«Κάϊν, που είναι ο αδελφός σου;»

   Βιβλίο "Γένεσης", κεφ. Δ/4,  εδάφ. 9.

  «Και είπε Κύριος προς τον Κάϊν, Που είναι Άβελ ο αδελφός σου; Ο δε είπε, Δεν εξεύρω μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;"  

      Ένα αγοράκι, θύμα του αλληλοσπαραγμού, που κατατρώει τις σάρκες της Συρίας, νοσηλευόταν με σοβαρά τραύματα και πολλαπλά κατάγματα. Μέσα στα αίματα και μέσα στους πόνους του, καταλαβαίνοντας ότι σε λίγο θα πεθάνει, καθώς τα δάκρυά του ξέπλεναν το πρόσωπό του, είπε πριν αφήσει την τελευταία του πνοή : «Θα σας μαρτυρήσω όλους στο Θεό…. Θα του τα πω όλα….».

     Ένα δυνατό χαστούκι είναι τούτα τα λόγια, βγαλμένα μέσα από την απλότητα μας παιδικής ψυχής. Πως κατάντησε ο κόσμος, πως κατάντησε ο άνθρωπος, που πλάστηκε «κατ' εικόνα» Θεού. (Γένεση Α/1 : 27). Τι κακό γίνεται γύρω μας καθημερινά.

     Ένας στοίχος από ένα τραγούδι λέει: «….παντού αδικία κυβερνά, πόσα σκοτώνονται παιδιά….. Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει, αίμα και δάκρυα πάντα στάζει….». Στις ημέρες μας, η υπέρτατη αξία, που είναι η ανθρώπινη ζωή, έχει ευτελιστεί, έχει απαξιωθεί, έχει μηδενιστεί. Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα, ο άνθρωπος στρέφεται εναντίον του ανθρώπου, με μίσος, με πάθος, με σκληρότητα και αδιαφορία.

     Στο βιβλίο των "Κριτών" διαβάζουμε ότι, αυτό το κακό άρχισε από την ώρα που στη ζωή του ανθρώπου μπήκε η αμαρτία, η αποστασία, η αδιαφορία για τον Θεό, για τον πλάστη και δημιουργό του. Διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο άδικος Κάϊν αποδοκιμάζεται από το Θεό, γιατί η προσφορά του (η προσευχή του), δεν ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, σε αντίθεση με τον αδελφό του τον Άβελ, την προσφορά του οποίου δέχτηκε ο Θεός, γιατί ήταν σύμφωνη με το θέλημά Του.

    Ο Κάϊν, αντί να προβληματιστεί, αντί να εκζητήσει το Θεό και να συγχωρεθεί, σπεύδει να φονεύσει τον αδελφό του τον Άβελ. (Γένεση Δ/4: 8).  Από τότε και μέχρι να έρθει ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο άνθρωπος θα στρέφεται εναντίον του συνανθρώπου του, ο άδικος θα κυνηγάει, με σκοπό να εξοντώσει τον δίκαιο.

    Ο Θεός και σήμερα μιλάει από τον ουρανό : "Κάϊν, που είναι ο αδελφός σου;". Ο άνθρωπος όμως δεν ακούει. Μένει μέσα στην αδικία του, την αμαρτία και την αποστασία του. Παραμένει το ίδιο προκλητικός και σήμερα προς το Θεό. «δεν ξέρω, μήπως φύλακας του αδελφού μου είμαι εγώ;».

   Αυτή είναι η απάντηση του Κάϊν, μια απάντηση και μια στάση ζωής, που αποτελεί πρόκληση, προς το Θεό και που διακρίνεται από υπεροψία, εγωισμό, αδιαφορία και κυρίως, από μια προσπάθεια  αγνόησης του Θεού.

   O Κάϊν και στη συνέχεια οι απόγονοί του, συνεχίζει, φτιάχνει πολιτισμό, ζει και πορεύεται, χωρίς το Θεό. Αγνοεί τη συμβουλή του Θεού: «χωρίς Εμένα δεν δύναστε ουδέν». (Iωάννης ΙΕ/15: 5). Ο Κάϊν αγνοεί το Θεό στη ζωή του και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αγνοεί και τον αδερφό του. Τι με νοιάζει εμένα για τον αδερφό μου; Άλλωστε, ποιος είναι ο αδερφός μου;

    Κάποτε ένας νέος ρώτησε τον Κύριο. «Κύριε ποιος είναι ο πλησίον μου;». (Λουκάς Ι/10: 29). Και ο Κύριος ανέφερε την παραβολή του «καλού Σαμαρείτη», για να δείξει ότι «πλησίον» είναι κάθε άνθρωπος, που έχει την ανάγκη μας, σε μία συγκεκριμένη στιγμή. Θα λέγαμε ότι ο «πλησίον» ταυτίζεται με τον «αδερφό». Αδελφός είναι εκείνος που δεν έχει μια στέγη, δεν έχει χρήματα να αγοράσει ψωμί, που έχει την ανάγκη μας, που εξαρτάται από μας. Αδελφός επίσης είναι κι εκείνος που είναι πολύ πλούσιος, που μπορεί να αγοράσει ένα ωραίο κρεβάτι, ένα ελαφρύ πουπουλένιο μαξιλάρι, αλλά δεν μπορεί, με τα λεφτά του να αγοράσει ύπνο, να αγοράσει την υγεία του, την γαλήνη της ψυχής του.

    Ερωτά ο Θεός: «Κάϊν που είναι ο αδερφός σου;». Η απάντηση: «δεν ξέρω, μήπως φύλακας του αδελφού μου είμαι εγώ;». Με άλλα λόγια. Τι ρωτάς εμένα, εγώ είμαι υπεύθυνος για τον αδερφό μου; Είναι γεγονός ότι κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τον τρόπο που ενεργεί ο άλλος, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτόν του και για τις δικές του πράξεις, όμως το ερώτημα είναι : Αγαπήσαμε όσο θα έπρεπε τον διπλανό μας; Ενεργήσαμε έτσι ώστε να γίνει φίλος μας; Εργαστήκαμε μαζί του, για την ειρήνη; (ειρήνη στη γειτονιά, το χωριό, την πόλη, την κοινωνία).

    Εδώ είναι η δική μας η ευθύνη. Αν η συμπεριφορά μας είναι απαξιωτική, εριστική, προκλητική, περιφρονητική, εχθρική, τότε ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά του αδελφού μας. Θα έχουμε εργαστεί για τον πόλεμο και θα υποστούμε τις συνέπειές του.

    Ο μαθητής της αγάπης, στην επιστολή "Α΄ Ιωάννου" (κεφ. Γ/3, εδ. 17,18) αναφέρει: "Και αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια του βίου τού κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πώς η αγάπη τού Θεού μπορεί να μένει μέσα του; Παιδάκια μου, μη αγαπάμε με λόγια, ούτε με τη γλώσσα, αλλά με έργα και αλήθεια". Αν κάποιος έχει πλούτο, έχει τα μέσα, και δει τον αδελφό του σε κατάσταση ανάγκης και δεν τον σπλαχνιστεί, πώς ο άνθρωπος αυτός έχει μέσα του αγάπη για το Θεό; Να μην αγαπάμε με ωραία, πλούσια λόγια, αλλά με έργα και αληθινή αγάπη.

    Ο Ιάκωβος στην επιστολή του, κεφ. Α/1, εδάφ. 27, δίνοντας τον ορισμό της γνήσιας θρησκείας, αναφέρει: «Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο».

   Δύο πράγματα καλούμεθα να προσέξουμε :

1/ Να φροντίζουμε όλους εκείνους, που έχουν την ανάγκη μας.

2/ Να μην μολυνθούμε από το αμαρτωλό πνεύμα του κόσμου. 

     Η φωνή του Θεού έρχεται και σήμερα να αγγίξει τον κάθε άνθρωπο: «που είναι ο αδελφός σου;».         Αν δείξαμε σ’ αυτόν περιφρόνηση, αδιαφορία, δυσφήμηση, εχθρική διάθεση, θα είναι εχθρικός και θα βρίσκεται απέναντί μας. Αν δείξαμε αγάπη, καλοσύνη, φροντίδα, οικειότητα, θα είναι φιλικός και θα βρίσκεται κοντά μας. Για άλλη μία φορά θα ισχύσει στη ζωή μας ο υπέρτατος νόμος του Θεού: "Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει (Γαλάτας Σ/7: 7). 

    Ας εργαστούμε λοιπόν για την ειρήνη, βάζοντας στην πρώτη θέση τον αδελφό μας, το συνάνθρωπό μας…..