"Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε...."
Επιστολή "Α΄ Κορινθίους", κεφ. ΙΕ/15, εδ. 12 – 20.
12 Αν, όμως, κηρύττεται ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, πώς μερικοί ανάμεσά σας λένε, ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών;
13 Και αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε
14 και αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι μάταιο το κήρυγμά μας, αλλά και η πίστη σας είναι μάταιη.
15 είμαστε δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, επειδή δώσαμε μαρτυρία για τον Θεό, ότι ανέστησε τον Χριστό• τον οποίο δεν ανέστησε, αν, καθ' υπόθεση, οι νεκροί δεν ανασταίνονται.
16 Επειδή, αν δεν ανασταίνονται οι νεκροί, ούτε ο Χριστός αναστήθηκε.
17 Αλλά, αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, η πίστη σας είναι μάταιη, είστε δε ακόμα μέσα στις αμαρτίες σας.
18 Επομένως, κι αυτοί που κοιμήθηκαν εν Χριστώ, απολέστηκαν.
19 Αν μονάχα σ' αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τούς ανθρώπους.
20 Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί.
ΣΧΟΛΙΑ :
Ο Απόστολος Παύλος έφθασε στην Κόρινθο το έτος 52 μ.Χ. Η Κόρινθος ήταν μια μητρόπολη της εποχής, μεγάλη, πλούσια πόλη, αλλά και πόλη στην οποία βασίλευε η ειδωλολατρία, και η διαφθορά, η οποία μάλιστα είχε μπει για τα καλά και στην χριστιανική κοινότητα. (ο γιος είχε τη γυναίκα του πατέρα του και οι άλλοι χριστιανοί γύρω του έμεναν ασυγκίνητοι). {Α΄ Κορινθίους Ε : 1-5}.
Στην Κόρινθο ο Απόστολος Παύλος, παρέμεινε για δύο έτη, μέχρι το έτος 54 μ.Χ.
Το έτος 57 μ.Χ. ο Παύλος βρίσκεται στην Έφεσο. Εκεί έχουν φθάσει σ’ αυτόν πληροφορίες, ότι ηγετικά στελέχη της εκκλησίας της Κορίνθου αρνιόταν την ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς. Μια ψευδοδιδασκαλία η οποία έπαιρνε όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Ο Απόστολος Παύλος παίρνει τη γραφίδα την άνοιξη του 57 μ.Χ. για να γράψει την Α΄ Κορινθίους επιστολή, μέσα από την οποία υψώνει φωνή διαμαρτυρίας, κατά των ψευδοδισκαλιών αυτών και τονίζει ότι, χωρίς την ελπίδα της αναστάσεως, ο Χριστιανός δεν έχει λόγo ύπαρξης.
Βλέπουμε πόσο λίγο χρόνο χρειάστηκε ο εχθρός για να σπείρει ψευδοδισκαλίες και να εκτρέψει τους ανθρώπους από την Αλήθεια.
Σύμφωνα με τον αψευδή και αιώνιο Λόγο του Θεού, η ανάσταση του Χριστού είναι αναπόσπαστο τμήμα του σχεδίου του Θεού, για την σωτηρία του ανθρώπου. Συνεπώς αν αρνηθούμε την ανάσταση του Χριστού, αρνούμεθα και το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου.
«Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε». Τι τρομερό αυτό τον «Αν». Όμως έχουμε ανάγκη να δούμε τα πράγματα και κάτω από μια άλλη οπτική γωνία, έστω υποθετική, για να μπορέσουμε να συλλάβουμε καλύτερα το μέγεθος του γεγονότος της ανάστασης του Ιησού Χριστού.
Η ανάσταση του Χριστού είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Το επιβεβαίωσαν όλοι εκείνοι που είδαν τον Χριστό ζωντανό, μετά την ανάστασή του. Ο Κύριος εμφανίστηκε στους Αποστόλους, είχε εμφανιστεί σε περισσότερους από 500 συγχρόνως. Είχαν περάσει από την ανάσταση του Χριστού 27 χρόνια και πολλοί από αυτούς ήταν ακόμα στη ζωή.
Μετά τη σταύρωση οι μαθητές φοβισμένοι, απελπισμένοι, ντροπιασμένοι, θυμηθείτε εκείνο το «…. Και εμείς ελπίσαμε…». (Λουκάς ΚΔ/24: 21). Το ευαγγέλιο λέει μια χαρακτηριστική φράση : «Ήταν συνηγμένοι δια τον φόβον των Ιουδαίων». (Ιωάννης Ζ/7: 13). Ποιο φόβο των Ιουδαίων, ήταν εκεί εξ’ αιτίας της απιστίας τους. Η απιστία μας είναι πολλές φορές η αιτία που φοβόμαστε τους «Ιουδαίους» και όχι η δύναμη των Ιουδαίων. Πόσες φορές δεν είχαν ακούσει ότι «έπρεπε να πάθει ο Υιός του Θεού, για να έρθει στη δόξα» και δεν το είχαν πιστέψει.
Καθώς έρχονται τα πρώτα μηνύματα ότι ο Χριστός αναστήθηκε, και πάλι δεν το πιστεύουν και συνεχίζουν να είναι διστακτικοί. Μόνον όταν τον είδαν αναστημένο το Χριστό πείστηκαν για την Ανάστασή του, από τους νεκρούς. Και ήταν η δύναμη της αναστάσεως που έκανε εκείνα τα φοβισμένα ανθρωπάκια να αψηφούν τα πάντα και μέσα σε δημόσιους χώρους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, με τέτοια σοβαρότητα και πειστικότητα, που πάρα πολλοί άνθρωποι πίστεψαν.
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, μας δίνει ελπίδα ότι, αφού Εκείνος αναστήθηκε και μείς θα αναστηθούμε. Μας χαρίζει τη βεβαιότητα ότι είμαστε αθάνατοι, θα ζήσουμε μαζί με Εκείνον στην αιωνιότητα. Η ζωή δεν έχει τέλος, γιατί Εκείνος δεν έχει τέλος. Ο θάνατος είναι ένα απλό επεισόδιο στη ζωή μας, μέσα από το οποίο περνάμε για να ζήσουμε αιώνια. «ΕΑΝ» όμως δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε και «οι κοιμηθέντες, δια του Ιησού», έχουν αιώνια απολεσθεί. Συνεπώς για τους πιστούς δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Άρα τι μένει πλέον: «φάωμεν, ποίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν».
Κάποιοι από τους Χριστιανούς της Κορίνθου, θεωρούσαν ότι αν μέσα από την πίστη τους, αφαιρούσαν την Ανάσταση του Χριστού, αυτό δεν θα είχε καμία συνέπεια, στην πνευματική τους ζωή. Τι λέτε βροντοφωνάζει ο Παύλος. Χωρίς συνέπειες, χωρίς ζημιά αν αγνοήσουμε τούτο το γεγονός.
Εάν η αγάπη του Χριστού, η ηθική του διδασκαλία, τα θαύματα, οι τόσο διδακτικές παραβολές του Κυρίου, αποτελούν μια μεγάλη οικοδομή, ένα μεγάλο πύργο, η ανάσταση αποτελεί το θεμέλιο αυτού του οικοδομήματος.
Η Ανάσταση αποτελεί το θεμέλιο της Χριστιανικής πίστης. Αν αγνοήσουμε την Ανάσταση του Χριστού, τίποτε πλέον μέσα στη Χριστιανική πίστη δεν μπορεί να σταθεί. Χωρίς την ανάσταση όλα καταρρέουν, οι συνέπειες που ακολουθούν σε εκείνο το τρομερό «Αν» είναι φοβερές και καταλυτικές για το πρόσωπο, το έργο του Ιησού Χριστού, για την πνευματική μας ζωή. Τίποτα πλέον δεν μπορεί να σταθεί, τα πάντα καταρρέουν.
«Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε", τότε το κήρυγμά μας, δεν έχει κανένα νόημα. Είναι κενό περιεχομένου. Τι νόημα έχει να κηρύττεται ένας Χριστός, που πέθανε και δεν αναστήθηκε, που δεν νίκησε το θάνατο, τη φθορά, την αμαρτία, τον άρχονται του κόσμου τούτου. (Ιωάννης ΙΒ/12: 31). Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε καμία ελπίδα και για την δική μας ανάσταση δεν υπάρχει. Τι μένει πλέον, μόχθος, κόπος, όλη τη νύκτα της ζωής, χωρίς καμία ελπίδα.
«Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε και εμείς κηρύττουμε ότι αναστήθηκε, γινόμαστε ψευδομάρτυρες. Δίνουμε ψεύτικη μαρτυρία.
«Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, καταρρέει ολοκληρωτικά η πίστη μας. Η πίστη σε έναν Χριστό, που δεν αναστήθηκε, δεν έχει κανένα νόημα και καμία αξία. Πιστέψαμε σε κάποιον ο οποίος εκείνα τα οποία είπε δεν εκπληρώθηκαν, αφού ο ίδιος είχε πει ότι θα πεθάνει και σε τρεις ημέρες θα αναστηθεί. Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί τη ζωή του, σε έναν τέτοιο Χριστό.
«Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, δεν υπάρχει συγχώρεση των αμαρτιών μας. Κατά συνέπεια ζούμε ακόμα μέσα στις αμαρτίες μας, οι οποίες θα μας οδηγήσουν κατευθείαν στο αιώνιο θάνατο. Γιατί ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. (Ρωμαίους Σ : 23). Που σημαίνει ότι ζούμε μακριά από το Θεό και είμαστε εχθροί του, γιατί ο Θεός δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία. Ο Χριστός πέθανε πάνω στο σταυρό, για να μας εξιλεώσει από την αμαρτία. Ο Θεός μας συγχωρεί τις αμαρτίες μας, γιατί στο πρόσωπο του Υιού του τιμώρησε Αυτόν, για τις αμαρτίες τις δικές μας. Ο Άγιος, ο Αναμάρτητος φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες, όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών και πέθανε αυτός για να μην πεθάνουμε εμείς. Ο Απόστολος Παύλος θριαμβευτικά αναφέρει: «διότι παρέδωκα εις εσας, εν πρώτοις, εκείνο το οποίο και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε δια τας αμαρτίας ημών και ότι ετάφη και ότι ανέστη την τρίτη ημέρα, κατά τας γραφάς» (Α΄ Κοριθνίους ΙΕ : 3,4).
1/ «Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε όλη η διδασκαλία και μαρτυρία του Χριστού, είναι αναξιόπιστη.
Ο ίδιος ο Κύριος είχε διαβεβαιώσει τους Ιουδαίους με τα λόγια: «χαλάσατε τον ναό τούτον και δια τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν» (Ιωάννης Β : 19). Τι είπε λέγανε οι φαρισαίοι, σε 3 μέρες θα ξαναφτιάξει το ναό; Σαράντα έξ χρόνια έκαναν οι πατέρες μας να φτιάξουν το ναό και συ λέγεις ότι θα τον φτιάξεις σε 3 μέρες. Όμως ο Κύριος μιλούσε για το ναό του σώματός του. Επίσης ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε : Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Όλα τούτα θα ήταν ψευδή, θα ήταν κούφια λόγια, αν ο Κύριος δεν ανασταίνετο από τους νεκρούς. Και αν αυτά δεν είχαν βάση, τότε τίποτα δεν μπορεί να είναι θετικό απ’ όσα μας διαβεβαίωσε ο Κύριος.
2/ «Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε τότε οι μαθητές του φοβερά εξαπατήθηκαν. Η ραχοκοκαλιά του κηρύγματος του Χριστού και στη συνέχεια των Αποστόλων, ήταν η Ανάστασή Του από τους νεκρούς. Οι απόστολοι «εκήρυττον δια του Ιησού την εκ νεκρών ανάστασιν» (Πράξεις Δ/4: 3). Ο Παύλος συμπληρώνει "εάν ο Χριστός δεν ανέστη, είμαστε ψευδομάρτυρες του Θεού" (Α΄ Κορινθίους ΙΕ/15: 15). Η υπόσχεση του Κυρίου στους δικούς του είναι: «Ιδού Εγώ είμαι μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθαίος ΚΗ/28: 20). Αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί πως θα μπορούσε να εκπληρωθεί τούτη η υπόσχεση, που αποτελεί την πιο δυνατή παρηγοριά στη ζωή του Χριστιανού.
3/ «Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε η χριστιανική πίστη, δεν έχει κανένα θεμέλιο και είναι μάταιη. Χωρίς τον άδειο τάφο η χριστιανική πίστη είναι άδεια, είναι μάταιη, δεν έχει κανένα νόημα, κανένα περιεχόμενο. Αλήθεια μια τέτοια πίστη, στηριγμένη σε ένα ψεύτικο θεμέλιο, θα μπορούσε ποτέ να τα βάλει με στρατιές, με Αυτοκράτορες, με Βασιλείς και να τους νικήσει; Και να θριαμβεύει και να νικάει μέχρι σήμερα και να εξαπλώνεται, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αδύνατον. Αυτή η επιτυχία στηρίζεται αποκλειστικά στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς.
Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, ο Πέτρος δεν θα μπορούσε ποτέ να σταθεί απέναντι στους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ (Πράξεις Δ/4: 8) και να τους κατακεραυνώσει λέγοντας, ότι εσείς τον σταυρώσατε….. αλλά ο Θεός ανάστησε αυτόν από τους νεκρούς…… ότι Αυτός έγινε «κεφαλή γωνίας»….. (Πράξεις Δ/4: 11) Και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν. (Πράξεις Δ/4: 12). Που οφείλεται τούτη η δύναμη, τούτη η παρρησία του Πέτρου. Στις δικές του δυνάμεις; Τις είδαμε τις δικές του δυνάμεις, λίγες μέρες πριν μπροστά σε μια παιδίσκη και σε έναν υπηρέτη, που πραγματικά έτρεμε από το φόβο του. (Ματθαίος ΚΣ/26: 74). Τούτη η δύναμη του Πέτρου οφείλεται στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, από τους νεκρούς. Η δύναμη του Χριστιανού στηρίζεται αποκλειστικά στο θρίαμβο της Ανάστασης του Ιησού Χριστού.
4/ «Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε η πίστη του Χριστιανού στην αθανασία της ψυχής και την αιωνιότητα, δεν στηρίζεται πουθενά. Όλοι εκείνοι που έφυγαν και καθημερινά φεύγουν «εν Χριστώ», θα βαδίζουν στον ίδιο δρόμο με τους αρνητές, τους χλευαστές του Χριστού. Η λαχτάρα τους να δούνε τον Κύριο, να συμβασιλεύσουν με Αυτόν, δεν θα εκπληρωθεί ποτέ. Εάν δεν Αναστήθηκε, τότε ο Παύλος μάλλον δεν ήξερε τι έλεγε, όταν έλεγε : «Από τη μια μεριά επιθυμώ να φύγω απ’ αυτόν τον κόσμο και να είμαι μαζί με το Χριστό, που είναι το καλύτερο απ’ όλα……» (Φιλιππησίους Α/1: 23).
5/ «Εάν» ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε ως Χριστιανοί είμαστε «οι ελεεινότεροι όλων των ανθρώπων». Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, μάταιο το κήρυγμα, μάταιη η πίστη, ψεύτικη μαρτυρία μας, άσκοπη η χριστιανική ζωή μας. Τι νόημα έχει να καθαρίζουμε τον εαυτόν μας, καθώς Εκείνος είναι καθαρός (Α΄ Ιωάνου Γ/3: 3).
Τα πάντα καταρρέουν, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί.
Όλα αυτά δεν ήταν παρά μια τραγική υπόθεση. Η αλήθεια είναι και παραμένει μία. «Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών, έγινε η απαρχή των κεκοιμημένων». (Α΄ Κορινθίους ΙΕ/15: 23). Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει: «Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ. Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν, ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού» (Α΄ Κορινθίους ΙΕ/15: 22, 23).
Η ένδοξη Ανάστασή Tου, αποτελεί τη μεγάλη εγγύηση και για την ανάσταση, όλων εκείνων που είναι δικοί Του. Είτε «κοιμηθέντες» είναι αυτοί, είτε «ζώντες περιλυπόμενοι». Αποτελεί εγγύηση ότι το χρέος των αμαρτιών μας το εξόφλησε ο Χριστός, ο οποίος μας εξαγόρασε από τον εχθρό, όχι με αργύριον και χρυσίον, αλλά με το ίδιο του το αίμα. (Πράξεις Κ/20: 28).
Να γιατί η ανάταση έχει την πρώτη θέση και και αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός, μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, διότι χωρίς αυτή δεν μπορεί να σταθεί τίποτα.
Πλέον το κήρυγμά μας για το Χριστό, δεν είναι μάταιο. Αντίθετα είναι ζωντανό, διότι Εκείνος είναι ζωντανός. Στηρίζεται στη διακήρυξη του αναστημένου Χριστού. «μου δόθηκε πάσα εξουσία στον ουρανό και στη γη» (Ματθαίος ΚΗ : 18,19). Στηρίζεται στη διακήρυξη : «Ιδού εγώ είμαι μεθ’ υμών».
Η πίστη μας ακουμπάει σε έναν ζωντανό Κύριο. Οι άγγελοι ήταν κατηγορηματικοί : «Τι ζητάτε, τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;» (Λουκάς ΚΔ/24: 5). Ο Παύλος ήταν κατηγορηματικούς προς τους Αθηναίους : «διότι προσδιόρισε ημέρα εν η μέλλει να κρίνει την οικουμένη εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διόρισε και έδωκε εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξεις ΙΖ/17: 31).
Πλέον δεν είμαστε μέσα στις αμαρτίες μας. Αυτός παρεδόθη δια τας αμαρτίας ημών και ανέστη για τη δικαίωσή μας. (Ρωμαίους Δ : 25).
Στην επιστολή "προς Εβραίους" (Θ/9: 11 – 14, αναφέρεται :
11 Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής,
12 ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα Άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν.
13 Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζει, προς την καθαρότητα της σαρκός,
14 πόσω μάλλον, το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου, προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;
Στο βιβλίο του προφήτη Ησαϊα (ΝΓ/53: 10,11).
"Αλλ' ο Κύριος ηθέλησε να βασανίσει αυτόν, εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας, θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή, εν τη χειρί αυτού.
Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού και θέλει χορτασθεί ο δίκαιος δούλος μου θέλει δικαιώσει πολλούς, διά της επιγνώσεως αυτού διότι Αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών."
Συνεπώς αυτοί που κοιμήθηκαν με το Χριστό, χάρη στην ανάσταση του Χριστού, δεν χάθηκαν. (Ρωμαίους Η : 29).
Χάρη στον αναστημένο Χριστό, μια ζωντανή ελπίδα θα πρέπει να υπάρχει μέσα μας : ..και ούτω θέλομεν είσθε πάντοτε μετά του Κυρίου». (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 17).
Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους. (Α΄ προς Θεσσαλονικείς Δ/4: 18). --
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου