Στοχεύουντας στο άπειρο.

Βιβλίο "Β΄ Βασιλέων", κεφ. ΙΓ/13, εδ. 14 – 20.        (Παλαιά Διαθήκη).

14 Και ο Ελισσαιέ αρρώστησε την αρρώστια του από την οποία και πέθανε. Και ο Ιωάς, ο βασιλιάς τού Ισραήλ, κατέβηκε σ' αυτόν, και έκλαψε μπροστά του, και είπε: Πατέρα μου, πατέρα μου, άμαξα του Ισραήλ, και ιππικό του! 

15 Και ο Ελισσαιέ είπε σ' αυτόν: Πάρε ένα τόξο και βέλη. Και πήρε κοντά του ένα τόξο και βέλη. 

16 Και είπε στον βασιλιά τού Ισραήλ: Βάλε το χέρι σου επάνω στο τόξο. Και έβαλε το χέρι του και ο Ελισσαιέ έβαλε τα χέρια του επάνω στα χέρια τού βασιλιά. 

17 Και είπε: Άνοιξε το παράθυρο προς ανατολάς. Και το άνοιξε. Και ο Ελισσαιέ είπε: Τόξευσε. Κι εκείνος τόξευσε. Και είπε: Το βέλος τής σωτηρίας τού Κυρίου, και το βέλος τής σωτηρίας από τους Συρίους! Και θα πατάξεις τους Συρίους στην Αφέκ, μέχρις ότου τους συντελέσεις. 

18 Και είπε: Πάρε βέλη. Και πήρε. Και είπε στον βασιλιά τού Ισραήλ: Ρίξε επάνω στη γη. Και έριξε τρεις φορές, και σταμάτησε. 

19 Και ο άνθρωπος του Θεού οργίστηκε γι' αυτόν, και είπε: Έπρεπε να ρίξεις πέντε ή έξι φορές τότε θα χτυπούσες τους Συρίους μέχρις ότου τους συντελέσεις τώρα, όμως, θα πατάξεις τους Συρίους μόνον τρεις φορές. 

20 Και ο Ελισσαιέ πέθανε, και τον έθαψαν. Και τον επόμενο χρόνο τάγματα των Μωαβιτών έκαναν εισβολή στη γη. 

……………… 

25 Και ο Ιωάς, ο γιος τού Ιωάχαζ, πήρε ξανά από το χέρι τού Βεν-αδάδ, του γιου τού Αζαήλ, τις πόλεις, που ο Αζαήλ είχε πάρει στον πόλεμο από το χέρι τού Ιωάχαζ, του πατέρα του. Τρεις φορές τον πάταξε ο Ιωάς, και ξαναπήρε τις πόλεις τού Ισραήλ. 

           ΣΧΟΛΙΑ: 

       Όταν ο προφήτης Ελισαιέ κόντευε να πεθάνει, τον επισκέφτηκε ο Ιωάς που ήταν βασιλιάς στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και έκλαιγε μπροστά του λέγοντας: «Πατέρα μου, πατέρα μου! Εσύ είσαι η άμαξα του Ισραήλ και το ιππικό του». Εννοούσε ότι άνθρωποι με το ηθικό και πνευματικό ανάστημα του Ελισαιέ αποτελούσαν την καλύτερη και πιο σίγουρη προστασία του Ισραήλ. Με τα ίδια λόγια και ο Ελισαιέ είχε θρηνήσει για την αναχώρηση του Ηλία (Β/2: 12). Καταλάβαινε ότι ο θάνατος του προφήτη θα ήταν μεγάλη απώλεια για το βασίλειο του Ισραήλ. Από το κρεβάτι της αρρώστιας του ο Ελισαιέ έδωσε οδηγίες στον Ιωάς να πάρει το τόξο του και βέλη, να τοξεύσει ανατολικά και έπειτα να χτυπήσει το έδαφος με τα βέλη. Το βέλος που σημάδευσε ανατολικά συμβόλιζε τη νίκη κατά των Συρίων που είχαν καταλάβει τη χώρα των Ισραηλιτών ανατολικά του Ιορδάνη. Επειδή ο Ιωάς χτύπησε το έδαφος μόνο τρεις φορές, θα νικούσε τη Συρία μόνο τρεις φορές. Αν είχε χτυπήσει πέντε ή έξι φορές, η απειλή της Συρίας θα μπορούσε να είχε περιοριστεί δραστικά. Του έλειπε όμως η επιμονή, η υπομονή και η διορατικότητα. Ο Ιωάς όφειλε να ξέρει τη σημασία των πράξεών του, διαφορετικά δε θα έπρεπε να είχε αναλάβει τέτοιες ευθύνες. Ο θάνατος του Ελισαιέ δεν προμήνυε καλό για το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ. 

       Ενώ ο Αζαήλ, ο βασιλιάς της Συρίας συνέχιζε να καταδυναστεύει το λαό Ισραήλ, ωστόσο ο Θεός για μια ακόμα φορά τους έδειξε την εύνοιά του για χάρη της διαθήκης που είχε κάνει με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και δε θέλησε να τους καταστρέψει. Τελικά ο Αζαήλ, ο βασιλιάς της Συρίας, πέθανε και στη θέση του βασίλευσε ο γιος του ο Βεν-αδάδ. Σε εκπλήρωση της προφητείας του Ελισαιέ, ο Ιωάς ανέκτησε και πάλι τις πόλεις του Ισραήλ, που είχε κυριεύσει ο Βεν – Αδάδ, ο βασιλιάς της Συρίας κάτι που συνέβη μετά από τρεις διαδοχικές νίκες. 

      Σε λίγες ώρες ένας καινούργιος χρόνος αρχίζει. Η αλλαγή κάθε χρόνου είναι ένα ορόσημο, ένας σταθμός, ένα σημείο αναφοράς μέσα στη ζωή. Ο καινούργιος χρόνος είναι ένας καινούργιος επικίνδυνος δρόμος, αφού έχει 365 επικίνδυνες στροφές. Όλοι οι άνθρωποι τούτο το μεταίχμιο το θεωρούν ως ένα σημαντικό σταθμό στον οποίο σταματούν, για να κάνουν απολογισμό των προσπαθειών τους, να αναθεωρήσουν καταστάσεις, να καταστρώσουν νέα σχέδια, να προγραμματίσουν νέες δραστηριότητες, να βάλουν νέους στόχους για τους οποίους θα αγωνιστούν να πετύχουν μέσα στο νέο χρόνο. Προγραμματίζουν πως θα αξιοποιήσουν το χρόνο τους καλύτερα με κάθε τρόπο. 

    Πόσο σωστά σκέπτονται οι άνθρωποι, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, για να πετύχουν στις δραστηριότητές τους, ενώ γνωρίζουν ότι όλα τούτα είναι προσωρινά, είναι εφήμερα. Ο Κύριος προειδοποίησε τα δικά του παιδιά να προσέχουν ιδιαίτερα, διότι «οι υιοί του αιώνος τούτου είναι φρονιμότεροι εις την εαυτών γενεά, παρά τους υιούς του φωτός» (Λουκάς ΙΣ/16: 8). Τι τραγικό αλήθεια! Πόσο μεγάλη σοφία, πόσο μεγάλη προσοχή χρειάζεται, για να σταθούμε όπως πρέπει και να μην φανούμε «άσοφοι»! Να θυμόμαστε και εκείνον τον άδικο οικονόμο που τον επαίνεσε ο Κύριος για την προνοητικότητά του, για να εξασφαλίσει το μέλλον του. Ο Κύριος με τον «έπαινό Του» στον άδικο διαχειριστή θέλει να πει σε κάθε δικό Του παιδί: «Μακάρι και συ να είχες την ίδια σπιρτάδα, την ίδια οξυδέρκεια, την ίδια εξυπνάδα στα πνευματικά, που έχουν εκείνοι που κυνηγούν τα υλικά πράγματα». Όπως ο διαχειριστής έλαβε μέτρα, για να σιγουρέψει ότι θα είχε φίλους, όταν θα έβγαινε στη σύνταξη, έτσι ακριβώς και ο χριστιανός θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα αγαθά του Κυρίου με τέτοιον τρόπο που να σιγουρέψει ότι θα τον υποδεχτούν με ανοιχτές αγκαλιές, όταν θα πάει στον ουρανό. 

       Μεταίχμιο είναι και για το Χριστιανό η μετάβαση από τον ένα χρόνο στον άλλο, ορόσημο, που θα πρέπει να το δει κάτω από μία διαφορετική σκοπιά από τους «υιούς του αιώνος τούτου». Θα πρέπει να είναι ώρες απολογισμού, αλλά και ώρες προγραμματισμού στον τομέα τον πνευματικό και στον τομέα της σχέσης του με το Θεό και δημιουργό του. Καλείται ο πιστός άνθρωπος να θέσει στόχους όχι προσωρινούς σαν των ανθρώπων, αλλά στόχους που θα επεκτείνονται μέσα στην αιωνιότητα. 

    Αρχίζοντας από τον απολογισμό, στην καρδιά του κάθε ανθρώπου έρχεται μια κραυγή ευχαριστίας για το Θεό και μία ομολογία. Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, γιατί και τούτο το χρόνο που πέρασε ήσουν μαζί μας. Το ότι φτάσαμε στο τέλος ενός ακόμα χρόνου δεν είναι αποτέλεσμα δικών μας ενεργειών, είναι αποτέλεσμα της Αγάπης, της μακροθυμίας και του Ελέους του Θεού. Στο διάστημα που πέρασε ο Κύριος ήταν μαζί μας. Ο Κύριος επέτρεψε να ζήσουμε. 

   Καθώς βρισκόμαστε στο μεταίχμιο της αλλαγής του καινούργιου χρόνου και καλούμαστε να προγραμματίσουμε νέους στόχους, ας είμαστε προσεκτικοί, αντικειμενικοί έχοντας σε κάθε απόφασή μας λάβει τη γνώμη Εκείνου του «θαυμαστού συμβούλου» (Ησαΐας Η/8 : 6) που δεν είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ας θυμηθούμε τα λόγια του προφήτη «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης». 

    Ας ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα Εκείνου και ας συναποφασίσουμε. Το Πνεύμα του Θεού μας καλεί να βάλουμε μεγάλους, υψηλούς στόχους που θα είναι αντάξιοι των προσδοκιών του ζωντανού Θεού. Μη διστάσουμε να κοιτάξουμε ψηλά, να στοχεύσουμε προς το άπειρο, γιατί ο Θεός που συνεργάζεται μαζί μας είναι Θεός άπειρων προοπτικών και δυνατοτήτων. Η ιστορία που αναφέρουμε από το κεφ. ΙΓ/13 του βιβλίου «Β’ Βασιλέων» της Παλαιάς Διαθήκης είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίον θα πρέπει να σκεπτόμαστε στα πνευματικά πράγματα και για τους στόχους που θα πρέπει να βάζουμε. Είναι δε βέβαιο ότι η νίκη στον πνευματικό τομέα και κάθε επιτυχία βασίζεται στο μέτρο της υπακοής στο Θεό και τον αιώνιο λόγο Του. Ας τοξεύσουμε μαζί με το Θεό όσο πιο μακριά μπορούμε. Ας βάλουμε ως στόχο το άπειρο, το μεγάλο, το ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου, γιατί ο Θεός που αγωνίζεται μαζί μας είναι Θεός άπειρων προοπτικών και δυνατοτήτων. Ας προσέξουμε να μη μετράμε πράγματα και καταστάσεις στηριζόμενοι στη δική μας μικρότητα και αδυναμία. Τα σχέδια και οι οραματισμοί μας, όσον αφορά τη σχέση μας με το Θεό, μέσα στον καινούργιο χρόνο να μην είναι περιορισμένα. Ας γνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι δυνατά «συν Θεώ». Ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Φιλιππησίους» (κεφ. Δ/4, εδ. 13) αναφέρει: «Τα πάντα δύναμαι δια τους ενδυναμούντος με Χριστού». 

      Ας θυμηθούμε άλλη μια φορά, για να πάρουμε θάρρος, δύναμη, σιγουριά, τα λόγια τα οποία είπε ο Θεός στον Ιησού του Ναυή, όταν μαζί με το λαό διάβηκαν τον Ιορδάνη ποταμό και πλέον μπροστά τους είχαν τη γη των υποσχέσεων, τη γη της επαγγελίας, που έπρεπε να κατακτήσουν: 

3 Πάντα τον τόπον, επί του οποίου πατήσει το ίχνος των ποδιών σας, εις εσάς έδωκα αυτόν, καθώς είπα προς τον Μωυσή 

4 από της ερήμου και του Λιβάνου τούτου και έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού του Ευφράτου, πάσα η γη των Χετταίων, και έως της θαλάσσης της μεγάλης προς δυσμάς του ηλίου, θέλει είσθαι το όριόν σας. 

5 Δεν θέλει δυνηθή άνθρωπος να σταθή εναντίον σου πάσας τας ημέρας της ζωής σου καθώς ήμην μετά του Μωϋσέως, θέλω είσθαι μετά σού δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει. 

6 Ίσχυε και ανδρίζου διότι συ θέλεις κληροδοτήσει εις τον λαόν τούτον την γην, την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας αυτών να δώσω εις αυτούς. (Ιησούς τ. Ναυή Α : 3-6). 

      Τι παρήγορα λόγια είναι τούτα, καθώς μπαίνουμε μέσα σε ένα χρόνο αστάθειας, αβεβαιότητας, οικονομικής δυσπραγίας, κοινωνικών ανακατατάξεων, φόβου για τα επερχόμενα δεινά, με φήμες πολέμων κυριαρχούν παντού και ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της Μέσης Ανατολής. Ας στηριχθούμε στις υποσχέσεις του Θεού, που είναι πάντοτε ζωντανές, αληθινές και ας βαδίσουμε με θάρρος, με αισιοδοξία, ας κοιτάξουμε μπροστά, ας στοχεύσουμε μακριά έχοντας πάντοτε υπόψη ότι δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες του Θεού. 

      Καθώς ο Ιησούς τ. Ναυή παρατηρούσε από μακριά τη γη των υποσχέσεων τα νέα έρχονταν το ένα μετά το άλλο και ήταν καταλυτικά, αποτρεπτικά, τρομακτικά. Υπήρχαν μεγάλες οχυρωμένες πόλεις, υπήρχαν άνδρες γιγαντόσωμοι, υιοί Ανάκ με μεγάλη εμπειρία στον πόλεμο, υπήρχαν μεγάλες φυσικές δυσκολίες. Ανθρωπίνως όλα τούτα είναι ακατόρθωτα, είναι αδύνατον να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, όμως μαζί με το Θεό είναι εύκολα, «ψωμάκι» είναι όλα τούτα. (Αριθμοί ΙΔ/14: 9). 

     Ας ακούσουμε και πάλι τον Κύριο, καθώς διαβαίνουμε προς έναν καινούργιο χρόνο. 

1 Άκουε, Ισραήλ συ διαβαίνεις σήμερον τον Ιορδάνην, διά να εισέλθης να κληρονομήσης έθνη μεγαλήτερα και ισχυρότερά σου, πόλεις μεγάλας και τετειχισμένας έως του ουρανού, 

2 λαόν μέγαν και υψηλόν το ανάστημα, υιούς των Ανακείμ, τους οποίους γνωρίζεις και ήκουσας, Τις δύναται να σταθή έμπροσθεν των υιών του Ανάκ; 

3 Γνώρισον λοιπόν σήμερον, ότι Κύριος ο Θεός σου είναι ο προπορευόμενος έμπροσθέν σου είναι πυρ καταναλίσκον αυτός θέλει εξολοθρεύσει αυτούς και αυτός θέλει καταστρέψει αυτούς απ' έμπροσθέν σου και θέλεις εκδιώξει αυτούς και ταχέως εξολοθρεύσει αυτούς, καθώς σοι είπεν ο Κύριος. (Δευτερονόμιον Θ/9: 1-3). 

      Στο νέο χρόνο που μπαίνουμε ο Θεός θέλει να κάνει μεγαλεία ανάμεσά μας. (Λουκάς Α : 49). Όλη η δύναμη στην επίτευξη των στόχων μας θα είναι του Κυρίου. Εκείνο που ζητά από μας ο Θεός είναι το «θέλω», την ελεύθερη συμμετοχή μας στην τήρηση του θελήματός Του. Και συνεχίζει ο Κύριος προς τον Ιησού τ. Ναυή: 

7 Μόνον ίσχυε και ανδρίζου σφόδρα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα τον νόμον, τον οποίον προσέταξεν εις σε Μωϋσής ο θεράπων μου μη εκκλίνης απ' αυτού δεξιά ή αριστερά, διά να φέρησαι μετά συνέσεως πανταχού όπου αν υπάγης. 

8 Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως. 

9 Δεν σε προστάζω εγώ; ίσχυε και ανδρίζου μη φοβηθής μηδέ δειλιάσης διότι είναι μετά σου Κύριος ο Θεός σου όπου αν υπάγης. (Ιησούς τ. Ναυή Α : 7-9). 

      Όλα τούτα αποτελούν αρχές αναλλοίωτες που αφορούν όλους τους καιρούς και όλους τους ανθρώπους. Αν μέσα στο χρόνο που έρχεται δώσουμε ολοκληρωτικά την καρδιά μας στο Θεό, αν σταθούμε δίπλα Του ως συνεργάτες με αληθινό πνεύμα, με ταπείνωση και συντριβή ενώπιόν Του, όλα τα θέματα που μας απασχολούν θα είναι και θέματα του Κυρίου. Γι’ αυτό μη δειλιάσουμε, ας θέσουμε υψηλούς πνευματικούς στόχους, ας κοιτάξουμε και ας στοχεύσουμε μακριά, ψηλά, δυνατά ενθυμούμενοι κάθε στιγμή τα λόγια του Κυρίου: «Εμβλέψας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά». (Ματθαίος ΙΘ/19 : 26).

       Ένας πονεμένος πατέρας φέρνει το παιδί του μπροστά στον Κύριο. «Διδάσκαλε, έφερα προς σε τον υιόν μου, έχοντα πνεύμα άλαλον και όπου πιάση αυτόν σπαράττει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού και ξηραίνεται και είπον προς τους μαθητάς σου να εκβάλωσιν αυτό, αλλά δεν ηδυνήθησαν». «Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν, το: Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' αυτόν που πιστεύει». (Μάρκος Θ/9: 23). Σ’ αυτόν που πιστεύει χωρίς όρους και όρια στη δύναμη του αληθινού Θεού όλα είναι δυνατά. Ο Προφήτης Σαμουήλ υπενθυμίζει στο λαό: «μόνον φοβείσθε τον Κύριον και λατρεύετε αυτόν εν αληθεία εξ όλης καρδίας σας διότι είδετε πόσα μεγαλεία έκαμεν υπέρ υμών» (Β΄ Σαμουήλ ΙΒ/12 : 24). 

    «Έπρεπε να ρίξεις πέντε ή έξι φορές τότε θα χτυπούσες τους Συρίους μέχρις ότου τους συντελέσεις τώρα, όμως, θα πατάξεις τους Συρίους μόνον τρεις φορές». Μ’ αυτά τα λόγια εύχομαι σε όλους μέσα από την καρδιά μου να έχουμε μια χρονιά καλή και ευλογημένη μαζί με τον Κύριο των δυνάμεων, το Θεό του ουρανό, το ζωντανό, τον αληθινό, τον αιώνιο Θεό. Στο νέο χρόνο που έρχεται ας κοιτάξουμε ψηλά, ας στοχεύσουμε μακριά πέρα από τα βλεπόμενα, έχοντας πάντοτε υπόψη μας ότι "οι μάχες είναι του Κυρίου" και ας μη ξεχάσουμε ποτέ: "ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουσι διά πάσης της γης, διά να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν". (Β΄ Χρονικών ΙΣ/16: 9). Ας μην εμποδίσουμε τον Κύριο με άστοχες πράξεις μας, με ανόητες επιλογές μας, με κοντόφθαλμους οραματισμούς μας, να ικανοποιήσει τη μεγάλη Του επιθυμία, που είναι να φανεί δυνατός "εν τω μέσω ημών".  ---