτόν. Γεμάτες από τα ποικίλα ενδιαφέροντά μας, τις διασκεδάσεις μας, τις ασχολίες μας, τις καθημερινές βοιωτικές μας μέριμνες, για τις οποίες ο ίδιος ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει : «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ' υμάς η ημέρα εκείνη». (Λουκάς ΚΑ : 34).

    Ας προβληματιστούμε από τη Θεία συγκατάβαση. «διότι εξεύρετε την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι πλούσιος ων επτώχευσε διά σας, διά να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου». (Β΄ Κορινθίους Η : 9). Ας ακούσουμε τη φωνή του Προφήτη Ιωήλ, κεφάλ. Β, εδάφ. 13, που μας προτρέπει: «διαρρήξατε την καρδίαν σας και μη τα ιμάτιά σας και επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν σας διότι είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μεταμελούμενος διά το κακόν». Ας προσέξουμε «την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν» (Εβραίους ΙΒ : 1), που έρχεται να μας αποκόψει από το Θεό με όλες τις τραγικές επιπτώσεις. 

     Τούτα τα Χριστούγεννα που έρχονται ας δώσουμε τόπο μέσα στην καρδιά μας, για να γεννηθεί ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Τα φετινά Χριστούγεννα για κανέναν μας να μην είναι χωρίς Χριστό, όπως συνήθως γίνεται από τον κόσμο, αλλά να είναι Χριστούγεννα πίστης, αγάπης, προβληματισμού για τον Λυτρωτή του κόσμου και Σωτήρα Ιησού Χριστό. Μόνον αν ειλικρινά Τον εκζητήσουμε, θα έρθει μέσα στη ζωή μας και θα αλλάξει τα πάντα μέσα μας και γύρω μας, καθώς ο σκοπός του Κυρίου είναι να μας κάνει ένα «νέον κτίσμα τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα». (Β΄ Κορινθίους Ε:17). 

    Αν αυτό ειλικρινά συμβεί, τότε τα Χριστούγεννα θα είναι για τον καθένα μας πραγματικά χαρούμενα κι ευτυχισμένα και η νέα χρονιά που σε λίγες μέρες αρχίζει θα φέρει ξανά την ελπίδα μέσα μας, τη χαρά και την ευτυχία. Μια ευτυχία που την ανήγγειλαν οι άγγελοι εκείνη την ευλογημένη νύχτα στα λιβάδια της Βηθλεέμ: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Μια ειρήνη που ποτέ δε στέριωσε, μία ευδοκία που ποτέ δεν ήρθε κι όλα αυτά γιατί οι άνθρωποι αρνήθηκαν να δοξάσουν με τη ζωή τους το Θεό, που είναι προϋπόθεση για την ειρήνη και την ευτυχία μας. ---

Ο ΓΩΓ ΤΟΥ ΜΑΓΩΓ

 .
 Προφήτης "ΙΕΖΕΚΙΗΛ", κεφ. ΛΗ / 38.

 1 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, 

2 Υιέ ανθρώπου, στήριξον το πρόσωπόν σου επί Γωγ, την γην του Μαγώγ, του ηγεμόνος της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ, και προφήτευσον κατ' αυτού, 

3 και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ηγεμών της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ 

4 και θέλω σε περιστρέψει και βάλει άγκιστρα εις τας σιαγόνας σου, και θέλω εκβάλει σε και πάσαν την δύναμίν σου, ίππους και ιππέας, πάντας τούτους εντελώς ώπλισμένους, μέγα άθροισμα μετά θυρεών και ασπίδων, πάντας τούτους μεταχειριζομένους μαχαίρας. 

5 Πέρσας, Αιθίοπας και Λίβυας μετ' αυτών πάντας τούτους μετ' ασπίδων και περικεφαλαιών 

6 τον Γομέρ και πάντα τα τάγματα αυτού, τον οίκον Θωγαρμά από των εσχάτων του βορρά και πάντα τα τάγματα αυτού και πολλούς λαούς μετά σου. 

7 Ετοιμάσθητι και ετοίμασον σεαυτόν, συ και παν το άθροισμά σου το συναθροισθέν εις σε και έσο φύλαξ εις αυτούς 

8 μετά πολλάς ημέρας θέλει γίνει επίσκεψις εις σέ εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην, ήτις ηλευθερώθη εκ της μαχαίρας και συνήχθη εκ πολλών λαών, εναντίον των ορέων του Ισραήλ, τα οποία κατεστάθησαν έρημα διαπαντός αυτός όμως μετεφέρθη εκ μέσου των λαών, και θέλουσι κατοικήσει πάντες ασφαλώς. 

9 Και θέλεις αναβή και ελθεί ως ανεμοζάλη θέλεις είσθαι ως νέφος, διά να σκεπάσης την γην, συ και πάντα τα τάγματά σου και πολύς λαός μετά σου. 

10 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Και εν εκείνη τη ημέρα θέλουσιν αναβή πράγματα επί την καρδίαν σου και θέλεις βουλευθή βουλάς πονηράς 

11 και θέλεις ειπεί, Θέλω αναβή εις γην πόλεων ατειχίστων θέλω ελθεί προς ησυχάζοντας, κατοικούντας εν ασφαλεία, πάντας τούτους κατοικούντας πόλεις ατειχίστους και μη εχούσας μοχλούς και πύλας 

12 διά να λεηλατήσης λεηλασίαν και να λαφυραγωγήσης λάφυρον, διά να επαναστρέψης την χείρα σου επί ερημώσεις κατοικισθείσας και επί λαόν συνηγμένον εκ των εθνών αποκτήσαντα κτήνη και αγαθά, κατοικούντα εν μέσω της γης. 

13 Σεβά και Δαιδάν και οι έμποροι της Θαρσείς, μετά πάντων των σκύμνων αυτής, θέλουσιν ειπεί προς σε, Ηλθες να λεηλατήσης λεηλασίαν; συνήθροισας το πλήθoς σου διά να λαφυραγωγήσης λάφυρον; διά να αρπάσης αργύριον και χρυσίον, διά να λάβης κτήνη και αγαθά, διά να κάμης λείαν μεγάλην; 

14 Διά τούτο, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ προς τον Γωγ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Εν εκείνη τη ημέρα, ότε ο λαός μου Ισραήλ θέλει κατοικεί εν ασφαλεία, συ δεν θέλεις μάθει τούτο; 

15 Και θέλεις ελθεί εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ και πολλοί λαοί μετά σου, άπαντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα και δύναμις πολλή 

16 και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου Ισραήλ ως νέφος, διά να σκεπάσης την γήν• τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις και θέλω σε φέρει εναντίον της γης μου, διά να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αγιασθώ εν σοι, Γωγ, ενώπιον αυτών. 

17 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Συ είσαι εκείνος, περί του οποίου ελάλησα εν ταις αρχαίαις ημέραις, διά των δούλων μου των προφητών του Ισραήλ, οίτινες προεφήτευσαν εν εκείναις ταις ημέραις διά πολλών ετών, ότι έμελλον να σε φέρω εναντίον αυτών; 

18 Αλλ' εν εκείνη τη ημέρα, εν τη ημέρα καθ' ην ο Γωγ έλθη εναντίον της γης Ισραήλ, η οργή μου θέλει αναβή επί το πρόσωπόν μου, λέγει Κύριος ο Θεός. 

19 Διότι εν τω ζήλω μου, εν τω πυρί της οργής μου ελάλησα, Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ 

20 και οι ιχθύες της θαλάσσης και τα πετεινά του ουρανού και τα θηρία του αγρού και πάντα τα ερπετά τα έρποντα επί της γης και πάντες οι άνθρωποι οι επί του προσώπου της γης θέλουσι σεισθή από της παρουσίας μου και τα όρη θέλουσιν ανατραπή και οι πύργοι θέλουσι πέσει και παν τείχος θέλει κατεδαφισθή. 

21 Και θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Κύριος ο Θεός η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. 

22 Και θέλω ελθεί εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι και θέλω βρέξει επ' αυτόν και επί τα τάγματα αυτού και επί τον πολύν λαόν τον μετ' αυτού βροχήν κατακλυσμού και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον. 

23 Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή, και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 

         Προφήτης "ΙΕΖΕΚΙΗΛ", κεφ. ΛΘ / 39. 

1 Και συ, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον κατά του Γωγ και ειπέ, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ιδού, εγώ είμαι εναντίον σου, Γωγ, ηγεμών της Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ 

2 και θέλω σε περιστρέψει και σε περιπλανήσει, και θέλω σε αναβιβάσει εκ των εσχάτων του βορρά και φέρει επί τα όρη του Ισραήλ 

3 και θέλω εκτινάξει το τόξον σου από της αριστεράς σου χειρός και κάμει τα βέλη σου να εκπέσωσιν από της δεξιάς σου χειρός. 

4 Θέλεις πέσει επί των ορέων του Ισραήλ, συ και πάντα τα τάγματά σου και οι λαοί οι μετά σού θέλω σε δώσει εις τα πτερωτά όρνεα παντός είδους και εις τα θηρία του αγρού, εις κατάβρωμα 

5 θέλεις πέσει επί του προσώπου του αγρού διότι εγώ ελάλησα, λέγει Κύριος ο Θεός. Και θέλω αποστείλει πυρ επί τον Μαγώγ και μεταξύ των κατοικούντων εν ασφαλεία, τας νήσους και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 

6 Και θέλω κάμει το όνομά μου το άγιον γνωστόν εν μέσω του λαού μου Ισραήλ. 

7 Και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, ο Άγιος εν Ισραήλ 

8 Ιδού, ήλθε και έγεινε, λέγει Κύριος ο Θεός αύτη είναι η ημέρα, περί της οποίας ελάλησα. 

9 Και οι κατοικούντες τας πόλεις του Ισραήλ θέλουσιν εξέλθει και θέλουσι βάλει εις το πυρ και καύσει τα όπλα και τας ασπίδας και τους θυρεούς, τα τόξα και τα βέλη και τα ακόντια και τας λόγχας και θέλουσι καίει με αυτά πυρ επτά έτη 

10 και δεν θέλουσι λάβει ξύλα εκ του αγρού ουδέ θέλουσι κόψει εκ των δρυμών, διότι θέλουσι καίει πυρ εκ των όπλων και θέλουσι λεηλατήσει τους λεηλατήσαντας αυτούς και λαφυραγωγήσει τους λαφυραγωγήσαντας αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός. 

11 Και εν εκείνη τη ημέρα θέλω δώσει εις τον Γωγ τόπον ταφής εκεί εν Ισραήλ, την φάραγγα των διαβατών, προς ανατολάς της θαλάσσης και αυτή θέλει κλείει την οδόν των διαβαινόντων και εκεί θέλουσι χώσει τον Γωγ και άπαν το πλήθος αυτού και θέλουσιν ονομάσει αυτήν, Η φάραγξ του Αμών-γωγ. 

12 Και ο οίκος Ισραήλ θέλει χόνει αυτούς επτά μήνας, διά να καθαρίσωσι την γην. 

13 Και άπας ο λαός της γης θέλει χόνει αυτούς και θέλει είσθαι εις αυτούς ονομαστή η ημέρα καθ' ην εδοξάσθην, λέγει Κύριος ο Θεός. 

14 Και θέλουσι διαχωρίσει άνδρας, οίτινες περιερχόμενοι ακαταπαύστως την γην θέλουσι θάπτει με την βοήθειαν των διαβατών τους μείναντας επί του προσώπου της γης, διά να καθαρίσωσιν αυτήν μετά το τέλος των επτά μηνών θέλουσι κάμει ακριβή αναζήτησιν. 

15 Και εκ των διαβατών των διαβαινόντων την γην, όταν τις ίδη οστούν ανθρώπου, τότε θέλει στήνει σημείον πλησίον αυτού, εωσού οι ενταφιασταί θάψωσιν αυτό εν τη φάραγγι του Αμών-γωγ. 

16 Και της πόλεως δε το όνομα θέλει είσθαι Αμωνά. Ούτω θέλουσι καθαρίσει την γην. 

17 Και συ, υιέ ανθρώπου, ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Ειπέ προς τα όρνεα παντός είδους και προς πάντα τα θηρία του αγρού, συνάχθητε και έλθετε συναθροίσθητε πανταχόθεν εις την θυσίαν μου, την οποίαν εγώ εθυσίασα διά σας, θυσίαν μεγάλην επί των ορέων του Ισραήλ, διά να φάγητε σάρκα και να πίητε αίμα. 

18 Θέλετε φάγει την σάρκα των ισχυρών και πίει το αίμα των αρχόντων της γης, των κριών, των αρνίων και των τράγων και των μόσχων, πάντων σιτευτών της Βασάν 

19 και θέλετε φάγει πάχος εις χορτασμόν και πίει αίμα εις μέθην εκ της θυσίας μου την οποίαν εθυσίασα διά σάς 

20 και θέλετε χορτασθή επί της τραπέζης μου, από ίππων και αναβατών, από ισχυρών και από παντός ανδρός πολεμιστού, λέγει Κύριος ο Θεός. 

21 Και θέλω θέσει την δόξαν μου μεταξύ των εθνών, και πάντα τα έθνη θέλουσιν ιδεί την κρίσιν μου την οποίαν εξετέλεσα και την χείρα μου, την οποίαν επέβαλον επ' αυτά. 

22 Και θέλει γνωρίσει ο οίκος Ισραήλ ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός αυτών, από της ημέρας ταύτης και εις το εξής. 

23 Και τα έθνη θέλουσι γνωρίσει ότι ο οίκος Ισραήλ ηχμαλωτίσθη διά την ανομίαν αυτών επειδή εστάθησαν παραβάται προς εμέ, διά τούτο έκρυψα το πρόσωπόν μου απ' αυτών και παρέδωκα αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών και έπεσον πάντες εν μαχαίρα. 

24 Κατά τας ακαθαρσίας αυτών και κατά τας παραβάσεις αυτών έπραξα εις αυτούς, και έκρυψα απ' αυτών το πρόσωπόν μου. 

25 Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος ο Θεός Τώρα θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του Ιακώβ και ελεήσει άπαντα τον οίκον Ισραήλ, και θέλω είσθαι ζηλότυπος διά το όνομά μου το άγιον, 

26 και θέλουσι βαστάσει την αισχύνην αυτών και πάσας τας παραβάσεις αυτών, διά των οποίων έγειναν παραβάται προς εμέ, ότε κατώκουν ασφαλώς εν τη γη αυτών και δεν υπήρχεν ο εκφοβών. 

27 Όταν επαναφέρω αυτούς εκ των λαών και συνάξω αυτούς εκ των τόπων των εχθρών αυτών και αγιασθώ εν αυτοίς ενώπιον εθνών πολλών, 

28 τότε θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός αυτών, όταν, αφού κάμω αυτούς να φερθώσιν εις αιχμαλωσίαν μεταξύ των εθνών, συνάξω αυτούς εις την γην αυτών και δεν αφήσω εξ αυτών πλέον εκεί υπόλοιπον 

29 και δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ' αυτών, διότι εξέχεα το πνεύμα μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός.

        ΣΧΟΛΙΑ : 

     Τα παραπάνω γεγονότα, όπως αναφέρονται, γράφτηκαν έξι αιώνες προ Χριστού και σ’ αυτά γίνεται λόγος για ένα εσχατολογικό συμβάν το οποίο δεν έχει εκπληρωθεί μέχρι τις ημέρες μας. Πρόκειται για μια μεγάλη στρατιωτική εισβολή, η οποία θα συμβεί «στο τέλος των καιρών» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 8-16).

      Ο Θεός αποκάλυψε στον προφήτη Του ότι ένας γιγαντιαίος στρατός από τον «απώτατο βορρά» εννοώντας βόρεια του Ισραήλ, θα ξεκινήσει και θα «εγερθεί ενάντια στο λαό μου Ισραήλ» (εδ. 15-16). Η επιδρομή αυτή στην Αγία γη θα πραγματοποιηθεί από μία μεγάλη δύναμη που περιγράφεται μέσα στο Λόγο του Θεού ως «Γωγ, η γη του Μαγώγ» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 2). 

     Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι, όταν αναφερόμαστε στον «Γωγ του Μαγώγ» δεν εννοούμε τον αντίχριστο, για τον οποίο υπάρχουν άλλες προφητείες στη Βίβλο, άλλωστε και η κρίση που θα υποστούν αυτοί οι δύο θα είναι τελείως διαφορετική. 

    Τα γεγονότα που αφορούν τον Γωγ του Μαγώγ θα προηγηθούν της εμφάνισης του αντιχρίστου και του τρομακτικού του βασιλείου. Ο Γωγ του Μαγώγ στην προφητεία του Ιεζεκιήλ αναφέρεται με πέντε ονόματα: Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γωγ, Μαγώγ (Ιεζεκιήλ ΚΗ/38: 1-3). Από τα ονόματα αυτά συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για ένα πολυφυλετικό κράτος στα βόρεια του Ισραήλ (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 15).

   Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηππο οι απόγονοι του Μαγώγ ζούσαν βόρεια της Μαύρης θάλασσας και στο βιβλίο της "Γένεσις"  (κεφ. Ι/10, εδ. 2) περιγράφονται τα ονόματα Μαγώγ, Θουβάλ, Μεσέχ, Ιαυάν (Έλληνες) και Γομέρ ως γιοί του Ιάφεθ, ενός από τα τρία παιδιά του Νώε (Γένεση Ι/10: 2,3). Από τους Μαγώγ, Θουβάλ και Μεσέχ κατάγονται οι σλαβικοί λαοί, αντίθετα από το Γομέρ οι γερμανικοί.

   Όλες αυτές οι φυλές βρίσκονται κυρίως βόρεια και ανατολικά του Έλβα και του Δούναβη, άρα στα ανατολικά κράτη δηλαδή έξω από τα όρια του βασιλείου του αντίχριστου. Για το λόγο αυτό οι λαοί του Γωγ και του Μαγώγ δεν ταυτίζονται καθόλου με τα έθνη του αντίχριστου, αλλά σχηματίζουν ένα μεγάλο μπλοκ δυνάμεων στους έσχατους καιρούς. 

   Πίσω από το πέντε ονόματα : Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γώγ και Μαγώγ κρύβεται ένα βαθύτερο νόημα. Τα ονόματα αυτά αποκαλύπτουν ότι στους καιρούς του τέλους, πριν από την εμφάνιση του αντίχριστου, θα προκύψει ένα μπλοκ δυνάμεων το οποίο θα επιτεθεί εναντίον του Ισραήλ. Το ανατολικό Ρωσικό βασίλειο με πρωτεύουσα το Κίεβο, ονομαζόταν κατά το μεσαίωνα Ρώς, που σημαίνει κάτι σαν «κεφαλή, αρχή, πρώτος, ηγεμόνας». Από το «Ρως» θα πρέπει να προήλθε το «Ρώσοι». Το Μεσέχ σημαίνει «κτήση, κατάληψη» και μερικοί είναι της άποψης ότι το όνομα Μόσχα προέκυψε από αυτό. Το Θουβάλ έχει τη σημασία «οπλοποιός», απ’ όπου πρέπει να προέρχεται το Τομπόλσκ. Από το Γωγ έγιναν τα Kahn, Kauk, Καύκασος, που σημαίνει «ο υψηλός». 

   Σύμφωνα με τον Ιώσηππο οι απόγονοι του Ιάφεθ εγκαταστάθηκαν βόρεια του Καυκάσου. Το Μαγώγ σημαίνει «εξάπλωση, αύξηση της οικογένειας». Καθώς πίσω από τα Ρως, Μεσέχ, Θουβάλ, Γωγ και Μαγώγ κρύβεται μια κρατική σύνδεση με τη Ρωσία, η οποία θα παίξει έναν ιδιαίτερο ηγεμονικό ρόλο. Ο Γωγ του Μαγώγ θα έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα Αραβικά κράτη, τα οποία από την πλευρά τους ανήκουν στους μεγαλύτερους εχθρούς του Ισραήλ. Σύμφωνα με τον πρ. "Ιεζεκιήλ" ορισμένα από αυτά τα κράτη θα συμμετάσχουν στην εισβολή που θα γίνει στους Αγίους τόπους: Περσία, Αιθιοπία, Λιβύη, Γομέρ και Θωμαργά. 

    Ο Γομέρ ήταν γιός του Ιάφεθ, εγγονός του Νώε. Απ’ αυτόν θεωρείται ότι προήλθαν οι Κιμμέριοι, μια φυλή που εγκαταστάθηκε βόρεια της Μαύρης θάλασσας. Πολλοί σχολιαστές τη συνδέουν με τη Γερμανία, καθώς επίσης συνδέουν τον Θωμαργά με τους Αρμένιους. Οποιαδήποτε όμως και αν είναι η σωστή ταυτότητα των παραπάνω λαών ο Ιεζεκιήλ μιλά γι’ αυτούς σαν κατοίκους «των εσχάτων του βορά» (38: 6 & 39: 2) και είναι φανερό ότι εννοεί την περιοχή που σήμερα λέγεται Ρωσία με τα πλησίον κράτη αυτής. 

    Οι λαοί αυτοί ήταν βάρβαροι και καλούνταν με το όνομα Σκύθες. Μετά απ’ αυτά οδηγούμαστε στο συμπέρασμα της δημιουργίας ενός άξονα Βορρά – Ανατολής μεταξύ του Γωγ του Μαγώγ και ορισμένων αραβικών κρατών. Ο άξονας αυτός έχει πλήρως διαμορφωθεί στις ημέρες μας. Ολόκληρη η δύναμη αυτή θα κάνει επιδρομή εναντίον του λαού Ισραήλ, ο οποίος θα έχει συγκεντρωθεί στη γη του και σαν ανεμοζάλη, σαν σύννεφο θα σκεπάσει ολόκληρη τη γη (ΛΗ/38: 9). 

  Ένας άλλος επίσης μεγάλος συνασπισμός, που θα αποτελείται προφανώς από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία (οι έμποροι της Θαρσείς με τους συμμάχους τους), καθώς και η Σεβά (Σαουδαραβία) και Δεθάν (Άντεν) θα εναντιωθούν στην επίθεση αυτή (ΛΗ/38: 13). 

   Σύμφωνα με τον πρ. "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΛΗ/38, εδάφ. 18-23) ολόκληρη η στρατιωτική δύναμη του Γωγ του Μαγώγ πρόκειται να κριθεί και να αφανιστεί από τον ίδιο το Θεό, μετά από την εισβολή στην Αγία Γη, στο Ισραήλ. Αυτό θα συμβεί εξαιτίας ενός μεγάλου σεισμού που θα γίνει στη γη Ισραήλ  που μπορεί να προέλθει και από πυρηνική έκρηξη (εδ. 19). Ο σεισμός αυτός θα φέρει μια μεγάλη σύγχυση  μεταξύ των επιτιθεμένων (εδ. 21), ενώ θα ακολουθήσουν επιδημικές αρρώστιες (εδ. 22) καθώς και ένα πλήθος φυσικών καταστροφών, κατά τις οποίες θα συμβούν θαλάσσιες και ατμοσφαιρικές αναταραχές και θα κατέβει χαλάζι, θειάφι, φωτιά και νεροποντές από την ατμόσφαιρα πάνω στα εχθρικά στρατεύματα. Επιπλέον επέρχονται γεγονότα μέσα στο στράτευμα καταλυτικά, όπως μία εντελώς ανεξήγητη σύγχυση ανάμεσα στους στρατιώτες η οποία θα συντείνει στο να αρχίσουν οι επιτιθέμενοι να μάχονται μεταξύ τους. «η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά τους αδελφού αυτού» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 21). 

     Από όλα αυτά προκύπτει μια φρικώδης αιματοχυσία μέσα στις δικές τους γραμμές. (εδ.22). Επίσης το ξέσπασμα μίας φοβερής επιδημίας θα οδηγήσει στην εξολόθρευση των επιτιθέμενων στρατών εκ των έσω και θα συμβάλλει στον ολικό αφανισμό αυτών των στρατιωτικών μαζών. Τούτη η ολοκληρωτική καταστροφή των εχθρών του λαού Ισραήλ θυμίζει την υπόσχεση του Κυρίου προς το λαό Ισραήλ, δια του προφήτου "Ησαΐα" (κεφ. ΝΔ/54, εδ. 17): 

15 Ιδού, βεβαίως θέλουσι συναχθή ομού εναντίον σου, πλην ουχί δι' εμού Όσοι συναχθώσιν ομού εναντίον σου, ένεκα σου, θέλουσι πέσει. 

16 Ιδού, εγώ έκαμον τον χαλκέα, όστις φυσά τους άνθρακας εν τω πυρί και εξάγει το εργαλείον δια το έργον αυτού και εγώ έκαμον τον πορθητήν δια να καταστρέφη. 

17 Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή και πάσαν γλώσσαν, ήτις ήθελε κινηθή κατά σου, θέλεις νικήσει εν τη κρίσει. Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Κυρίου και η δικαιοσύνη αυτών είναι εξ εμού, λέγει ο Κύριος.  

    Τονίζουμε ότι η κρίση πάνω στο Γωγ του Μαγώγ θα γίνει με διάφορες καταστροφές που θα προκύψουν κυρίως από τη χρήση πυρηνικής ενέργειας. Η κρίση πάνω στον αντίχριστο θα είναι τελείως διαφορετική. Στην επιστολή "Β΄ προς Θεσσαλονικές" (κεφ. Β/2, εδ. 8) αναφέρεται γι’ αυτόν: «τον οποίον ο Κύριος θέλει απωλέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού». Αυτό θα συμβεί, όταν ο Κύριος επιστρέψει με δύναμη και με δόξα (Ματθαίος ΚΔ/24: 30). Εδώ πλέον δε γίνεται καμία αναφορά για το Γωγ του Μαγώγ. 

    Είναι φανερό ότι πρώτα θα βρει το τέλος ο Γωγ του Μαγώγ, και ύστερα θα έρθει ο αντίχριστος. Πέρα απ’ όλα αυτά είναι διαφορετικοί και οι τόποι, αλλά και η κρίση που θα υποστούν. Ο τόπος ταφής του Γωγ του Μαγώγ είναι το φαράγγι του "Αμών – Γωγ" (Ιεζεκιήλ ΛΘ/39 : 11-15) και βρίσκεται στα ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας. Ο αντίχριστος όμως εξολοθρεύεται στον Αρμαγεδώνα, δηλαδή πάνω από 250 χλμ βορειότερα (Αποκάλυψη ΙΣ/16 : 12-16  &  ΙΘ/19 : 11-21). 

     Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Γωγ του Μαγώγ πηγαίνει προς το Ισραήλ μόνο «για να λεηλατήσει και να λαφυραγωγήσει» (Ιεζεκιήλ ΛΗ/38: 12). Ο σκοπός του αντιχρίστου είναι η παγκόσμια κυριαρχία και η λατρεία του εκ μέρους όλων των ανθρώπων (Αποκάλυψη ΙΓ/13: 3-8). Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο Γωγ του Μαγώγ είναι ένας συνασπισμός δυνάμεων, που αγνοεί το Θεό και ο οποίος θα εμφανιστεί στους έσχατους καιρούς ως αυτοτελής πολιτικός και στρατιωτικός συνασπισμός, πριν ακόμα από τον ερχομό του αντίχριστου και ο οποίος θα κριθεί από το Θεό «επί των ορέων του Ισραήλ» (Ιεζεκιήλ ΛΘ/39: 4).

     Μετά την πτώση  αυτού του συνασπισμού αρχίζει η αυτοκρατορία του αντίχριστου να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς, η οποία όμως θα διαλυθεί, «εις τα εξ ων συνετέθη», με τον ερχομό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο σκοπός του Θεού πίσω από όλα αυτά τα γεγονότα είναι :

• Να διδαχτούν όλα τα έθνη και να φοβηθούν το Θεό (εδ.23) 

• Να γνωρίσει ο Ισραήλ την αγιότητα του Θεού και να επιστρέψει σ’ Αυτόν (εδ. 22).

• Να γνωρίσει ο κόσμος ότι ο διασκορπισμένος σε όλα τα έθνη Ισραήλ και η παίδευση αυτών, δεν έγινε γιατί ο Θεός δεν μπορούσε να τους σώσει, αλλά έγινε εξαιτίας των παραβάσεών τους και της αποστασίας τους από τον αληθινό Θεό (εδ. 23, 24). 

     Τα όπλα του Γωγ που θα είναι διάσπαρτα στα βουνά, θα παρέχουν καύσιμα για επτά χρόνια. Η ταφή των νεκρών σωμάτων θα γίνει στην Κοιλάδα του Στρατού του Γωγ ανατολικά της Νεκράς θάλασσας. Το έργο αυτό θα χρειαστεί επτά μήνες για να ολοκληρωθεί. Τα πτώματα θα αποτελέσουν τροφή για τα πουλιά και τα θηρία της πεδιάδας. 

     Μετά από αυτά τα γεγονότα η αποκατάσταση του λαού Ισραήλ θα είναι πλήρης. Θα ξεχάσουν την ντροπή τους, για ότι έπραξαν αντίθετο με το θέλημα του Θεού και θα δώσει σ’ αυτούς ο Θεός εκ του Πνεύματός Του. Μέσα από αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα θα γίνουν γνωστές οι ιδιότητες της δικαιοσύνης και της αγιότητας του Θεού, ώστε οι λαοί της γης αλλά και ο Ισραήλ, που σήμερα βρίσκονται πολύ μακριά από το Θεό, να επιστρέψουν και να υπακούσουν σ’ Αυτόν. 

    Αλήθεια πόσο θα πρέπει όλα αυτά τα γεγονότα να τα προσέξει η Εκκλησία του Θεού, εν Χριστώ Ιησού, ώστε «να επιτελεί αγιοσύνην εν φόβω Θεού» (Β' Κορινθίους, κεφ. Ζ/9, εδ.1). ---

          *Υστ/φο: 

       1/ Στο βιβλίο του πρ. "Ιεζεκιήλ" (κεφ. ΛΗ/38, εδ. 19) αναφέρεται: "Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ". Συμπεραίνουμε ότι μάλλον πρόκειται για πυρηνική έκρηξη διότι στο επόμενο κεφάλαιο και στο εδ. 15, αναφέρεται: "Και εκ των διαβατών των διαβαινόντων την γην, όταν τις ίδη οστούν ανθρώπου, τότε θέλει στήνει σημείον πλησίον αυτού, εωσού οι ενταφιασταί θάψωσιν αυτό εν τη φάραγγι του Αμών-γωγ". Όταν θα βρίσκουν κάποιο οστό δεν θα το περιμαζεύουν, αλλά θα βάζουν σημάδι και θα καλούν τους αρμόδιους για να το λάβουν και να το θάψουν. Πιθανόν σε εφαρμογή της εντολής του Θεού: "Όστις εγγίση νεκρόν σώμα ανθρώπου, ούτος θέλει είσθαι ακάθαρτος επτά ημέρας" (βιβλίο "Αριθμών" (κεφ. ΙΘ/19: 11) ή λόγω εκτεταμένης μόλυνσης. 

       

       2/ Στο Ευαγγέλιο "κατά Λουκάν" (κεφ. ΚΑ/21, εδ. 36 αναφέρεται: "Αγρυπνείτε, λοιπόν, δεόμενοι σε κάθε καιρό, για να καταξιωθείτε να ξεφύγετε όλα τούτα που πρόκειται να γίνουν, και να σταθείτε μπροστά στον Υιό τού ανθρώπου". Των ανωτέρω γεγονότων φαίνεται να έχει προηγηθεί η "αρπαγή της Εκκλησίας" (Α' Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). Έτσι οι πιστοί του Χριστού θα καταξιωθούν να ξεφύγουν, απ' όλα αυτά που θα συμβούν, αφού θα έχουν αρπαχτεί από τον Κύριο Ιησού και θα βρίσκονται στην παρουσία Του. Επίσης στο βιβλίο του πρ. "Ιεζεκιήλ" (ΛΘ/39: 22-29) γίνεται λόγος για τον Ισραήλ και τα Έθνη και όχι για την Εκκλησία του Χριστού. ---

 

Ο ΙΑΒΗΣ.

Βιβλίο "Α΄ Χρονικών", κεφ. Δ/4, εδάφ. 9-10.

 9 Και ο Ιαβής ήταν ενδοξότερος απ' ό,τι οι αδελφοί του και η μητέρα του αποκάλεσε το όνομά του Ιαβής, λέγοντας: Επειδή τον γέννησα με λύπη. 

10 Και ο Ιαβής επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας: Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις, και να απλώσεις τα όριά μου, και το χέρι σου να είναι μαζί μου, και να με φυλάττεις από κακό, ώστε να μη έχω λύπη! Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε. 

       ΣΧΟΛΙΑ :

      Ο Θεός έχει θαυμαστά σχέδια και μεγάλες ευλογίες για το κάθε δικό Του παιδί (Ιωάννης Α/1: 12). Θα πρέπει να προσέχουμε μήπως με τη ζωή μας εμποδίζουμε ή καμιά φορά ακυρώνουμε τα σχέδια του Θεού. Τούτες οι ευλογίες δε θα έρθουν από μόνες τους. Θα πρέπει να τις ζητάμε και να τις διεκδικούμε κάθε στιγμή και όχι να παραμένουν στα αζήτητα. Δεν ζητάτε (επιστολή Ιακώβου Δ/4: 2).

     Ο Ιαβής μεγάλωσε μαθαίνοντας για το Θεό του Ισραήλ, ότι με θαυμαστό τρόπο «διά κραταιάς χειρός» (Εξοδος ΙΓ/13: 14) ελευθέρωσε τους προγόνους του από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, με θαυματουργικό τρόπο τους έκανε να περάσουν μέσα από την Ερυθρά θάλασσα, «ως διά ξηράς» (Εβραίους ΙΑ/11: 29), τους έθρεψε μέσα στην έρημο με το «μάνα» (Έξοδος ΙΣ/16: 15), τους έδωσε νερό για να ποιούν και να μην πεθάνουν, μέσα από την «πέτρα» (Έξοδος ΙΖ/17: 6), τους έσωσε από ισχυρούς εχθρούς, εξαφάνισε επτά έθνη (Δευτερονόμιο Ζ/7: 1) και τους εγκατέστησε σε μια γη αφθονίας, μια γη που «έρεε μέλι & γάλα» (Λευιτικό Κ/20: 24).

      Καθώς ο Ιαβής μεγάλωνε, στήριζε όλες τις ελπίδες του σ’ Αυτόν το Θεό, το δυνατό, τον κραταιό, τον αιώνιο, το αληθινό. Γνωρίζοντας τις επεμβάσεις και τα θαύματα του Θεού, σκέφτηκε να διεκδικήσει κι αυτός τα «δικαιώματά του», να ζητήσει τις υποσχέσεις του Θεού να έρθουν μέσα στη ζωή του. Ήρθε λοιπόν ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκε λέγοντας τα παρακάτω θαυμαστά λόγια. «Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις», που σημαίνει «Κύριε τώρα που ενηλικιώθηκα και ξεκινάω τη ζωή μου σε παρακαλώ να με ευλογήσεις πλουσιοπάροχα». Έρχεται μπροστά στο Θεό με αδυναμία, με ταπείνωση, με θλίψη, με πόνο, με αναξιότητα, υψώνει τα χέρια του στον ουρανό με κραυγή αγωνίας, που βγαίνει μέσα από την καρδιά του, κράζει προς το Θεό «Πατέρα, σε παρακαλώ ευλόγησέ με, ευλόγησέ με πολύ μέσα στη ζωή μου». 

     Αυτό ήταν το αίτημά του. Καλούσε το Θεό να έρθει μέσα στη ζωή του, να τον οδηγήσει, να τον νουθετήσει, να τον διδάξει, να του αποκαλύψει τη δύναμή Του. Τι θαυμαστό παράδειγμα για έναν νέο άνθρωπο να ξεκινάει τη ζωή του με το Θεό! Πόσο θαυμαστό παράδειγμα για τη νεολαία μας, που στις μέρες μας τη βλέπουμε τόσο ατονισμένη, χαμένη, μακριά από το Θεό. Ένας στίχος λέει: «τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια, για να μετρήσουν με το μπόι τους τη γη». Αυτή πραγματικά είναι η εικόνα των νέων ανθρώπων, που αγνόησαν το Θεό μέσα στη ζωή τους, που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς Χριστό, χωρίς Θεό και συνεπώς χωρίς ελπίδα. 

    Μ’ έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι ένας νέος στην πόλη Κανά της Γαλιλαίας αποφάσισε να παντρευτεί και κάλεσε στο γάμο του τον Κύριο (Ιωάννης Β/2: 1-10). "Έλα, Κύριε, να ευλογήσεις το γάμο μου, έλα μέσα στη ζωή μου, έλα να κάνεις θαύματα, να φανείς δυνατός….." και ο Κύριος πήγε. Δεν υπάρχει ψυχή που να έκραξε ειλικρινά προς Αυτόν, που τον κάλεσε και να μην ανταποκρίθηκε. 

   Ο Ιαβής, ο αδύναμος, ο άνθρωπος της θλίψης, του πόνου έρχεται μπροστά στο Θεό, όχι σαν ζητιάνος, αλλά με θάρρος, με παρρησία (Πράξεις Θ/9: 28), για να διεκδικήσει τις υποσχέσεις του Θεού μέσα στη ζωή του. Έρχεται για να καλέσει το Θεό μέσα στη ζωή του. Καθώς ξεκινούσε τη ζωή, έβαλε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα το Θεό. Αυτή και μόνον η επιλογή του τον κατέστησε ενδοξότερο από όλα τα αδέλφια του. Δεν όρισε στο Θεό τι να κάνει. Την επιλογή και τον τρόπο επέμβασης του Θεού στη ζωή του την άφησε σ’ Αυτόν, γιατί ο Κύριος γνωρίζει τι έχουμε ανάγκη,  πριν καν εμείς ανοίξουμε το στόμα μας (Κολοσσαείς Γ/3: 1) και θα μας το προσφέρει πλούσια, πάντα στο χρόνο και με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει. 

     Ο Ιαβής ακούμπησε στο Θεό με εμπιστοσύνη, απευθύνθηκε σ’ Αυτόν που έχει τη δύναμη να κάνει μέσα στη ζωή μας πολύ περισσότερα απ' αυτά που εμείς ζητάμε ή μπορούμε με το πεπερασμένο μυαλό μας να σκεφτούμε. (Εφεσίους Γ/3: 20). Ταύτισε το θέλημά του με το θέλημα του Θεού. Μόνον έτσι μπορεί να ενεργήσει ο Θεός και να κάνει θαυμάσια στη ζωή μας. Η αστείρευτη δύναμη του Θεού μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα, αν εμείς ταυτιστούμε με το θέλημα του Θεού και δεν το εμποδίζουμε με την απιστία και τις αμφιβολίες μας στη ζωή μας. 

     Φωτεινό και αιώνιο παράδειγμα ταύτισης του θελήματός του με το θέλημα του Θεού υπήρξε ο ζωή του Ιωσήφ, ενός από τους 12 γιούς του Ιακωβ. Είμαι «Δούλος Κύριε», αφού έτσι θέλεις μέσα στη ζωή μου. Στην κατοικία του Πεντεφρή, ναι Κύριε, αφού Εσύ έτσι θέλεις, στη φυλακή …. (Γένεση Μ/40: 3), στο παλάτι του Φαραώ, ναι Κύριε…. (Γένεση ΜΖ/47: 14). Ο Απόστολος των Εθνών, ο πρώτος μετά τον Έναν, ο Απ. Παύλος, οδηγείται από φυλακή σε φυλακή, άρρωστος (Β΄ Κορινθίους ΙΒ/12: 7), μη έχοντας ένα παλτό να βάλει στους κουρασμένους ώμους του (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 13). "Παύλο έχασες…., που είναι ο Θεό σου;;" έρχεται ο εχθρός να του ψιθυρίσει τη δύσκολη ώρα, την ώρα της δοκιμασίας. Η απάντηση του Απ. Παύλου, μέσα από τη φυλακή ήταν: «δεν ντρέπομαι επειδή, ξέρω σε ποιον πίστεψα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμοθέου Α/1: 12). 

      Ο Ιαβής έρχεται μπροστά στο Θεό με πίστη, με προσευχή, με δέηση, με ειλικρινή εκζήτηση μπροστά στο Θεό. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί» (Ματθαίος Ζ : 7-8). Ο Θεός θέλει να ζητάμε απ’ Αυτόν. Γιατί; Αφού ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας…., για να γνωρίζουμε εμείς από πού προέρχεται «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον». Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν προέρχεται τίποτα από τις δικές μας δυνάμεις, αλλά από τη δύναμη Εκείνου. 

    Επίσης αναφέρει ο λόγος του Θεού: «Ζητάτε, και θα σας δοθεί, ψάχνετε, και θα βρείτε, κρούετε, και θα σας ανοιχτεί, επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί». (Ιακώβου Ζ/7: 7-8). Μπορεί να μην υπάρχει όριο στην καλοσύνη του Θεού, μπορεί ο Θεός να είναι έτοιμος να προσφέρει «κατά τον πλούτον Αυτού» (Φιλιππησίους Δ/4: 19), όμως αν δεν τα ζητήσουμε, αν δεν τα διεκδικήσουμε μέσα στη ζωή μας, δεν πρόκειται να λάβουμε όλα εκείνα που Θεός θέλει να μας προσφέρει. 

     Πολλές φορές ο εχθρός έρχεται να μας τονίσει την αναξιότητά μας και επεξεργάζεται διάφορα σενάρια, για να μας αποτρέψει από την προσευχή, την επικοινωνία με το Θεό, από το να ζητάμε απ’ Αυτόν και να λαμβάνουμε ευλογίες. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που σώζεται ο άνθρωπος δια της πίστεως στο Θεό (Εφεσίους Β/2: 8 ), τότε πλέον όλες οι ευλογίες θα έρθουν στη ζωή μας και θα μας βρουν, χωρίς αυτός να κάνει τίποτα άλλο. Πρέπει να θυμίζουμε στο Θεό τις υποσχέσεις Του. «δε θα σε αφήσω, δεν θα σε εγκαταλείψω» (Ιησούς του Ναυή Α/1: 5). «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε».

     Ο Θεός θέλει να μας χαρίσει τις ευλογίες Του, να μας τις προσφέρει πλούσια. Τη γενναιοδωρία Του μόνον εμείς μπορούμε να περιορίσουμε. Πολλές φορές πηγαίνουμε μπροστά στο Θεό με ένα δοχείο, γεμάτο από τις μέριμνες, τα εδιαφέροντά μας κλπ και δε δίνουμε την ευκαιρία στο Θεό να προσθέσει κάτι μέσα στη ζωή μας. Άλλες φορές πηγαίνουμε με μισοάδεια δοχείο και αναγκάζουμε το Θεό να προσθέσει πολύ λίγα πράγματα στη ζωή μας. Θα πρέπει να πηγαίνουμε με ένα άδειο δοχείο, με μια άδεια καρδιά και να ζητάμε από το Θεό να μας τη γεμίσει με δικά Του πράγματα, με δικά Του ενδιαφέροντα. Γιατί η φύση του Θεού είναι να ευλογεί και να προσφέρει. Ο Λόγος του Θεού μας θυμίζει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν» (Α΄ Κορινθίους Ι/10: 11). 

      Ένα φωτεινό παράδειγμα για τον καθένα μας είναι τούτη η διεκδικητική προσευχή του Ιαβή. Θέλει να μας δείξει με τον καλύτερο τρόπο ότι όσο μικρός κι αν είσαι, όσο ταπεινή και αν είναι η καταγωγή σου, όσο κι αν είσαι θλιμμένος ή κουρασμένος από τις δυσκολίες της ζωής, όποιοι κι αν ήσαν οι γονείς σου, η καταγωγή σου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μετράει μπροστά στο Θεό. Προσδιόρισε μόνος σου ποιος θέλεις να είσαι στη σχέση σου μαζί Του και ζήτησε από το Θεό να σε ικανώσει και να σου προσφέρει πλούσιες ευλογίες. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;» (Ιακώβου Β/2: 5). 

    Πλούσιος στην πίστη, πλούσιος στα πάντα….. Αυτή είναι η λογική του Θεού, αυτός είναι ο μόνος δρόμος της επιτυχίας. Κάποτε ο Πέτρος κοίταξε το Χριστό και του είπε : «δεν αξίζω Κύριε να μπεις στο καράβι μου...» (Λουκάς Ε/5: 8). «της δόξας προπορεύεται η ταπείνωση» (Παροιμίαι ΙΗ/18: 12). Μπορεί, Πέτρο, να είσαι αγράμματος, να είσαι ένας ψαράς, του μόχθου και του πόνου, όμως αξίζεις πολλά και μόνον ο Χριστός μπορεί να αναδείξει την αξία σου. 

    «Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν (τον Ιαβή) όσα ζήτησε». Τι παρήγορο, τι ενθαρρυντικό. --

ΝΗΣΤΕΙΑ.

 Ευαγγέλιον "κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ",  κεφ.  ΙΖ  (17),  εδάφ.  14 – 21. 

14 Και ότε ήλθον προς τον όχλον, επλησίασεν εις αυτόν άνθρωπός τις γονυπετών εις αυτόν και λέγων 

15 Κύριε, ελέησόν μου τον υιόν, διότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει διότι πολλάκις πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ. 

16 Και έφερα αυτόν προς τους μαθητάς σου, αλλά δεν ηδυνήθησαν να θεραπεύσωσιν αυτόν. 

17 Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε θέλω είσθαι μεθ' υμών; έως πότε θέλω υποφέρει υμάς; φέρετέ μοι αυτόν εδώ. 

18 Και επετίμησεν αυτόν ο Ιησούς, και εξήλθεν απ' αυτού το δαιμόνιον και εθεραπεύθη το παιδίον από της ώρας εκείνης. 

19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί προς τον Ιησούν κατ' ιδίαν, είπον Διά τι ημείς δεν ηδυνήθημεν να εκβάλωμεν αυτό; 

20 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς Διά την απιστίαν σας. Διότι αληθώς σας λέγω, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς. 

21 Τούτο δε το γένος δεν εξέρχεται, ειμή διά προσευχής και νηστείας. 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

     Στους πρόποδες του όρους της Μεταμόρφωσης ένας έξαλλος πατέρας σε κατάσταση μεγάλης θλίψης περίμενε τον Κύριο. Όταν τον συνάντησε, γονάτισε μπροστά του και άρχισε να τον παρακαλεί να θεραπεύσει το γιο του, που είχε καταληφθεί από δαιμόνια. Το παιδί υπέφερε από βαριές επιληψίες, που πολλές φορές τον έκαναν να πέφτει, άλλοτε στη φωτιά και άλλοτε στο νερό κάτι που επιδείνωνε την κατάστασή μου, πότε με εγκαύματα ή και με τον κίνδυνο του πνιγμού. Κάποιος είπε ότι το πιο σκληρό αφεντικό είναι ο διάβολος. 

     Εδώ βλέπουμε τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς. Πριν συναντήσει τον Κύριο ο θλιμμένος αυτός πατέρας είχε συναντήσει τους μαθητές του Κυρίου και είχε ζητήσει να τον βοηθήσουν στο πρόβλημα του παιδιού του, όμως αυτοί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί. Ο Κύριος καθώς ακούει τούτον τον ταλαιπωρημένο πατέρα, απευθύνεται στους μαθητές με τα λόγια (εδ. 17) : «Γενιά άπιστη και διεφθαρμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας. Ως πότε θα σας ανέχομαι». 

     Οι μαθητές δεν είχαν την πίστη να θεραπεύσουν τούτο το επιληπτικό παιδί. Όταν έφεραν το άρρωστο παιδί στον Ιησού, εκείνος επιτίμησε το δαιμόνιο και ο ασθενής γιατρεύτηκε αμέσως. Καθώς είδαν τούτο το γεγονός οι μαθητές έμειναν έκπληκτοι και γεμάτοι απορία ρώτησαν ιδιαιτέρως τον Κύριο : Η απάντηση του Κυρίου ήταν σαφής. «Απιστία». Αν είχαν πίστη ως κόκκου σιναπιού, τότε θα μπορούσαν τα βουνά των δυσκολιών να τα μετακινήσουν με θαυμαστό τρόπο, γιατί για εκείνους που πιστεύουν τίποτα δεν είναι αδύνατο. (Λουκάς Α : 37). Συνεχίζει ο Κύριος και τους λέει: «Αυτό το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνον με προσευχή και νηστεία». 

     Ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι ο εχθρός (ο σατάν, ο διάβολος, ο αντίδικος, αυτός που μας διαβάλλει στο Θεό «ημέρα και νύκτα» (Αποκάλυψη ΙΒ : 10), περιέρχεται «ως λέων ωρυόμενος» προσπαθώντας ποιόν να καταπιεί. (Α΄ Πέτρου Ε : 8). Προσπαθεί να απομακρίνει από το Θεό ακόμα και τους εκλεκτούς. (Μάρκος ΙΓ : 22). Ποτέ δεν παρουσιάζεται με την πραγματική του μορφή, αλλά παρουσιάζεται «ως άγγελος φωτός» (Ρωμαίους ΙΓ : 12). Με κάθε τρόπο προσπαθεί να παγίδευσει τον άνθρωπο, να τον μπλέξει στην αμαρτία, με σκοπό να διαρρήξει τη σχέση του με το Θεό και να ανακόψει την πνευματική του πορεία του. 

     Πρόκειται για έναν καθημερινό αγώνα, για μια μάχη που γίνεται κάθε στιγμή, για έναν πόλεμο που γίνεται γύρω μας. Στον αγώνα αυτόν πως θα σταθεί ο αδύναμος άνθρωπος και θα νικήσει; Δύο είναι τα κύρια μέσα που ο Θεός μας χάρισε, για να στεκόμαστε δυνατοί κάθε φορά και να νικάμε. 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και η ΝΗΣΤΕΙΑ. 

    Στην παρούσα μελέτη θα εξετάσουμε με ιδιαίτερη προσοχή για το τι είναι η νηστεία και τι αναφέρει ο Λόγος του Θεού γι’ αυτήν. Η νηστεία ξεκινάει από την Παλαιά Διαθήκη. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο όλοι οι Ισραηλίτες είχαν εντολή από το Θεό να νηστεύουν μια φορά το χρόνο, την ημέρα του εξιλασμού. (Λευιτικό ΚΓ : 27). Αυτή η νηστεία ήταν υποχρεωτική και για όλο το έθνος. Αργότερα οι Ισραηλίτες πρόσθεσαν και άλλες μέρες νηστείας.

     Όταν ο λαός είχε αποστατήσει από τον αληθινό Θεό και ακολουθούσε τον Βάαλ, ο Σαμουήλ τους κάλεσε να ταπεινωθούν και να νηστέψουν (Α΄Σαμουήλ Ζ : 6). Η Εσθήρ, πριν εμφανιστεί στο βασιλιά για να του ζητήσει την ακύρωση του δολοφονικού σχεδίου του Αμάν, συνέστησε τους Ιουδαίους να νηστέψουν τρεις μέρες. (βιβλίο Εσθήρ Δ : 16). Ο βασιλιά της Νινευή κήρυξε νηστεία μόλις άκουσε το μήνυμα της μετάνοιας από τον Ιωνά. (Ιωνάς Γ : 5) και ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ειλικρινούς αυτής μετάνοιας, νηστείας και προσευχής του λαού : «Και είδεν ο Θεός τα έργα αυτών, ότι επέστρεψαν από της οδού αυτών της πονηράς και μετεμελήθη ο Θεός περί του κακού, το οποίον είπε να κάμει εις αυτούς και δεν έκαμεν αυτό».   

      Άλλαξε γνώμη ο Θεός και δεν τους κατάστρεψε. Όταν ο λαός ήταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, οι άρχοντες των Ιουδαίων καθιέρωσαν τέσσερις ακόμα ημέρες νηστείας μέσα στο έτος. (Ζαχαρίας Η : 19). Στην Καινή Διαθήκη, βλέπουμε τους Φαρισαίους να νηστεύουν δύο φορές την εβδομάδα Δευτέρα και Πέμπτη (Λουκάς ΙΗ : 12). Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να δείξουν δήθεν τον υπερβολικό τους ζήλο στο θέλημα του Θεού. 

      Η νηστεία δεν είχε καμιά αξία, αν δεν συνοδεύονταν από ταπείνωση και μετάνοια. Ουσιαστικά η νηστεία είναι η εξωτερική έκφραση της εσωτερικής λύπης, του πένθους. 

• Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. 

• Ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε. 

• Η εκκλησία νήστεψε. 

• Αποτελεί ένδειξη ταπείνωσης. 

• Οδηγεί αυτόν που νηστεύει σε μία πρόσκαιρη αποξένωση από το χώρο της ύλης, με παράλληλη προσέγγιση στον πνευματικό χώρο και στην παρουσία του Θεού. 

      Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφ. Θ : 14,15, διαβάζουμε : Ήρθαν τότε και οι μαθητές του Ιωάννη και τον βρήκαν του λένε : «Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύουμε συχνά, ενώ οι μαθητές σου δεν νηστεύουν». Ο Ιησούς τους είπε : «Μπορούν οι φίλοι του γαμπρού να πενθούν, όσο καιρό είναι μαζί τους ο γαμπρός. Θα έρθουν όμως ημέρες που θα τους πάρουν από κοντά τους το γαμπρό και τότε θα νηστέψουν". Φανερά εδώ ο Κύριος τάσσεται υπέρ της νηστείας. 

      Στο «κακτά Ματθαίον», κεφ. Σ , εδάφ. 17 ο Κύριος επιδοκιμάζει τη νηστεία και δίνει οδηγίες γι’ αυτήν. «Εσύ όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου». Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 ημέρες & 40 νύκτες, όταν ήταν στην έρημο και πειραζόταν από το σατανά. (Μάρκος Α : 13). Ο Απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή, κεφ. Σ, εδ. 4, 5, αναφέρει : «αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν ραβδισμοίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις». 

      Μέσα σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που ζούσε ο Απόστολος Παύλος, δεν ξεχνούσε να κάνει νηστείες. Όμως τι ακριβώς είναι η νηστεία; Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα - ψυχή - πνεύμα. Τα τρία αυτά συνδέονται στενά μεταξύ τους και το ένα επηρεάζει το άλλο. Η Βίβλος μας διδάσκει ότι νηστεία είναι η αποχή από οποιαδήποτε τροφή γίνεται δε για πνευματικούς σκοπούς και για ορισμένο χρονικό διάστημα. Οι λόγοι μπορεί να είναι η προσευχή, η περισυλλογή, η εκζήτηση της επέμβασης του Θεού σε ορισμένες υποθέσεις που μας απασχολούν. 

    Δεν είναι νηστεία η αλλαξοφαγία. Δεν τρώμε λάδι, αλλά τρώμε ελιές. Δεν τρώμε κοτόπουλο, αλλά τρώμε ψάρι κλπ. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη νηστεία του Λόγου του Θεού. Επίσης η προγραμματισμένη, υποχρεωτική νηστεία δεν έχει κανένα νόημα και καμία αξία. Είναι ένας τύπος, χωρίς ουσία. 

  Η νηστεία είναι κάτι που δε θα πρέπει να φαίνεται. Είναι κάτι που δε θα πρέπει να το επιδεικνύουμε. Ο Κύριος στο θέμα αυτό υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρός προς τους Φαρισαίους. Αυτοί κάθε Δευτέρα και Πέμπτη που γινόταν λαϊκή αγορά στην Ιερουσαλήμ αντί να μένουν στα σπίτια τους κατέβαιναν επίτηδες στους δρόμους, αναμειγνύονταν μέσα στον κόσμο και ήταν άπλυτοι, αχτένιστοι, και γενικά ατημέλητοι. Περπατούσαν αργά, έκαναν τους στεναχωρημένους και με σκυμμένο το κεφάλι σε ένδειξη ταπείνωσης. Όλα αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από μια επίδειξη μπροστά στους ανθρώπους χωρίς ουσία και πνευματικό περιεχόμενο. Γι’ αυτούς ο Κύριος με ιδιαίτερη αυστηρότητα είπε: «έχουν ήδη λάβει την ανταμοιβή τους από τους ανθρώπους». (Ματθαίος Σ : 2). 

    Θα νηστεύουμε και θα ζητάμε την επιδοκιμασία του Θεού, όχι των ανθρώπων. Ο Κύριος είπε : «Εσύ όταν νηστεύεις, περιποιήσου τα μαλλιά σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανεί στους ανθρώπους η νηστεία σου, αλλά στον Πατέρα σου, που βλέπει τις κρυφές πράξεις σου. Και ο Πατέρας σου, που βλέπει στις κρυφές πράξεις, θα σου το ανταποδώσει φανερά» (Ματθαίος Σ : 17,18). 

    Στο βιβλίο του Προφήτη Ησαϊα ο Θεός αναφέρει κάτι ακόμα πολύ ενδιαφέρον : «Εσείς την ημέρα που νηστεύετε παλεύεται για τα συμφέροντά σας και καταπιέζετε, όλους αυτούς που σας δουλεύουν. Νηστεύετε και ταυτόχρονα μαλώνετε και φιλονικείτε. Έτσι που νηστεύετε δεν πρόκειται να εισακουστεί η προσευχή σας. Η νηστεία όπως Εγώ τη θέλω, δεν είναι να κακουχείστε για μια μέρα και να σκύβετε κάτω το κεφάλι και με ρούχα πένθιμα να κάθεστε στη στάχτη. Νηστεία το λέτε εσείς αυτό; Ημέρα που ευαρεστεί τον Κύριο τη λέτε εσείς αυτή; Η νηστεία που εγώ θέλω είναι τούτη: «Να σπάτε τα δεσμά των αδικημένων, να λύνετε τα φορτία που τους βαραίνουν, να απελευθερώνετε τους καταπιεσμένους και να συντρίβετε κάθε ζυγό. Νηστεία είναι με τον πεινασμένο να μοιράζετε το ψωμί σας, να φέρνετε τον άστεγο στο σπίτι σας, αν βλέπετε κάποιον γυμνό να τον ντύνετε και να μην αρνείστε στη βοήθεια στο συνάνθρωπό σας» (Ησαΐας 58 : 4-7). 

      Η νηστεία είναι μια απόφαση προσωπική και μια ελεύθερη επιλογή που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Οι λόγοι της νηστείας πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να είναι πνευματικοί. Θα νηστέψω όταν θα νοιώσω ότι το πνεύμα του Θεού με οδηγεί να νηστέψω για κάποιο σοβαρό πνευματικό σκοπό. Θα νηστέψω όχι γιατί το λένε οι άλλοι  αλλά όταν υπάρχει μια ειδική ανάγκη για μένα, για τους αδελφούς, για την εκκλησία, για να εκζητήσω το Έλεος του Θεού και τη Χάρη Του. Ο Λόγος του Θεού δεν μας λέει πότε να νηστέψουμε ή πόσες φορές να νηστέψουμε. Αυτό θα το κρίνουμε εμείς, σ’ αυτό θα μας οδηγήσει το Πνεύμα το Άγιο. Ποιοι θα πρέπει να είναι οι στόχοι της νηστείας : 

1/ Η ενίσχυση της προσευχής και η εκζήτηση του θελήματος του θελήματος του Θεού μέσα στη ζωή μας. Με τη νηστεία δηλώνουμε την αλλαγή της καρδιά μας, την ειλικρίνειά μας και την προθυμία μας να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού, το οποίο προβάλουμε, εγκαταλείποντας κάθε τι άλλο ακόμα και την τροφή μας. Ένα παράδειγμα. Όταν ο Έσδρας ετοιμαζόταν να οδηγήσει μετά από το διάταγμα του βασιλιά Κύρου των Περσών, (Έσδρας Α : 3), μια ομάδα Ιουδαίων που ήταν αιχμάλωτοι και όδευαν από τη Βαβυλώνα πίσω στην Ιερουσαλήμ, κήρυξε νηστεία για να ζητήσουν ένθερμα την παρουσία του Θεού για την ασφαλή επιστροφή τους. «Νηστέψαμε και παρακαλέσαμε το Θεό μας να μας προστατεύσει. Και αυτός άκουσε την παράκλησή μας» (Εσδρας Η : 23). Στις Πράξεις των Αποστόλων (ΙΔ : 23) βλέπουμε ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας περνώντας από τις Εκκλησίες που είχαν ιδρύσει : «χειροτόνησαν πρεσβυτέρους σε κάθε εκκλησία τους, νήστεψαν και προσευχήθηκαν και τους εμπιστεύτηκαν στον Κύριο, στον οποίο είχαν πιστέψει». 

2/ Η νηστεία είναι μία έκφραση ειλικρινούς μετάνοιας, λύπης, ταπείνωσης για την αμαρτία και επιστροφής στο Θεό. Της νηστείας θα πρέπει να έχει προηγηθεί εξομολόγηση των αμαρτιών μας ενώπιον του Θεού. Η νηστεία δεν είναι αυτοτιμωρία, αλλά είναι μια έκφραση σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζουμε το μεγάλο πρόβλημα της αμαρτίας. Να μην ξεχνάμε ότι η αμαρτία κόστισε το θάνατο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Όταν ο Δαυίδ έμαθε για το θάνατο του Σαούλ, μας αναφέρει Β΄ Σαμουήλ, κεφ. Α : 11, 12, «τότε ο Δαβίδ έσκισε με απόγνωση τα ρούχα του και όλοι οι άντρες του έκαναν το ίδιο. Θρήνησαν, έκλαψαν και νήστεψαν ως το βράδυ για το Σαούλ και για τον Ιωνάθαν, το γιό του, και για όσους από το λαό του Κυρίου, είχαν σκοτωθεί στη μάχη». Στο βιβλίο του προφήτη Ιωήλ (Β : 12) διαβάζουμε : «και τώρα, λέει Κύριος, μπρορείτε να επιστρέψετε σε μένα με όλη σας την καρδιά. Νηστέψατε, κλάψατε και θρηνήσατε. Ξεσκίστε την καρδιά σας και όχι τα ρούχα σας». Η νηστεία δεν έχει κανένα νόημα, αν δεν συνοδεύεται από ειλικρινή μετάνοια, καταδίκη, αποστροφή, απέχθεια, προς την αμαρτία. «καρδία συντετριμμένη και ταπεινωμένη δεν θα την αφήσει ο Κύριος». {Ψαλμός ΝΑ (51), εδ. 17}. 

3/ Η νηστεία είναι ένα μέσο για να αποφύγουμε τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, αλλά και να νικήσουμε, όταν όλα αυτά έλθουν στη ζωή μας. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας, που αντιμετωπίζουμε ιδιαίτερες δυσκολίες και συναντάμε πολύ μεγάλα προβλήματα. Βουνά ολόκληρα δυσκολιών θα λέγαμε ότι εμφανίζονται πολλές φορές στη ζωή μας. Πως θα τα μετατοπίσουμε; Πειρασμοί, δοκιμασίες, και άλλα μας δημιουργούν μια μεγάλη καθημερινή πίεση. Πως θα σταθούμε; πως θα τα αντιμετωπίσουμε; Ο τρόπος είναι ένας, η λύση είναι μία : «Προσευχή και νηστεία». 

4/ Χρειάζεται νηστεία συνοδευμένη από προσευχή για να προχωρήσει το έργο του Θεού για τη σωτηρία και άλλων ψυχών που βρίσκονται στο σκοτάδι μακριά από το θέλημα του Θεού. Όταν τα δυσάρεστα νέα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έφθασαν στα αυτιά του Νεεμία, ο Νεεμίας έπεσε σε βαρύτατο πένθος για μέρες πολλές. Προσευχήθηκε στο Θεό του ουρανού. Το ίδιο έκανε και ο Δανιήλ για την επιστροφή των αιχμαλώτων : «Άρχισα τότε νηστεία ντυμένος στα πένθιμα. Είχα ρίξει στάχτη στο κεφάλι μου και προσευχόμουν με στεναγμούς στον Κύριο το Θεό μου». (Δανιήλ Θ : 3). 

5/ Η νηστεία αποτελεί έκφραση αγάπης και λατρείας για το Θεό και δείχνει την πλήρη αφιέρωσή μας σ’ Αυτόν. Μέχρι τώρα είδαμε τη νηστεία να συνοδεύει δύσκολες περιστάσεις στη ζωή μας. Όμως δε θα πρέπει να περιμένουμε τα δύσκολα, για να κάνουμε νηστεία. Η νηστεία είναι και μία πράξη πίστης, υποταγής, αφιέρωσης στο Θεό. Ένα τέτοιο παράδειγμα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Λουκά (Β : 37). Πρόκειται για την προφήτισσα Άννα, η οποία δεν έφευγε από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές. Λοιπόν η νηστεία είναι ένα βασικό κεφάλαιο στην πνευματική μας ζωή. Δε θα πρέπει να το υποτιμούμε, αντίθετα να το υπερτιμούμε και θα πρέπει να έχει θεοκεντρικό στόχο. Ο Θεός δε μας χρωστάει τίποτα, ούτε και εμείς μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι από το Θεό. Ζούμε και οφείλουμε τα πάντα στη Χάρη, στο Έλεος, στην Αγάπη του Θεού. 

     Για το λόγο αυτό η προσευχή και η νηστεία μας θα πρέπει να αποβλέπουν στη δόξα του Θεού και τη δική μας πνευματική αύξηση. Για να γνωρίσουμε Εκείνον και την δύναμη της αναστάσεως Αυτού». (προς Φιλιππησίους Γ : 10). 

    Στο βιβλίο του Προφήτη Ιωήλ, κεφ. Β, εδ. 12-14, αναφέρεται: 

12 Και τώρα, γι' αυτό ο Κύριος λέει, επιστρέψτε σε μένα από όλη σας την καρδιά, και με νηστεία, και με θρήνο, και με πένθος. 

13 Και σχίστε την καρδιά σας, και όχι τα ιμάτιά σας, και επιστρέψτε στον Κύριο τον Θεό σας επειδή, είναι ελεήμονας και οικτίρμονας, μακρόθυμος και πολυέλεος, και ο οποίος μεταμελείται για το κακό. 14 Ποιος γνωρίζει, αν θα επιστρέψει και μεταμεληθεί, και αφήσει πίσω του ευλογία, προσφορά και σπονδή στον Κύριο τον Θεό μας; --

Η ΑΒΙΓΑΙΑ.

 βιβλίο  Σαμουήλ  Α', κεφ. ΚΕ / 25. 

1 ΚΑΙ ο Σαμουήλ πέθανε και ολόκληρος ο Ισραήλ συγκεντρώθηκαν, και τον έκλαψαν, και τον ενταφίασαν στο σπίτι του στη Ραμά. Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και κατέβηκε στην έρημο Φαράν. 

2 Υπήρχε δε στη Μαών ένας άνθρωπος, του οποίου τα κτήματα ήσαν στον Κάρμηλο, και ο άνθρωπος αυτός ήταν υπερβολικά πλούσιος, και είχε 3.000 πρόβατα, και 1.000 γίδες και κούρευε τα πρόβατά του στον Κάρμηλο. 

3 Και το όνομα του ανθρώπου ήταν Νάβαλ το δε όνομα της γυναίκας του ήταν Αβιγαία και η μεν γυναίκα του ήταν καλή σε σύνεση, και ωραία στην όψη ο άνθρωπος, όμως, αυτός ήταν σκληρός, και κακός στις πράξεις του καταγόταν δε από τη γενεά τού Χάλεβ. 

4 Και ο Δαβίδ στην έρημο άκουσε, ότι ο Νάβαλ κούρευε τα πρόβατά του. 

5 Και έστειλε ο Δαβίδ δέκα νέους, και είπε ο Δαβίδ στους νέους: Ανεβείτε στον Κάρμηλο, και πηγαίνετε στον Νάβαλ, και χαιρετήστε τον εξ ονόματός μου

6 και πείτε του: Πολύχρονος να είσαι! Ειρήνη και σε σένα, ειρήνη και στο σπίτι σου, ειρήνη και σε όλα όσα έχεις! 

7 Και, τώρα, άκουσα ότι έχεις κουρευτές δες, τους ποιμένες σου, που ήσαν μαζί μας, δεν τους βλάψαμε ούτε χάθηκε σ' αυτούς κάτι, όλο τον καιρό που ήσαν στον Κάρμηλο

8 ρώτησε τους νέους σου, και θα σου πουν ας βρουν, λοιπόν, χάρη στα μάτια σου αυτοί οι νέοι επειδή, σε καλή ημέρα ήρθαμε δώσε, παρακαλούμε, στους δούλους σου ό,τι έρθει στο χέρι σου, και στον γιο σου τον Δαβίδ. 

9 Και καθώς οι νέοι τού Δαβίδ ήρθαν, μίλησαν στον Νάβαλ, σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, στο όνομα του Δαβίδ, και σταμάτησαν. 

10 Αλλ' ο Νάβαλ απάντησε στους δούλους τού Δαβίδ, και είπε: Τι είναι ο Δαβίδ; Και ποιος είναι ο γιος του Ιεσσαί; Πολλοί δούλοι είναι σήμερα, που αποσκιρτούν κάθε ένας από τον κύριό του 

11 Θα πάρω, λοιπόν, το ψωμί μου, και το νερό μου, και το σφαχτό μου, που έσφαξα για τους κουρευτές μου, και θα τα δώσω σε ανθρώπους που δεν ξέρω από πού είναι; 

12 Και οι νέοι τού Δαβίδ στράφηκαν στον δρόμο τους, και αναχώρησαν, και καθώς ήρθαν ανήγγειλαν σ' αυτόν όλα αυτά τα λόγια. 

13 Και ο Δαβίδ είπε στους άνδρες του: Ζωστείτε κάθε ένας τη ρομφαία του και ο Δαβίδ παρόμοια ζώστηκε τη δική του ρομφαία κι ανέβηκαν πίσω από τον Δαβίδ περίπου 400 άνδρες 200, όμως, έμειναν κοντά στην αποσκευή. 

14 Ένας από τους νέους, όμως, ανήγγειλε στην Αβιγαία, τη γυναίκα τού Νάβαλ, λέγοντας: Δες, ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές από την έρημο για να χαιρετήσουν τον κύριό μας, κι εκείνος τους έδιωξε 

15 οι άνδρες, όμως, στάθηκαν σε μας πολύ καλοί, και δεν υποστήκαμε βλάβη ούτε χάσαμε κανένα ζώο, όσον καιρό συναναστραφήκαμε μαζί τους,όταν ήμασταν στα χωράφια 

16 ήσαν σαν ένα τείχος γύρω μας, και νύχτα και ημέρα, όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί τους βόσκοντας τα πρόβατα 

17 Τώρα, λοιπόν, γνώρισε και δες τι θα κάνεις εσύ επειδή, αποφασίστηκε κακό ενάντια στον κύριό μας, και ενάντια σε ολόκληρο το σπίτι του μια που είναι άνθρωπος δύστροπος, ώστε κανένας δεν μπορεί να του μιλήσει. 

18 Τότε, η Αβιγαία βιάστηκε, και πήρε 200 ψωμιά, και δύο αγγεία κρασί, και πέντε ετοιμασμένα πρόβατα, και πέντε μέτρα φρυγανισμένο σιτάρι, και 100 δέσμες σταφίδες, και 200 πίττες από σύκα, και τα έβαλε επάνω σε γαϊδούρια. 

19 Και είπε στους νέους της: Προπορεύεστε μπροστά μου δέστε, εγώ έρχομαι έπειτα από σας. Στον Νάβαλ, όμως, τον άνδρα της, δεν το φανέρωσε. 

20 Και καθώς αυτή, καθισμένη επάνω σε ένα γαϊδούρι, κατέβαινε κάτω από τη σκέπη τού βουνού, να, ο Δαβίδ και οι άνδρες του κατέβαιναν προς αυτήν και τους συνάντησε. 

21 Και ο Δαβίδ είχε πει: Στ' αλήθεια, μάταια φύλαξα όλα όσα αυτός είχε στην έρημο, και δεν χάθηκε τίποτε από όλα τα αποκτήματά του και μου ανταπέδωσε κακό αντί για καλό 

22 έτσι να κάνει ο Θεός στους εχθρούς του Δαβίδ, και έτσι να προσθέσει, αν μέχρι το πρωί αφήσω αρσενικό από όλα τα πράγματά του. 

23 Και καθώς η Αβιγαία είδε τον Δαβίδ, βιάστηκε, και κατέβηκε από το γαϊδούρι, και έπεσε μπροστά στον Δαβίδ μπρούμυτα, και προσκύνησε μέχρι το έδαφος. 

24 Και έπεσε στα πόδια του, και είπε: Επάνω μου, επάνω μου, κύριέ μου, ας είναι αυτή η αδικία και ας μιλήσει, παρακαλώ, η δούλη σου στα αυτιά σου, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου. 

25 Ας μη δώσει καμιά προσοχή, παρακαλώ, ο κύριός μου σε τούτον τον δύστροπο άνθρωπο, τον Νάβαλ επειδή, σύμφωνα με το όνομά του, τέτοιος είναι Νάβαλ είναι το όνομά του, και αφροσύνη είναι μαζί του εγώ, όμως, η δούλη σου δεν είδα τους νέους τού κυρίου μου, που είχες στείλει. 

26 Τώρα, λοιπόν, κύριέ μου, ζει ο Κύριος και ζει η ψυχή σου, ο Κύριος βέβαια σε κράτησε από το να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με το χέρι σου τώρα, μάλιστα, οι εχθροί σου, κι εκείνοι που ζητούν κακό στον κύριό μου, ας είναι όπως ο Νάβαλ! 

27 Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου. 

28 Συγχώρεσε, παρακαλώ, το αμάρτημα της δούλης σου επειδή, ο Κύριος θα κάνει στον κύριό μου κατοικία ασφαλή, για τον λόγο ότι, ο κύριός μου μάχεται τις μάχες τού Κυρίου, και σε σένα κακία δεν βρέθηκε ποτέ. 

29 Αν και σηκώθηκε άνθρωπος που σε καταδιώκει, και ζητάει την ψυχή σου, η ψυχή όμως του κυρίου μου θα είναι δεμένη στον δεσμό τής ζωής κοντά στον Κύριο τον Θεό σου τις δε ψυχές των εχθρών σου, αυτές θα τις εκσφενδονίσει μέσα από τη σφενδόνη. 

30 Και όταν ο Κύριος κάνει στον κύριό μου σύμφωνα με όλα τα αγαθά που μίλησε για σένα, και σε κάνει κυβερνήτη επάνω στον Ισραήλ, 

31 δεν θα είναι αυτό σκάνδαλο σε σένα ούτε πρόσκομμα καρδιάς στον κύριό μου ή ότι έχυσες αναίτιο αίμα ή ότι ο κύριός μου εκδίκησε τον εαυτό του όμως, όταν ο Κύριος αγαθοποιήσει τον κύριό μου, τότε θυμήσου τη δούλη σου. 

32 Και ο Δαβίδ είπε στην Αβιγαία: Ευλογητός ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου 

33 και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου 

34 επειδή, στ' αλήθεια, ζει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ, που με εμπόδισε από το να κακοποιήσω, αν δεν έσπευδες να έρθεις σε συνάντησή μου, δεν θα έμενε στον Νάβαλ μέχρι την αυγή αρσενικός άνθρωπος. 

35 Και ο Δαβίδ πήρε από το χέρι της τα όσα τού έφερε και της είπε: Πήγαινε στο σπίτι σου με ειρήνη δες, εισάκουσα τη φωνή σου, και τίμησα το πρόσωπό σου. 

36 Και η Αβιγαία ήρθε στον Νάβαλ και να, είχε στο σπίτι του συμπόσιο, σαν συμπόσιο βασιλιά και η καρδιά τού Νάβαλ ήταν μέσα του εύθυμη, και ήταν υπερβολικά μεθυσμένος γι' αυτό δεν του ανήγγειλε τίποτε, μικρό ή μεγάλο, μέχρι την αυγή. 

37 Το πρωί, όμως, αφού ο Νάβαλ είχε ξεμεθύσει, η γυναίκα του φανέρωσε σ' αυτόν αυτά τα πράγματα και η καρδιά του νεκρώθηκε μέσα του, και έγινε σαν πέτρα. 

38 και ύστερα από δέκα ημέρες, ο Κύριος χτύπησε τον Νάβαλ, και πέθανε. 

39 Και όταν ο Δαβίδ άκουσε ότι ο Νάβαλ πέθανε, είπε: Ευλογητός ο Κύριος, που έκρινε την κρίση μου για τον ονειδισμό μου, που έγινε από τον Νάβαλ, και εμπόδισε τον δούλο του από κακό και την κακία τού Νάβαλ ο Κύριος έστρεψε επάνω στο κεφάλι του! Και ο Δαβίδ έστειλε και μίλησε στην Αβιγαία, για να την πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 

40 Και καθώς οι δούλοι τού Δαβίδ ήρθαν στην Αβιγαία, στον Κάρμηλο, της μίλησαν, λέγοντας: Ο Δαβίδ μάς έστειλε σε σένα, για να σε πάρει ως γυναίκα στον εαυτό του. 

41 Και σηκώθηκε, και προσκύνησε μπρούμυτα μέχρι το έδαφος, και είπε: Δες, ας είναι η δούλη σου υπηρέτρια για να πλένει τα πόδια των δούλων τού Κυρίου μου. 

42 Και η Αβιγαία έσπευσε, και σηκώθηκε, και ανέβηκε σε ένα γαϊδούρι, με πέντε κορίτσια της, που ακολουθούσαν από πίσω της και πήγε πίσω από τους απεσταλμένους τού Δαβίδ, και έγινε γυναίκα του. 

       ΣΧΟΛΙΑ :

      Βρισκόμαστε στην εποχή που το πάθος , το μίσος του βασιλιά Σαούλ κατά του Δαβίδ έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Ο Δαβίδ ήδη είχε λάβει τους «ηγιασμένους άρτους» από τον ιερέα στην πόλη Νωδ. (Α΄ Σαμουήλ ΚΑ: 6). Το γεγονός μας το αναφέρει και ο Κύριος Ιησούς Χριστός στο ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον», κεφ. ΙΒ, εδ. 4). «Δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ ότε επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού; πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν ήτο συγκεχωρημένον εις αυτόν να φάγη, ούτε εις τους μετ' αυτού, ειμή εις τους ιερείς μόνους;». 

     Στη συνέχεια ο Δαβίδ διέφυγε για να γλιτώσει από το βασιλιά Σαούλ στο στρατόπεδο των Φιλισταίων προσποιούμενος τον τρελό. (Α΄ Σαμουήλ ΚΑ: 10-15). 

10 Και ο Δαβίδ σηκώθηκε, και έφυγε εκείνη την ημέρα μπροστά από τον Σαούλ, και πήγε στον Αγχούς, τον βασιλιά τής Γαθ. 

11 Και οι δούλοι τού Αγχούς είπαν σ' αυτόν: Δεν είναι αυτός ο Δαβίδ, ο βασιλιάς τού τόπου; Δεν είναι αυτός, στον οποίο έψαλλαν αμοιβαία σε χορούς γυναίκες, που έλεγαν: Ο Σαούλ χτύπησε τις χιλιάδες του, και ο Δαβίδ τις μυριάδες του; 

12 Και ο Δαβίδ έβαλε αυτά τα λόγια στην καρδιά του, και φοβήθηκε υπερβολικά από τον Αγχούς, τον βασιλιά τής Γαθ. 

13 Και άλλαξε τον τρόπο μπροστά τους, και προσποιήθηκε τον τρελό ανάμεσα στα χέρια τους και έξυνε επάνω στις πόρτες τής πύλης, και άφηνε το σάλιο του να πέφτει κάτω στα γένια του. 

14 Τότε, ο Αγχούς είπε στους δούλους του: Να, εσείς βλέπετε τον άνθρωπο ότι είναι τρελός γιατί τον φέρατε σε μένα; 

15 Μήπως εγώ στερούμαι από τρελούς, ώστε να τον φέρετε για να κάνει τον τρελό μπροστά μου; Αυτός θα έμπαινε μέσα στο σπίτι μου; 

      Στη συνέχεια ο Δαβίδ περιπλανήθηκε και σε άλλες περιοχές μαζί με 600 οπαδούς, που τον ακολουθούσαν παντού. Καθώς περιφερόταν στην περιοχή, με τη μικρή δύναμη που διέθετε, προστάτευε τους παραγωγούς και τους κτηνοτρόφους της περιοχής από τις επιθέσεις ληστών και αυτοί του ανταπέδιδαν από τα προϊόντα τους για να συντηρηθεί με τους ανθρώπους του. 

      Στο περιστατικό που διαβάσαμε ο Δαβίδ βρίσκεται στο όρος Κάρμηλος και έστειλε σε έναν πλούσιο κτηνοτρόφο της περιοχής, τον Νάβαλ, δέκα στρατιώτες για να ζητήσουν τρόφιμα για τους άντρες του. Ο Νάβαλ είχε 3.000 πρόβατα, 3.000 κατσίκια και εκείνη η εποχή ήταν που κούρευαν τα πρόβατα. Όπως και σήμερα εκείνη η εποχή το κούρεμα των προβάτων ήταν ένα σημαντικό γεγονός και κάθε βράδυ τσοπάνηδες και κουρευτές γλεντοκοπούσαν. Ο Ναβαλ μπορεί να ήταν πλούσιος αλλά ήταν και πολύ κακός, δύστροπος, τσιγκούνης, «στραβόξυλο».

       Όταν έφτασαν οι σύντροφοι του Δαβίδ, συνάντησαν το Ναβαλ και του ζήτησαν προμήθειες. Η απάντηση του Νάβαλ ήταν βάναυση, σκληρή, κατηγορηματική και ταυτόχρονα απαξιωτική και προσβλητική για το Δαβίδ και τους συντρόφους τους. Τι λέτε, βρε τους απάντησε! Να πάρω εγώ το ψωμί μου και το νερό μου ( σπάνιο είδος για τα μέρη εκείνα) και τα σφαχτά μου που έχω ετοιμάσει για τους κουρευτές μου και για τη μεγάλη γιορτή του κουρέματος και να τα δώσω στους αντάρτες του Δαβίδ; Και ποιος είναι αυτός ο Δαβίδ; Το βρήκαμε τώρα να ξεσηκώνονται οι δούλοι και να βαράνε τα αφεντικά τους με τα λόγια αυτά τους έδιωξε. 

    Οι σύντροφοι του Δαβίδ γύρισαν πίσω άπρακτοι, ντροπιασμένοι και όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε τα γεγονότα, ετοίμασε στρατό, για να κατέβει στους καταυλισμούς του Νάβαλ και να τα κάνει όλα στάχτη. Κάποιος από τους βοσκούς του Νάβαλ όμως πήγε και προειδοποίησε τη γυναίκα του που ονομαζόταν Αβιγαία. Ήταν μια πλούσια, όμορφη γυναίκα και από ό,τι φαίνεται από την ιστορία μας με φρόνηση και με πολύ μυαλό. Όταν λοιπόν πληροφορήθηκε τα γεγονότα, σκέφτηκε γρήγορα, σωστά και ψύχραιμα. Χωρίς καν να πει τίποτα στον άντρα της ετοίμασε 200 καρβέλια αχνιστό ψωμί, 2 μεγάλα ασκιά κρασί, 5 πρόβατα καλοψημένα, 20 κιλά σιτάρι, 100 μπάλες ξερές σταφίδες και 200 τσαπέλες ξερά σύκα. όλα αυτά τα φόρτωσε σε γαϊδούρια και ξεκίνησε με μια ομάδα βοσκών να συναντήσει το Δαβίδ που ερχόταν μανιασμένος για να πάρει εκδίκηση. 

    Μόλις έφτασε στο Δαβίδ, έπεσε στα πόδια του και τον παρακάλεσε και ανέλαβε η ίδια όλες τις ευθύνες για την επιπόλαια συμπεριφορά του άντρα της. «μην τον παρεξηγείς αφέντη μου» Νάβαλ τον λένε και Νάβαλ (άφρων) είναι. Εσύ δέξου τα δώρα μου και μην μας καταστρέψεις. Εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού μας. Ο Κύριος θα ζητήσει εκδίκηση για σένα, θα εξοντώσει τους εχθρούς σου και θα σε κάνει βασιλιά. Ο Δαβίδ, που δεν ήταν κακός άνθρωπος, άκουσε με πολλή προσοχή τα λόγια της γυναίκας και εντυπωσιάστηκε για τη διπλωματική της συμπεριφορά και την όλη της ενέργεια την έλαβε ως εμπόδιο από το Θεό για να μην ανακατευτεί με φόνους. Έτσι δέχθηκε τα δώρα της γυναίκας και αποσοβήθηκε το μεγάλο κακό που θα γινόταν. 

    Αλήθεια τι στάση ήταν αυτή που κράτησε αυτή η γυναικά! Με φόβο θεού, με λογική και σύνεση εργάστηκε για την ειρήνη. Όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έλεγε: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθαίος Ε : 9), τέτοια παραδείγματα ασφαλώς θα είχε στο μυαλό του. Εργάστηκε με υπευθυνότητα, με σύνεση, με πνευματική ωριμότητα για την ειρήνη, ενάντια στο κακό και ακύρωσε όλα τα σχέδια του ανθρωποκτόνου άρχοντα, (Ιωάννης Η : 44), του εχθρού της ψυχής. 

    Πόσες φορές σαν πιστοί του θεού σταθήκαμε με τόση σύνεση και πνευματική ωριμότητα μέσα στην οικογένειά μας, μέσα στην κοινωνία, για να δούνε οι άνθρωποι τα ειρηνοποιά μας σχέδια, για να ξεχωρίσουμε από το πνεύμα και τους ανθρώπους της εποχής μας που είναι: πόλεμος, μάχες, αίμα. Έτσι θα εκτιμήσουν οι άνθρωποι τα έργα μας και καθώς θα μας υποδεικνύουν για τα ειρηνοποιά μας έργα και τη σύνεσή μας, εμείς να δείχνουμε Εκείνον και να λέμε «ο Θεός είναι η ειρήνη μας». (Εφεσίους Β : 14). Πόσες φορές με την απερίσκεπτη τακτική μας εμποδίσαμε ανθρώπους από το να έρθουν πιο κοντά και να γνωρίσουν τον άρχοντα της ειρήνης (Ησαϊας Θ : 6) τον Κύριο Ιησού Χριστό! Ο Κύριος είπε στους μαθητές του : «Ειρήνην αφήνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς, ουχί καθώς ο κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά». (Ιωάννης ΙΔ:27). 

     Ο Θεός προσφέρει άφθονη ειρήνη, όχι όπως η ειρήνη των ανθρώπων, που στην ουσία είναι ταραχή και πόλεμος, αλλά προσφέρει την ειρήνη τη δική Του. Πόσες φορές σε κάτι που έπραξε ο ένας ή ο άλλος εναντίον μας δε σκεφτήκαμε να απαντήσουμε αλλά και να ενεργήσουμε βιβλικά, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να κρατήσουμε έτσι τη σωστή στάση; Αντίθετα φανήκαμε ταχείς προς την ανταπόδοση, προς το κακό, προς εκείνο που είναι αντίθετο με το θέλημα του θεού. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου πάντες οι πράττοντες αυτάς έχουσι σύνεσιν καλήν, η αίνεσις αυτού μένει εις τον αιώνα». {Ψαλμός ΡΙΑ (111), εδ. 10}. 

     Η γυναίκα αυτή είχε φόβο (σεβασμό) προς το θεό. Το συμπεραίνουμε από την όλη στάση που τήρησε. Ενώ θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του συζύγου της και να τον επαινέσει για τη συμπεριφορά που τήρησε, κάτι το οποίο πολλές φορές εμείς συμβιβασμένοι με το πνεύμα του κόσμου έχουμε κάνει στη ζωή μας, αυτή έκανε κάτι άλλο, κάτι μεγάλο και επικίνδυνο για μια γυναίκα της εποχή. 

     Εργάστηκε για την ειρήνη.

   Εργάστηκε για το καλό, εφάρμοσε στη ζωή της πρακτικά το Πνεύμα του Λόγου του Θεού που κράζει προς κάθε άνθρωπο : «ξέκλινε από το κακό, και πράττε το αγαθό, ζήτα ειρήνη, και κυνήγα την». {Ψαλμός ΛΔ (34), εδάφ. 14}. Να από που συμπεραίνουμε ότι ήταν παιδί του θεού, συνετός, ώριμος, πνευματικός άνθρωπος. Αλήθεια πόσες φορές οι άνθρωποι γύρω μας οδηγήθηκαν σε παρόμοια συμπεράσματα για τη δική μας ζωή; 

    Όταν η Αβιγαία αργά το βραδύ γύρισε στον καταυλισμό βρήκε τον άντρα της να τρώει και να πίνει τύφλα στο μεθύσι. Τι να του πει εκείνη την ώρα. Τον άφησε και πήγε για ύπνο. Πόσο συνετή στάθηκε και αυτή την ώρα. Την άλλη μέρα του διηγήθηκε τα καθέκαστα και πως τον είχε γλυτώσει από βέβαιο θάνατο. Αυτός ακόμα και κείνη τη στιγμή έγινε θηρίο. Πόσο δύσκολα ταπεινώνεται ο ασεβής! Μετά από δέκα μέρες του ήρθε αποπληξία και πέθανε. 

     Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Επειδή, λίγο ακόμα και ο ασεβής δεν θα υπάρχει πλέον και θα ζητήσεις τον τόπο του, και δεν θα βρεθεί». {Ψαλμός ΛΖ (37), εδάφ. 10}. Επίσης στο βιβλίο των παροιμιών, κεφ. Ι, εδάφ. 25, αναφέρεται : «Όπως παρέρχεται ο ανεμοστρόβιλος, έτσι και ο ασεβής δεν υπάρχει, ενώ ο δίκαιος θα είναι θεμελιωμένος στον αιώνα». Την κρίση θα την κάνει ο Θεός στην κατάλληλη ώρα, ας μη σπεύδουμε να εκδικηθούμε για το δίκιο μας, ας περιμένουμε την ώρα του Κυρίου, την ώρα του αλάθητου Κριτή. 

    Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει : «Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή, διότι είναι γεγραμμένον, εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος». (προς Ρωμαίους ΙΒ : 19). Όταν ο Δαβίδ πληροφορήθηκε το θάνατο του Νάβαλ, έστειλε μηνυτές και της ζήτησε από την Αβιγαία να γίνει γυναίκα του. Μια τέτοια στάση και μια τέτοια ζωή ο Κύριος δε θα τη λησμονήσει. Την ψυχή εκείνη που αγαπά την ειρήνη, που στέκεται σύνδεσμος αγάπης με τα ειρηνοποιά της έργα, μια μέρα θα την καλέσει κοντά Του. Εκεί είναι η θέση της «μακάριοι οι ειρηνοποιοί υιοί θεού κληθήσονται» (Ματθαίος Ε : 9), δηλαδή θα ξεχωρίσουν, θα πάρουν τιμητική θέση δίπλα στο Θεό και θα ονομαστούν παιδιά Του. Ο προφήτης Ησαϊας στο κεφ. ΝΒ (52), εδ. 7, αναφέρει : «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην». 

     Ω! τι δόξα, τι τιμή, για την Αβιγαία, αλλά και για τον καθένα από μας που θα περπατήσει στη ζωή με τον ίδιο ειρηνοποιό τρόπο. Πολλές φορές, καθώς βλέπουμε μια διαμάχη μεταξύ συνανθρώπων μας, ας είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε και να εργαστούμε για την ειρήνη, να σταθούμε ανάμεσά τους με πνεύμα ειρηνοποιό. Μπορεί κάποιος να μας έβλαψε σε κάτι, ο συμβιβασμός δεν είναι πάντα αμαρτία. Υπάρχουν λύσεις που είναι σύμφωνες με το Πνεύμα του Θεού και που οδηγούν στην ειρήνη, αλλά χρειάζεται να υπάρχει μία εσωτερική διάθεση για ειρήνη, Πνεύμα θεού θα το λέγαμε, να υπάρχει πολλή προσευχή, ώστε να μπορεί ο Κύριος να μας χρησιμοποιήσει στο δύσκολο ρόλο του ειρηνοποιού. Τότε δε θα είμαστε απλά κερδισμένοι, αλλά θα είμαστε «μακάριοι» και η θέση μας θα είναι δίπλα σε Εκείνον τον πλάστη και δημιουργό μας. 

    «Και έλαβεν ο Δαβίδ εκ της χειρός αυτής τα όσα έφερε προς αυτόν και είπε προς αυτήν: Ανάβα προς τον οίκόν σου εν ειρήνη». Γύρισε στο σπίτι της με γεμάτη καρδιά, έγινε με τη στάση της μέσα σ’ έναν κόσμο πολέμου και συμφοράς μία ειρηνοποιός. Βλέπουμε άλλη μια φορά να εφαρμόζεται ο διαχρονικός νόμος του Κυρίου : «όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί». (Λουκάς ΙΔ : 11). Ο Νάβαλ καθώς ύψωσε τον εαυτόν του, τον ταπείνωσε ο Θεός. Εκείνη που ταπείνωσε τον εαυτόν της υψώθηκε και έγινε γυναίκα του Βασιλιά. --