Ο ΜΑΛΧΟΣ.

  

 

 Ευαγγέλιον «κατά Λουκάν», κεφ. ΚΒ/22, εδ. 48 – 50. 

48 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου; 

49 Ιδόντες δε οι περί αυτόν τι έμελλε να γίνει, είπον προς αυτόν Κύριε, να κτυπήσωμεν με την μάχαιραν; 

50 Και εκτύπησεν εις εξ αυτών τον δούλον του αρχιερέως και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν. 

51 Αποκριθείς δε ο Ιησούς, είπεν Αφήσατε έως τούτου και πιάσας το ωτίον αυτού ιάτρευσεν αυτόν.

 Ευαγγέλιον «κατά Ιωάννην», κεφ. ΙΗ/18, εδ. 10-11. 

10 Τότε ο Σίμων Πέτρος έχων μάχαιραν έσυρεν αυτήν και εκτύπησε τον δούλον του αρχιερέως και απέκοψεν αυτού το ωτίον το δεξιόν ήτο δε το όνομα του δούλου Μάλχος. 

11 Είπε λοιπόν ο Ιησούς προς τον Πέτρον Βάλε την μάχαιράν σου εις την θήκην το ποτήριον, το οποίον μοι έδωκεν ο Πατήρ, δεν θέλω πίει αυτό; 

        ΣΧΟΛΙΑ : 

      Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Κυρίου κατά την επίγεια διακονία Του δεν ήταν το ασίγαστο πάθος και η μανιώδης έχθρα των αντιπάλων Του, αλλά η αδυναμία κατανόησης και συμπαράστασης από τους δικούς Του. Ο Κύριος τους μιλάει για το πάθος Του κι εκείνοι ζητούν πρωτοκαθεδρίες στην ερχόμενη βασιλεία Του. «Οι δε είπον προς αυτόν δος εις ημάς να καθήσωμεν εις εκ δεξιών σου και εις εξ αριστερών σου εν τη δόξη σου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς Δεν εξεύρετε τι ζητείτε» (Μάρκος Ι/10: 37). Τους στέλνει να κηρύξουν την αγάπη Του στους ανθρώπους και εκείνοι του ζητούν να ρίξει φωτιά στην πόλη που δεν τους δέχτηκε. «Κύριε, θέλεις να ζητήσουμε να κατέβει φωτιά από τον ουρανό και να τους αφανίσει, όπως έκανε ο Ηλίας;» (Λουκάς Θ/9: 54). Ο Πέτρος παραμένει μόνιμος αντιρρησίας. Το παράπονο του Κυρίου είναι απόλυτα δικαιολογημένο: «τόσον καιρό είμαι μαζί σας και δεν με γνώρισες» (Ιωάννης ΙΔ/14: 9). Σε μια άλλη συζήτηση "αγανακτισμένος" ο Κύριος από την έλλειψη κατανόησης, "αφού στράφηκε, τους επέπληξε, και είπε: Δεν ξέρετε τίνος πνεύματος είστε εσείς". (Λουκάς Θ/9: 55). Θα λέγαμε ότι ο αγώνας του Κυρίου ήταν ένας διμέτωπος αγώνας ενάντια στην έχθρα του κόσμου, αλλά και αγώνας εξαιτίας των παρανοήσεων των δικών Του. 

      Ας προσέξουμε τούτον τον αποσυντονισμό και ας ζητούμε από το Θεό να μας ανοίγει τα μάτια, ώστε να κατανοούμε κάθε στιγμή το θέλημα του Κυρίου μέσα στη ζωή μας. Οι ώρες που περνάει ο Κύριος είναι τραγικές. Πόσο σκληρή είναι η προδοσία, πόσο μας κάνει πολλές φορές ν' αγανακτούμε! Οι μαθητές, καθώς είδαν τον Ιούδα να «φιλεί» το διδάσκαλο, κατάλαβαν τι πρόκειται να ακολουθήσει και ετοιμάστηκαν, για να επιτεθούν στους παρευρισκόμενους.
     Ο Πέτρος μάλιστα πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε το δεξί αυτί του δούλου του αρχιερέα, ο οποίος ονομαζόταν Μάλχος. 

     Τούτο το γεγονός μέσα στη θρησκευτική ιστορία είναι ένα μεγάλο ορόσημο, ένα σημείο αναφοράς και γι’ αυτό όσο θα υπάρχει ζωή, όσο θα μελετάται η Καινή Διαθήκη, θα αναφέρεται και το όνομα «Μάλχος», για να θυμίζει πάντοτε στον άνθρωπο που έχει πνευματικά ενδιαφέροντα, που εκζητεί ειλικρινά το Θεό μέσα στη ζωή του δύο πράγματα: 

1/ Τη σωστή κατεύθυνση. 

2/ Μια μεγάλη ιστορική παρεξήγηση που συνέβη τότε, επαναλήφθηκε ανάμεσα στους αιώνες και συνεχίζει μέχρι τις ημέρες μας. 

   Είναι γεγονός ότι η Εκκλησία του Θεού, διά Ιησού Χριστού, δε στάθηκε, δεν εξέτασε, δεν παρατήρησε, δε ζήτησε από το Θεό να της ανοίξει τα μάτια, για να εννοήσει τούτο το τόσο σημαντικό ορόσημο που υπήρξε μέσα στην πορεία της. Αν το είχε κάνει, από πολλά δεινά και από πολλές δύσκολες καταστάσεις θα είχε απαλλαγεί. 

      Ποια είναι η σωστή κατεύθυνση; Το Έργο για τη Σωτηρία του ανθρώπου ανήκει αποκλειστικά στο Θεό. Το συνέλαβε μέσα στην Πανσοφία Του προ καταβολής κόσμου (Α΄ Πέτρου Α/1: 20) ο Πατέρας Θεός και το εκτέλεσε με τη θέλησή Του και την τέλεια υπακοή Του ο Υιός του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Όταν το Έργο αυτό τελείωσε, όταν ολοκληρώθηκε, μια φωνή ακούστηκε πάνω στο λόφο του Γολγοθά «Τετέλεσται». Το Έργο τελείωσε. Πλέον δε θα πεθάνει ο άνθρωπος εξαιτίας της αμαρτίας του, αλλά θα ζήσει αιώνια κοντά στο Θεό, γιατί στη θέση του κάθε ανθρώπου πέθανε ο Χριστός και πλήρωσε Εκείνος για τις αμαρτίες του, ο Άγιος, ο Αναμάρτητος, Εκείνος ο οποίος «δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Ησαΐας ΝΓ/53: 9). Πέθανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό και πλήρωσε τα λύτρα για την απελευθέρωση του κάθε ανθρώπου. Όταν ένας βρίσκεται στη φυλακή και πάει κάποιος άλλος και πληρώσει γι’ αυτόν, ο φυλακισμένος από εκείνη την ώρα της πληρωμής είναι ελεύθερος. Πλήρωσε γι’ αυτόν κάποιος άλλος. Για όλη την αμαρτία όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών πλήρωσε πάνω στο σταυρό ο Ιησούς Χριστός. Είναι ο μόνος Σωτήρας, είναι ο Λυτρωτής του κόσμου (Πράξεις Δ/4: 12). Τούτο το Έργο της σωτηρίας προσφέρεται δωρεάν, κατά χάριν σε κάθε άνθρωπο (Εφεσίους Β/2: 8), ο οποίος μέσα στην ελευθερία που ο Θεός του έχει δώσει καλείται να το δεχθεί ή να το απορρίψει. Σε κάθε περίπτωση ο άνθρωπος θα υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του. 

     Σε τούτο το τέλειο και ολοκληρωμένο Έργο, Πέτρο, προσπαθείς να προσθέσεις τα δικά σου σαρκικά, γήινα, ανθρώπινα εφήμερα έργα. Πέτρο, ο αγώνας είναι πνευματικός και δεν μπορεί να δοθεί με σαρκικά μέσα. Με το μαχαίρι σου, με το θυμό σου, με τον ευέξαπτο χαρακτήρα σου, θα συμπληρώσεις το Έργο του Θεού, θα συμβάλεις στη διάδοσή του; Το Έργο είναι πνευματικό, δεν είναι σαρκικό, γι’ αυτό, Πέτρο, μην ενεργείς, όπως εσύ νομίζεις, αλλά ζήτα ειλικρινά την οδηγία του Θεού για το πώς να σταθείς και τι να πράξεις. Η μακρινή φωνή του Μάλχου ακούγεται και σήμερα. Καμία ανθρώπινη συνδρομή, κανένα βέβηλο χέρι να μην προσπαθήσει να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι μέσα από το Έργο του Θεού. Ας προσέξουμε τη σάρκα, που πάντα θα ζητάει τα δικά της, «επιθυμεί εναντία του Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα» (Γαλάτας Ε/5: 17). Πολλές φορές, ενώ το πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα αδυνατεί (Μάρκος ΙΔ/14: 38). 

       Πέτρο, η Εκκλησία του Θεού έχει ανάγκη τη συμβολή σου μόνον, όταν αυτή είναι κάτω από την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Μη συμβάλλεις με το δικό σου τρόπο, με το ένα ή το άλλο, που εσύ νομίζεις σωστό. «Πέτρο, μη λυπάσαι για Εμένα» του λέει ο Κύριος, μήπως δεν έχεις καταλάβει ότι μπορώ να παρακαλέσω τώρα κιόλας τον Πατέρα μου και θα στήσει κοντά μου περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων;» (Ματθαίος ΚΣ/26: 53). Ο Κύριος να μας ανοίξει τα μάτια, ώστε μέσα από τα σύννεφα των δυσκολιών της ζωής να μπορούμε να βλέπουμε τις λεγεώνες των αγγέλων, που είναι έτοιμες να σταθούν δίπλα μας και να πολεμήσουν, γιατί «οι μάχες είναι του Κυρίου» (Α΄ Σαμουήλ ΙΖ/17: 47). “Το θέλω” ανήκει σε μας. 

      Καθώς ο Κύριος βάδιζε το δρόμο του μαρτυρίου, κάποιες γυναίκες της Ιερουσαλήμ έκλαιγαν για τα παθήματά Του. «Τον ακολουθούσε επίσης μεγάλο πλήθος λαού, καθώς και γυναίκες που στηθοκοπιούνταν και θρηνούσαν γι' αυτόν. Στράφηκε τότε ο Ιησούς σ' αυτές και είπε: Θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα αλλά για σας τις ίδιες να κλαίτε και για τα παιδιά σας» (Λουκάς ΚΓ/23: 27-28). 

      Πέρασε καιρός, για να τα καταλάβει όλα αυτά ο Πέτρος. Αναντίρρητα ήταν κακός μαθητής, γιατί στηριζόταν στο “εγώ” και τις δικές του δυνάμεις. Όμως τα κατάλαβε. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο πρώην φοβισμένος και τρομοκρατημένος Πέτρος, ο αρνητής του διδασκάλου (Λουκάς ΚΒ/22: 57), καθώς είχε δει τον Κύριο αναστημένο από τους νεκρούς, είχαν αλλάξει τα πάντα μέσα του, είχε λάβει δύναμη Πνεύματος Αγίου και υψώθηκε σαν το λιοντάρι, για να διακηρύξει προς όλους τους παρευρισκόμενους: «και δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν». (Πράξεις Δ/4: 12). Ένα Όνομα έδωσε ο ουρανός για τη Σωτηρία όλων των ανθρώπων. Παρατηρούμε δύο ξεχωριστούς ανθρώπους: Ο Πέτρος ο ορθολογιστής των Ευαγγελίων και ο Πέτρος των Πράξεων των Αποστόλων που γεμάτος από το Πνεύμα το Άγιο, δε φοβάται πλέον, δε δειλιάζει. 

      Η μεγάλη ιστορική παρεξήγηση. Ο Πέτρος με το σπαθί στο χέρι προσπαθεί να σκοτώσει ένα δούλο για να διαφυλάξει την τιμή, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια του Κυρίου Του. Η δύναμη του Θεού, για να τον διαφυλάξει δεν τον άφησε να κάνει φόνο, που προφανώς ήταν ο σκοπός του, αλλά επέτρεψε μόνο να κόψει το αυτί του δούλου, το οποίο ο Κύριος αμέσως αποκατέστησε. 

     Πόσοι κόποι, πόσος αγώνας, πόσο αίμα δε θα είχε χυθεί άδικα, αν άνθρωποι της Εκκλησίας δεν είχαν πέσει στη μεγάλη τούτη ιστορική παρεξήγηση. Ο εγωισμός, η αίσθηση της θρησκευτικής υπεροχής, “το εγώ”, "το δικό μου" έκαναν αυτούς που έλεγαν ότι ήταν Εκκλησία του Θεού να παρεκκλίνουν, να ξεφύγουν από το Έργο και την αποστολή επιδιώκοντας σαρκικούς σκοπούς. Έτσι μέσα από ένα θανατηφόρο σφυχταγκάλιασμα με την πολιτική εξουσία έφτασαν να οργανώσουν την "Ιερά Εξέταση" με τις διάφορες μορφές που κατά καιρούς έλαβε, για να διώξουν τους «αληθινούς προσκυνητές» (Ιωάννης Δ/4: 23), για να γράψουν μελανές έως κατάμαυρες σελίδες μέσα στην ιστορία, όπως η "Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου" (24-08-1572) όταν Καθολικοί στη Γαλλία έσφαξαν 30.000 άμαχους διαμαρτυρόμενους (Ουγενότους). Ήταν μία θλιβερή ημέρα που σημάδεψε με το χειρότερο τρόπο τη Χριστιανική θρησκεία. Όλα αυτά και πολλά άλλα υπήρξαν θλιβερά αποτελέσματα μιας τραγικής παρερμηνείας από τους ανθρώπους του θελήματος του Θεού. 

     Εκείνη λοιπόν τη δύσκολη ώρα, την πιο σκοτεινή μέσα στη σκοτεινή ανθρώπινη ιστορία, έρχεται ο Χριστός να πει στον Πέτρο: «Βάλε την μάχαιραν εις την θήκην». O Κύριος αποδοκίμασε τον τρόπο με τον οποίο ενήργησε ο Πέτρος. Τούτα τα λόγια ο Κύριος έρχεται να τα επαναλάβει σε κάθε έναν που λέει ότι είναι δικός Του, στον πιστό άνθρωπο ο Κύριος έχει δώσει μία άλλη μάχαιρα, για να πολεμάει, «τη μάχαιρα του Πνεύματος», που είναι ο Λόγος του Θεού. Αλίμονο αν τούτη η μάχαιρα δεν είναι ακονισμένη κάθε στιγμή μέσα από τη μελέτη και την προσευχή. Ο Κύριος έχει δώσει μια ολόκληρη πανοπλία, για να μπορέσει να σταθεί το δικό Του παιδί. Πόσο χαρακτηριστικά την περιγράφει ο Απ. Παύλος στην επιστολή «προς Εφεσίους» (κεφ. Σ/6, εδ. 11 – 18) : 

11 Ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του διαβόλου 

12 διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις. 

13 Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να σταθήτε. 

14 Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλήθειαν και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης 

15 και έχοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης 

16 επί πάσι δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα 

17 και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας και την μάχαιραν του Πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού, 

18 προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του Πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων. 

     Η μάχαιρα του Πέτρου συμβολίζει την τέλεια παρεξήγηση του Έργου του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Έρχεται να το ακυρώσει και να του προσδώσει μια σκοτεινή μορφή που κάνει τον άνθρωπο να απομακρύνεται απ’ Αυτόν, αντί να πλησιάζει. Το πνευματικό οικοδόμημα της Εκκλησίας θα οικοδομηθεί χωρίς τη συμβολή γήινων στοιχείων, που έρχονται να το αμαυρώσουν και να το ακυρώσουν. 

      Ο Μάλχος θα είναι ως ένα ορόσημο μέσα στο Λόγο του Θεού, θα δείχνει πάντοτε με πελώρια φωτεινά γράμματα το πόσο επιζήμια είναι η ανάμειξη του ανθρώπινου «εγώ» στη μεγάλη υπόθεση της Εκκλησίας του Θεού δια Ιησού Χριστού. Καμία ανάμειξη δεν επιτρέπεται, μόνον αποδοχή, διότι του Κυρίου είναι η Εκκλησία. Αυτός θα έρθει μια μέρα για να την παραλάβει και να την οδηγήσει στη δόξα (Α΄ Θεσσαλονικείς Δ/4: 13-18). Ο “αμπελώνας” είναι του Κυρίου των δυνάμεων …. (Ησαΐας Ε/5: 7). ---