ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
Φίλες και φίλοι,
Η παρούσα μελέτη αποτελεί ένα οδοιπορικό, μία αναφορά σε όλα τα συνταρακτικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της «τελευταίας εβδομάδας» της ζωής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, καταγράφοντας αυτά με τη σειρά την οποία συνέβησαν. Η επίγεια πορεία του Ιησού ήταν: «ΣΤΑΥΛΟΣ – ΣΤΑΥΡΟΣ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ - ΣΤΕΜΜΑ». Όλα αυτά φέρνουν την επικεφαλίδα: «Το σωτήριο Έργο του Χριστού». Πρόκειται για ένα Έργο μοναδικό που έρχεται να λυτρώσει τον άνθρωπο από την ενοχή του «χθες» και να εγγυηθεί για το αιώνιο μέλλον του.
Κάθε άνθρωπος αργά ή γρήγορα θα κληθεί να πάρει θέση μέσα στη ζωή του για το Έργο του Χριστού και μέσα στην ελευθερία που ο Θεός μας έχει χαρίσει μπορεί να το δεχτεί ή να το απορρίψει, εμπίπτοντας στις συνέπειες των επιλογών του.
Καθένας από τους τέσσερις Ευαγγελιστές κάνουν μία εκτενή περιγραφή των γεγονότων αρχίζοντας από την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, τη σύλληψη, την παρωδία της δίκης, τη σταύρωση, την ταφή και την ένδοξη Ανάστασή Του από τους νεκρούς, ωστόσο καθένας επιλέγει να δώσει μεγαλύτερη ή μικρότερη έμφαση στα διάφορα γεγονότα που συνέβησαν. Τα αναφερόμενα είναι κοινώς αποδεκτά και υπάρχει απόλυτη σύμπνοια μεταξύ τους, ενώ κάθε τι επιβεβαιώνεται και από πάρα πολλές πηγές, ιστορικές και άλλες.
Στις μέρες μας, καθώς επικρατεί γύρω μας ένα πνεύμα άρνησης και αποστασίας, που σκοπό έχει την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό και την εγκατάσταση μίας «νέας αρνησίθεης τάξης πραγμάτων», την ώρα που ο εχθρός αγωνίζεται για να πλανήσει «ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Ματθαίος ΚΔ/24: 24) έχουμε ανάγκη να μελετούμε αυτά τα γεγονότα που δείχνουν καθαρά τα “ίχνη” Εκείνου, το δρόμο της δικαίωσης και της αιώνιας σωτηρίας μας.
Ας προσηλώσουμε το βλέμμα Στον «παθόντα και ταφέντα και αναστάντα την τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς», Κύριο Ιησού Χριστό, αντλώντας δύναμη και αισιοδοξία, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στην καθημερινή μας πορεία στην έρημο τούτης της ζωής. Ας στείλουμε μέσα από την καρδιά μας νοερά ένα μεγάλο ευχαριστώ προς τον Πατέρα Θεό, τον Υιόν και το Πνεύμα το Άγιο, για «μια τόσο μεγάλη σωτηρία» (Εβραίους Β/2: 3) που έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε και ας επαναλάβουμε τα λόγια του στιχουργού σε ένδειξη απέραντης ευγνωμοσύνης: «Για με γεννήθηκε στη φάτνη, για μένα κράτησε σταυρό, για με τ’ ακάνθινο στεφάνι, για με τον τόσο αμαρτωλό».
Είθε ο Θεός μέσα από την ταπεινή αυτή μελέτη να προβληματίσει συνανθρώπους μας, να βγάλει αγαθό για τη δόξα Του και για τη σωτηρία πολυτίμων ψυχών και να προετοιμάσει τις καρδιές μας για να γιορτάσουμε τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα που έρχεται, όχι τυπικά, σαρκικά, θρησκευτικά, αλλά «εν πνεύματι και αληθεία». Ας αναλογιστούμε για άλλη μία φορά τα λόγια του Κυρίου: «Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιωάννης Δ/4: 23).
Ας Τον ακολουθήσουμε……..
Μάρτιος 2021
giorgoskomninos.blogspot.com
**************************************************************************
"Απ' εκείνης λοιπόν της ημέρας συνεβουλεύθησαν, δια να θανατώσωσιν αυτόν" (Ιωάννης ΙΑ/11: 53).
Ποια ήταν η καθοριστική εκείνη ημέρα; Πρόκειται για την ημέρα του μεγάλου θαύματος της ανάστασης του Λαζάρου από τους νεκρούς (Ιωάννης ΙΑ/11: 43). Το θαύμα αυτό του Κυρίου υπήρξε η αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτήρι του μίσους και της οργής της Εβραϊκής ελίτ εναντίον του Ιησού καθώς έγινε αιτία πολλοί Ιουδαίοι να πιστέψουν στο Χριστό. Η καρδιά των θρησκευτικών ηγετών και όλων αυτών που τους ακολουθούσαν, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν την εξουσία τους και τα προνόμια που απορρέουν απ' αυτήν, είχε σκληρύνει, η συνείδησή τους είχε αμβλυνθεί και ο στόχος τους πλέον ήταν ένας: "να θανατώσωσιν αυτόν", αλλά και τον αναστημένο Λάζαρο που ήταν η αιτία του "κακού", που τους βρήκε. Γι’ αυτή τους την υποκριτική συμπεριφορά ο Ιησούς τους ονόμασε «όφεις,
γεννήματα εχιδνών!» (Ματθαίος ΚΓ/23: 33).
"Συνεκρότησαν λοιπόν συνέδριον οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι και έλεγον. Τι κάμνομεν, διότι ούτος ο άνθρωπος πολλά θαύματα κάμνει. Εάν αφήσωμεν αυτόν ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν, και θέλουσιν ελθεί οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος. Εις δε τις εξ αυτών, ο Καϊάφας, όστις ήτο αρχιερεύς του ενιαυτού εκείνου, είπε προς αυτούς: Σεις δεν εξεύρετε τίποτε, ουδέ συλλογίζεσθε ότι μας συμφέρει να αποθάνη εις άνθρωπος υπέρ του λαού και να μη απολεσθή όλον το έθνος" (Ιωάννης ΙΑ/11: 47-50).
"….. Τι ποιούμεν, ότι ούτος ο άνθρωπος πολλά σημεία ποιεί". Καθώς οι θρησκευτικοί ηγέτες των Ιουδαίων παρατηρούσαν πολύ κόσμος να πιστεύει στο Χριστό, βλέποντας τα θαύματα τα οποία έκανε, θορυβήθηκαν πάρα πολύ και ένοιωθαν ότι δε μπορούσαν να μείνουν άλλο αδρανείς. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να ενεργήσουν και το καλύτερο γι' αυτούς θα ήταν να θανατώσουν τον Ιησού για να απαλλαγούν οριστικά απ' Αυτόν. Δεν θα ησυχάσουν αν δεν Τον δουν καρφωμένο πάνω στο σταυρό, ανίκανο πλέον να θέσει σε κίνδυνο τα αμαρτωλά τους εισοδήματα από την εμπορική εκμετάλλευση του θρησκευτικού αισθήματος του λαού. Υποστήριζαν ότι αν ο λαός αναγνώριζε τον Ιησού ως βασιλιά τους θα είχαν πολύ μεγάλα προβλήματα με τη Ρώμη και υπήρχε ο μεγάλος κίνδυνος να τους επιτεθούν οι Ρωμαίοι, εξαιτίας της ανυπακοής τους και να τους αφανίσουν ολοκληρωτικά σαν έθνος.
Ο Καϊάφας μάλιστα, ο οποίος ήταν ο Αρχιερέας από το έτος 26 έως 36 μ.Χ. υποστήριξε ότι θα ήταν καλύτερα να πεθάνει ένας άνθρωπος (Ιησούς) για χάρη του λαού, παρά να αφανιστεί ολόκληρο το έθνος από τους Ρωμαίους. Με τα λόγια αυτά προφήτευσε, εν αγνοία του, την πραγματική αποστολή του Ιησού: Ότι ήλθε να πεθάνει για να σωθεί το Ιουδαϊκό έθνος και όλοι οι άνθρωποι.
Αυτή τη μεγάλη αλήθεια δεν αρκεί να την ομολογούμε με τα χείλη μας, όπως ακριβώς έκανε ο Καϊάφας, αλλά είναι ανάγκη να τη δεχτούμε και στην καρδιά μας αποδεχόμενοι το Χριστό ως τον μοναδικό μας σωτήρα του κόσμου (Πράξεις Δ/4: 12).
.
«Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ».
(Ματθαίος ΚΑ/21: 1–17-- Μάρκος ΙΑ/11: 1–11 -- Λουκάς ΙΘ/19: 28–48 -- Ιωάννης ΙΒ/12: 12-19).
«Και ότε επλησίασεν, ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ' αυτήν λέγων, Είθε να εγνώριζες και συ, τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου» (Λουκάς ΙΘ/19: 41,42).
Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ και είδε από μακριά την πόλη, έκλαψε γι' αυτή γιατί η πόλη αυτή είχε χάσει όλες τις ευκαιρίες που ο Θεός της είχε δώσει. «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ… ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου….. και δεν ηθελήσατε» (Ματθαίος ΚΓ/23: 37). Μέσα στο κλάμα ο Ιησούς ξεστόμισε κάποια προφητικά λόγια: «Είθε να εγνώριζες και συ, τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη, τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν, και θέλουσι κατεδαφίσει σε και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον, διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου» (Λουκάς ΙΘ/19: 41-44).
Ο Ιησούς δάκρυσε επειδή η Ιερουσαλήμ απέρριψε ακόμη και την τελευταία ευκαιρία που της πρόσφερε ο Θεός και που δεν ήταν άλλη από τον κεχρισμένο Μεσσία, που ήλθε από τον ουρανό για την σωτηρία του λαού Του από των αμαρτιών τους (Ματθαίος Α/1: 21).
«Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβον τα βάια των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτού και έκραζον. Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωάννης Β/12: 12-13).
Τα αναφερόμενα γεγονότα λαμβάνουν χώρα την τελευταία Κυριακή της επίγειας διακονίας του Κυρίου και συγκεκριμένα την επόμενη μέρα από την άφιξή Του στη Βηθανία, όπου ανέστησε το Λάζαρο από τους νεκρούς (Ιωάννης ΙΑ/11: 43). Η Βηθανία βρισκόταν σε απόσταση τριών περίπου χιλιόμετρων από την Ιερουσαλήμ στην ανατολική πλαγιά του όρους των Ελαιών.
Ανάλυση της περικοπής αναφέρεται στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com
Η δημοσίευση έγινε στις 07- 04 -16 και επιγράφεται: «Η ανάσταση του Λαζάρου».
Ο Ιησούς είχε έρθει από τον Πατέρα Θεό σαν ο Κεχρησμένος Μεσσίας για τη σωτηρία του κόσμου. Είχε έρθει, για να αποκαλύψει στους ανθρώπους την αγάπη και το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο, «για να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών» (Μάρκος Ι/10: 45).
Επί τρία χρόνια «διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού» (Πράξεις Ι/10: 38). Αν θα θέλαμε να δώσουμε μία εικόνα της επίγειας ζωής του Κυρίου, θα αναφέρουμε τα λόγια Του που δόθηκαν σε απάντηση μιας ερώτησης, που έγινε σε στιγμή αδυναμίας του Ιωάννη του Βαπτιστή: «Και προσκαλέσας ο Ιωάννης δύο τινάς των μαθητών αυτού, έπεμψε προς τον Ιησούν, λέγων. Συ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν; Και ελθόντες προς αυτόν οι άνθρωποι, είπον Ιωάννης ο Βαπτιστής απέστειλεν ημάς προς σε, λέγων. Συ είσαι ο ερχόμενος, ή άλλον προσδοκώμεν; Εν αυτή δε τη ώρα εθεράπευσε πολλούς από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών, και εις τυφλούς πολλούς χάρισε το βλέπειν. Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς. Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα είδετε και ηκούσατε ότι τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται» (Λουκάς Ζ/7: 19-22).
Καθώς ο Κύριος γνωρίζει τις προθέσεις των αρχηγών του λαού, είναι έτοιμος να πεθάνει πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μια ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας, ικανοποιώντας έτσι τη Δικαιοσύνη του Θεού που απαιτούσε την τιμωρία του αμαρτωλού. Η τιμωρία ήταν θάνατος (βιολογικός και πνευματικός) γιατί «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους Σ/6: 23). Ο Ιησούς πάνω από το Σταυρό προσφέρει και σήμερα σωτηρία σε όλους τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Για να μην πεθάνει ο άνθρωπος εξαιτίας της αμαρτίας του, ήρθε και πέθανε στη θέση του ο Χριστός και πλήρωσε Αυτός, ικανοποιώντας έτσι τη δικαιοσύνη του Πατέρα και απαλλάσσοντας από την ενοχή και το θάνατο τον αμαρτωλό, που μετανοεί και αποδέχεται το αντικαταστατικό Του Έργο.
«Και ειπών ταύτα, προεχώρει (ο Ιησούς) αναβαίνων εις Ιεροσόλυμα. Και ως επλησίασεν εις Βηθφαγή και Βηθανίαν, προς το όρος το καλούμενον Ελαιών, απέστειλε δύο των μαθητών αυτού, ειπών. Υπάγετε εις την κατέναντι κώμην, εις την οποίαν εμβαίνοντες θέλετε ευρεί πωλάριον δεδεμένον, επί του οποίου ουδείς άνθρωπος εκάθησέ ποτέ λύσατε αυτό και φέρετε. Και εάν τις σας ερωτήση, Διά τι λύετε αυτό ούτω θέλετε ειπεί προς αυτόν, Ότι ο Κύριος έχει χρείαν αυτού» (Λουκάς ΙΘ/19: 28-31).
Όταν ο Κύριος Ιησούς πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ, έστειλε δύο από τους μαθητές Του στην απέναντι πόλη, για να φέρουν ένα πωλάριο πάνω στο οποίο θα καθόταν, για να Τον μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ. Ο Ευαγγελιστής "Ματθαίος" (ΚΑ/21: 2) αναφέρει δύο ζώα. Η απέναντι πόλη είναι πιθανόν η Βηθφαγή, αφού ο Κύριος διανυκτέρευσε στη Βυθανία και δε φαίνεται λογικό να έστελνε και πάλι τους μαθητές του στο ίδιο μέρος.
Ο Κύριος προγνωρίζει τις αντιρρήσεις που θα συναντήσουν οι μαθητές Του και τους διαβεβαιώνει ότι: «ευθύς θέλει αποστείλει αυτά» (Μάρκος ΙΑ/11: 3). Όλα συνέβησαν όπως ακριβώς τα είχε πει ο Κύριος. Οι ιδιοκτήτες των ζώων πρόθυμα διέθεσαν τα ζώα τους για την υπηρεσία του Κυρίου. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του προφήτη «Ζαχαρία» (κεφ. Θ/9, εδ. 9) που ανέφερε: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε αυτός είναι δίκαιος και σώζων πραΰς και καθήμενος επί όνου και επί πώλου υιού υποζυγίου».
Έχοντας λοιπόν ο Ιησούς λάβει την απόφαση του θανάτου, προσέρχεται για τελευταία φορά της επίγειας διακονίας Του στην "πόλη του Δαβίδ", στην πόλη των πόλεων, την Ιερουσαλήμ, συνοδευόμενος από μεγάλο πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι κρατώντας κλαδιά από φοίνικες αλάλαζαν και έκραζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Ο λαός υποδέχεται τον Κύριο με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό όχι ως πνευματικό ηγέτη, αλλά ως έναν επίγειο βασιλιά που θα ηγείτο μιας μεγάλης εκστρατείας για την απελευθέρωσή τους από τους Ρωμαίους κατακτητές.
«Ο δε περισσότερος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εαυτών εις την οδόν, άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων και έστρωνον εις την οδόν» (Ματθαίος ΚΑ/21: 8).
Πολλοί από εκείνους που ακολουθούσαν τον Κύριο έστρωναν κάτω τα ρούχα τους, ώστε να περάσει πάνω απ’ αυτά. Με τον τρόπο αυτό εκδήλωναν το σεβασμό τους και Τον αναγνώριζαν σαν βασιλιά. Την εποχή εκείνη οι άνθρωποι με τον τρόπο αυτό υποδέχονταν τους βασιλείς, όταν αυτοί επισκέπτονταν διάφορες πόλεις τους (Β’ Βασιλέων Θ/9: 13). Άλλοι πάλι έκοβαν κλάδους από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο Του. Απερίγραπτος ενθουσιασμός, μεγάλη χαρά και μεγάλη γιορτή ήταν η μέρα τούτη.
O Ευαγγελιστής «Ιωάννης» (ΙΒ/12: 13) αναφέρει: «έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτού και έκραζον. Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Κρατώντας τα κλαδιά από τα δένδρα έκραζαν: «Ωσανά» που σημαίνει «σώσε μας τώρα σε παρακαλούμε». Ας είναι ευλογημένος εκείνος που έρχεται στο Όνομα του Κυρίου του Θεού του Ισραήλ. Στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ο λαός χαιρετούσε και επευφημούσε το Μεσσία, τον απεσταλμένο από το Θεό.
Το Ιουδαϊκό Πάσχα, το οποίο γινόταν σε ανάμνηση του λαού από την απελευθέρωσή του από τη δουλεία της Αιγύπτου, πλησίαζε και για το σκοπό αυτό μεγάλος αριθμός προσκυνητών είχε έρθει στην Ιερουσαλήμ από την ευρύτερη περιοχή, για να προσκυνήσουν. Από τους παρευρισκόμενους κάποιοι γνώριζαν αρκετά τον Ιησού, κάποιοι άλλοι Τον είχαν μόνον δει ή και ακούσει, όμως οι περισσότεροι απ’ αυτούς Τον γνώριζαν πολύ λίγο. Πρόκειται για ένα «σύμμεικτο» ανομοιογενές πλήθος του οποίου ο μεγάλος ενθουσιασμός τον οποίο εκδήλωνε δε μπορούσε να έχει ισχυρό θεμέλιο. Πολλοί απ’ αυτούς που φώναζαν «ωσανά» και αλάλαζαν μετά από λίγες μέρες είχαν μεταστραφεί και με πολύ πάθος έκραζαν: «σταύρωσον». Αυτό συνέβη, γιατί οι επευφημούντες απέβλεπαν σ' έναν κοσμικό βασιλιά, ο οποίος είχε σταλεί από το Θεό, για να πολεμήσει νικηφόρα με όλα τα έθνη που είχαν εναντιωθεί στους Ισραηλίτες και να αποκαταστήσει έτσι τη δόξα, την οποία είχε ο Ισραήλ χίλια χρόνια πριν επί των ημερών του Δαβίδ και του Σολομώντα. Όταν όμως δεν είδαν κάτι τέτοιο να συμβαίνει, απογοητεύτηκαν, θεώρησαν ότι πλανήθηκαν και στράφηκαν εναντίον του Ιησού.
«Και ότε εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα, εσείσθη πάσα η πόλις, λέγουσα. Τις είναι ούτος; Οι δε όχλοι έλεγον. Ούτος είναι Ιησούς ο προφήτης ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας» (Ματθαίος ΚΑ/21: 10-11).
Ανάλυση της περικοπής αναφέρεται στο blog : giorgoskomninos.blogspot.com
Οι δημοσιεύσεις έγιναν:
1/ Στις 18-03-21 με τίτλο: «Ιερουσαλήμ… Ιερουσαλήμ..»
2/ Στις 19-04-16 με τίτλο: «Η Κυριακή των βαϊων -- ποιος είναι Αυτός».
3/ Στις 12-04-14 με τίτλο: «Το κλάμα του Κυρίου».
Οι όχλοι που με τόσο πάθος επευφημούσαν τον Ιησού, εξηγούν και απαντούν στην ερώτηση που έκαναν διάφοροι προσκυνητές και άλλοι ξένοι παρευρισκόμενοι, που δε γνώριζαν την αιτία των επευφημιών: «Αυτός είναι ο προφήτης που κατάγεται από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας». Οι άνθρωποι που γνώριζαν για το Χριστό Τον αποκαλούσαν προφήτη εξαιτίας της φήμης την οποία είχε αποκτήσει ιδιαίτερα στην περιοχή της Γαλιλαίας. Κάποτε ο Κύριος ευρισκόμενος στα μέρη της Καισαρείας της Φιλίππου ρωτούσε τους μαθητές Του και τους έλεγε: Τι λένε για Μένα οι άνθρωποι; «Οι δε είπον. Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν ή ένα των προφητών» (Ματθαίος ΙΣ/16: 14). Κανένας δεν είχε την αντίληψη ότι ο Ιησούς ήταν ο Κεχρησμένος Μεσσίας από το Θεό. Πάντοτε οι άνθρωποι θα είναι διασπασμένοι και θα έχουν διαφορετικές γνώμες για κάθε τι στη ζωή.
Κάποιοι από τους Φαρισαίους είχαν αγανακτήσει που ο Ιησούς δοξαζόταν δημόσια μ’ αυτόν τον τρόπο και αφού Τον πλησίασαν, Του είπαν: «Και τινές των Φαρισαίων από του όχλου είπον προς αυτόν Διδάσκαλε, επίπληξον τους μαθητάς σου». Η απάντηση του Ιησού ήταν: «Και αποκριθείς είπε προς αυτούς Σας λέγω ότι εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι θέλουσι φωνάξει» (Λουκάς ΙΘ/19: 39,40).
«Και εισήλθεν ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα και εις το ιερόν και αφού περιέβλεψε πάντα, επειδή η ώρα ήτο ήδη προς εσπέραν, εξήλθεν εις Βηθανίαν μετά των δώδεκα» (Μάρκος ΙΑ/11: 11).
Με την είσοδό Του στην Ιερουσαλήμ ο Κύριος κατευθύνθηκε αμέσως στο ιερό του Ναού, δείχνοντας έτσι τα κυριαρχικά δικαιώματα που είχε σ’ αυτόν το τόπο και το χώρο. Ιερό λεγόταν ο περίβολος του Ναού και ο Ιησούς θα πρέπει να ήρθε από την ανατολική πύλη από το χώρο που ονομαζόταν "Αυλή των Εθνών". Ο Κύριος έριξε μία ματιά σε όλους τους χώρους, εξέτασε τις συμπεριφορές των ανθρώπων, παρατήρησε όλη τη σκηνή των βέβηλων αγοραπωλησιών, που γινόταν μέσα στον ιερό χώρο του Θεού. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «περιέβλεψε πάντα», τα είδε και τα παρατήρησε όλα. Καθώς η ώρα είχε περάσει, εξήλθε στη Βηθανία μαζί με τους δώδεκα Αποστόλους Του, για να διανυκτερεύσουν εκεί.
Έτσι
έκλεισε η πρώτη ημέρα της τελευταίας εβδομάδος της επίγειας διακονίας του
Κυρίου Ιησού. ---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου