3. ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ.

3. ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ. 

«έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης» (εδ.15). 

        Καθώς ο Απ. Παύλος παρατηρεί το Ρωμαίο στρατιώτη μετά από τη «ζώνη της αλήθειας» και τον «θώρακα της δικαιοσύνης», το βλέμμα του πέφτει στα υποδήματα που φοράει στα πόδια του. Οι Ρωμαίοι έδιναν ιδιαίτερη σημασία στα υποδήματα των στρατιωτών τους και τα κατασκεύαζαν με μεγάλη τεχνική και επιμέλεια, διότι οι λεγεώνες της αυτοκρατορίας είχαν μεγάλες, ατέλειωτες πορείες να κάνουν και τεράστιες αποστάσεις να διανύσουν. Σκοπός τους ήταν να μπορούν οι στρατιώτες να μετακινούνται γρήγορα, εύκολα και με ασφάλεια από τη μία άκρη της αυτοκρατορίας στην άλλη κάθε φορά που παρουσιαζόταν κάποιο πρόβλημα. Ένα ζευγάρι από καλά και στερεά υποδήματα ήταν πολύ μεγάλο εφόδιο για το στρατιώτη ιδιαίτερα της εποχής εκείνης. 

    Καθώς όλα όσα αναφέρουμε είναι συμβολισμοί, θα λέγαμε μεταφέροντας τα πράγματα στον πνευματικό τομέα ότι και ο στρατιώτης του Χριστού έχει ανάγκη από ένα ζευγάρι καλά και γερά υποδήματα, για να τρέξει να διακηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού σε οποιονδήποτε θέλει να ακούσει. Το να μιλήσεις στον άνθρωπο για το Χριστό είναι πολύ σημαντικό, διότι πώς θα γνωρίσουν οι άνθρωποι το Θεό, αν εμείς δεν είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να Τον κηρύξουμε; (Ρωμαίους Ι/10: 13-15). Άλλωστε σύμφωνα με το λόγο του Θεού «η πίστη είναι διαμέσου τής ακοής, η δε ακοή διαμέσου τού λόγου τού Θεού» (Ρωμαίους Ι/10: 17). 

      Μιλάμε για πορείες στρατιωτών, όμως στην περίπτωση του Χριστιανού θα πρέπει να μιλάμε στον ενικό για πορεία, γιατί ολόκληρη η ζωή του Χριστιανού είναι μια μεγάλη πορεία. Τούτη την πορεία πόσο ωραία και πόσο χαρακτηριστικά μας την παρουσιάζει ο Ιωάννης Βουνιάνος στο βιβλίο του «ο Χριστιανός αποδημητής». Ολόκληρο το έργο του είναι μια αλληγορία και δείχνει την πορεία ενός ανθρώπου που ξεκινά από την πόλη της απώλειας, περνά μέσα από μεγάλες περιπέτειες και αμέτρητους κινδύνους, συναντά διάφορα κάστρα, πότε εχθρικά και πότε φιλικά, δίνει σκληρές μάχες, συνδέεται με άλλους οδοιπόρους και τους ενισχύει ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να συνεχίσουν την πορεία τους. Από τη συναναστροφή μαζί τους ενισχύεται και ο ίδιος, ώσπου επί τέλους μετά απ’ όλα αυτά φτάνει στο όμορφο τέρμα της πορείας του, την πόλη του ουρανού. 

       Συνεπώς μια πορεία είναι η χριστιανική ζωή και αυτό μας το τονίζει ιδιαίτερα ο λόγος του Θεού. Ο Απ. Παύλος μας επισημαίνει στην πορεία αυτή «να περιπατούμε αξίως της πρόσκλησής, με την οποία προσκληθήκαμε» (Εφεσίους Δ/4: 1) και στην ίδια επιστολή μας συμβουλεύει πως να περιπατούμε στην καθημερινή μας πορεία: «προσέχετε λοιπόν πως να περιπατείτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί εξαγοραζόμενοι τον καιρό, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές» (Εφεσίους Ε/5: 15-16). Και συνεχίζει ο Απόστολος «Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς» (Εφεσίους Β/2: 10). Τα υποδήματα θα τα χρησιμοποιήσουμε, για να περπατήσουμε σε "έργα καλά" τα οποία ετοίμασε ο Θεός. 

     Αλήθεια ποια είναι αυτά τα καλά έργα; Ασφαλώς πρόκειται για την καθημερινή βίωση και εφαρμογή του λόγου του Θεού στη ζωή μας, αλλά και για τη διάδοση του Ευαγγελίου της ειρήνης του Χριστού και σε άλλες ψυχές που ζουν μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας, μέσα στο σκοτάδι των ανθρώπινων θρησκευτικών συστημάτων που κρατάνε εγκλωβισμένο τον άνθρωπο, μακριά από το Θεό. Είναι ανάγκη τούτοι οι άνθρωποι που είναι δέσμιοι του εχθρού να γνωρίσουν την αλήθεια του ευαγγελίου, η οποία έχει τη δύναμη να τους ελευθερώσει (Ιωάννης Η/8: 32). Πόσες φορές και για πόσο χρονικό διάστημα τούτα τα υποδήματα τα αφήσαμε αχρησιμοποίητα, πεταμένα σε μια γωνιά στηριζόμενοι στη δική μας εγωιστική απόλαυση και αγνοώντας τις πνευματικές ανάγκες που υπάρχουν γύρω μας.

       Ας θυμηθούμε άλλη μια φορά την όμορφη εκείνη λεπτομέρεια της παραβολής του λεγόμενου «ασώτου υιού» (Λουκάς ΙΕ/15: 11 - 32). Όταν ο μικρότερος γιος επιστρέφοντας από τη μακρινή χώρα της ασωτίας εξομολογήθηκε στον πατέρα του την αμαρτία του, ο πατέρας έδωσε εντολή να φέρουν και να τον ντύσουν με τη στολή την πρώτη, να του βάλουν δαχτυλίδι στο δάχτυλο και να του φορέσουν υποδήματα στα πόδια του. Όχι μόνον η στολή η πρώτη με την οποία αντικατέστησε για πάντα τα ράκη της αμαρτίας του, όχι μόνον δαχτυλίδι στο χέρι, που θα δείχνει σε όλους ότι είναι γιος και κληρονόμος του πατέρα του, αλλά και υποδήματα στα πόδια του για να τρέξει και ένα εργαστεί στα χωράφια του Πατέρα του. Αυτός που τόσα χρόνια δούλεψε μέσα στην αμαρτία και δαπάνησε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του μέσα στην ασωτία, τώρα θα πρέπει να εργαστεί με επιμέλεια και υπομονή μέσα στα χωράφια του πατέρα του. Για να το πετύχει αυτό χρειάζεται ένα ζευγάρι στερεά υποδήματα. Ούτε λοιπόν του ασώτου η νέα στολή, αλλά ούτε και η δική μας η πανοπλία είναι πλήρης χωρίς τα υποδήματα. 

       Ο Προφήτης "Ησαΐα  (κεφ. ΝΒ/52, εδ. 7) αναφέρει: «πόσο ωραία είναι επάνω στα βουνά τα πόδια εκείνου που ευαγγελίζεται, εκείνου που κηρύττει ειρήνη! Εκείνου που ευαγγελίζεται αγαθά, εκείνου που κηρύττει σωτηρία, εκείνου που λέει στη Σιών: Ο Θεός σου βασιλεύει!» Μιλάει εδώ ο Ησαΐας προφητικά για την ημέρα εκείνη που αγγελιοφόροι θα διέσχιζαν κάμπους και βουνά, ατέλειωτους δρόμους για να έρθουν στη Βαβυλώνα και να αναγγείλουν στους εξόριστους του Ισραήλ, που βρίσκονταν εκεί, ότι η περίοδος της εξορίας τους έληξε και πλέον από δω και στο εξής αρχίζει μια περίοδος ειρήνης και ελευθερίας. Είχαν περάσει εβδομήντα ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς, ερήμωσης του βασιλείου του Ιούδα από το έτος 586 π.Χ. που καταλήφθηκε από το βασιλιά της Βαβυλώνας τον Ναυουχοδονόσορα, σύμφωνα με τις προφητείες (Β΄ Βασιλέων ΚΕ/25, εδ. 22-26 & Β΄ Χρονικών ΛΣ/36, εδ. 20,21). Τώρα βρισκόμαστε στο έτος 536 π.Χ. και η αυτοκρατορία της Βαβυλώνας έχει υποταχθεί στους Μηδο – Πέρσες βασιλιάς της οποίας είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της παγκόσμιας ιστορίας, ο Κύρος ο Μέγας (600 – 530 π.Χ.) και με διάταγμά του ο Βασιλιάς επιτρέπει την απελευθέρωση των Ιουδαίων και την επιστροφή τους στην Ιερουσαλήμ. 

     Αυτό που έγινε τότε στους υπόδουλος Ισραηλίτες γίνεται και σήμερα σε σχέση με την πνευματική εξορία. Τα ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα, που συμβολίζουν τα φύλλα της συκιάς με τα οποία προσπάθησε να ντυθεί ο άνθρωπος (Γένεση Γ/3: 7) και δεν μπόρεσε, έχουν βυθίσει τον κόσμο σε μια σύγχυση και σ’ ένα σκοτάδι πνευματικό. Οι ανθρώπινες θρησκείες αντί να «ντύσουν» τον άνθρωπο τον άφησαν γυμνό ανάμεσα στους αιώνες και καθώς η ιστορία φθάνει στο τέλος της, βλέπουμε στις ημέρες μας ο άνθρωπος να είναι περισσότερο «γυμνός» από κάθε άλλη εποχή. Ο εχθρός εκμεταλλευόμενος την αμαρτία του ανθρώπου επέβαλε παντού σύγχυση και άγνοια. Όμως ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο στα χέρια του εχθρού. Στέλνει και σήμερα αγγελιοφόρους Του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, να μιλήσουν για την Αλήθεια, για την αιώνια σωτηρία που προσφέρει δια Ιησού Χριστού, να δείξουν την Αγάπη και το Έλεός Του στον εξόριστο, στον υποδουλωμένο πνευματικά άνθρωπο. Αμέτρητοι αγγελιοφόροι του Θεού πάνω στον κόσμο διακηρύττουν και σήμερα τη μεγάλη αλήθεια ότι «μόνον ο Χριστός σώζει» (Πράξεις Δ/4: 12). 

      Ο Κύριος καλεί κάθε δικό Του παιδί να γίνει αγγελιοφόρος Του. Η εντολή προς τους μαθητές ήταν και είναι: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». (Ματθαιος ΚΗ/28: 19,20). «Πορευθέντες», σημαίνει ότι έχει πορεία η ζωή του Χριστιανού. Πρόκειται για μια πορεία που γίνεται κάτω από δύσκολες συνθήκες και η οποία συνοδεύεται από μια μεγάλη υπόσχεση. «Θα είμαι μαζί σας», λέγει Κύριος, «πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος». Σε όλους αυτούς που θα υπακούσουν, σ’ αυτούς που θα βάλουν τα υποδήματά τους και θα βαδίσουν, για να φέρουν τα καλά νέα της σωτηρίας του Χριστού και σε άλλους ανθρώπους ο Κύριος έχει υποσχεθεί ότι θα είναι μαζί τους όχι για κάποια χρονική περίοδο, αλλά «πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος». Η φράση “συντέλεια του αιώνα” σημαίνει το “τέλος του κόσμου”. Σ’ αυτήν την αποστολή και σ’ αυτή τη διαβεβαίωση που τους έδωσε ο Κύριος τι έκαναν οι μαθητές, που θα πρέπει να κάνει και ο κάθε πιστός μαθητής Του σήμερα; «Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου, και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων» (Μάρκος ΙΣ/16: 20). 

      Ένας «επίλεκτος» Εβραίος, που άκουγε στο όνομα Σαύλος, τρέχει μαζί με τη συνοδεία του στο δρόμο της Δαμασκού για να υπηρετήσει τη θρησκεία του, για να εξοντώσει τους Χριστιανούς. Μια αστραπή και μια φωνή από τον ουρανό τον έκαναν να γίνει βουβός και να μείνει τυφλός (Πράξεις ΚΒ/22: 6-13). Καθώς ο Σαύλος συνειδητοποιεί τη δύναμη του Θεού, δύο κρίσιμες ερωτήσεις βγαίνουν από τα χείλη του: 

1/ «Ποιος είσαι Κύριε;». Για να έρθει αμέσως η απάντηση: «Εγώ είμαι ο Ιησούς τον οποίον εσύ διώκεις». 

2/ «τι θέλεις να κάνω;» 

       Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του τρομαγμένου Σαύλου. Ο Θεός τότε σηκώνει έναν αγγελιοφόρο Του και του λέει: «Ανανία σήκω, φόρεσε τα υποδήματά σου, τα υποδήματα της ετοιμασίας του Ευαγγελίου και πήγαινε να συναντήσεις το Σαύλο που τούτη την ώρα προσεύχεται και να του εξηγήσεις ποιος Είμαι και τι θέλω απ’ αυτόν». 

      Ένας Αιθίοπας (Πράξεις Η/8: 27) έχει γνωρίσει τους δικούς του Θεούς και έχει διαπιστώσει ότι οι θεοί του δεν μπορούν «ούτε να αγαθοποιήσουν, ούτε να κακοποιήσουν» (Ιερεμίας Ι/10: 5), γιατί είναι ψεύτικοι, γιατί είναι διανοήματα και έργα χειρών ανθρώπων. Ο πόθος του για να γνωρίσει τον αληθινό Θεό τον φέρνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί έπεσε στα χέρια του ένα χειρόγραφο από προφητείες του Ησαΐα (κεφ. ΝΓ/53) και άρχιζε να διαβάζει. Το δε χωρίον της γραφής, το οποίον ανεγίνωσκεν, ήτο τούτο. «Εφέρθη ως πρόβατον επί σφαγήν και ως αρνίον έμπροσθεν του κείροντος αυτό άφωνον, ούτω δεν ανοίγει το στόμα αυτού. Εν τη ταπεινώσει αυτού αφηρέθη η κρίσις αυτού την δε γενεάν αυτού τις θέλει διηγηθή; διότι σηκώνεται από της γης η ζωή αυτού» (Πράξεις Η/8: 26-35). Ο άνθρωπος διάβαζε, αλλά δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει ο προφήτης. Ο Θεός έδωσε εντολή στο Φίλιππο και του είπε: «Σήκω, βάλε τα υποδήματά σου και πήγαινε στην ερημιά της Γάζας». Εκεί θα βρεις μια διψασμένη ψυχή που εκζητά το Θεό. Πήγαινε να του εξηγήσεις ότι το πρόβατο που σφαγιάστηκε άφωνο, που δεν άνοιξε το στόμα Του να διαμαρτυρηθεί, είναι ο Χριστός. Θυσιάστηκε Αυτός και πλήρωσε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, πέθανε πάνω στο σταυρό ως αντικαταστάτης μιας ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας. Η συνάντηση έγινε και το αποτέλεσμα μας το περιγράφει ο λόγος του Θεού: «επορεύετο την οδόν αυτού χαίρων». Έφυγε χαρούμενος ο Αιθίοπας, γιατί γνώρισε το Χριστό, βαπτίστηκε, αναγεννήθηκε από το Πνεύμα το Άγιο και πλέον επιστρέφει στην πατρίδα του «νέον κτίσμα» (Β΄ Κορινθίους Ε/5: 17). 

    Στον ουρανό θα δούμε ανθρώπους με σκονισμένα, ταλαιπωρημένα, φθαρμένα από το πολύ περπάτημα υποδήματα. Θα δούμε τον Ιεραπόστολο Ιωάννη Πάτον που «περπάτησε» και έφερε το Ευαγγέλιο σε νησιά ανθρωποφάγων του Ειρηνικού, για να πέσει στο τέλος θύμα της αποστολής του. Θα δούμε τον Ιεραπόστολο Κώστα Μακρή που έφθασε στη Νέα Γουινέα μέσα σε μολυσματικές ασθένειες και κινδύνους, για να μεταφέρει το Ευαγγέλιο στους Ιθαγενείς. Στην κηδεία του που έγινε πριν από μερικά χρόνια, στην οποία παραβρέθηκα, είδα να έχουν έρθει ιθαγενείς από τη Νέα Γουινέα. Έτσι προχώρησε και προχωράει και σήμερα το Ευαγγέλιο του Χριστού και στην Αφρική, στην Ασία, στην Κίνα. Θα δούμε στον ουρανό ανθρώπους με φθαρμένα υποδήματα που έτρεξαν, για να φέρουν παρηγοριά σε κάποιες ψυχές που την είχαν ανάγκη, να στηρίξουν, να ενθαρρύνουν, να φέρουν το μήνυμα της αγάπης του Χριστού. Τι τραγική εικόνα, βαθιά χαραγμένη μέσα μου, να σε κοιτάξει στα μάτια ο αδελφός, ο φίλος, ο συγγενής, ο δικός σου άνθρωπος που περνάει μέσα από μια σκληρή δοκιμασία και να σου πει: «Σε ζητούσα, σε είχα ανάγκη, σε ήθελα κοντά μου……. και δεν ήρθες». 

      Εκείνος που χρησιμοποιεί τακτικά τα υποδήματά του, για να φέρει τα καλά νέα του Ευαγγελίου, έχει πολύ υψηλό πνευματικό ανοσοποιητικό σύστημα και δεν προσβάλλεται εύκολα από τις επιθέσεις του εχθρού. Αντίθετα ο οκνηρός χριστιανός είναι εκτεθειμένος στις επιθέσεις του εχθρού και βρίσκεται διαρκώς σε μεγάλο κίνδυνο. Ας είμαστε προσεκτικοί. Έχει μεγάλη σημασία στη ζωή μας η πνευματική μας υπόδηση. Αν θέλουμε να έχουμε νίκες, θα πρέπει κάθε στιγμή να είμαστε υποδεμένοι τους πόδας με την ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης. Ας προσέξουμε πώς βαδίζουμε, αλλά και πού βαδίζουμε. Ο Κύριος θα μας προστατεύσει και θα μας χαρίσει ειρήνη μόνον, αν βαδίζουμε στους δρόμους του δικούς Του. Να θυμόμαστε πάντοτε εκείνον τον άνθρωπο που αναφέρεται στην «παραβολή του καλού Σαμαρείτη» (Λουκάς Ι/10: 30). Ο άνθρωπος αυτός «κατέβαινε από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ». Δηλαδή άφηνε την Ιερουσαλήμ που ήταν ο Ναός και η παρουσία του Θεού και πήγαινε στην Ιεριχώ η οποία ήταν μία καταραμένη πόλη, εξαιτίας της απιστίας της (Ιησούς τ. Ναυή Σ/6: 26). Ο άνθρωπος αυτός, που είναι ο εκπρόσωπος μιας ολόκληρης αμαρτωλής ανθρωπότητας, επέλεξε να βαδίσει σ’ ένα δρόμο που όλο και πιο πολύ τον απομάκρυνε από το Θεό. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας είναι προδιαγεγραμμένο: «και εις ληστάς περιέπεσεν». Ληστές και λήσταρχοι περιμένουν τον άνθρωπο που βαδίζει σε δρόμους μακριά από το Θεό. 

       Ας βαδίζουμε στους δρόμους του Θεού, γεμάτοι από προσευχή, από λόγια αγάπης, ενθάρρυνσης, ευαγγελισμού, με συνεχή επικοινωνία με το Θεό έχοντας σαν αίτημα μέσα στην καρδιά μας ο Θεός να «ανοίξει θύρα» μέσα στη ζωή μας, για να μιλήσουμε σύμφωνα με το λόγο Του. Ο Απ. Παύλος προς τους Χριστιανούς των Κολοσσών αναφέρει: «προσεύχεστε και για μας, για να μας ανοίξει ο Θεός θύρα τού λόγου, για να μιλήσουμε το μυστήριο του Χριστού, για το οποίο και είμαι φυλακισμένος» (Κολοσσαείς Δ/4: 3). Μα, Παύλε, τόσα προβλήματα έχεις με την υγεία σου, τα μάτια σου αμαυρώθηκαν και δε βλέπεις καλά (Β΄ Κορινθίους ΙΒ/12: 9), διώκεσαι από τον κοινωνικό περίγυρο (Β΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 25-27), είσαι μέσα στη φυλακή, δεν έχεις ένα παλτό να βάλεις τους ώμους σου (Β΄ Τιμοθέου Δ/4: 13) και βάζεις μοναδικό σκοπό στη ζωή σου και στην προσευχή σου «να μας ανοίξει ο Θεός θύρα τού λόγου, για να μιλήσουμε το μυστήριο του Χριστού». Ναι. Μάθαμε να προσευχόμαστε για μας, για την οικογένειά μας, για θέματα γύρω από την καθημερινή μας ζωή που έχουμε ανάγκη, όμως ο Κύριος μας προτρέπει: «ζητάτε πρώτα τη βασιλεία τού Θεού, και τη δικαιοσύνη του και όλα αυτά θα σας προστεθούν» (Ματθαίος Σ/6: 33). 

      Μπορεί ανά πάσα στιγμή ο Θεός να μας χρησιμοποιήσει για τα σχέδια τα δικά Του. Μπορεί να «ανοίξει θύρα» στον καθέναν από μας για θαυμαστά πράγματα, να μιλήσουμε για την Αγάπη Του, να τρέξουμε, να κυνηγήσουμε τον εχθρό και να ελευθερώσουμε ανθρώπους που είναι δέσμιοι του εχθρού της ψυχής, του ανθρωποκτόνου σατανά. Ο Κύριος θέλει να δοξαστεί «εν τω μέσω ημών» (Ιερεμίας ΙΔ/14: 9). ---