Το νόημα της παραβολής των δέκα παρθένων.

Ευαγγέλιον "κατά Ματθαίον", κεφ. ΚΕ/25, εδ. 1 – 13.

1 Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. 

2 Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. 

3 Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον 

4 αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. 

5 Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι και εκοιμώντο. 

6 Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού. 

7 Τότε εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών. 

8 Και αι μωραί είπον προς τας φρονίμους Δότε εις ημάς εκ του ελαίου σας, διότι αι λαμπάδες ημών σβύνονται. 

9 Απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι, λέγουσαι Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς. 

10 Ενώ δε απήρχοντο διά να αγοράσωσιν, ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα. 

11 Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς. 

12 Ο δε αποκριθείς είπεν Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω. 

13 Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε την ημέραν ουδέ την ώραν, καθ' ην ο Υιός του ανθρώπου έρχεται. 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

       Ο Ιησούς συνεχίζοντας την απάντησή Του σχετικά με το σημείο της παρουσίας Του και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων και μετά από την ερώτηση που Του έκαναν οι μαθητές: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθαίος ΚΔ/24: 3), ανέφερε την "παραβολή των δέκα παρθένων" λέγοντας: «Η Βασιλεία των ουρανών θα μοιάζει με δέκα παρθένες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να συναντήσουν τον γαμπρό. Πέντε από αυτές ήταν ανόητες και πέντε ήταν φρόνιμες». 

     Η παραβολή αφορά μια ομάδα νέων κοριτσιών που ξεκίνησαν μαζί, είχαν την ίδια πίστη, τις ίδιες, ιδέες, τις ίδιες προσδοκίες. Με την ίδια πίστη πορεύτηκαν στη ζωή τους, όμως λίγο πριν από το τέρμα χώρισαν για πάντα, καθώς πάνω στην κρίσιμη στιγμής της υλοποίησης των στόχων τους, που ήταν η συνάντησή τους με τον Νυμφίο, οι μισές διαπίστωσαν ότι δεν είχαν ικανό φως καθώς  δεν είχαν μεριμνήσει να λάβουν το αναγκαίο λάδι για τις λαμπάδες τους. 

    Την παραβολή αυτή θα πρέπει να τη δούμε ως μια πολύ σημαντική προφητεία σχετικά με τους "έσχατους καιρούς" και τον ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Εδώ γίνεται μια έμμεση αναφορά στην "αρπαγή της Εκκλησίας" (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-17), για να συναντήσει τον Κύριο Ιησού στο "εν νεφέλες" και στη συνέχεια να μεταφερθεί στον ουρανό μέχρι τη δεύτερη έλευση του Κυρίου (Αποκάλυψη ΙΣ/16: 16). Σ’ αυτήν την παραβολή ο Ιησούς διδάσκει ένα σημαντικό και τρομακτικό μάθημα: Ορισμένοι από αυτούς του ονομάζονται χριστιανοί θα χάσουν την Αρπαγή, θα μείνουν πίσω και θα βιώσουν την οργή του Θεού που θα εκχυθεί πάνω στη γη κατά την ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή (Πράξεις Β/2: 20 & Ιωήλ Β/2: 31). 

     Ο Κύριος μας λέγει ότι δέκα παρθένες βγήκαν για να συναντήσουν τον ερχόμενο Νυμφίο. Όλες τους είχαν λυχνάρια, αλλά μόνον πέντε απ' αυτές είχαν περίσσεια προμήθεια λαδιού. Καθώς περίμεναν κοιμήθηκαν, αλλά μέσα στα μεσάνυχτα άκουσαν μια δυνατή φωνή: «ιδού ο νυμφίος έρχεται»! Όλες σηκώθηκαν κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους, αλλά τα λυχνάρια των πέντε παρθένων έσβηναν. Οι φρόνιμες παρθένες είχαν γεμίσει τα λυχνάρια τους με λάδι, ενώ οι μωρές ήταν ελλιπείς σαν όλους εκείνους τους πιστούς που ομολογούν πίστη στο Χριστό, χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Είναι μια κατηγορία ανθρώπων τους οποίους ο Απ. Παύλος χαρακτηρίζει ως εξής: «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 5). Οι άνθρωποι αυτοί στερούνται επάρκειας του Αγίου Πνεύματος γιατί ζουν μέσα σε συμβιβασμούς και σε ανυπακοή του θελήματος του Θεού, για να διαπιστώσουν στο τέλος ότι έχουν ένα λυχνάρι χωρίς λάδι, που σε τίποτα δε μπορεί να τους χρησιμεύσει. Έχουν μόνο το όνομα του Χριστού στη ζωή τους και όχι το ζωντανό, αναστημένο και δοξασμένο Ιησού Χριστό. Ο πιστός άνθρωπος για να έχει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή του θα πρέπει να έχει «αναγεννηθεί άνωθεν» (Ιωάννης Γ/3: 7) και μόνον τότε θα είναι έτοιμος για την Αρπαγή και μόνον τότε θα μπορέσει να παρασταθεί στο γαμήλιο Δείπνο του Αρνίου, που θα γίνει στον ουρανό (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 9). 

      Δέκα παρθένες ξεκίνησαν με αναμμένα τα λυχνάρια τους, για να προϋπαντήσουν το Νυμφίο, όπως ήταν το έθιμο της εποχής. Ήταν εκλεκτές νέες, απαστράπτουσες, καθώς όλες μαζί περίμεναν να πάρουν μέρος στην τελετή του γάμου. Αν κάποιος τις παρατηρούσε δε θα μπορούσε να διακρίνει καμία διαφορά ανάμεσά τους. Ωστόσο ο Ιησούς αποκάλυψε μια ζωτική διαφορά μεταξύ τους: Οι πέντε ήταν φρόνιμες και οι άλλες πέντε ήταν μωρές. Άραγε τι ήταν αυτό που έκανε τις πέντε φρόνιμες και τις άλλες πέντε μωρές; Η διαφορά ήταν ότι οι φρόνιμες πήραν επιπλέον λάδι, σ' ένα ξεχωριστό δοχείο, εκτός απ' αυτό που έβαλαν στα λυχνάρια τους, ενώ οι μωρές δεν φρόντισαν γι’ αυτό. Οι μωρές πήραν τόσο λάδι, όσο χρειαζόταν, αν όλα προχωρούσαν σύμφωνα με το πρόγραμμα. Δεν υπολόγισαν τυχόν απρόσμενες αλλαγές. 

       Η ώρα του γάμου είχε οριστεί κι αν δεν υπήρχαν καθυστερήσεις ίσως το λάδι να τους έφτανε και η ανεπάρκειά τους δε θα γινόταν φανερή. Όμως ποιος θα φανταζόταν ότι ο γαμπρός θ' αργούσε να πάει στο γάμο; Την εποχή εκείνη επειδή ο γαμπρός ήταν αυτός που ετοίμαζε και προγραμμάτιζε όλη τη γιορτή θα μπορούσε ν' αργήσει όσο ήθελε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτήν την ιστορία, για να μας πει πώς είναι η βασιλεία των ουρανών και ότι Αυτός που είναι ο Νυμφίος, μπορεί να καθυστερήσει, όσο θέλει. Ο λόγος του Θεού μας εξηγεί γιατί «καθυστερεί» να έρθει ο Κύριος: «ο Κύριος δεν βραδύνει την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια». (Β΄ Πέτρου Γ/3: 9). 

     Ο Κύριος θέλει από μας να έχουμε αποθέματα -περισσεύματα- στην πνευματική μας ζωή, αποθέματα αγάπης, ελέους, πίστης, δικαιοσύνης, καθαρότητας ζωής, προσφοράς, καλοσύνης για το συνάνθρωπο και όχι να αρκούμαστε κάθε φορά στο ελάχιστο, για να μη χάσουμε τη θέση του πιστού. Ο Κύριος συμβούλευσε κάποτε τους μαθητές με τα λόγια: «και αν σε αγγαρεύση τις μίλιον εν, ύπαγε μετ' αυτού δύο» (Ματθαίος Ε/5: 41). Το ένα μίλι ήταν υποχρεωτικό γι’ αυτούς που δεν ήταν Ρωμαίοι πολίτες, το δεύτερο μίλι ήταν προαιρετικό. Ο Κύριος Ιησούς πάντοτε επέμενε και έδινε ιδιαίτερη σημασία στο επιπλέον: «Επειδή σας λέγω, ότι, εάν μη περισσεύσει η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των Γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθαίος Ε/5: 20). Η ευσέβεια των Γραμματέων και των Φαρισαίων ήταν μεγάλη, αλλά ήταν τυπική, εξωτερική, χωρίς εσωτερικό πνευματικό περιεχόμενο. Όλα τα έκαναν για να τους δουν οι άνθρωποι και να τους επαινέσουν. Με τα λόγια αυτά ο Κύριος θέλει να τονίσει ότι η εξωτερική ευσέβεια, χωρίς την εσωτερική πραγματικότητα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξασφαλίσει την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού. 

     Σκοπός της αρπαγής είναι ο «πνευματικός γάμος», η ένωση του Ιησού Χριστού με την Εκκλησία Του, που στην Αγία Γραφή ονομάζεται «η νύφη του Χριστού» (Αποκάλυψη ΚΑ/21: 2). Στο ευαγγέλιο «κατά Ματθαίον» (κεφ. ΚΔ/24 & ΚΕ/25) ο Ιησούς μιλάει στους μαθητές Του και στον καθένα από εμάς σήμερα και φωτογραφίζει δύο ομάδες μέσα στην Εκκλησία – αυτούς που είναι αληθινοί, πιστοί, οι αληθινοί προσκυνητές, οι οποίοι "εν πνεύματι και αληθεία" (Ιωάννης Δ/4: 23) λατρεύουν το Θεό και σε εκείνους που αυτοαποκαλούνται Χριστιανοί, αλλά δεν είναι και οι οποίοι βεβαίως δε θα λάβουν μέρος στην Αρπαγή της Εκκλησίας. Αυτοί μπορεί να ξεκίνησαν καλά, αλλά στην πορεία πλανήθηκαν είτε από την αμαρτία, είτε από ποικίλες διδαχές αντίθετες με το Λόγο του Θεού  (Εβραίους ΙΓ/13: 9).  

     Η παραβολική αφήγηση των παρθένων και του γαμπρού είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στο γαμήλιο δείπνο του Αρνίου στο οποίο ο Ιησούς Χριστός, που είναι ο Νυμφίος, θα  ενωθεί πνευματικά στον ουρανό με τη νύφη Του που είναι Εκκλησία Του. Τώρα η νύμφη βρίσκεται σε στάση αναμονής περιμένοντας το γαμπρό, τον Ιησού Χριστό.  Η φωνή μέσα στα μεσάνυχτα ότι ο Νυμφίος έρχεται είναι ένα στοιχείο του παραδοσιακού Εβραϊκού γάμου, όπου ο γαμπρός, αφού δίνει την προίκα, πηγαίνει στο σπίτι του πατέρα του για να προετοιμάσει το νυφικό δωμάτιο για τη νύφη του και επιστρέφει για να την παραλάβει. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτήν ακριβώς την παράδοση στο «κατά Ιωάννην», (κεφ. ΙΔ, εδ. 1-3) με τα λόγια: 

1 Ας μη ταράττηται η καρδία σας πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε. 

2 Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη, ήθελον σας ειπεί υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον 

3 και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ. 

      Ο Ιησούς έχει ετοιμάσει τόπο για τη νύφη Του, την Εκκλησία Του (Ιωάννης ΙΓ/13: 36). Στην αρπαγή θα έρθει στο μεσουράνημα (εν νεφέλες) για να την παραλάβει και να την φέρει στον ουρανό, στον τόπο που έχει ετοιμάσει για να ζήσει αιώνια μαζί Του. Ο Νυμφίος στην παραβολή μας επιστρέφει μια ώρα και μια μέρα που επιλέγει ο Πατέρας Θεός. Η νύφη δεν ξέρει πότε θα είναι αυτή η ώρα και έτσι πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμη για την επιστροφή του Νυμφίου. Η άφιξη αυτή σηματοδοτείται από μια φωνή, την οποία ο Λόγος του Θεού αναφέρει ως «κέλευσμα, φωνή αρχαγγέλου και σάλπιγγα Θεού». 

       Καθώς ο Νυμφίος πλησιάζει μόνο πέντε από τις παρθένες είναι προετοιμασμένες για την άφιξή Του. Οι άλλες, βρίσκονται απροετοίμαστες και πάνω στην κρίσιμη ώρα ζητάνε από τις φρόνιμες να τους δώσουν λάδι για τα λυχνάρια τους. Αυτές απαντάνε λέγοντας: «Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς. Ενώ δε απήρχοντο διά να αγοράσωσιν, ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα». 

    «Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι: Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς. Ο δε αποκριθείς είπεν: Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω». Η απάντηση του Νυμφίου θα πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά. Οι μωρές παρθένες, που δεν ήταν παρούσες επειδή είχαν φύγει να πάνε να αγοράσουν λάδι, όταν έφτασε ο Νυμφίος ήρθαν μπροστά στην κλειστή πόρτα και παρακαλούσαν το γαμπρό να τις αφήσει να μπουν μέσα. Η απάντηση του Κυρίου ήταν: «Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω». Την ίδια απάντηση θα δώσει μια μέρα στον ουρανό σε όλους εκείνους που ψεύτικα και δόλια χρησιμοποίησαν τ' Όνομά Του για προσωπικά, οικονομικά, πολιτικά ή άλλα οφέλη (Ματθαίος Ζ/7: 21-23). Ο Κύριος είναι κατηγορηματικός: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Εδώ παρατηρούμε να υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που διακηρύττουν ότι είναι Χριστιανοί, που αποκαλούν το Χριστό "Κύριε, Κύριε", αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Ο Κύριος είναι κατηγορηματικός: "Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς" (Ματθαίος Ζ/7: 21). 

     Αυτή  η  ομάδα  των  ανθρώπων  έχει  ένα χαρακτηριστικό,  συνεχώς προβάλλουν τα έργα τους  σαν βάση  για  τη σωτηρία  τους λέγοντας στον Ιησού  για τα  θαύματα  και άλλα   «μεγάλα  πράγματα»  που έκαναν  στο  όνομά   Του,  επειδή  νόμιζαν  ότι  αυτά θα ήταν  τα  διαπιστευτήρια  της  σωτηρίας  τους.  Η απάντηση  του  Ιησού  στον  ισχυρισμό   τους  είναι  ακριβώς  η  ίδια και στις δύο περιπτώσεις: «δεν σας  γνωρίζω».  Με   άλλα  λόγια   δεν   τους  αναγνωρίζει   ως   μέλη  της  πραγματικής  χριστιανικής Εκκλησίας. Αυτό  το  κομμάτι  υπογραμμίζει  ένα  πολύ  σημαντικό  σημείο,  ότι  σ’ αυτό  που  σήμερα  ονομάζεται Χριστιανισμός   υπάρχουν   πολλοί   που   νομίζουν   και   φαίνεται   να   είναι  Χριστιανοί,   αλλά  στην πραγματικότητα ο Ιησούς Χριστός δεν τους γνωρίζει. 

     Μη χάσεις ψυχή το γάμο. Ζήτησε από το Θεό μετάνοια, επιστροφή, δύναμη όσο  υπάρχει ακόμα χρόνος. Ο Λόγος Του μας αποκαλύπτει: «τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθίους Σ/6: 2). Πρόκειται για μια συγκλονιστική προειδοποίηση που αφορά όλους εκείνους που πιστεύουν ότι είναι Χριστιανοί, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι και για το λόγο αυτό δεν θα λάβουν μέρος στην αρπαγή της Εκκλησίας του Χριστού. Είναι ζωτικής σημασίας για τους χριστιανούς σήμερα να βεβαιωθούν ότι πιστεύουν στο αληθινό ευαγγέλιο. Η σωτηρία είναι μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό και στην εξιλαστήρια θυσία Του στο σταυρό. Μόνον το πολύτιμό Του αίμα μπορεί να καθαρίζει τις αμαρτίες των ανθρώπων (Α΄ Ιωάννου Α/1: 7). Ο Ιησούς κατέστησε σαφές ότι πολλοί άνθρωποι είναι στις εκκλησίες σήμερα που δεν τους γνωρίζει. Με πολυάριθμες αιρετικές διδασκαλίες, εκκλησίες αλλάζουν το Λόγο του Θεού, για να ταιριάξει στις προτιμήσεις τους, τις οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις τους. Ποιμένες επικεντρώνονται μάλλον στην κοσμική ψυχαγωγία παρά στην Αγία Γραφή, ευαγγέλια ευημερίας ρέουν ανεξέλεγκτα, οι εκκλησίες ανατρέφουν μια γενιά ανθρώπων που ονομάζουν τον Ιησού, «Κύριε, Κύριε», αλλά δεν Τον γνωρίζουν Γραφικά. Πρόσεξε μην εξαπατηθείς. Μελετώντας τη Βίβλο (Καινή & Παλαιά Διαθήκη) αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα πάντα στο Χριστιανισμό είναι επικεντρωμένα στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού & και στο Έργο που Εκείνος έκανε πάνω στο σταυρό για τη δική μας σωτηρία. Ο Θεός  συγκεφαλαίωσε τα πάντα "εν τω Χριστώ" και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης (Εφεσίους Α/1: 10). "Δεν υπάρχει σωτηρία από κανένα άλλο όνομα" (Πράξεις Δ/4: 12). Είναι ανάγκη να διατηρήσουμε τη σωστή πίστη η οποία  παραδόθηκε μια φορά στους αγίους (επιστολή Ιούδα Α/1: 3). 

       Η σωτηρία σ’ αυτή τη ζωή προσφέρεται μέσω της θυσίας του Ιησού στο σταυρό. Αυτός νίκησε πάνω στο σταυρό για μας, από μας χρειάζεται  η θέληση, τη δύναμη θα μας τη δώσει Εκείνος για να σταθούμε, να νικήσουμε και να λάβουμε τα αιώνια βραβεία του ουρανού. Ας ομολογούμε το Όνομα του Ιησού Χριστού στον κόσμο και είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς θα μας φυλάξει από την ερχόμενη ώρα του πειρασμού, που ήδη άρχισε να εξαπλώνεται πάνω στον κόσμο. Η υπόσχεση του Κυρίου είναι: «πας όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει ομολογήσει αυτόν έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού» (Λουκάς ΙΒ/12: 8). Αυτό που εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς σ’ αυτή την παραβολή είναι ότι ο Χριστός θα επιστρέψει σε μια άγνωστη ώρα και ότι οι δικοί Του θα πρέπει να είναι έτοιμοι. Είμαι «έτοιμος» σημαίνει : Μετανοώ ειλικρινά, δέχομαι το Λυτρωτικό Έργο που πραγματοποίησε ο Χριστός επί του Σταυρού για μένα και στη συνέχει με την δύναμή Του βαδίζω στα χνάρια Του. Βαδίζω στην έρημο τούτης της ζωής «αποβλέποντας στον Ιησού» (Εβραίους ΙΒ/12: 2),  περιμένοντας με ανυπομονησία τον ερχομό Του (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). 

      Από το γεγονός ότι όλες οι παρθένες κοιμόντουσαν, όταν ακούστηκε η φωνή, καταλαβαίνουμε ότι δεν έχει σημασία τι θα κάνουμε, όταν ο Χριστός επιστρέψει. Μπορεί να είμαστε στη δουλειά μας, να τρώμε, να κοιμόμαστε, ή να διασκεδάζουμε με ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Ό,τι και να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φανούμε ελλιπείς και χρειαστεί εκείνη την ώρα να τρέξουμε να βρούμε "λάδι". Ο Λόγος του Θεού σχετικά αναφέρει: «Σας λέγω, εν τη νυκτί εκείνη θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται, δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται, δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται» (Λουκάς ΙΖ/17: 34-36). 

     Για να είναι έτοιμη μια ψυχή την ώρα της αρπαγής, θα πρέπει να έχει αναγεννηθεί «άνωθεν» μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, που πέθανε πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μιας ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας, που ετάφη και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε από τους νεκρούς, καθεζόμενος εκ δεξιών του Πατρός (Ιωάννης Γ/3: 16 -- Α ' Κορινθίους ΙΕ/15: 1-4 -- Εφεσίους Β/2: 1-10). Όταν η πίστη στον Ιησού Χριστό θα εκδηλωθεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας, τότε το Πνεύμα το Άγιο θα γεμίσει την καρδιά μας και θα αισθανθούμε την παρουσία Του καθώς θα κράζει μέσα μας «αββά ο πατήρ» (Γαλάτας Δ/4: 6). Η επιθυμία για περισσότερο αγιασμό και αποστροφή προς την αμαρτία θα πρέπει να είναι εμφανής στη ζωή μας καθώς θα περιμένουμε Εκείνον να έρθει να μας παραλάβει. «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων». (επιστολή Τίτο Β/2: 11-14). 

   Οι πέντε φρόνιμες παρθένες που είχαν το επιπλέον λάδι συμβολίζουν τους πραγματικά αναγεννημένους χριστιανούς που περιμένουν με ανυπομονησία τον Ερχομό του Χριστού και έχουν ακλόνητη πίστη στο Λόγο του Θεού ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή τους, είτε καθυστερήσει ο Κύριος, είτε συμβούν απρόβλεπτες δυσκολίες.  

      Οι πέντε μωρές παρθένες που ξέμειναν από λάδι αντιπροσωπεύουν τους ψεύτικους πιστούς, που απολαμβάνουν τα οφέλη της χριστιανικής κοινότητας χωρίς ειλικρινή αγάπη για το Χριστό. Τους ενδιαφέρει περισσότερο "το γλέντι" από το να συναντήσουν το γαμπρό. Νομίζουν και ελπίζουν ότι, επειδή βρίσκονται ανάμεσα σε πραγματικά πιστούς αυτό θα τους βοηθήσει τελικά να μπουν στη Βασιλεία του Θεού, όμως αυτό σε καμία περίπτωση δε θα συμβεί. Η πίστη ενός ατόμου στον Ιησού δεν μπορεί να σώσει κάποιο άλλο άτομο. Ας προσέξουμε μη χρειαστεί και εμείς να «απέλθουμε δια να αγοράσουμε» (εδ.10), όταν ο Χριστός επιστρέψει. Ας εκμεταλλευτούμε τώρα τις πλούσιες ευκαιρίες που μας δίδονται, ώστε να γεμίσουμε το λυχνάρι μας με λάδι και ας φροντίσουμε να πάρουμε και επιπλέον για κάθε ανάγκη που θα προκύψει, δηλαδή να γεμίσουμε με το Πνεύμα το Άγιο ώστε να είμαστε «πλήρεις Πνεύματος Αγίου» (Πράξεις Σ/6: 3). Ο Ιησούς εδώ απευθύνεται στους μαθητές Του, δε μιλά στους αντιπάλους του, στους Εβραίους θρησκευτικούς ηγέτες, ούτε στα πλήθη. Έτσι αυτή η παραβολή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια προειδοποίηση προς τους αληθινούς μαθητές Του, προς την Εκκλησία του Θεού, εν Χριστώ Ιησού. 

   Οι μωρές παρθένες απευθύνονται στο γαμπρό με τις λέξεις: «Κύριε, Κύριε». Οι πέντε μωρές παρθένες έμοιαζαν ακριβώς με τις πέντε φρόνιμες παρθένες και κανείς δεν μπορούσε να τις ξεχωρίσει. Και οι δέκα προσκλήθηκαν στο εορτασμό του γάμου και όλες ήρθαν περιμένοντας να συμμετέχουν στο γάμο και δε θα είχε αποκαλυφθεί καμία διαφορά μεταξύ τους αν έφεραν και αυτές επιπλέον λάδι. Όλες κοιμήθηκαν, όλες ξύπνησαν όταν άκουσαν ότι ο Νυμφίος έρχεται. Ο Ιησούς μας προειδοποιεί σ’ αυτήν την παραβολή ότι θα υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα  είναι μέσα στις εκκλησίες, που θα συνδέονται με τους Χριστιανούς και που ακόμη θα νομίζουν ότι είναι Χριστιανοί, αλλά ο Κύριος δεν θα τους αναγνωρίσει εκείνη την ημέρα. Θα προσπαθούν να ανάψουν μπροστά στην παρουσία του Κυρίου κάποιες λαμπάδες καλών έργων, αυτοδικαίωσης κλπ που όμως δεν θα ανάβουν. Θα παραμείνουν σβηστές για πάντα. 

     Σκοπός της παραβολής είναι να προειδοποιήσει και να "ξυπνήσει"  κάποιους που αισθάνονται ασφαλείς, αλλά δεν έχουν λάβει τη σωτηρία τους και δεν διαπιστώνεται μέσα στη ζωή τους  η παρουσία του Αγίου Πνεύματος.

      Ο Κύριος μας προτρέπει: «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες». (Ματθαίος Ζ/7: 15). 

    Καθώς οι μουσικές ακούγονται από μακριά, τα βήματα του ερχόμενου Νυμφίου πλησιάζουν, ας κοιτάξουμε τις λαμπάδες μας, ας εξετάσουμε το περιεχόμενο της πνευματικής μας ζωής αν είναι πλήρες από το Πνεύμα το Άγιο. Ας αναλογισθούμε την κλειστή πόρτα και ας μη ξεχνάμε εκείνη την τραγική φωνή: «Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω».

     Αυτό που αποτελεί το κεντρικό νόημα της παραβολής των «δέκα παρθένων» είναι ότι πάντοτε η σχέση του πιστού ανθρώπου με το Θεό θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση, σε ετοιμότητα και κυρίως σε πνευματική επάρκεια.

   Ας προσέξουμε καλά ώστε να μη χρειαστεί εμείς να «απέλθουμε δια να αγοράσουμε....» όταν ο Χριστός επιστρέψει και ας έχουμε πάντοτε υπόψη μας ότι η πνευματική προετοιμασία για τη συνάντηση με τον Κύριο είναι ατομική υπόθεση του καθενός και δεν δανείζεται. --- 

 Υ.Γ. 

 Σχετική ανάλυση της παραβολής των "δέκα παρθένων" έχει δημοσιευθεί στο blog: giorgoskomninos.blogspot.com στις 26-04-2016.