2. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ.      " η εκκλησία που θα έπασχε διωκόμενη". 
      

  βιβλίο "Αποκάλυψη",  κεφ. Β/2,  εδ. 8 – 11.

8 Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Σμυρναίων γράψον Ταύτα λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, όστις έγεινε νεκρός και έζησεν 

9 Εξεύρω τα έργα σου και την θλίψιν και την πτωχείαν είσαι όμως πλούσιος και την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά. 

10 Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης. Ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν διά να δοκιμασθήτε, και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών. Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής. 

11 Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου. 

          ΣΧΟΛΙΑ: 

        Η Σμύρνη ήταν μια θαυμάσια πόλη, σπάνιας ομορφιάς τοποθετημένη στην αγκαλιά ενός όμορφου κόλπου. Ήταν η πιο σοβαρή ανταγωνίστρια της Εφέσου και σύμφωνα με την παράδοση ήταν η γενέτειρα του Ομήρου. Το έτος 627 π.Χ. καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε 400 χρόνια αργότερα, σύμφωνα με σχέδια του Μ. Αλεξάνδρου. Η λέξη προέρχεται από το αρωματικό φυτό «σμύρνα», που ήταν και πικρό στη γεύση. Εδώ ο Χριστός παρουσιάζεται ως ο πρώτος και ο έσχατος, που ενώ τον θανάτωσαν όμως ζει. Η πόλη ήταν από τις σπουδαιότερες και ομορφότερες πόλεις της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Ήταν πολύ πλούσια πόλη η Σμύρνη και από το λιμάνι της περνούσε όλος ο πλούτος της ανατολής. Από τα υπάρχοντα στοιχεία δεν μπορούμε να συμπεράνουμε πότε ακριβώς ιδρύθηκε η εκκλησία της Σμύρνης. Πιθανόν ο λόγος του Θεού να σπάρθηκε στον αγρό της Σμύρνης την περίοδο κατά την οποία ο Απ. Παύλος ήταν στην Έφεσο. Για την περίοδο εκείνη ο Απόστολος Λουκάς αναφέρει στο βιβλίο των “Πράξεων των Αποστόλων” (κεφ. ΙΘ/19, εδ. 10) «Έγινε δε τούτο επί δύο έτη, ώστε πάντες οι κατοικούντες την Ασίαν ήκουσαν τον λόγον του Κυρίου Ιησού, Ιουδαίοί τε και Έλληνες». 

     Καθώς τούτη η επιστολή φθάνει στην εκκλησία της Σμύρνης, το κλίμα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που υπήρχε στην Έφεσο. Η εκκλησία της Σμύρνης είναι μια διωκόμενη εκκλησία και παρότι ζούσε μέσα σ’ ένα κοινωνικό περιβάλλον πλούτου και πολυτέλειας, τα μέλη της ζούσαν μέσα σε φτώχεια και σε στέρηση. Επίσκοπος της εκκλησίας της Σμύρνης σύμφωνα με όλα τα στοιχεία ήταν μία άγια μορφή, ένας πιστός εργάτης του Χριστού που άκουγε στο όνομα Πολύκαρπος. Ας φανταστούμε τούτον τον άνθρωπο να παίρνει την επιστολή του Χριστού και να τη διαβάζει στην εκκλησία. 

    Η επιστολή αρχίζει με φράση: «Ταύτα λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, όστις έγεινε νεκρός και έζησεν». Τούτα τα λόγια θυμίζουν τα πρώτα λόγια που είπε ο Κύριος στην Ιωάννη: «Μη φοβού εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου» (Αποκάλυψη Α/1:18). Τι παρήγορα λόγια είναι τούτα για τον κάθε πιστό άνθρωπο! Βάζουν μέσα μας την ακλόνητη ελπίδα ότι όλοι αυτοί που πρόκειται να πεθάνουν εν Χριστώ, θα ξαναζήσουν πάλι με τον Ιησού Χριστό. Ο Θεός όπως ανέστησε τον Ιησού Χριστό έτσι θα αναστήσει και όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 14-17) όλους εκείνους που τον περιμένουν. Στην επιστολή «προς Εβραίους» (κεφ. Θ/9, εδ. 28) αναφέρεται «ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν». Είναι βέβαιο ότι στον ουρανό δε θα είμαστε μόνοι, θα είμαστε μαζί με τον αναστημένο και δοξασμένο Ιησού Χριστό. Αυτός μετά την ανάστασή Του από τους νεκρούς κάθεται στα δεξιά του Πατέρα και μεσιτεύει στο Θεό για τον κάθε πιστό άνθρωπο (Α΄ Τιμοθέου Β/2: 5). Ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει ότι ο Χριστός «δεν επαισχύνεται να μας ονομάζει αδελφούς Του» (Εβραίους Β/2: 11). 

      Καθώς ο επίσκοπος διαβάζει στην εκκλησία της Σμύρνης την επιστολή, η Εκκλησία βρίσκεται σε μεγάλη θλίψη και θα λέγαμε ότι περνάει μέσα από «κοιλάδα σκιάς του θανάτου» (Ψαλμός ΚΓ/23 : 4)  στην κατάσταση αυτή έρχεται ο Κύριος με ένα τρυφερό λόγο να τη στηρίξει και να την παρηγορήσει: «εξεύρω». 

     Ξέρω τα μεγάλα και σκοτεινά προβλήματα που αντιμετωπίζεις και που τόσο πολύ σε βασανίζουν. Όμως «μη φοβάσαι» γιατί για όλα τούτα τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις Εγώ κρατάω στα χέρια μου τα κλειδιά των λύσεων. 

    Ξέρω τη θλίψη σου και το διωγμό σου εξαιτίας του οποίου είσαι πτωχή σε υλικά αγαθά. Στη Σμύρνη έμεναν πολλοί Ιουδαίοι, οι οποία ήταν εχθροί των Χριστιανών. Παρέμειναν ξεχωρισμένοι από τους ειδωλολάτρες, αλλά όσον αφορά τους διωγμούς κατά των Χριστιανών, ενώνονταν με τους ειδωλολάτρες για να τους καταστρέψουν. Τόσο αντιχριστιανικό ήταν το πνεύμα τους που το έτος 166 μ.Χ. έκαψαν τον Πολύκαρπο πάνω σε φωτιά επειδή ήταν οπαδός του Απόστολου Ιωάννη. Απ’ ότι φαίνεται είχαν κατηγορήσει τα μέλη της εκκλησίας στις Ρωμαϊκές αρχές οι οποίες με τη σειρά τους είχαν προβεί στην δήμευση των υπαρχόντων τους. Έτσι οι χριστιανοί της Σμύρνης χάριν της ομολογίας τους στο Χριστό βρέθηκαν να είναι άστεγοι, πένητες, στερούμενοι και τα πλέον αναγκαία και όλα αυτά μέσα σε μία πόλη που έσφυζε από πλούτο και πολυτέλεια. Όμως παρά την ανέχεια και τα άλλα προβλήματα η αγάπη προς το Χριστό δεν είχε μειωθεί, σε αντίθεση με την εκκλησία της Εφέσου. 

      Ο Κύριος λέει: «ξέρω τη φτώχεια σου και τους διωγμούς σου», όμως δεν προσφέρει καμία λύση στα τόσα προβλήματα που υπάρχουν, δε δίνει καμία υπόσχεση ότι οι διωγμοί θα παύσουν γρήγορα, αντίθετα μιλάει για καινούργιες δοκιμασίες, που περιμένουν την Εκκλησία που τόσο πολύ έχει δοκιμαστεί. Τα λόγια του Κυρίου είναι: «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης». Χρειάζεται θάρρος, λέγει ο Κύριος, γιατί γρήγορα θα σου προστεθούν και άλλες δοκιμασίες. 

     Εδώ μπαίνει ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί σιωπά ο Κύριος; Ο Ιωσήφ ήταν άνθρωπος δίκαιος, απέφυγε τον πειρασμό της γυναίκας του Πεντεφρή, στάθηκε όπως ο Θεός ήθελε και ομολόγησε το Όνομά Του. Για την όλη αυτή στάση του μπήκε δύο χρόνια μέσα στη φυλακή. Γιατί Κύριε επιτρέπεις μια τόσο μεγάλη δοκιμασία στο δικό Σου παιδί; Σε λίγο αυτός ο καταφρονεμένος, ο φυλακισμένος, ο αδικημένος θα γίνει άρχοντας σε όλη τη γη της Αιγύπτου και πρέπει να έχει εκπαιδευτεί σκληρά, για να ανταπεξέλθει. Αυτή είναι η «παιδεία του Κυρίου» για την οποία ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: 

5 Υιέ μου, μη καταφρονής την παιδείαν του Κυρίου, μηδέ αθυμής ελεγχόμενος υπ' αυτού. 

6 Διότι όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγόνει πάντα υιόν, τον οποίον παραδέχεται. 

7 Εάν υπομένητε την παιδείαν, ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς διότι τις υιός είναι, τον οποίον δεν παιδεύει ο πατήρ; 

8 Εάν όμως ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι πάντες, άρα είσθε νόθοι και ουχί υιοί, (Εβραίους ΙΒ/12 : 5-8). 

      Καινούργιες δοκιμασίες υπόσχεται ο Κύριος στην εκκλησία Του και της υπόσχεται και «θλίψη δέκα ημερών». Άραγε τι σημαίνει η φράση αυτή; Υπάρχει ένα όριο στη δοκιμασία σου, λέγει ο Κύριος, αυτή δε θα κρατήσει για πάντα. Ο Απ. Παύλος στην πρώτη επιστολή «προς Κορινθίους» (κεφ. Ι/10, εδ. 13) αναφέρει: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε». 

     «Ξέρω τη φτώχεια σου – είσαι όμως πλούσια». Αυτός είναι ο μόνος έπαινος που απευθύνει ο Κύριος στην εκκλησία της Σμύρνης, που όμως πόσο πολύ σημαντικός είναι! Τα πλούτη που στηρίζονται στα υλικά αγαθά μοιραία μια μέρα θα παρέλθουν, όμως εκείνα τα πλούτη που ο άνθρωπος αποταμιεύει στον ουρανό δε θα παρέλθουν ποτέ. Ο ίδιος ο Κύριος μας συμβουλεύει: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν». (Ματθαίος Σ/6: 19-20). Ήταν «πτωχοί, αλλά πλούσιοι» οι Χριστιανοί της Σμύρνης, σε αντίθεση με την εκκλησία της Λαοδίκειας η οποία ήταν «πλούσια αλλά ήταν πτωχή». 

       Οι φτωχοί αυτοί άνθρωποι της εκκλησίας της Σμύρνης ήταν πλούσιοι στην αγάπη για το Θεό και για τον πλησίον καθώς και στην πίστη τους στο Θεό. Είχαν χαρά, γιατί μέσα τους είχαν ελπίδα αιώνιας ζωής, ήσαν πλούσιοι, γιατί ζούσαν με το Χριστό μέσα στην καρδιά τους. Πού είναι τώρα οι υλικά πλούσιοι της Σμύρνης; Σίγουρα είναι εκεί που είναι «ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθαίος ΚΒ/22: 13). Πού είναι η φτωχή εκκλησία της Σμύρνης; Βρίσκεται σίγουρα στους «κόλπους του Αβραάμ». Φανταστείτε σ’ εκείνο το μεγάλο το τραπέζι της χαράς που θα στρώσει ο Κύριος στον ουρανό για το κάθε δικό Του παιδί να βρίσκεται σε μια άκρη ο Πολύκαρπος, να συνομιλεί με τον Κύριο και να του λέγει ο Κύριος: «Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει». (Ματθαίος ΚΕ/25: 21). Ο Κύριος γνωρίζει «και την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά». (εδ. 9). Ποιοι είναι αυτοί που βλαστημούν το Όνομα του Θεού και λένε ότι είναι Ιουδαίοι και γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα είναι συναγωγή του σατανά; Ας δούμε ένα διάλογο που είχε ο Κύριος με τους Φαρισαίους και ας βγάλουμε απ’ εκεί τα συμπεράσματά μας. 

36 Εάν λοιπόν ο Υιός σας ελευθερώση, όντως ελεύθεροι θέλετε είσθαι. 

37 Εξεύρω ότι είσθε σπέρμα του Αβραάμ αλλά ζητείτε να με θανατώσητε, διότι ο λόγος ο εμός δεν χωρεί εις εσάς. 

38 Εγώ λαλώ ό,τι είδον πλησίον του Πατρός μου και σεις ομοίως κάμνετε ό,τι είδετε πλησίον του πατρός σας. 

39 Απεκρίθησαν και είπον προς αυτόν Ο πατήρ ημών είναι ο Αβραάμ. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς Εάν ήσθε τέκνα του Αβραάμ, τα έργα του Αβραάμ ηθέλετε κάμνει. 

40 Τώρα δε ζητείτε να με θανατώσητε, άνθρωπον όστις σας ελάλησα την αλήθειαν, την οποίαν ήκουσα παρά του Θεού τούτο ο Αβραάμ δεν έκαμε. 

41 Σεις κάμνετε τα έργα του πατρός σας. Είπον λοιπόν προς αυτόν Ημείς δεν εγεννήθημεν εκ πορνείας ένα Πατέρα έχομεν, τον Θεόν. 

42 Είπε λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς Εάν ο Θεός ήτο Πατήρ σας, ηθέλετε αγαπά εμέ διότι εγώ εκ του Θεού εξήλθον και έρχομαι επειδή δεν ήλθον απ' εμαυτού, αλλ' εκείνος με απέστειλε. 

43 Δια τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; διότι δεν δύνασθε να ακούητε τον λόγον μου. 

44 Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ' αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους. 

      Έλεγαν ότι ήταν παιδιά του Θεού, αλλά ο Κύριος του αποκάλυψε ότι πατέρας τους είναι ο διάβολος και ότι σύμφωνα με τις επιθυμίες του πατέρα τους ενεργούν. Επτά επαίνους διατύπωσε ο Κύριος στην εκκλησία της Εφέσου και ήρθε ένα παράπονό του να τα σβήσει όλα, ένα έπαινο διατυπώνει στην εκκλησία της Σμύρνης: «Ξέρω τη φτώχεια σου – είσαι όμως πλούσια» και τούτο τον έπαινο δεν μπορεί κανένα παράπονο να τον σβήσει. 

     «Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου». (Αποκάλυψη Κ/20: 5-6 & 14 – 15). Ο δεύτερος θάνατος είναι η λίμνη του πυρός (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 8). Ο άνθρωπος αποχωρίζεται μια φορά από το σώμα του, μέσα από  το φυσικό θάνατο "καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις" (Εβραίους Θ/9: 27). Αυτός που έζησε στη ζωή του χωρίς το Θεό, θα ζήσει αιώνια μακριά από την παρουσία Του και αυτός είναι ο "δεύτερος θάνατος" (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 8). Ο Κύριος μας τονίζει ότι υπάρχει και δεύτερος θάνατος και μάλιστα φαίνεται καθαρά ότι αυτός ο θάνατος είναι πολύ πιο τρομερός από τον πρώτο. Ο δεύτερος θάνατος θα είναι η καταδίκη όλων εκείνων που αγνόησαν το Θεό μέσα στη ζωή τους, που δεν πίστεψαν στο Πρόσωπο και το Έργο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει: «Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν, επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ' αυτού χίλια έτη». (Αποκάλυψη Κ/20: 6). 

      Το "δεύτερο θάνατο" ο Κύριος τον χαρακτήρισε με τη φράση «κόλαση».Ο δεύτερος θάνατος αφορά όλους εκείνους που δεν πίστεψαν στον Σωτήρα Χριστό, που δεν Τον αγάπησαν και δεν Τον εκζήτησαν μέσα στη ζωή τους. Προς όλους αυτούς που Τον αρνήθηκαν ο Κύριος θα πει μια μέρα: «Υπάγετε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον διά τον διάβολον και τους αγγέλους αυτού». (Ματθαίος ΚΕ/25: 41). 

     «ο νικών δεν θέλει αδικηθεί». Αυτός που θα σταθεί πιστός και θα «νικήσει» σ’ αυτή τη ζωή, ο θάνατος ο δεύτερος δεν θα τον αγγίξει. Ποιος είναι ο «νικητής» και ποια είναι η νίκη; Η νίκη είναι η ακλόνητη πίστη ότι ο Ιησούς Χριστός, ο αρχηγός της ζωής, νίκησε το θάνατο, θριάμβευσε επί τους τάφου, αναστήθηκε από τους νεκρούς, βρίσκεται στα δεξιά του Πατέρα Θεού, απ’ όπου μια μέρα θα έρθει στο μεσουράνημα για να παραλάβει την εκκλησίας Του, να παραλάβει όλους εκείνους που Τον περιμένουν για σωτηρία. Στην επιστολή «προς Εβραίους» (κεφ. Θ/9, εδ. 28) αναφέρεται: «ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώσει τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν δια σωτηρίαν». Συνεπώς τον πιστό άνθρωπο ο "δεύτερος θάνατος" δεν θα τον αγγίξει. Αυτή θα είναι η αμοιβή του από το Θεό. Ο λόγος του Θεού στο βιβλίο της Αποκάλυψης (κεφ. ΚΑ/21, εδ. 8) αναφέρει. «Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι και πάντες οι ψεύσται θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος». 

      Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια στο θέμα της πίστης. Η πίστη στο σωτήριο Έργο του Χριστού θα πρέπει να είναι γνήσια και η γνησιότητά της θα φανεί από τους «καρπούς» που θα φέρει. (Ιακώβου Β/2: 18). Από τους «καρπούς» θα εξαρτηθεί αν κάποιος μπει στον ουρανό «πλούσια» ή θα μπει «ως διά πυρός». (Α΄ Κορινθίους Γ/3: 15). Είναι ανάγκη να είναι «φιλόδοξος» ο χριστιανός, να βάζει υψηλούς πνευματικούς στόχους και δια της πίστεως να τους κατακτά. Η παρούσα ζωή είναι μια ζωή προετοιμασίας για τον ουρανό. Όσα και αν δούμε, όσα και αν καταλάβουμε, καθώς «εν κατόπτρω» (Β΄ Κορινθίους Γ/3: 18) βλέπουμε τα πράγματα, μια μέρα στην παρουσία του Θεού, μέσα στην απόλυτη δόξα, η κάθε ψυχή θα ομολογήσει: «Ιδού το ήμισυ δεν απηγγέλθει εις εμέ». (Α΄ Βασιλείων Ι/10: 7). 

      «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής». Πίστη στο Θεό μέχρι θανάτου έχει σαν αποτέλεσμα το στέφανο της ζωής. Ο Κύριος υπήρξε κατηγορηματικός. «Αληθώς αληθώς, σας λέγω, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάννης Σ/6: 47). Μπορεί οι άνθρωποι να χαιρετιούνται στις γιορτές και να λένε «χρόνια πολλά», όμως ο Κύριος υπόσχεται αιώνια ζωή σε κάθε έναν που θα πιστέψει σ’ Αυτόν. Το στεφάνι που αναφέρεται δείχνει μια ζωή νίκης και θριάμβου. Στο κεφάλι των νικητών στους ολυμπιακούς και άλλους αγώνες τοποθετείται μέχρι σήμερα ένα στεφάνι από ελιά. Πόσος κόπος, πόσος αγώνας για εκείνο το στεφάνι, όμως και πόση δόξα και πόση ικανοποίηση για το νικητή που ανεβαίνει στο βάθρο, που τον χειροκροτεί και τον επευφημεί ολόκληρη η ανθρωπότητα! Ας θυμηθούμε και την εικόνα, όταν ο ολυμπιονίκης επιστρέφει στην πατρίδα του. Το αεροδρόμιο έχουν κατακλύσει χιλιάδες κόσμου έτοιμοι να τον υποδεχτούν και να τον επευφημήσουν. Έτσι ακριβώς ξεσηκώνεται και ο ουρανός, για να υποδεχθεί ο Θεός ένα δικό Του παιδί. Η σειρά της υποδοχής θα είναι: Μπροστά ο Κύριος θα ομολογήσει ενώπιον πάντων το όνομα του νικητή και θα τον επευφημήσει με τα λόγια: «Αγωνίστηκε κάτω στη γη της αμαρτίας και νίκησες». Ο ουρανός θα χειροκροτεί το νικητή, ενώ ο Κύριος θα συνεχίζει: "Πέρασες από πολύ μεγάλη δοκιμασία και από μεγάλη θλίψη για το Όνομά μου. Όλα αυτά τώρα ανήκουν στο παρελθόν. Εγώ σου σκουπίζω τα δάκρυα και σου γιατρεύω τις πληγές και σου προσφέρω αιώνια χαρά". ---