Η ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΘΗΚΕ.
(Μάρκος ΙΑ/11: 12-14 -- Ματθαίος ΚΑ/21: 18 – 22).
"Και τη επαύριον, αφού εξήλθον από Βηθανίας, επείνασε και ιδών μακρόθεν συκήν έχουσαν φύλλα, ήλθεν αν τυχόν εύρη τι εν αυτή και ελθών επ' αυτήν ουδέν εύρεν ειμή φύλλα διότι δεν ήτο καιρός σύκων. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτήν Μηδείς πλέον εις τον αιώνα να μη φάγη καρπόν από σου. Και ήκουον τούτο οι μαθηταί αυτού" (Μάρκος ΙΑ/11: 12-14).
Το περιστατικό αυτό με τη συκιά έγινε το πρωί της δεύτερης ημέρας της θριαμβευτικής εισόδου του Κυρίου και των μαθητών Του στα Ιεροσόλυμα. Βεβαίως τα αποτελέσματα των λόγων του Κυρίου τα συνειδητοποίησαν οι μαθητές την επόμενη μέρα, την Τρίτη, καθώς ερχόμενοι το πρωί στο Ναό είδαν τη συκιά να έχει ξεραθεί από τις ρίζες της (Μάρκος ΙΑ/11: 20).
Η αλήθεια είναι ότι η συκιά «παρευθείς εξηράνθη» (Ματθαίος ΚΑ/21: 19). Παρατηρώντας αυτό το συγκλονιστικό θέαμα ο Πέτρος θυμήθηκε τα λόγια του Κυρίου και λέγει προς Αυτόν: «Ραββί, ιδέ, η συκή, την οποίαν κατηράσθης, εξηράνθη» (Μάρκος ΙΑ/11: 21). Η απάντηση του Κυρίου ήταν: «Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει» (Ματθαίος ΚΑ/21: 21).
Η συκιά σύμφωνα με όλους τους ερμηνευτές συμβολίζει «το έθνος του Ισραήλ». Ξεράθηκε αλλά δεν ξεριζώθηκε. Η σχέση του λαού με το Θεό ήταν όπως η άκαρπη συκιά. Είχε φύλλα πολλά, εκδηλώσεις, θεάματα, ποικίλες δραστηριότητες, πλην όμως «καρπός», εσωτερική πνευματική σχέση, πίστη, δεν υπήρχε. Η επιτίμηση αυτή του Κυρίου προεικόνιζε την καταστροφή που θα έπεφτε πάνω στο λαό Ισραήλ το 70 μ.Χ. από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα. Βεβαίως τα λόγια του Κυρίου έχουν εφαρμογή και στους πιστούς όλων των εποχών, οι οποίοι αρκούνται στη σχέση τους με το Θεό σε ωραία λόγια ομολογίας, χωρίς καρπούς, χωρίς έμπρακτη ανταπόκριση στο θέλημά Του.
Ανάλυση της περικοπής αναφέρεται στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com
H δημοσίευση έγινε στις 07- 09-2016 με τίτλο: «Η άκαρπη συκιά».
«και έρχονται πάλιν εις Ιεροσόλυμα» (Μάρκος ΙΑ/11: 27). Οι άρχοντες των Ιουδαίων αμφισβητούν την εξουσία του Ιησού.
«Και ότε ήλθεν εις το ιερόν, προσήλθον προς αυτόν, ενώ εδίδασκεν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, λέγοντες Εν ποία εξουσία πράττεις ταύτα, και τις σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;» (Ματθαίος ΚΑ/21: 23).
Οι άρχοντες του Ναού είχαν μεγάλη ανησυχία, καθώς έβλεπαν τα πλήθη των ανθρώπων ν’ ακολουθούν τον Ιησού. Έτσι λοιπόν, όταν ο Κύριος επέστρεψε στο Ναό «και ενώ περιεπάτει εν τω ιερώ», Τον συναντούν οι αξιωματούχοι του Ναού και τον ρωτούν με ποια εξουσία πράττει όλα αυτά που κάνει και με ποιο δικαίωμα επεμβαίνει σε θρησκευτικά θέματα που ήταν αποκλειστικά δική τους δικαιοδοσία. Αυτοί ήταν διορισμένοι από κάποιες αρχές για το σκοπό αυτό, ενώ ο Ιησούς δεν ήταν ούτε Ιερέας, ούτε Λευίτης και γι’ αυτό θεωρούσαν ότι δεν είχε καμία δικαιοδοσία να μιλάει για όλα αυτά τα θέματα, κανένα απολύτως δικαίωμα να ασχολείται με το τι γίνεται στο Ναό.
Τώρα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί ο Κύριος, ενεργώντας με τόσο δυναμικό τρόπο, εξέβαλε όλους από το Ναό. Το ερώτημά τους ήταν: «Ποιο αξίωμα έχεις; Ποια ιδιότητα κατέχεις; Ποιος σε διόρισε;» Ήρθες θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, δέχτηκες τα «Ωσαννά» του κόσμου, έδιωξες από το Ναό τους εμπόρους, έχεις οικειοποιηθεί δικαιώματα τα οποία ανήκουν αποκλειστικά στους διορισμένους άρχοντες του Ναού και πέραν όλων αυτών των αυθαιρεσιών τις οποίες κάνεις, διδάσκεις και κάποιες διδαχές που είναι έξω από εκείνα τα οποία μας δίδαξε ο Πατέρας μας ο Αβραάμ και ο δούλος του Θεού ο Μωυσής. Ποιος σου έδωσε την εξουσία να κάνεις αυτά που κάνεις; Μόνον εμείς μπορούμε να παραχωρήσουμε δικαιώματα, ώστε να ενεργεί κάποιος. Μέσα στον εγωισμό τους παραβλέπουν τα θαύματα και τη δύναμη του Κυρίου, που επί τρία χρόνια με τα ίδια τους τα μάτια είδαν και του ζητούν «διαπιστευτήρια» και «αποδείξεις» για την εξουσία με την οποία ενεργεί.
«Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς Θέλω σας ερωτήσει και εγώ ένα λόγον, τον οποίον εάν μοι είπητε, και εγώ θέλω σας ειπεί εν ποία εξουσία πράττω ταύτα, το βάπτισμα του Ιωάννου πόθεν ήτο, εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων;» (Ματθαίος ΚΑ/21: 24,25 & Μάρκος ΙΑ/11: 29,30).
Ο Κύριος, βλέποντας την απιστία τους και την πονηρή τους καρδιά τους, απαντάει με ένα δικό Του ερώτημα. Στην ουσία τους λέει: Επειδή είστε «διδάσκαλοι του Ισραήλ» και αξιωματούχοι, μιλήστε εσείς πρώτοι και πείτε μου: «το βάπτισμα του Ιωάννου πόθεν ήτο, εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων;». Αφού μου απαντήσετε τότε και Εγώ θα σας πω με ποια εξουσία κάνω όλα αυτά.
Με τη φράση «το βάπτισμα του Ιωάννη» ο Κύριος εννοεί την όλη δραστηριότητα της ζωής του Ιωάννη του βαπτιστή. Στην ουσία τους ρωτάει: "ποιος είχε διορίσει ή εξουσιοδοτήσει τον Ιωάννη να ασκήσει τη διακονία του; Είχε λάβει εντολή από τους ανθρώπους ή από το Θεό; Μήπως ο Ιωάννης είχε λάβει κάποια διαπιστευτήρια από τους άρχοντες του Ισραήλ, για να κάνει εκείνα τα οποία έκανε;" Η απάντηση είναι προφανής. Ο Ιωάννης ήταν ένας άνθρωπος απεσταλμένος από το Θεό. Η δύναμή του οφειλόταν στα χαρίσματα που ο Θεός του είχε δώσει και όχι οι άνθρωποι.
«Και διελογίζοντο καθ' εαυτούς, λέγοντες Εάν είπωμεν, Εξ ουρανού, θέλει ειπεί Διά τι λοιπόν δεν επιστεύσατε εις αυτόν; Αλλ' εάν είπωμεν, Εξ ανθρώπων; εφοβούντο τον λαόν διότι πάντες είχον τον Ιωάννην ότι ήτο προφήτης» (Μάρκος ΙΑ/11: 31,32).
Με το ερώτημα αυτό του Κυρίου οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι και οι άλλοι άρχοντες βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα πολύ μεγάλο δίλλημα. Αν παραδέχονταν ότι ο Ιωάννης είχε αποσταλεί από το Θεό, θα έπεφταν στην παγίδα, γιατί ο Ιωάννης είχε διδάξει στους ανθρώπους ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Αν λοιπόν έλεγαν ότι η εξουσία του Ιωάννη ήταν από το Θεό, τότε ο Κύριος θα τους έλεγε: «γιατί δε μετανοήσατε και δεν πιστέψατε στο Χριστό τον οποίο κήρυττε;» Από την άλλη μεριά, αν έλεγαν ότι ο Ιωάννης δεν είχε αποσταλεί από το Θεό, θα γελοιοποιούνταν στα μάτια του λαού, γιατί ο λαός πίστευε ότι ο Ιωάννης ήταν προφήτης του Θεού. Καθώς άκουσαν αυτά οι συνομιλητές, φοβούμενοι μήπως πέσουν σε κάποια παγίδα, ισχυρίστηκαν ότι δε γνώριζαν. Τότε ο Κύριος τους είπε: «Ούτε και εγώ σας λέω με πια εξουσία πράττω όλα αυτά». Αρνήθηκε να τους απαντήσει, γιατί, ενώ γνώριζαν, υποκρίνονταν και δεν ήθελαν να παραδεχτούν την αλήθεια.
Ο Κύριος συνεχίζοντας να συνδιαλέγεται με τους ιερείς, τους γραμματείς, τους Φαρισαίους απαντά σ’ αυτούς με παραβολές. Παραβολή είναι η διήγηση μιας υποθετικής ιστορίας μέσα από γεγονότα της καθημερινής ζωής, έτσι ώστε τα λεγόμενα να μπορούν να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από όλους τους ανθρώπους.
"Η παραβολή των δύο υιών" (Ματθαίος ΚΑ/21: 28-32).
Ανάλυση της παραβολής αναφέρεται στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com
H δημοσίευση έγινε στις 30-01-20 με τίτλο: «Οι δύο υιοί».
Περιληπτικά αναφέρουμε ότι η παραβολή αυτή είναι μια σκληρή επίπληξη προς τους Αρχιερείς και Πρεσβυτέρους επειδή δεν υπάκουσαν στην πρόσκληση του Ιωάννη του Βαπτιστή να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να επιστρέψουν στο Θεό. Γίνεται λόγος για κάποιον πατέρα που είχε δύο παιδιά τα οποία παρακάλεσε να πάνε να δουλέψουν στο αμπέλι του. Το ένα παιδί αρνήθηκε να πάει, όμως στη συνέχεια άλλαξε γνώμη και πήγε. Το άλλο παιδί συμφώνησε και υποσχέθηκε ότι θα πάει, αλλά δεν πήγε ποτέ. Στο ερώτημα του Κυρίου: «ποιος έκανε το θέλημα του πατέρα;» απάντησαν: «Ο πρώτος». Ο Κύριος ερμηνεύοντας την παραβολή εξέθεσε ότι οι Τελώνες & οι πόρνες συμβολίζουν το πρώτο παιδί. Αυτοί αρχικά δεν έδειξαν προθυμία για τα πράγματα του Θεού, όμως στη συνέχει μετανόησαν και πίστεψαν. Οι θρησκευτικοί άρχοντες συμβολίζουν το δεύτερο παιδί, οι οποίοι, ενώ διακήρυτταν ότι δέχονταν το κήρυγμα του Ιωάννη, ποτέ δεν ομολόγησαν τις αμαρτίες τους και ποτέ δεν πίστεψαν ειλικρινά στο Θεό.
Συμπέρασμα: Εκείνοι που ήταν αμαρτωλοί, αποστάτες και ζούσαν μακριά από το Θεό μετανόησαν και μπήκαν στη βασιλεία του Θεού. Εκείνοι που αρκούνταν στην τυπική θρησκευτική τους ζωή και τα θρησκευτικά τους έργα, έμειναν έξω.
Η παραβολή των κακών γεωργών.
(Ματθαίος ΚΑ/21: 33-46, Μάρκος ΙΒ/12: 1-12, Λουκάς Κ/20: 9-19).
Ανάλυση της παραβολής αναφέρεται στο blog :giorgoskomninos.blogspot.com
H δημοσίευση έγινε στις 11-03-2016 επιγράφεται: «Η παραβολή
των κακών γεωργών»
Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, εγκατέστησε μέσα σ’ αυτό ένα πατητήρι, έχτισε ένα πύργο και αφού το μίσθωσε σε κάποιους γεωργούς και έφυγε για μακρινή χώρα. Τον καιρό του τρύγου έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς, για να πάρει το μερίδιό του. Οι γεωργοί έπιασαν τους δούλους και τους εξόντωσαν. Τέλος έστειλε το γιο του σκεπτόμενος ότι θα τον σεβαστούν. Εκείνοι όμως τον έπιασαν και τον σκότωσαν με σκοπό να αρπάξουν την κληρονομιά του.
Ο Κύριος ερωτά τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους: «Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους; Λέγουσι προς αυτόν Κακούς κακώς θέλει απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών». Ο Χριστός ήταν η πέτρα που παρουσιάστηκε στους «οικοδόμους», τους ηγέτες του Ισραήλ και εκείνοι Τον απέρριψαν. Όμως ο λίθος που τον πέταξαν σαν άχρηστο έγινε «κεφαλή γωνίας» (Α’ Πέτρου Β/2: 7).
«Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της» (Ματθαίος ΚΑ/21: 43).
Ο Κύριος ανακοίνωσε απερίφραστα στους Ιουδαίους ότι ο Θεός θα τους αφαιρούσε το προνόμιο να είναι ο λαός Του και θα το δώσει σ’ έναν άλλο λαό που θα παράγει τους καρπούς της βασιλείας Του. Έτσι ακριβώς και έγινε. Ο Ισραήλ τέθηκε στην άκρη και "τυφλώθηκε" πνευματικά. Οι καρδιές τους έγιναν σκληρές και αρνήθηκαν το Μεσσία. Ο νέος λαός που δημιουργήθηκε, που είναι η Εκκλησία του Θεού, εν Χριστώ Ιησού, αποτελείται από πιστούς Ιουδαίους και Εθνικούς και είναι από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος (Αποκάλυψη Ε/5: 9).
--- Η παραβολή των γάμων του γιού του Βασιλιά (Ματθαίος ΚΒ/21: 1-14).
(Ανάλυση της παραβολής αναφέρεται στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com
H δημοσίευση έγινε στις 30-11-2018).
--- Οι Έλληνες και η προσέγγισή τους στον Ιησού.
(Ματθαίος ΙΣ/16: 24,25 – Μάρκος Η/8: 34,35 - Λουκάς Θ/9: 23,24 – Ιωάννης ΙΒ/12: 20-26)
Ήσαν δε τινές Έλληνες μεταξύ των αναβαινόντων δια να προσκυνήσωσιν εν τη εορτή (Ιωάννης ΙΒ/12: 20-26).
Οι Έλληνες που πήγαν στον Ιησού ήταν εθνικοί και το γεγονός αυτό αποτελεί μια εικόνα των εθνικών που άκουσαν το ευαγγέλιο και πίστεψαν, την ώρα που οι Ιουδαίοι απέρριπταν τον Κύριο Ιησού.
Ανάλυση της περικοπής αναφέρεται στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com
H δημοσίευση έγινε στις 08-04-2016 με τίτλο: "Οι Έλληνες"
--- Η παραβολή των δέκα παρθένων (Ματθαίος ΚΕ/25: 1 - 13).
Ανάλυση της παραβολής αναφέρεται στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com Οι δημοσιεύσεις έγιναν:
1/ Στις 26-04-2016 με θέμα: "Η παραβολή των δέκα παρθένων".
2/ Στις 27-09-2017 με θέμα: "Το νόημα της παραβολής των δέκα παρθένων".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου