6. Η ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

6. Η ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

 

«και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού» (προς Εφεσίους Σ/6: 17β).

       Σαν εισήγηση σ’ αυτή τη μελέτη θα ήθελα να μεταφέρω αυτούσιο ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ιωάννη Βουνιάνου (1628 – 1688), που επιγράφεται: «το μεγάλο ταξίδι»:

       Τότε ο Απολλύων (ο διάβολος) ξέσπασε άγρια θυμωμένος και φώναξε: 

-- Εγώ είμαι εχθρός αυτού του Βασιλιά (του Θεού). Μισώ κι Εκείνον και τους νόμους Του και τους ανθρώπους Του. Γι’ αυτό βγήκα έξω για να σε χτυπήσω. 

-- Πρόσεχε Απολλύων τι κάνεις είπε ο Χριστιανός. Βρίσκομαι πάνω στο βασιλικό δρόμο, στο δρόμο του αγιασμού. Ο Απολλύων τότε άπλωσε τα τεράστια πόδια του από το ένα μέρος του δρόμου ως το άλλο για ν’ αποκλείσει το δρόμο και φώναξε: Δε φοβάμαι τίποτε. Ετοιμάσου τώρα γιατί θα σε σκοτώσω! Ορκίζομαι στα καταχθόνια του καταφυγίου μου δε θα σε αφήσω να προχωρήσεις πιο πέρα. Εδώ θα σου βγάλω την ψυχή! Λέγοντας αυτά έριξε ένα φλογισμένο βέλος στο στήθος του Χριστιανού. Μα ο Χριστιανός πρόβαλε την ασπίδα που κρατούσε στο χέρι, απέκρουσε μ’ αυτήν το πυρωμένο βέλος και ξέφυγε τον κίνδυνο. 

-- Ο Χριστιανός τότε, βλέποντας πως έφτασε η στιγμή να πολεμήσει έσυρε το σπαθί του. Κι ο Απολλύων χίμηξε πάνω του ρίχνοντας βέλη σαν το χαλάζι. Μ’ όλες τις προσπάθειές του, ο Χριστιανός δε μπόρεσε να ξεφύγει. Πληγώθηκε στο κεφάλι, στο χέρι και στο πόδι. Αυτό τον ανάγκασε να οπισθοχωρήσει λίγο γιατί ο Απολλύων του έριχνε με μεγαλύτερη μανία. Πήρε θάρρος όμως κι ο Χριστιανός και αντιστάθηκε όσο πιο γενναία μπορούσε. Η φοβερή αυτή μάχη κράτησε μισή μέρα και πιο πολύ, ώσπου ο Χριστιανός εξαντλήθηκε και δε μπορούσε πια ν’ αντέξει. Οι πληγές του τον έκαναν ολοένα και πιο αδύναμο. 

-- Τότε ο Απολλύων, βλέποντας πως έχει την κατάλληλη ευκαιρία άρχισε να ζυγώνει προς το Χριστιανό που παλεύοντας κατάφερε να τον ρίξει κάτω. Τη στιγμή που έπεφτε κάτω ξέφυγε και το σπαθί από το χέρι του. Τότε ο Απολλύων είπε: «Σ’ έχω τώρα στα χέρια μου» και τον έσφιξε τόσο πολύ που ο Χριστιανός άρχισε να χάνει τις ελπίδες του πως θα ζήσει. Μα όπως ο Θεός θέλησε, την ώρα που ο Απολλύων πήγαινε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα και να αποτελειώσει τον καλό εκείνο οδοιπόρο, ο Χριστιανός άπλωσε το χέρι του και με μια επιδέξια κίνηση άρπαξε από κάτω το σπαθί του και φώναξε: «Μη χαίρεσαι για μένα εχθρέ μου κι έπεσα πάλι θα σηκωθώ!» (Μιχαίας Ζ/7: 8). Λέγοντας αυτά του έφερε ένα δυνατό χτύπημα με το σπαθί του και τον έκανε να συρθεί πίσω βαριά πληγωμένος. Βλέποντάς τον έτσι ο Χριστιανός όρμισε ξανά επάνω του λέγοντας: «Σε όλα αυτά υπερνικούμε με την βοήθεια Εκείνου που μας αγάπησε». (Ρωμαίους Η/8: 37). 

-- Τότε ο Απολλύων άπλωσε τα μαύρα απαίσια φτερά του κι έφυγε βιαστικός κι ο Χριστιανός δεν τον ξαναείδε ποτέ πια. Ο Απ. Ιάκωβος μας προτρέπει: «Αντισταθείτε εις τον διάβολον και θέλει φύγει από σας» (Ιακώβου Δ/4: 7). 

     Μέχρι τώρα τα όπλα τα οποία αναφέραμε ήταν αμυντικά. Στην επιστολή «προς Εφεσίους» (κεφ. Σ/6, εδ. 17) αναφέρεται ένα ακόμα όπλο που ξεχωρίζει από όλα τα’ άλλα, γιατί είναι το μόνο επιθετικό της πανοπλίας του Θεού. Το μόνο επιθετικό όπλο που διαθέτει ο Χριστιανός, το οποίο μας καλεί ο λόγος του Θεού να λάβουμε, είναι «η μάχαιρα του πνεύματος». Τούτο το όπλο η Αγία Γραφή το παρομοιάζει με μάχαιρα, γιατί τρυπά, διαπερνά, συνθλίβει τον εχθρό και ακυρώνει τα σχέδιά του. Με το όπλο αυτό θα επιτιθέμεθα εναντίον του εχθρού και θα καταστρέφουμε τις μεθοδίες του και θα ελευθερώνουμε τους ανθρώπους που είναι δέσμιοι σ’ αυτόν (Ησαΐας ΞΑ/61: 1) και θα τους οδηγούμε στην ελευθερία και στην αλήθεια του Ιησού Χριστού. Όταν εφαρμόζουμε το λόγο του Θεού, τοποθετούμε τον εαυτόν μας μέσα στις σκέψεις του Θεού. Έτσι βλέπουμε τα διάφορα πράγματα της ζωής, τον κόσμο, την αμαρτία κλπ όπως τα βλέπει και ο Θεός και μέσα από τον αιώνιο λόγο Του βρίσκουμε τα σχέδιά Του για τον καθένα μας. Μέσα στο γραπτό λόγο του Θεού θα βρούμε τι μας ζητάει ο Θεός και αφού το βρούμε, αφού μας το αποκαλύψει το Πνεύμα το Άγιο, θα πρέπει να ζητήσουμε τη δύναμη από το Θεό, για να το εκτελέσουμε. 

       Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι ο λόγος του Θεού μας αποκαλύπτει την αλήθεια, μας δείχνει το σωστό δρόμο, την «οδόν της ζωής» (Ψαλμός ΙΣ/16: 11), μας στηρίζει, μας δυναμώνει με τις ζωντανές και αιώνιες υποσχέσεις Του. Μια από τις μεγάλες υποσχέσεις του Κυρίου είναι: «τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου και εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν. Και εγώ δίνω σ’ αυτά αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν στον αιώνα και κανένας δεν θα τα αρπάξει από το χέρι μου» (Ιωάννης Ι/10: 27,28). Ποιος τα λέει αυτά; Τα λέει Εκείνος που είναι Πιστός & αληθινός (Αποκάλυψη ΙΘ/19: 11). 
      Στο βιβλίο της «Αποκάλυψης» (κεφ. Α/1, εδ. 16) ο Απ. Ιωάννης, που είδε σε όραμα τον Ιησού στη δόξα Του σαν Κύριο της Εκκλησίας, αναφέρει: «και είχεν εν τη δεξιά αυτού χειρί επτά αστέρας και εκ του στόματος αυτού εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία και η όψις αυτού έλαμπεν ως ο ήλιος λάμπει εν τη δυνάμει αυτού». Αυτή η δίστομη ρομφαία είναι ο λόγος του Θεού, που εξέρχεται από το στόμα του Κυρίου Ιησού. Oταν γνωρίζουμε την αλήθεια του Θεού, όταν εκτελούμε το θέλημά Του, όταν πιστεύουμε στις υποσχέσεις Του και όλα αυτά τα εφαρμόζουμε μέσα στη ζωή μας, τότε έχουμε τοποθετημένο στο χέρι μας το "ξίφος του Θεού", έχουμε τη "μάχαιρα του Πνεύματος" και με αυτό το σπαθί μπορούμε με σιγουριά να κατέβουμε στη μάχη και σίγουρα να νικήσουμε. 

     Αν έχουμε πίστη και θάρρος. Το μόνο όπλο που μπορεί να καταστρέψει το διάβολο και τα ανθρωποκτόνα σχέδιά του είναι «η μάχαιρα του πνεύματος», που είναι ο λόγος του Θεού. Ο Συγγραφέας της επιστολής «προς Εβραίους», κεφ. Δ, εδ. 12, αναφέρει: «Επειδή, ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός, και ενεργός, και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα, και εισχωρεί βαθιά, μέχρι διαίρεσης και της ψυχής και του πνεύματος, μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς, και διερευνάει τούς συλλογισμούς και τις έννοιες της καρδιάς». Εδώ πρόκειται για το γραπτό λόγο του Θεού, τη Βίβλο, που είναι: 

Ζωντανός – έχει ζωή μέσα του. Είναι «λόγοι ζωής αιωνίου» (Ιωάννης Σ/6: 68). 

Ενεργός – μπορεί να δράσει, να ενεργήσει και να επηρεάσει κάθε περιοχή της ανθρώπινης ύπαρξης.

Δραστικός – έχει δύναμη μέσα του και η δύναμη αυτή τον κάνει «να μη δεσμεύεται» (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 9). «Είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμαίους Α/1: 16). 

Κοφτερός - και μάλιστα πιο κοφτερός από κάθε δίκοπο μαχαίρι ή σπαθί. 

Διαιρετικός – εισχωρεί βαθιά και χωρίζει την ψυχή από το πνεύμα, τα δύο αόρατα, άυλα τμήματα της ανθρώπινης οντότητας. Χωρίζει το κόκαλο απ’ το μεδούλι, δηλ. αγγίζει και τα πλέον εσωτερικά πράγματα της φυσικής ύπαρξής μας. 

Διεισδυτικός – εισχωρεί στα βάθη της καρδιά του ανθρώπου, αντιλαμβάνεται και κρίνει τους διαλογισμούς και τις προθέσεις της καρδιάς του ανθρώπου. 

       Αυτό είναι το ξίφος που το χέρι του Θεού προσέθεσε στην πανοπλία μας. Χωρίς το όπλο αυτό είναι αδιανόητο να τολμήσει ο Χριστιανός να κατέβει στο πεδίο της μάχης. Γιατί θα υποστεί ήττα βαριά και ανεπανάληπτη. Μ’ αυτό θα πολεμήσει, μ’ αυτό θα διαλύσει το θρησκευτικό ψεύδος και θα οδηγήσει τους ταπεινούς στην καρδιά να βρουν την ελευθερία τους. Ο Απ. Ιωάννης (κεφ. Η/8, εδ.32) μεταφέροντας τα λόγια του Χριστού αναφέρει: «Εάν σεις μείνετε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». Είναι δέσμιος του εχθρού ο άνθρωπος μέσα από τα πάθη και τις επιθυμίες και μόνον η αλήθεια του λόγου του Θεού μπορεί να τον ελευθερώσει. Επίσης με αυτό το πνευματικό σπαθί μπορούμε να αμυνόμαστε, όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς ή άλλα εμπόδια στην πνευματική μας ζωή και γενικά μπορούμε να αντιμετωπίζουμε «πάσαν την δύναμην του εχθρού». Πόσο θα πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό για το γραπτό λόγο που μας έχει δώσει και για τον οποίο μας διαβεβαιώνει: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 17). 

      Αν υπήρξε ποτέ ένας, ο οποίος δε θα είχε ανάγκη να κάνει χρήση αυτού του ξίφους στην πάλη του εναντίον του κακού, αν υπήρξε ποτέ ένας, ο οποίος δε θα είχε ανάγκη το γραπτό λόγο του Θεού, αυτός ήταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ίδιος ήταν ο ζωντανός Λόγος του Θεού. Ας προσέξουμε όμως πως ενήργησε ο Κύριος και απέκρουσε αποτελεσματικά τον τριπλό πειρασμό του εχθρού. Κράτησε σφιχτά στο χέρι Του το σπαθί του πνεύματος, το γραπτό λόγο του Θεού. Σε κάθε πρόκληση του εχθρού ο Κύριος απαντούσε: 

-- «Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπεν. Εάν είσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι» (Ματθαίος Δ/4: 3). 

Όχι, απαντάει ο Κύριος, γιατί είναι γραμμένο ότι ο άνθρωπος δε θα ζει μόνο για το ψωμί, αλλά για να εφαρμόζει κάθε λόγο που βγαίνει από το λόγο του Θεού (Ματθαίος Δ/4: 4). 

 -- «Λέγει προς αυτόν, εάν είσαι Υιός του Θεού, ρίψον σεαυτόν κάτω διότι είναι γεγραμμένον, ότι θέλει προστάξεις εις τους αγγέλους αυτού περί σου και θέλουσι σε σηκώνει επί των χειρών αυτών, δια να μη προσκόψεις προς λίθον τον πόδα σου». 

Όχι, γιατί είναι γραμμένο: Δε θα πειράξεις Κύριον το Θεό σου (Ματθαίος Δ/4: 7). 

-- «Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών και λέγει προς αυτόν Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με» (Ματθαίος Δ/4: 8,9). 

Όχι, γιατί είναι γραμμένο: Κύριο το Θεό σου θα προσκυνήσεις και μόνο αυτόν θα λατρέψεις. (Ματθαίος Δ/4: 10). Μετά από το τρίτο κτύπημα μ’ αυτήν τη δίστομη μάχαιρα ο σατανάς έφυγε. 

       Οι ερωτήσεις που έκανε ο διάβολος προς τον Κύριο είναι μέσα από εδάφια του λόγους του Θεού και αναφέρονται στον Ψαλμό 91. Ο Κύριος απαντά μέσα από εδάφια του βιβλίου του «Δευτερονομίου». Οι τρεις εκείνοι άνθρωποι που είχαν έρθει, για να παρηγορήσουν τον Ιώβ, προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι έχει αμαρτήσει και εξ’ αιτίας των αμαρτιών του βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση, χρησιμοποιώντας εδάφια μέσα από το λόγο του Θεού. Αν ο διάβολος προσπάθησε να χρησιμοποιήσει εδάφια από την Αγία Γραφή, εναντίον του Κυρίου Ιησού, μπορεί να το κάνει και σε όλους εμάς. Γι’ αυτό θα πρέπει να έχουμε γνώση του λόγου του Θεού και να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Υπάρχουν άνθρωποι που εφαρμόζουν λανθασμένα το λόγο του Θεού, πονηροί, γόητες, «πλαόντες και πλανόμενοι» (Β΄ Τιμοθέου Γ/3: 13). Υπάρχουν άνθρωποι που κηρύττουν λανθασμένα το λόγο του Θεού, «χάριν αισχρού κέρδους» (επιστολή Τίτο Α/1: 11). Ο Κύριος δεν χρησιμοποιεί θεολογικούς όρους, για να απαντήσει στον διάβολο, αλλά πηγαίνει κατευθείαν στο λόγο του Θεού και εξηγεί «τι είναι γεγραμμένον». 

   Πέρα από την τριπλή αυτή νίκη ο Κύριος Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε την μάχαιραν του Πνεύματος για να βοηθήσει και άλλα άτομα να ξεφύγουν από τις παγίδες του εχθρού. Ας θυμηθούμε την περίπτωση εκείνου του νομικού που ρώτησε τον Κύριο: «Διδάσκαλε, τι πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αιώνιον; Ο δεν είπε προς αυτόν. Εν των νόμω τι είναι γεγραμμένον; Πως αναγινώσκεις;» (Λουκάς Ι/10: 26). Θα μπορούσε ο Κύριος Ιησούς που είναι ο ζωντανός Λόγος του Θεού να μην κάνει χρήση της Αγίας Γραφής όμως, επειδή είχε ενανθρωπήσει τη ζωή Του, έπρεπε να ζήσει με τέλεια υποταγή στον Πατέρα στηριζόμενος στον αιώνιο λόγο του Θεού. Και το ερώτημα για τον καθένα από μας είναι: Αν Εκείνος, που ήταν ο Υιός του Θεού, κατέβηκε στο πεδίο της μάχης κρατώντας σφιχτά στο χέρι Του «την μάχαιραν του Πνεύματος», πόσο ανόητος θα ήταν ο Χριστιανός που θα τολμούσε να κατέβει στο πεδίο της μάχης, για να αντιμετωπίσει τον εχθρό, χωρίς να κρατάει γερά στο χέρι του το ξίφος της νίκης και του θριάμβου, χωρίς να στηρίζεται στον αιώνιο και αψευδή λόγο του Θεού.
    Μόνον όταν πάρουμε στα χέρια το φοβερό αυτό όπλο του λόγου του Θεού, δε θα έχουμε να φοβηθούμε κανέναν εχθρό, γιατί όλοι οι εχθροί έχουν ήδη νικηθεί πάνω στο σταυρό του Χριστού. Εκεί συν τρίφτηκε η κεφαλή του αρχαίου όφεως, του διαβόλου, εκεί θριάμβευσε ο «νικητής του Άδη και του θανάτου» (Αποκάλυψη Α/1: 18), Κύριος Ιησούς Χριστός. Σ’ Αυτόν θα πρέπει πάντοτε να αποβλέπουμε γιατί χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα (Ιωάννης ΙΕ/15: 5). Δεν μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις να πολεμήσουμε τα πονηρά πνεύματα. Όλη μας την ελπίδα θα πρέπει να τη στηρίζουμε στον Ιησού Χριστό. Ας προσέξουμε μαζί με όλα αυτά και μια σημαντική λεπτομέρεια. Η βάση για κάθε πειρασμό εναντίον του Κυρίου Ιησού ήταν ο πειρασμός της αμφιβολίας. Κάθε φορά που ο εχθρός θέλει να μας πειράξει ξεκινάει την προσπάθειά του με τη λέξη «εάν» για να μας προκαλέσει αμφιβολία. «εάν είσαι Υιός του Θεού». Εδώ χρειάζεται η βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση του γραπτού λόγου του Θεού, που θα διαλύσει κάθε αμφιβολία και θα μας κάνει να ρίξουμε πιο βαθιά τις ρίζες μας μέσα στο λόγο του Θεού. 

     Μόνον ο λόγος του Θεού μπορεί να καταστρέψει το διάβολο και τα σχέδιά του. Μπορεί ο άνθρωπος να ζει μακριά από το Θεό εξαιτίας της αμαρτίας του, εγκλωβισμένος μέσα στα ανθρώπινα θρησκευτικά συστήματα, όμως ο λόγος του Θεού, που έχει δύναμη από το Πνεύμα το Άγιο, έρχεται και νικάει το ψέμα και ελευθερώνει το σκλαβωμένο άνθρωπο. Γι’ αυτό άλλωστε ο διάβολος φοβάται το λόγο του Θεού. Το σπαθί του λόγου του Θεού, τη μάχαιρα του Πνεύματος, την Αγία Γραφή δεν πρόκειται ποτέ να τη φοβηθεί ο διάβολος, όσο αυτή βρίσκεται τοποθετημένη στο ράφι της βιβλιοθήκης μας ή μέσα σε κάποιο κομοδίνο. Αν όμως μελετάμε το λόγο του Θεού, τον κρατάμε γερά μέσα στο μυαλό μας και τον εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή, τότε δε θα έχουμε να φοβηθούμε από κανέναν εχθρό, δε θα πρέπει να δειλιάσουμε σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή της ζωής μας, γιατί οι μάχες είναι του Κυρίου, σε μας ανήκει μόνον το «θέλω», Ας μην ξεχνάμε ότι σε κάθε πνευματικό πόλεμο, σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ζωή μας, αυτοί που θα είναι με μας θα είναι πολλοί περισσότεροι απ’ αυτούς που διαθέτει ο εχθρός. Ας θυμόμαστε πάντα εκείνο το περιστατικό με τον Προφήτη του Θεού τον Ελισσαιέ και τον υπηρέτη του: «Και ότε εξηγέρθη το πρωΐ ο υπηρέτης του ανθρώπου του Θεού και εξήλθεν, ιδού, στράτευμα είχε περικυκλωμένην την πόλιν με ίππους και αμάξας. Και είπεν ο υπηρέτης αυτού προς αυτόν, Ω, κύριε, τι θέλομεν κάμει; Ο δε είπε, Μη φοβού διότι πλειότεροι είναι οι μεθ' ημών παρά τους μετ' αυτών. Και προσηυχήθη ο Ελισσαιέ και είπε, Κύριε, Άνοιξον, δέομαι, τους οφθαλμούς αυτού, διά να ίδη. Και ήνοιξεν ο Κύριος τους οφθαλμούς του υπηρέτου, και είδε και ιδού, το όρος ήτο πλήρες ίππων και αμαξών πυρός περί τον Ελισσαιέ» (Β΄ Βασιλέων Σ/6: 15-17). 

     Ας προσέξουμε ιδιαίτερα μια λεπτομέρεια που έχει σχέση με το λόγο του Θεού. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες καθημερινά εξασκούνταν πολύ σκληρά σε πολεμικές ασκήσεις, ώστε να είναι έτοιμοι εν καιρώ πολέμου να δράσουν επιδέξια, ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον εχθρό. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το λόγο του Θεού. Δεν αρκεί μόνον να κρατούμε το λόγο του Θεού, αλλά πρέπει μέσα από τη συστηματική μελέτη να ασκούμεθα σ’ αυτόν τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις μεθόδους του διαβόλου και να τον νικήσουμε. Ο Απ. Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας» (Β΄ Τιμοθέου Β/2: 15). Για να είναι κάποιος εργάτης του Θεού που δε θα έχει να ντραπεί για τίποτα μέσα στη ζωή του, για να είναι άμεμπτος και ακέραιος, θα πρέπει να σπουδάζει – μελετάει συστηματικά και αδιάκοπα το γραπτό λόγω του Θεού. Θα πρέπει κάθε στιγμή στη ζωή του να γνωρίζει «τι είναι γεγραμμένον», ώστε να μπορεί να στέκεται πάνω σ’ αυτό και να ευθυγραμμίζει πάνω σ’ αυτό την πνευματική του ζωή. 

      Κλείνοντας τούτη τη μελέτη θα ήθελα να αναφερθώ και σε μια άλλη «μάχαιρα» που αναφέρει ο λόγος του Θεού. Ας θυμηθούμε εκείνες τις σκοτεινές, τις τραγικές ώρες το τελευταίο βράδυ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σε λίγο… προδοσία … μοναξιά… εμπαιγμοί…. Ο Πέτρος ακολουθεί τον Κύριο και έχει κρύψει μέσα στα ρούχα του ένα μαχαίρι. Την ώρα που συλλαμβάνουν τον Κύριο βγάζει το μαχαίρι και καταφέρνει να κόψει το αυτί ενός υπηρέτη του Αρχιερέα που τον έλεγαν Μάλχο. Στηρίχτηκε στις δικές του δυνάμεις ο Πέτρος και έκανε χρήση δικών του τρόπων και δικών του μέσων, για να υπερασπιστεί τον εαυτόν του, όπως φανταζόταν και να υπερασπιστεί και τον Κύριό του. Πέτρο, πρόσεχε, η εκκλησία του Θεού έχει ανάγκη τη συμβολή σου μόνον, όταν αυτή είναι κάτω από την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Μην προσπαθείς, ψυχή, να δικαιωθείς με τον έναν ή τον άλλο δικό σου τρόπο, που εσύ νομίζεις σωστό. Εκείνη τη δύσκολη ώρα, την πιο σκοτεινή μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, έρχεται ο Χριστός να πει στον Πέτρο: «βάλε την μάχαιραν εις την θήκην». Αυτό, Πέτρο, σημαίνει αυτοδικαίωση. Αυτή Πέτρο δεν είναι «η μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος». Αυτό το μαχαίρι δε θα φέρει νίκες αλλά αλλεπάλληλες ήττες μέσα στη ζωή σου. 

      Άραγε το κατάλαβε αυτό το μάθημα ο Πέτρος; Η απάντηση είναι ΝΑΙ, το κατάλαβε. Μόλις πενήντα μέρες είχαν περάσει από εκείνη την τραγική μέρα και την ημέρα της Πεντηκοστής ο Πέτρος κατέβηκε στους δρόμους της Ιερουσαλήμ οπλισμένος όχι με εκείνο το παλιό μαχαίρι αλλά με την «μάχαιρα του πνεύματος». Μίλησε ο Πέτρος για τον αναστημένο και δοξασμένο Χριστό και ο Απ. Λουκάς στο βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων» (κεφ. Β/2, εδ. 37) μας δίνει μια πληροφορία για τα αποτελέσματα που υπήρξαν. «Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνιξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς Αποστόλους τι πρέπει να κάνωμεν άνδρες αδελφοί;» Ήταν η «μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος» που έσκισε τις καρδιές των ανθρώπων με θαυμαστά αποτελέσματα. «και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρις χιλιάδες ψυχαί». 

       Εάν γερά και σταθερά κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας τη «μάχαιρα του Πνεύματος» που είναι ο γραπτός λόγος του Θεού, τέτοια θα είναι και τα αποτελέσματα και της δικής μας πνευματικής ζωής και ακόμα περισσότερα. Ας προσέξουμε ιδιαίτερα να μη λείψει αυτό το όπλο από την πανοπλία μας. ---